Σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ της 23.3.2013, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θέτει το κρίσιμο ζήτημα της ευρωζώνης και το ακόμη κρισιμότερο ζήτημα των συμμαχιών, που μπορούν να οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην κυβέρνηση….
Το πρώτο από τα δυο ζητήματα, προφανώς αναδεικνύεται ιδιαίτερα σε μια κατάσταση όπου γίνεται όλο και πιο σαφής η αποικιοκρατική πολιτική του Δ Ράϊχ έναντι της υπόλοιπης Ευρώπης…Η ώρα μιας ουσιαστικής επανεξέτασης του συστήματος ευρώ και της σκιαγράφησης των επιπτώσεων της πιθανής επανεγκαθίδρυσης εθνικού νομίσματος, είναι πλέον κοντά – και από αυτή την άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δεν πρέπει να χάσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων : Αντίθετα με τους διασπορείς ψευδών οικονομολογικών ειδήσεων (έξοδος από το ευρώ=καταστροφή…), ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πρέπει να πρωτοστατήσει σε μια νέα, ψύχραιμη και ουσιαστική αντιμετώπιση του ζητήματος. Μια τέτοια μάλιστα αντιμετώπιση μπορεί να κερδίσει πόντους σε ευρύτατα στρώματα της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας, καθώς ο λυσσώδης ρεβανσισμός του Δ Ράϊχ θέτει σε κίνδυνο ακόμη και τις στοιχειώδεις διεθνείς χρηματοπιστωτικές λειτουργίες, απειλώντας έως και μερική ή άδηλη επαναφορά του χρυσού σε χρηματικές χρήσεις…
Η συνέντευξη του Λαφαζάνη προκαλεί έκπληξη σε όσους αναζητούν ωριμότητα στη πολιτική του ΚΚΕ, μια και υποστηρίζει ότι
«Στο ΚΚΕ διεξάγεται εν όψει του 19ου Συνεδρίου του ένας πολύ ζωντανός, ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος, με την κατάθεση διαφορετικών απόψεων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον».
Αλλά αν υποθέσουμε ότι αφήνουμε αυτή την εκτίμηση «να την πάρει το ποτάμι…», είναι απολύτως αδιανόητο και ανεύθυνο το να ΜΗΝ σημειώσουμε την απουσία αποτελεσματικών προτάσεων εκ μέρους του Λαφαζάνη και πολλών άλλων, όσον αφορά τις συμμαχίες που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ για να γίνει κυβέρνηση – και για την ακρίβεια «συγκυβέρνηση»…
Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι καλόδεκτοι εταίροι, στο βαθμό φυσικά που αναγνωρίζουν ότι ο λαός δεν είναι στρατοπεδευμένος μπροστά στα χειμερινά ανάκτορα και έτοιμος για τα περεταίρω…Όμως ο Ζαχαριάδης μπροστά στην εθνική κρίση του 1940 έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της εθνικής άμυνας – που την κανοναρχούσε τότε ο δικτάτορας Μεταξάς ….Το δε ΚΚΕ του 1942, ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διεργασίες για την ίδρυση του ΕΑΜ, ζήτησε τη συμμετοχή σε αυτό ακόμη και βασιλοφρόνων πατριωτών…
Αν λένε κάτι αυτές οι ιστορίες, αν ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ μείνει ο εαυτός του και δεν «κεντροαριστεροποιηθεί», αν δεν γίνει πλυντήριο του καραδοκούντος οπορτουνισμού, αν αναζητήσει συλλογικότητες (π.χ Οικολόγοι Πράσινοι) και άτομα για συνεργασίες χωρίς ηγεμονισμούς, τότε κάθε δημοκρατικός πολίτης θα πρέπει να χαιρετήσει τη πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου : Να τη χαιρετήσει ως ιστορική πρωτοβουλία αριστερής ευθυκρισίας, που δημιουργεί έναν άξονα προσχωρήσεων και συστρατεύσεων ευρέος φάσματος . Μια πρωτοβουλία ευθύνης μπροστά σε μια επίθεση κατακλυσμιαίων διαστάσεων, που δεν επιτρέπει σε κανένα να διακυβεύει το μέλλον του ελληνικού και των άλλων ευρωπαϊκών λαών…
Όλη η συνέντευξη Λαφαζάνη στην ΑΥΓΗ…
Ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει ως εξής:
Ερ.Πρέπει, μετά και τις εξελίξεις, να επανεξετάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση του για την Ευρωζώνη; Και αν ναι, σε ποια κατεύθυνση;
Ασφαλώς η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ χρειάζεται επανεξέταση.
Η ευρωζώνη και η ΕΕ κατρακυλάνε ιλιγγιωδώς σε ένα ασταμάτητο κατήφορο αντιδραστικοποίησης, ο οποίος τις μετατρέπει σε υφεσιακή, κοινωνική και εργασιακή έρημο.
Η ευρωζώνη με τις δομές της έχει εξελιχθεί στο πιο αντιδραστικό τμήμα του καπιταλισμού, εντός του οποίου σηκώνονται όλο και πιο σκληρά τείχη διαίρεσης και ανισοτήτων και επικρατεί η πιο σκληρή ιμπεριαλιστική ιεραρχία και μιας νέας μορφής αποκρουστική αποικιοποίηση.
Φοβούμαι ότι η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ, εδώ που έχουν φθάσει, δεν μεταρρυθμίζονται αλλά μόνο ανατρέπονται.
Μια διαφορετική Ευρώπη μπορεί να προκύψει όχι ως ιερά συμμαχία των πιο επιθετικών κύκλων του καπιταλισμού σε κάθε χώρα αλλά ως νέα προσπάθεια λαών που θα βαδίζουν προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους.
Ερ.Πώς αξιολογείτε τη στάση του Κυπριακού Κοινοβουλίου για το κούρεμα των καταθέσεων, κ. Λαφαζάνη;
Η Κύπρος είπε ένα μεγάλο και περήφανο «ΟΧΙ». Και αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πρώτα απ’ όλα και κυρίως ο Κυπριακός λαός και έτσι δέσμευσε και την Κυπριακή Βουλή.
Το «ΟΧΙ», όμως, αυτό της Κύπρου δεν πρέπει να μείνει «μισό», ούτε να γίνει άλλοθι για να ακολουθήσουν τροϊκανές και μνημονιακές αναδιπλώσεις.
Θα ήταν τραγικό, αδιανόητο και άθλιο να δανεισθεί ή να πληρώσει σε μετρητά, με τη καταλήστευσή του, ο Κυπριακός λαός 17 δις για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι ιδιωτικές τράπεζες και για να μπει η Κύπρος στην τυραννική κηδεμονία της τρόικας.
Το «ΟΧΙ» της Κυπριακής Βουλής πρέπει τώρα να ολοκληρωθεί με ένα συνολικό «ΟΧΙ» στην τρόικα και τα μνημόνια και με ένα μεγάλο ναι στην εθνικοποίηση και εξυγίανση των Κυπριακών τραπεζών και σε μια νέα προοδευτική πορεία μετασχηματισμών της Κύπρου σε σύγκρουση με τις δομές της ευρωζώνης.
Ερ.Να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα για ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο; Αν όχι, πότε, κατά την άποψή σας, πρέπει να γίνει;
Οι ραγδαίες εξελίξεις καθιστούν ακόμα πιο κρίσιμο και θα έλεγα ιστορικό για την πορεία της ελληνικής Αριστεράς και του τόπου, το επικείμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το Συνέδριο αυτό κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει απλώς να επιβεβαιώσει τα κακώς εννοούμενα «κεκτημένα» αλλά να κάνει νέες καινοτόμες ριζοσπαστικές επεξεργασίες και να αναδείξει τολμηρές επιλογές που θα δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την ικανότητα και τη δύναμη να διευθύνει μια νέα αποτελεσματική και νικηφόρα προσπάθεια για να βγούμε από την κρίση και να ανοίξουμε νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς ορίζοντες.
Επομένως το θέμα δεν είναι αν το Συνέδριο θα γίνει, που λέει ο λόγος, ένα μήνα νωρίτερα ή αργότερα. Το θέμα που προέχει είναι να έχουμε ένα ουσιαστικό, απόλυτα δημοκρατικό και βαθιά συμμετοχικό Συνέδριο, που θα προσφέρει τη δυνατότητα να δώσουν άνετα το παρόν στις διαδικασίες, τις συζητήσεις και τις αποφάσεις του όλες οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα μέλη του και όλος ο προοδευτικός αριστερός κόσμος.
Ερ.Προτάσσετε συχνά πυκνά την ανάγκη για δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης, όταν άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζουν την ανάγκη βίαιης ωρίμανσης. Είναι δύο σχέδια που αποκλίνουν; Κοινά σημεία δεν υπάρχουν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έτσι κι αλλιώς κατακτήσει μεγάλους κοινούς τόπους θέσεων, πρακτικών και αντιλήψεων. Αυτό είναι το μεγάλο, κοινό, κατακτημένο έδαφος.
Δεν πρέπει, όμως, να μείνουμε εδώ. Δεν αρκεί και δεν φτάνει! Και δεν πρέπει αυτό το κατακτημένο με μεγάλες δυσκολίες και σκληρούς αγώνες κοινό έδαφος να το στρογγυλεύουμε όλο και περισσότερο με λείανση των αιχμών, των απόψεων και των πρακτικών μας, με την επιλεκτική εκφώνηση των θέσεών μας και με την αναδίπλωση από τις πιο αιχμηρές θέσεις μας.
Αντίθετα, αυτό που επιβάλλουν οι εξελίξεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει ακόμα πιο τολμηρά, πιο καινοτόμα και πιο ριζοσπαστικά μπροστά.
Το δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης με κοινωνικούς, ταξικούς, εργατικούς και λαϊκούς όρους επιβάλλεται στο ΣΥΡΙΖΑ ως μια αμείλικτη ανάγκη για να καταστήσει πιο αιχμηρή, πιο συνεκτική, πιο πειστική και πιο ολοκληρωμένη, σπάζοντας φόβους και τρομοκρατικά διλλήματα, την κεντρική εναλλακτική προγραμματική του πρόταση αλλά και τις επί μέρους προγραμματικές του θέσεις.
Επιβάλλεται, ακόμα, για να ανασυγκροτηθεί οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσει δραστήριες οργανώσεις και να καταστεί ένα μεγάλο ριζοσπαστικό κόμμα των μελών του.
Επιβάλλεται, επίσης, για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλλει πιο αποφασιστικά σε αυτό που μέχρι τώρα συνιστά την πιο αδύνατη πλευρά του: στην ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών ταξικών λαϊκών αγώνων, χωρίς τους οποίους η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αδύνατη και αν γίνει εφικτή δεν θα μπορεί να προχωρήσει.
Ερ.Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποια πολιτική και συμμαχίες εκτιμάτε ότι μπορεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα;
Το στοίχημα σήμερα είναι να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα άνετο και σταθερό προβάδισμα έναντι της ΝΔ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει αυτό το πλεονέκτημα οι ανατρεπτικές εξελίξεις θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας και θα καταστήσουν πολύ γρήγορα πραγματικότητα μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Το δεύτερο κύμα πολιτικής, προγραμματικής και κινηματικής ριζοσπαστικοποίησης ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ανάγκη ακριβώς για να συμβάλλει τολμηρά σε μια αριστερή συμπαράταξη, σε μια νέα εμπιστοσύνη και σε μια νέα αφύπνιση του κοινωνικού πεδίου με καινούργιους μεγάλους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Γιατί δίχως όλα αυτά στο προσκήνιο και σε εξέλιξη η Αριστερά δεν μπορεί να πάρει μια νέα δυναμική ώθηση ούτε να ταρακουνηθεί γερά και να αλλάξει ριζικά και ξανά το πολιτικό σκηνικό.
Ερ.Βλέπετε σήμερα, επί τη ευκαιρία, πραγματικά περιθώρια συνεννόησης με την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Περιθώρια συνεννόησης με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, εφόσον αυτές ταχθούν κατά του μνημονίου δεν υπάρχουν;
Στο ΚΚΕ διεξάγεται εν όψει του 19ου Συνεδρίου του ένας πολύ ζωντανός, ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος με την κατάθεση διαφορετικών απόψεων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι αξίζει να παρακολουθήσουμε αυτό το διάλογο και να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, αντί να κοιτάζουμε αφ’ υψηλού και συχνά να αφορίζουμε αυτό το Κόμμα.
Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επίσης, αναπτύσσονται γόνιμοι προβληματισμοί και απόψεις.
Οι ιδέες μιας μεγάλης και νικηφόρας συμπόρευσης και συμπαράταξης της Αριστεράς είναι όχι μόνο επίκαιρες και όσο ποτέ αναγκαίες και δυνάμει ρεαλιστικές.
Και κάνω λόγο για συμπαράταξη της Αριστεράς και όχι φυσικά της Κεντροαριστεράς. Κι αυτό όχι γιατί αποκλείω ενδεχόμενες συνεργασίες με δυνάμεις πέραν του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά γιατί για να επιτευχθούν τέτοιες συνεργασίες πρέπει οι συνεργαζόμενες δυνάμεις να μετατοπιστούν στην πράξη και στους αγώνες προς τα αριστερά και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπιστεί Κεντροαριστερά, ενώ ,σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να κτιστούν συνεργασίες με παλιά υλικά που χρησίμευσαν για να στερεωθούν τα νεοφιλελεύθερα και μετέπειτα μνημονιακά πειράματα του ΠΑΣΟΚ αλλά και ο σημερινός τρικομματικός κυβερνητικός συνεταιρισμός.
Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013
