ΕΥΡΩΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

To 2007 η ψήφιση του κανονισμού REACH σχετικά με τη λειτουργία της ευρωπαϊκής χημικής βιομηχανίας, έδειχνε το χαμηλό βαθμό υπευθυνότητας των μεγάλων πολιτικών παρατάξεων της ΕΕ (Σοσιαλιστών, Λαϊκού κόμματος)έναντι των πολιτών. Ο κανονισμός REACH προστάτευε κατά κύριο λόγο το επιχειρηματικό απόρρητο στη παραγωγή χημικών προϊόντων, παραγνώριζε την ανάγκη του προληπτικού ελέγχου αυτών των προϊόντων και ουσιαστικά άφηνε τους καταναλωτές εκτεθειμένους σε είδη με άγνωστες επιπτώσεις....Ανάλογο έλλειμμα υπευθυνότητας παρετηρείτο στην υπόθεση των βιολογικών προϊόντων, με την ουσιαστική απαγόρευση του (απολύτως εύλογου) διαφημιστικού ισχυρισμού ότι αυτά τα προϊόντα είναι «πιο υγιεινά» σε σχέση με τα συμβατικά ......

Η Ευρώπη είχε δώσει ήδη και είχε χάσει μια μεγάλη μάχη στον τομέα της διαφάνειας της αγοράς, όταν στις αρχές του 2010 έμπαινε στη «μικρομέγαλη» ελληνική υπόθεση. Στην υπόθεση όπου διύλιζε τον κώνωπα της ελληνικής φαυλοκρατίας ενώ κατάπινε την κάμηλο της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και των εκμαυλιστικών παρεμβάσεων τύπου Siemens . Προωθώντας , πέρα από την καταναλωτική αδιαφάνεια, και την πολιτική ....

Ενός όμως κακού, ήταν επόμενο να ακολουθήσουν κι άλλα. Παραδείγματος χάρη η υπόθεση της ψήφισης της Έκθεσης Σόμμερ, σχετικά με την παροχή πληροφοριών για τα τρόφιμα στους καταναλωτές. Στη συνεδρίαση της 16.6.2010 η ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου απέρριψε :
1. τους "χρωματικούς κώδικες" ή "σηματοδότες" που προβλέπουν τη χρήση σήματος σε χρώμα κόκκινο, πορτοκαλί ή πράσινο, ανάλογα με την περιεκτικότητα (υψηλή, μέση ή χαμηλή) των τροφίμων σε θερμίδες, λίπη, ζάχαρη, άλατα και άλλα συστατικά,
2. το να αναγράφονται στην ετικέτα και τα φυσικά τρανς λιπαρά οξέα (ενέκρινε την αναγραφή μόνο των τεχνητών τρανς λιπαρών)
3. το να αναγράφεται στην ετικέτα εάν ένα προϊόν που προορίζεται για κατανάλωση είναι γενετικά τροποποιημένο και/ή περιέχει παράγωγα και ουσίες γενετικά μεταλλαγμένες,
4. το να επισημαίνεται στην ετικέτα ότι το προς κατανάλωση προϊόν έχει, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, παρασκευαστεί από υπερψυγμένα ή κατεψυγμένα συστατικά,
5. την ευκρινή αναγνωσιμότητα των πληροφοριών που να περιλαμβάνουν ελάχιστο μέγεθος γραμματοσειράς,
6. την αναγραφή στην ετικέτα της χώρας καταγωγής για κρέατα, πουλερικά και ψάρια (εγκρίθηκε η αναγραφή της χώρας προέλευσης),
7. τη δυνατότητα των κρατών μελών να προωθούν πρόσθετα εθελοντικά συστήματα παροχής πληροφοριών, και
8. την προληπτική επισήμανση όσον αφορά την ακούσια εισαγωγή στα τρόφιμα αλλεργιογόνων.

Με δυό λόγια : Ουσιαστικά απορρίφθηκε ένα σύστημα δημοσίου ελέγχου των καταναλωτικών προϊόντων, που θα μπορούσε να δοκιμασθεί, να βελτιωθεί και να γίνει πιο ευέλικτο.Που θα μπορούσε να εντάσσει την επιστημονική «πληροφορία» μέσα στις παραγωγικές και καταναλωτικές διαδικασίες. Συνεισφέροντας με αυτό το τρόπο, άμεσα και χειροπιαστά , στην ποιότητα ζωής.