ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ….

Το «Δίκαιο του Πολέμου» ως γνωστόν, απαγορεύει ορισμένα μέσα και βάζει όρια στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών, όντας παράλληλο προς το Διεθνές Δίκαιο…. Κάπως ανάλογα θα μπορούσε να νοηθεί και ένα «δίκαιο διαδηλώσεων», γι αυτές που διαλύονται από την Αστυνομία…. Με αυτό το πνεύμα , δεν θα μπορούσε παρά να δει κανείς θετικά την αποκάλυψη και καταγγελία των «Οικολόγων Πρασίνων» για τη χρήση απαγορευμένων μέσων από την Αστυνομία, στις διαδηλώσεις της 15.12.2010. Έλεγαν στην ανακοίνωσή τους :

«Έντονη ανησυχία προκαλεί η διαπίστωση ότι η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποίησε…. το χημικό αέριο CS και η πληροφορία ότι χρησιμοποιήθηκε και Admisite-DM, αέρια με υψηλή τοξικότητα και μακροχρόνιες συνέπειες στην υγεία.
Η ρίψη χημικών και η κλιμάκωση της βίας, με γενικευμένες σωματικές βλάβες σε πολίτες, αποτελούσε πάγια τακτική της ΕΛ.ΑΣ και των πολιτικών της προϊσταμένων. Στην εποχή του Μνημονίου φαίνεται ότι η πρακτική αυτή επανήλθε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση στις χθεσινές διαδηλώσεις.
Το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1969) και η Σύμβαση του Παρισιού (1993) ορίζουν ότι αέρια όπως το CS και το Admisite-DM συνιστούν χημικά όπλα και γι αυτό απαγορεύεται η χρήση τους. Καμιά εξαίρεση δεν επιτρέπεται φυσικά ούτε για σκοπούς αστυνόμευσης, αφού βάσει των Συνθηκών απαγορεύονται ακόμη και σε εμπόλεμες περιόδους.
Είναι σαφές ότι οι ενέργειες της αστυνομίας δεν πρέπει να αντιστρατεύονται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, όχι μόνο του «συνέρχεσθαι», αλλά και της προστασίας της υγείας και σωματικής ακεραιότητας των πολιτών ακόμη και όταν υπάρχει πρόκληση από κάποιους διαδηλωτές. Η απάντηση των αστυνομικών δε μπορεί να εμπεριέχει ανεξέλεγκτη χρήση βίας, που θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τους διαδηλωτές στο σύνολό τους αλλά περίοικους και περαστικούς.
Ζητάμε λοιπόν διευκρινίσεις και ανεξάρτητη έρευνα ώστε να διαπιστωθεί ποιος αρμόδιος και με ποια διαδικασία πήρε την απόφαση να προμηθευτεί η ελληνική αστυνομία όχι μόνο παλαιότερα, αλλά και εντός του 2010 με τέτοιες ουσίες, ποια είναι η ποσότητά τους, και αν υπάρχει πρόβλεψη για την ασφαλή καταστροφή τους.»

Ενδιαφέρουσα και σωστή η συγκεκριμένη «νότα» των «Οικολόγων Πρασίνων» - τους προσδίδει οπωσδήποτε ένα χαρακτήρα διαφορετικότητας – όμως ταυτόχρονα φαντάζει δυσανάλογη σε σχέση με την ασήμαντη εμπλοκή τους στην απεργία της 15.12.2010 και τις διαδηλώσεις. Εγώ προσωπικά δεν είδα παρά μια μόνο νερόβραστη αναφορά για τη συμμετοχή τους στην απεργία, δεν είδα κάποια δήλωση συστράτευσης και μετωπικής συμβολής στον μεγάλο αγώνα του ελληνικού λαού, δεν είδα κάποια σοβαρή κίνηση σκιαγράφησης μιας «οικολογικής εξόδου» από τη μέγγενη του ΔΝΤ. Οι κατά καιρούς «συλλήψεις» τους – άλλοτε για την επιβολή του φόρου Τόμπιν στην κίνηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, για την έκδοση ευρωομολόγων ή για τη χρήση μέσων πράσινης οικονομίας, εξοικονόμησης ενέργειας, κλπ. - συνιστούν ατάκτως διαμορφωμένες απόψεις, που δεν συμποσούνται σε μια ενιαία πρόταση ανάκαμψης. Αντί να ομολογήσουν γενναία ότι στερούνται θέσεων και ταυτόχρονα να αναζητήσουν αυτές τις θέσεις στο πολιτικό τους «περιβάλλον», προτιμούν να αντιμετωπίζουν την υστέρησή τους με το «φαίνεσθαι» σε επί μέρους ζητήματα …

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΡΟΝΙΚΟΥ