Είπαμε, τα εν οίκω μη εν δήμω….Αλλά όταν η άποψη περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα κακοποιείται από τους δικούς σου ανθρώπους πιο πολύ από ό,τι κακοποιείται από τη μνημονιακή προπαγάνδα, είσαι προφανώς υποχρεωμένος να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους…….Ο λόγος εδώ αφορά τον Γιάννη Μηλιό, οικονομολόγο και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, που αναφέρθηκε στις βλαβερές συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή για τα λαϊκά εισοδήματα, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της 14ης Απριλίου.
Ο υποφαινόμενος θα συμφωνούσε βεβαίως ότι το καλύτερο είναι να υπάρχει το ευρώ και να διευκολύνει γενικά τις συναλλαγές κάθε είδους - αλλά να υπάρχει μέσα στα πλαίσια μιας πολιτικής που εκτός από Νομισματική να είναι ΚΑΙ Οικονομική, δικαιώνοντας το όνομα «Οικονομική και Νομισματική Ένωση» . Μιας πολιτικής που θα είναι παρεμβατική, αντιϋφεσιακή και σταθεροποιητική, με γνώμονα την ευρωπαϊκή συνοχή – για να μην πούμε την πάλαι ποτέ επιδιωκόμενη σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών…
Αλλά επειδή αυτά έχουν εκτοπισθεί από τη πολιτική του Δ Ράϊχ, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν μπορεί παρά να αποτελεί θέμα προβληματισμού και ΕΦΕΔΡΕΙΑ κάθε μαχόμενου πολιτικού, που θέλει να διαπραγματεύεται (και μάλιστα σκληρά…) το μέλλον μιας χώρας….
Έρχεται λοιπόν εδώ ο Μηλιός και υποστηρίζει : Επιστροφή στη δραχμή = δραστική υποτίμηση της διεθνούς αξίας της (50%) = παραπέρα μείωση του εισοδήματος των λαϊκών τάξεων, λόγω της εξάρτησής τους από τις αγορές εισαγομένων ειδών….
Όλα αυτά ελέγχονται ως προς την ακρίβειά τους, από κάθε χρήστη απλής λογικής :
Επιστροφή στη δραχμή μπορεί να σημαίνει μικρότερης τάξεως υποτίμηση, επομένως μικρότερη μείωση της διεθνούς αξίας του εθνικού νομίσματος…..
Μια μείωση π.χ. της τάξεως του 30%, μπορεί να αυξήσει τις τιμές κάποιων εισαγομένων ειδών και να μειώσει τα λαϊκά εισοδήματα, όμως σε ένα ορισμένο βαθμό θα υπάρξει μετακίνηση της εγχώριας ζήτησης στα εγχώρια προϊόντα, πράγμα που θα λειτουργήσει θετικά για την εγχώρια απασχόληση και επομένως η εισοδηματική απώλεια θα επανεισπραχθεί από τις λαϊκές τάξεις…Όσον αφορά αυτούς που θέλουν να αγοράζουν πούρα Αβάνας ή καγιέν γιαπωνέζικης προέλευσης, ας πληρώσουν κάτι παραπάνω….
Μια δραχμή μειωμένης μεν διεθνούς αξίας πλην όμως εργαλείο στα πλαίσια μιας αριστερής νομισματικής πολιτικής, μπορεί να αποτελέσει όργανο άμεσης κοινωνικής μέριμνας για πτωχευμένους πολίτες…Εξ άλλου μπορεί να κάνει εφικτή την επανεκκίνηση τμημάτων της παραγωγής για εξαγωγικούς σκοπούς, επιδρώντας θετικά στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας….
Αυτό που περίμενα από αριστερούς οικονομολόγους δεν είναι οι άπόψεις περί υποτιθέμενης "εθνικής αναδίπλωσης", "απομονωτισμού" - μέχρι και "Ροβινσονιάδα" είπε κάποιος ! Αυτό που περίμενα ήταν αναφορές στις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και στους τομείς όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα . Θα άκουγα με ευχαρίστηση να λένε τέτοια πράγματα από το βήμα της ΚΕ, δηλώνοντας κλάδους που τορπιλίσθηκαν από το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο ή από τους εγχώριους Κουϊσλιγκ , ή γενικά κλάδους που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο ως εκ της γεωγραφικής και φυσικής ιδιαιτερότητας της χώρας.
Φυσικά θα περίμενα να κάνουν και κάποιες ολιστικές προσεγγίσεις της Οικονομίας : Δηλώνοντας όχι μόνο την ανάγκη νέων θέσεων εργασίας και επενδύσεων αλλά και την ανάγκη ποιοτικής απασχόλησης, μικρής σχετικά διάρκειας, με περίσσεια ελεύθερου χρόνου, με καθαρό εργασιακό και φυσικό περιβάλλον.
Δυστυχώς τα «Οικονομικά της ευημερίας» που τόσο πολύ συνδέθηκαν με το ριζοσπαστικό οικολογικό κίνημα, είναι μια από τις παράπλευρες απώλειες της κρίσης, που ευνοεί απροκάλυπτα τον οικονομισμό.
Όμως ο αγώνας συνεχίζεται
