Όταν «αποεπενδύεις» από ένα τομέα για λόγους εξοικονόμησης, και η «αποεπένδυση» αυτή προκαλεί πολύ μεγαλύτερα κόστη από την εξοικονόμηση, τότε είναι φανερό ότι η κίνησή σου είναι άστοχη, ασύμβατη με τις στοχεύσεις σου….Η Σοφία Βούλτεψη αναφέρεται σε μια περίπτωση «αποεπένδυσης» λόγω Μνημονίου και συγκεκριμένα στον τομέα της πάλης κατά των Ναρκωτικών, καταθέτοντας αυστηρά και μάλιστα συγκριτικά στοιχεία για το τι στοιχίζει περισσότερο : Η περίθαλψη, σύλληψη, απασχόληση των διωκτικών αρχών, προσαγωγή σε δίκη κλπ. ενός ναρκομανούς, ή το μέσο κόστος μιας διαδικασίας απεξάρτησης; Η γλώσσα των αριθμών πείθει για το πρώτο.
Γράφει η ΣΒ :
«Έχει υπολογιστεί ότι το μέσο κόστος μιας ημέρας νοσηλείας είναι 117 ευρώ, μια επίσκεψη σε νοσοκομείο 15 ευρώ, μια επίσκεψη σε ιδιώτη γιατρό 50 ευρώ, μια ημέρα νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική στην τρίτη θέση 51 ευρώ, μια επίσκεψη σε ψυχίατρο 50 ευρώ.
Επιπλέον, οι ναρκομανείς έχουν συνεχώς προβλήματα με τον νόμο. Συλλαμβάνονται, δικάζονται, φυλακίζονται.
Το μέσο κόστος μιας σύλληψης (απασχόληση αστυνομικών και προσαγωγή), υπολογίζεται στα 20 ευρώ.
Το μέσο κόστος μιας ακροαματικής διαδικασίας είναι 16 ευρώ, το μέσο κόστος μιας ημέρας φυλάκισης 30 ευρώ.
Έτσι, το μέσο ημερήσιο κόστος ανά άτομο φθάνει τα 136,5 ευρώ.
Αντίθετα, το μέσο ημερήσιο κόστος της διαδικασίας απεξάρτησης δεν ξεπερνά τα 30 ευρώ – 29,47 ευρώ αν το άτομο βρίσκεται σε θεραπευτική κοινότητα διαμονής, 29,43 για τη θεραπευτική κοινότητα ημερήσιας φροντίδας και 21,42 για το θεραπευτικό πρόγραμμα εξωτερικής παρακολούθησης»
Επιπλέον, οι ναρκομανείς έχουν συνεχώς προβλήματα με τον νόμο. Συλλαμβάνονται, δικάζονται, φυλακίζονται.
Το μέσο κόστος μιας σύλληψης (απασχόληση αστυνομικών και προσαγωγή), υπολογίζεται στα 20 ευρώ.
Το μέσο κόστος μιας ακροαματικής διαδικασίας είναι 16 ευρώ, το μέσο κόστος μιας ημέρας φυλάκισης 30 ευρώ.
Έτσι, το μέσο ημερήσιο κόστος ανά άτομο φθάνει τα 136,5 ευρώ.
Αντίθετα, το μέσο ημερήσιο κόστος της διαδικασίας απεξάρτησης δεν ξεπερνά τα 30 ευρώ – 29,47 ευρώ αν το άτομο βρίσκεται σε θεραπευτική κοινότητα διαμονής, 29,43 για τη θεραπευτική κοινότητα ημερήσιας φροντίδας και 21,42 για το θεραπευτικό πρόγραμμα εξωτερικής παρακολούθησης»
Όμως υπάρχει και μια άλλη ερμηνευτική υπόθεση, πέρα από αυτήν που υποβόσκει στο σκεπτικό της αρθρογράφου : Μήπως ζητούμενο των εγκάθετων του Μνημονίου δεν είναι η αντιμετώπιση των ναρκωτικών , όπως υποθέτει η Βούλτεψη , αλλά η άμεση άντληση πόρων, με ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΔΟΛΟ ως προς την κοινωνική αποδόμηση και αποσύνθεση/πολιτική παράλυση της χώρας ;
Στα νομικά η έννοια του «ενδεχόμενου δόλου» σημαίνει ότι ένα άτομο πιθανολογεί μεν την επέλευση ενός εγκληματικού αποτελέσματος, όμως δεν αναστέλλει τη πράξη του – και για τούτο το λόγο έχει πλήρη ευθύνη. Οι Μνημονιακές αρχές δεν είναι τόσο ανόητες ώστε να μην μπορούν να εικάσουν μια κατάσταση κοινωνικού χάους και παραλυσίας της ελληνικής κοινωνίας, λόγω της διάδοσης των ναρκωτικών ουσιών και λόγω της απορρόφησης ζωτικής ενέργειας για την αντιμετώπισή τους. Μπορεί να φαίνεται «εξτρεμιστικό» και παρανοϊκό το να κατηγορήσει κάποιος τους εγκάθετους του Μνημονίου για σκόπιμη υπονόμευση του αντι-ναρκωτικού αγώνα σε μια τόσο κρίσιμη φάση, όμως δεν είναι καθόλου υπερβολική η μομφή του «ενδεχόμενου δόλου» : Το ότι δηλαδή πιθανολογούν τις καταστροφές εις βάρος της χώρας και των ανθρώπων της, αλλά τις αποδέχονται, και ό,τι ήθελε προκύψει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου