Να και κάποιοι που παραιτούνται…..

Σε αυτή τη χώρα το είχαμε καημό να δούμε κάποιους αξιωματούχους να  αποποιούνται τη θέση τους και να παραιτούνται. Τις τελευταίες μάλιστα δεκαετίες, ο χαρακτηρισμός  του «καρεκλοκένταυρου» είχε επινοηθεί και επιστρατευθεί   ακριβώς για να δηλώσει τη «συσσωμάτωση»  των ανθρώπων  της εξουσίας με το πόστο τους, παρά τις καταγγελίες, διαμαρτυρίες, αντιδράσεις , προσβολές και ξεφτίλες που υφίσταντο. 

Όμως οι δυο εισαγγελείς – κύριοι Μουζακίτης και Πεπόνης – έσπασαν την παράδοση και έδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα,  εξακολουθεί να υπάρχει -  έστω και  απειλούμενο με εξαφάνιση -  ένα είδος όπως η  ευθιξία  του   δημόσιου προσώπου… Ότι  επιβιώνει το πνεύμα της ανεξάρτητης  δικαστικής αρχής, που δεν γίνεται μαριονέτα της εκτελεστικής εξουσίας και που είναι σε θέση να πάρει ιστορικές αποφάσεις  - όπως αυτή που παρέπεμψε σε δίκη τους δολοφόνους του Λαμπράκη ή η μεταγενέστερη, που  καταδίκασε σε θάνατο τους πρωταίτιους της 21^ης Απριλίου.

Οι δυο εισαγγελείς κατήγγειλαν την κυοφορούμενη ρύθμιση της «επιτοποθέτησης»  προϊσταμένης αρχής  για τον έλεγχο του έργου τους , το οποίο εκ των πραγμάτων είχε  απειλητικό χαρακτήρα για τους φορείς της Μνημονιακής υποτέλειας. Ειδικά η περίπτωση του ελέγχου της παραποίησης των στοιχείων  της Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) με στόχο το «φούσκωμα» του ελλείμματος και την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ,  αποτελούσε  άμεση απειλή για την απολογητική υπέρ της καταδίκης της χώρας στην εσαεί υποτέλεια. Φυσικά και ο εντοπισμός  των φοροφυγάδων ή των προσώπων που επωφελήθηκαν από τα ασφάλιστρα κινδύνου για να πλουτίσουν δεν είναι αμελητέες υποθέσεις,  όμως πρωταρχική σημασία είχε και εξακολουθεί να έχει η αποκάλυψη της συνωμοσίας που οργανώθηκε για την καταστρεπτική υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια.