ΖΑΝ ΛΥΚ ΓΚΟΝΤΑΡ

Ήταν αναμφισβήτητα συγκινητική η απόφαση του Γκοντάρ να μην πάει στις Κάννες, όπου προβαλλόταν η νέα του ταινία Film Socialisme, με σκεπτικό ότι τον επηρεάζουν τα ελληνικά προβλήματα....Ο ίδιος μερικές ημέρες νωρίτερα είχε υποστηρίξει ότι «όλος ο κόσμος χρωστάει σήμερα χρήματα στην Ελλάδα».

Είπε λοιπόν, σε συνέντευξή του σε Γάλλο δημοσιογράφο:: «Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής.
» Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα».

Αυτή η ιδέα των «συγγραφικών δικαιωμάτων» της χώρας μας (!) δεν φαίνεται πιο ρεαλιστική από την ιδέα των δικαιωμάτων σε πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία(!), όμως είναι δηλωτική της πρωτότυπης σκέψης του Γάλλου δημιουργού.... Ο Γκοντάρ είχε πραγματικό πάθος για τις καινοτομίες, δεν μούχλιασε ο ίδιος και ουδέποτε προκάλεσε πλήξη στον περίγυρό του. Σε μένα τουλάχιστον έμεινε αξέχαστη η παραγωγή ενός κινηματογραφικού δοκιμίου για την πόλη, για την κακοποίηση του ελεύθερου χρόνου, για την εξαχρείωση των αστικών ηθών, για την «απόδραση » των πολιτών στην περιαστική ύπαιθρο - που αποδεικνυόταν πιο προβληματική και από την «φυλάκισή» τους στον αστικό χώρο : Το δοκίμιο λεγόταν “Weekend” και ήταν παραγωγής του 1968, σε μια περίοδο όπου γινόταν ιδιαίτερα αισθητή η ψυχολογική και κυκλοφοριακή δυσλειτουργία των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων Ο Γκοντάρ έκανε αναλυτικά και στοχευμένα, ό, τι συνοπτικά και ακούσια έκανε ο Καβάφης στο ποίημά του «Πόλις»για τον φυγάδα , που εν τέλει ανακάλυπτε ότι η πόλις τον ακολουθούσε, όσο κι αν αυτός απομακρυνόταν...

Η συμπεριφορά του Γκοντάρ σχετικά με τις Κάννες επιβεβαίωσε το ότι η αποχή – όπως ακριβώς και η σιγή μερικές φορές – είναι χρυσός . Να κάτι που έπρεπε να μάθει ο δικός μας, Μίκης Θεοδωράκης, πριν αποφασίζει τις όποιες συμμετοχές του....

ΥΓ. Ο πίνακας είναι το Πολωνού καλλιτέχνη Rafal Olbinski