Ο φίλος Πέτρος Γιαντζόγλου, από την Κομοτηνή, γνωστός μου από μια ανάβαση στο Μαυροβούνιο (δες ανάρτηση 3.11.2009 «Εκβαλκανισμός και ορειβασία») , συνεχίζει να κάνει γνωστές τις δραστηριότητες της εκεί Ελληνικής παροικίας ….έ, συγγνώμην, των Ελλήνων ορειβατών της Κομοτηνής ήθελα να πω........ καλώντας κάθε ενδιαφερόμενο για επαφή με τη φύση και τη τοπική κοινωνία…..
Δυστυχώς τα μηνύματά του δεν έρχονται πάντα έγκαιρα, αλλά δεν αποκλείεται να παρουσιάζουν ενδιαφέρον για όσους θέλουν να αποφασίσουν για τη διαχείριση του σαββατοκύριακου την τελευταία στιγμή…..
Το ωραίο στοιχείο πάντως είναι η πληρότητα της πρότασης του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Κομοτηνής και οι οδηγίες που την συνοδεύουν . Ορίστε τι λένε:
Η αναχώρηση για την ανάβαση στη ψηλότερη κορυφή του Ν. Ροδόπης θα πραγματοποιηθεί απο την είσοδο της Νομαρχίας στις 8:00 το πρωί, την Κυριακή 27-2-2011, και η μετακίνηση της ομάδας θα γίνει με ιδιωτικά μέσα. Ο Βαθμός δυσκολίας της ανάβασης είναι 6 (υψηλός) λόγω του χιονιού και η υψομετρική διαφορά από το σημείο εκκίνησης είναι 803μ. Υπεύθυνοι της ανάβασης θα είναι οι Χιονίδης Κώστας (6936076875) και Εμμανουηλίδης Βαγγέλης. (6977591638). Οι συμμετέχοντες πρέπει να φέρουν χειμερινό εξοπλισμό (π.χ. αδιάβροχο μπουφάν, αδιάβροχα γάντια, χοντρές μάλλινες κάλτσες, γκέτες)
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ
· Ακολουθώ πάντα τις οδηγίες και τις συμβουλές του αρχηγού και δεν ξεχνώ σε καμία στιγμή ότι είναι ένας απλός εθελοντής που κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει όλη η ομάδα όμορφα.
· Δεν είμαι ποτέ πιο μπροστά από τον αρχηγό, δεν είμαι ποτέ πιο πίσω απ αυτόν που έχει οριστεί τελευταίος της πορείας, έχω πάντα οπτική επαφή μ’ αυτόν που είναι μπροστά μου, δεν λοξοδρομώ για κανένα λόγο χωρίς να ενημερώσω και να πάρω τη σχετική άδεια.
· Δεν φτάνω ποτέ στα όριά μου. Σκέφτομαι το πολύ απλό ότι, όσος κόπος και χρόνος χρειάζεται για να φτάσω κάπου, άλλος τόσος τουλάχιστον χρειάζεται για να επιστρέψω.
· Δεν ξεκινώ την πορεία αν δεν αισθάνομαι απολύτως υγιής και έτοιμος σωματικά, πνευματικά και ψυχικά.
· Αν κάτι δεν πάει καλά, ενημερώνω διακριτικά. Η ψυχολογία στο βουνό λειτουργεί σαν ντόμινο: αν κάποιος δηλώσει φωναχτά ότι έχει φαγούρα, όλοι θ’ αρχίσουν να ξύνονται!
· Είμαι πάντα καλοπροαίρετος και φιλικός με όλη την ομάδα.
· Δεν κλωτσάω πέτρες και δεν πετάω αντικείμενα. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τραυματισμού κάποιου συνοδοιπόρου μας.
· Ακολουθώ το ρυθμό του πιο αργού πεζοπόρου. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε, όλοι μαζί περπατάμε, όλοι μαζί θα επιστρέψουμε. Στις ομάδες δεν χωρούν ανταγωνιστικές και εγωιστικές συμπεριφορές. Ούτε υπάρχουν στόχοι προς κατάκτηση. Αν καταφέρουμε και φτάσουμε εκεί που είχαμε προγραμματίσει, έχει καλώς. Αν δεν τα καταφέρουμε, και πάλι έχει εξίσου καλώς.
· Η πορεία είναι μία και έχει έναν αρχηγό. Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθήσει την διαδρομή που προτείνεται, δεν έχει την δυνατότητα να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να μην ξεκινήσει καθόλου ή να επιστρέψει ή να παραμείνει κάπου ασφαλής μέχρι να επιστρέψει η ομάδα (όλα αυτά πάντα με κάποιον παρέα).
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
· Παπούτσι, κάλτσα και πόδι πρέπει να είναι “ένα σώμα”. Στην ανάγκη, για να το πετύχουμε, φοράμε δεύτερο ζευγάρι κάλτσες.
· Το βράδυ πριν την πορεία αποφεύγουμε το πολύ και βαρύ φαγητό. Προτιμάμε τα φαγητά που απελευθερώνουν την επομένη ενέργεια (ζυμαρικά, πατάτες).
· Το αλκοόλ στη διάρκεια της πορείας δεν προσφέρει καμία βοήθεια (π. χ. δεν ζεσταίνει) και δεν επιτρέπεται η κατανάλωσή του. Στις υπόλοιπες στιγμές της εκδρομής, η κατανάλωσή του γίνεται με μέτρο και γνώση…
· Φοράμε ρούχα με έντονα χρώματα για να είμαστε εύκολα ορατοί αν χρειαστεί.
· Αποφεύγουμε τα βαμβακερά ενδύματα γιατί κατακρατούν την υγρασία.
· Προσέχουμε να μην προεξέχουν τα πράγματά μας από το σακίδιο και να μην κρέμονται κορδόνια. Υπάρχει κίνδυνος κάπου να πιαστούν και να τραυματιστούμε. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται όταν έχουμε μαζί μας μπατόν και πιολέ.
· Αποφεύγουμε, ακόμη και το καλοκαίρι, τα κοντά παντελόνια και τα παπούτσια που δεν καλύπτουν τον αστράγαλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου