Ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω παραθέτει στο θεατρικό του έργο «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» το διάλογο μεταξύ Ιουλίου Καίσαρα και Απολλώνιου. Ο δεύτερος, διαπρεπής φιλόσοφος και λόγιος της εποχής, δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό «να την πέσει» στον Ρωμαίο ηγέτη και να του κάνει σκληρή κριτική για την πολιτική της Ρώμης στα «πολιτιστικά» ζητήματα.
- «Η Ρώμη δεν θα παραγάγει ποτέ καμιά τέχνη», λέει ο Απολλώνιος.....
Και ο Ρωμαίος ηγέτης , που αν και στρατηγός τυχαίνει να είναι επίσης διανοούμενος και να μην καταδέχεται να κάνει χρήση της στρατιωτικής του ιδιότητας "για να τα βγάλει πέρα" με τον Έλληνα φιλόσοφο, απαντάει με ένα διπλό ερώτημα:
« Δεν είναι τέχνη η Ρωμαϊκή ειρήνη (Pax Romana); Δεν είναι τέχνη ο πόλεμος; »
Στις σημερινές συνθήκες ο Παλαιοκώστας θα μπορούσε κάλλιστα να εμπλουτίσει τον κατάλογο των «τεχνών» εντάσσοντας σε αυτές και την απόδραση.. Θα έλεγα μάλιστα ότι ακόμη και αν αποδειχθεί ότι μέσα στο κόστος του καλλιτεχνικού εγχειρήματός του συμπεριλαμβάνονταν και διάφορα λαδώματα, αυτό ουδόλως θα μείωνε την αξία του. Ακόμη και το στοιχείο της επανάληψης της απόδρασης του 2006 δεν μειώνει την αξία του σημερινού εγχειρήματος, δεδομένου ότι στοιχειοθετεί την έννοια μιας μπλόφας επισημονικού επιπέδου .Θα έλεγα μάλιστα ότι αν ο Παλαιοκώστας διαφύγει π.χ. το 2020(!) από τις φυλακές χρησιμοποιώντας πάλι ελικόπτερο(!), η πράξη του θα εμπεριέχει το γνώριμο για τους χαρτοπαίχτες στοιχείο της «διπλομπλόφας», και ως τοιούτο θα προσπορίζει στον «μαιτρ» ακόμη μεγαλύτερη «απαξίωση»(δηλαδή καταξίωση με αρνητικό πρόσημο) ...
Οι μεγαλοπαράγοντες του εγκλήματος παράγουν δέος και θαυμασμό τριγύρω τους, σε αντίθεση με τους μικρο-παράγοντες που κλέβουν τις μοτοσυκλέτες, τις οικοσκευές και τα πορτοφόλια μας, διαψεύδοντας το οικολογικό γνωμικό: «το μικρό είναι όμορφο». Τώρα βέβαια είναι γνωστό ότι οι μεγαλοπαράγοντες έχουν πάθος όχι απλά για την εύκολη αλλά για τη μεγάλη ζωή, ότι γουστάρουν σφόδρα την γκλαμουροειδή «κατανάλωση» και την πλαισίωσή τους από ομάδες αυλικών και υποτακτικών.
Αυτά χρειάζονται να τα βλέπουν διάφοροι που εκφέρουν άκριτα και ανεπιφύλακτα διάφορα αιτήματα υπέρ των φυλακισμένων, όπως λ.χ. εκείνο το ΟΛΟΙ ΕΞΩ που κυκλοφορούσε ως τρικ στην Κυψέλη τουλάχιστον, με αφορμή «μια πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων», στις 13.11.2008. Θέλω να πω με άλλα λόγια ότι φυλακισμένος από φυλακισμένο διαφέρει, ότι η φυλάκιση δεν πιστοποιεί οπωσδήποτε αντιπαλότητα με τον κυρίαρχο τρόπο ζωής. Και ότι ένα κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των φυλακισμένων δεν μπορεί να υποθάλπει την ατιμωρησία, παραγνωρίζοντας την ανάγκη ενός «άλλου», εναλλακτικού σωφρονισμού με ανθρώπινο πρόσωπο....
Aρθρο του Γ.Σχίζα πό την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ και τον δικτυακό τόπο http://www.ppol.gr/
Όσον αφορά το εν όψει βιβλίο, διακρίνεται για τις αναφορές του στον πρωταθλητισμό του εγκλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου