Είναι ικανοί για όλα, είναι ικανοί να πουλήσουν της Παναγίας τα μάτια, είναι ικανοί για κάθε σκάνδαλο – γιατί να μην κάνουν άλλο ένα, όπως αυτό που ισχυρίζεται το ΧΩΝΙ ότι θα τεκμηριώσει στο φύλλο του αυτής της Κυριακής;
Το ΧΩΝΙ φέρει βεβαίως το βάρος της αποδείξεως, και αναμένουμε. Όμως πέρα από τη συγκεκριμένη υπόθεση υπάρχει η γενικότερη υπόθεση των αντιγραφέων και των αντιγραφών στο δημόσιο βίο, που γίνονται και δεν δηλώνονται ως κανονικό «τσιτάρισμα» άλλου συγγραφέα, και που καταλήγουν να είναι λογοκλοπή και ιδιοποίηση αλλότριου έργου…
Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο, που μου θυμίζει την υπόθεση των σπόρων – οι οποίοι σπόροι καταλαμβάνονται από πολυεθνικές εταιρείες και παρουσιάζονται ως ιδιόκτητοι : Είναι το φαινόμενο της αρπαγής κοινόχρηστων ιδεών και της παρουσίασής των ως «ιδιόκτητων». Λόγου χάρη, σε μια προχθεσινή παρουσίαση εργασίας για τον «Μακρυγιάννη», άκουσα έναν από τους εισηγητές να λέει ότι τον όρο «γείωση» (προφανώς, ηλεκτρολογικής προελεύσεως…) τον εισήγαγε ο τάδε μελετητής…Παλιότερα είχα ακούσει έναν πανεπιστημιακό να υποστηρίζει ότι αυτός επινόησε τον όρο «απαρτίωση» (=άρση της αρτιότητας ενός χώρου..)…
Συναφές με αυτό το φαινόμενο είναι το φαινόμενο των ασημαντοτήτων και κοινοτοπιών που κάποιοι κατοχυρώνουν ως ιδιόκτητες. Βλέπεις δηλαδή κάποιον να αναφέρει την εκπληκτικής πρωτοτυπίας πρόταση «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά υπό την επίδραση των νευτώνειων δυνάμεων της βαρύτητας» και να κοτσάρει σε παρένθεση την ονοματάρα του…..
