Η ιστορία της «Πράσινης Γραμμής» 1963 . Γιατί χρησιμοποιήθηκε το «πράσινο» μολύβι

 

 

28/1/2024

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Συχνά μου έχει ζητηθεί να δημοσιεύσω το χάρτη της Πράσινης Γραμμής. Τελικά τον βρήκα στο Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας, συγκεκριμένα στο Military Intelligence Museum στο Bedfordshire, όπου συνοδεύεται με μια ιστορική ανάλυση/έρευνα με αυθεντικό αντίγραφο του χάρτη της  «Πράσινης Γραμμής» με τους πρωταγωνιστές και τον σχεδιαστή. Η έρευνα  ανήκει στον συγγραφέα Malcolm Brooke, ο οποίος έχει το copyright και ζήτησα την άδειά του να αναδημοσιεύσω την έρευνά του με τις φωτογραφίες και χάρτες, για ευρύτερη ενημέρωση του κοινού για το τόσο  ιστορικό μας θέμα.  Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την άδεια. 

Το σύντομο ιστορικό μιας νύχτας  του «Χάρτη της Πράσινης Γραμμής» 

Μετά από πολύωρες συζητήσεις, γράφει το ιστορικό,  με το Αρχιστράτηγο (Major General) Young και τους τοπικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες, ο Υπουργός Κοινοπολιτειακών Σχέσεων Duncan Sandys,  που είχε φθάσει στην Κύπρο στις 28 Οκτωβρίου 1963, διοργάνωσε μια Πολιτική Επιτροπή Επαφής (Political Liaison Committee) για την δημιουργία μιας γραμμής εκεχειρίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων. 

Η πρώτη συνάντηση έλαβε χώρα στην Βρετανική Υπάτη Αρμοστεία το πρωί της 29^ης Δεκεμβρίου. Ζητήθηκε και από τους  Διοικητές των Ελληνικών και Τουρκικών Δυνάμεων (ΕΛΔΥΚ/ ΤΟΥΡΔΥΚ) να παρευρεθούν εκεί  στις 9.20 π.μ.

Τα ανώτερα μέλη της Επιτροπής ήταν  ο Υπ. Κοινοπολιτειακών Σχέσεων Duncan Sandys, o Major General  Peter Young (Commander Land Forces – Διοικητής Δυνάμεων Ξηράς) και o (Στρατάρχης Αεροπορίας) Air Chief Marshal Sir Denis Barnett ( ο οποίος υπηρετούσε ως – Commander in Chief Near East Air Force and Commander British Forces Cyprus – Διοικητής Στρατευμάτων Εγγύς Ανατολής και Βρετανικών Δυνάμεων Κύπρου). Τα άλλα μέλη ήταν ο Βρετανός ΄Υπατος Αρμοστής, οι Πρέσβεις της Ελλάδας και Τουρκίας, αντιπροσωπείες των Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου, οι Διοικητές της ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ και ο Colonel (Συνταγματάρχης) John Sale, Σύμβουλος Άμυνας στη Βρετανική Υπάτη Αρμοστεία. 

Η  Πολιτική Επιτροπή Επαφής  ξανασυναντήθηκε στις 5μ.μ της Κυριακής  29 Δεκεμβρίου. 

Αποκλειστικό: Στην Ελλάδα το βραβείο «Orwell-New Speak» (και το δώρο της αριστεράς στην ακροδεξιά)

 

Μια ολόκληρη χώρα εισήγαγε εντός δεκαπέντε ημερών μια νέα γλώσσα και γενίκευσε τη χρήση της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
29 Ιανουαρίου 2024

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων»
Αριστοτέλης

Σύμφωνα με αποκλειστικές μας πληροφορίες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι η Ελλάδα και ειδικότερα ο αξιότιμος Πρωθυπουργός μας, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο σύμβουλός του επί της επικοινωνίας κ. Γκρίνμπεργκ κερδίσουν το φετινό βραβείο «Όργουελ-Νεογλώσσα» (Orwell-New Speak αγγλιστί).

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας όλα τα μέλη της επιτροπής που αποδίδει τη διεθνή αυτή διάκριση έχουν μείνει κατάπληκτοι με τις επιδόσεις του Μητσοτάκη-Γκρίνμπεργκ στο θέμα της εισαγωγής επειγόντως των ρυθμίσεων για τον γάμο των ομοφυλοφίλων-ομοφύλων και την εκ μέρους τους υιοθεσία-τεκνοθεσία παιδιών. Όχι για αυτές καθ’ εαυτές τις ρυθμίσεις, αλλά για το ότι μια ολόκληρη χώρα εισήγαγε εντός δεκαπέντε ημερών μια νέα γλώσσα και γενίκευσε τη χρήση της.

Από τότε που υπάρχουν τα νεώτερα ελληνικά, χρησιμοποιούνται ευρέως οι λέξεις ομοφυλόφιλοι και ομοφυλοφιλία και υιοθεσία. Κανένας έως τώρα δεν χρησιμοποιούσε τις λέξεις ομόφυλοι και τεκνοθεσία. Εντός ελαχίστων ημερών όμως οι προηγούμενοι όροι εξαφανίσθηκαν από τη δημόσια επικοινωνιακή σφαίρα, το 99% των ΜΜΕ και των sites και αντικαταστάθηκαν από τις λέξεις ομόφυλοι, που σημαίνει άτομα της ίδιας φυλής ή του ιδίου φύλου, όχι κατ’ ανάγκην ομοφυλόφιλοι, και τεκνοθεσία που κατέλαβε τη θέση της λέξης υιοθεσία.

Στην πορεία οι γλωσσομηχανικοί κατασκεύασαν και τον άλλο όρο «γάμος ανεξαρτήτως φύλου», που θεωρήθηκε πιο καλός και από τον γάμο των ομοφύλων, που θυμίζει ακόμα σε μερικούς γάμο ομοφυλοφίλων. Ο σκοπός αυτής της νέας εφεύρεσης είναι να εστιάσει την προσοχή του αποδέκτη στο ανεξαρτήτως και να πάψει να δίνει οποιαδήποτε σημασία στα φύλα («ανεξαρτήτως φύλου»), δηλαδή στο ότι παντρεύουμε ομοφυλόφιλους και εν συνεχεία τους δίνουμε και παιδάκια να αναθρέψουν (ο μόνος λόγος για τον οποίο εισάγεται ο νέος θεσμός του γάμου για ομοφυλόφιλους, αφού υπάρχει ήδη το σύμφωνο συμβίωσης).

Τη σχετική απόφαση, για την αλλαγή δηλαδή της χρησιμοποιούμενης γλώσσας, έλαβε όπως μαθαίνω η Ανώτατη Επιτροπή Γλώσσας, Επικοινωνίας, Ηθών και Εθίμων της Γραικίας (που ορισμένοι περιπαικτικά ονομάζουν και Μπανανία). Στην Επιτροπή συμμετέχουν ο ίδιος ο Μητσοτάκης, ένας υπάλληλος του Γκρίνμπεργκ, ο αρμόδιος για τα δικαιώματα των LGBTQΙΑ+ της πρεσβείας των ΗΠΑ και εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι των Ιδιοκτητών της χώρας (των καναλιών και των ποδοσφαιρικών ομίλων), των ιδίων δηλαδή που ορισμένοι κακεντρεχείς ονομάζουν «Χούντα της Ενημέρωσης». Επειδή τώρα αυτοί όλοι δεν ξέρουν πολύ καλά την ελληνική γλώσσα έχουν και δύο τρεις φιλόλογους μαζί τους να τους προστατεύουν από κραυγαλέα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνικής Ελίτ για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνίας (του Τάκη Φωτόπουλου)

 

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνικής Ελίτ για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνίας (του Τάκη Φωτόπουλου)

28/01/2024|Tags: ανοιχτά σύνορα, δημογραφικό, Εθνική κυριαρχία, Ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνική κρίση, οικονομία, οικονομική κατοχή, παιδεία, πολιτιστική παγκοσμιοποίηση, υγεία, υπερπληθυσμός, Φωτόπουλος Τάκης

• Προβολή μεγαλύτερης εικόνας

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της
Υπερεθνικής Ελίτ για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνίας

ΣΧΟΛΙΟ του Τάκη Φωτόπουλου

1. Ο επαρχιακός θίασος της Υπερεθνικής Ελίτ που κυβερνά την Ελλάδα προχωρά τώρα ακάθεκτος, μετά την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της Κοινωνίας, κτυπώντας και τα τελευταία οχυρά κοινωνικών υπηρεσιών: την Υγεία και την Παιδεία.

2. Έτσι, μετά την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, του άλλου βασικού κοινωνικού αγαθού, τώρα προχωρά ακάθεκτη και στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Όμως, αγαθά που καλύπτουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες πρέπει να είναι υπεράνω της αγοράς –δηλαδή του πλειστηριασμού των σχετικών υπηρεσιών με βάση το πορτοφόλι– και να θεωρούνται απόλυτα αγαθά, στα οποία έχει δικαίωμα, χωρίς διακρίσεις, κάθε πολίτης μιας χώρας. Ειδάλλως δεν μιλάμε βέβαια για κοινωνία, αλλά απλά για τη ζούγκλα της αγοράς που παριστάνει την κοινωνία.

3. Η διαδικασία αυτή της ιδιωτικοποίησης ακόμη και της κάλυψης βασικών αναγκών, όπως η Υγεία και η Παιδεία, έχει φυσικά κρίσιμες συνέπειες όχι μόνο όσον αφορά την κάλυψη βασικών ανθρώπινων αναγκών σε μια Κοινωνία, με πλήρη παραμερισμό κάθε έννοιας Κοινωνικής Δικαιοσύνης αλλά, συνδυαζόμενη με το παράλληλο άνοιγμα των συνόρων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στη βαθμιαία εξαφάνιση του Ελληνικού λαού που ήδη προχώρα με ακάθεκτους ρυθμούς. Όταν δηλαδή, βαθμιαία, όχι μόνο όσοι διαχειρίζονται την κάλυψη βασικών αναγκών για την αναπαραγωγή ενός λαού, όπως η Υγεία και η Παιδεία, αλλά ακόμη και όσοι απλά μπορούν να καλύπτουν καν αυτές τις βασικές ανάγκες θα ανήκουν τελικά στους περιορισμένους κοινωνικούς κύκλους (ή τάξεις) των «βολεμένων», τότε αυτό σημαίνει μακροπρόθεσμα το βιολογικό τέλος αυτού του λαού. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των αναγκών συνοδεύεται με την παράλληλη διαδικασία ανοίγματος των συνόρων, που μας επιβάλλεται μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ

 

του Άντη Ροδίτη

Στο βιβλίο του Λεωνίδα Λεωνίδου "Μακαρίου Απομυθοποίηση", σ. 162, γίνεται επίσης αναφορά στην κακομεταχείριση φαντάρων της ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ από ακελικούς. Ο Λεωνίδου δημοσιεύει επιστολή του Σπύρου Παπαγεωργίου του 1965 (στην εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΔΑ", που δεν εντόπισα ακόμα) στην οποία ο Παπαγεωργίου, λέει ο Λεωνίδου, γράφει: "... πριν από δύο και περισσότερα χρόνια καταγγέλλαμε ανοικτά ότι μανιασμένοι κομμουνιστές κτύπησαν χωρίς λόγο με ρόπαλα και παραμόρφωσαν το πρόσωπο ενός Ελλαδίτη στρατιώτη σε προάστιο της Λευκωσίας".

 

Πιο κάτω παραθέτω απόσπασμα από επιστολή φαντάρου της Μεραρχίας που δημοσιεύτηκε στον κυπριακό τύπο (αυτό το απόσπασμα από την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" της 8ης Δεκεμβρίου 1967), όταν πια έφευγε η Μεραρχία.

«Όπου κι αν πήγα έξω από τη μονάδα μου, ενώ νόμιζα πως βρισκόμουν σ' Ελλάδα, σ' ελληνικό περιβάλλον, εν τούτοις ένιωθα πλήξη, ανάμεσα στο πλήθος. Το γέλιο χάθηκε από το πρόσωπό μου και η ψυχή μου είχε σκοτεινιά. Πολλές φορές διερωτήθηκα γιατί. Δοκίμασα να πλησιάσω ανθρώπους. Στην καλή 'μέρα μου όμως δεν απάντησαν. Με κοίταξαν λοξά σαν να ήμουν ένα σιχαμερό πράγμα και τράβηξαν τον δρόμο τους μουρμουρίζοντας κάτι που δεν καταλάβαινα. Κατάλαβα μόνο την τελευταία λέξη: "Καλαμαράς". Δεν ήξερα τη σημασία και την επομένη ρώτησα τον λοχαγό μου μπροστά στον λόχο. "Δεν είναι τίποτα", μου απάντησε, "έχει την έννοια του γραμματισμένου ανθρώπου". "Μα", παρατήρησα εγώ, "μου την είπαν σαν βρισιά". "Όχι, όχι,", μου απάντησεν ο λοχαγός. "Μην δίνετε σημασία όταν την ακούτε. Να κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε". Αργότερα σαν έμαθα τη σημασία της, δεν βαρυγκόμησα, δεν αγανάκτησα, αλλά στενοχωρέθηκα και πικράθηκα, πικράθηκα πάρα πολύ.

 

»

Να Ανακοπεί η Πορεία Τουρκοποίησης τής Κύπρου

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

Η Τουρκία υλοποιεί σταδιακά, αδίστακτα και μεθοδικά τον στρατηγικό στόχο της, που έθεσε από τη δεκαετία του 1950, να θέσει υπό τον έλεγχο της τήνΚύπρο.Μέχρι σήμερα πέτυχε να τήν διχοτομήσει και να τήν αλλοιώσει δημογραφικά.Προς ολοκλήρωση τού στόχου της συνεχίζει την επιθετική πολιτική της κατά τής Κυπριακής δημοκρατίας (ΚΔ) σε όλους τούς τομείς.Στον στρατιωτικό τομέα:προωθήσεις στη νεκρή ζώνη, παραβιάσεις τήςΑΟΖ και τού εναερίου χώρου τήςΚΔ, συνεχή ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής(ΤΔΚ) και των στρατιωτικών υποδομών τους,κατασκευή οχυρωματικών έργων, επεμβάσεις στήν κλειστή περιοχή Αμμοχώστου,απειλές κατάτήςΚΔ  για τό<<Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχέδιο >> τηςκ.ά.

Στον πολιτικό και διπλωματικό τομέα: επιδιώκει διεθνή αναγνώριση τού ψευδοκράτους, στο οποίο επιδίδεται με ξέφρενους ρυθμούς σε σφετερισμό και  παράνομη ανάπτυξη χιλιάδων στρεμμάτων γής που ανήκουν σέ Έλληνες τής Κύπρου.Τά ΗΕ παραμένουν αδρανή στην αυθαιρεσία και παρανομία του ισχυρού.Στο κυπριακό η Τουρκία επιδιώκει  λύση συνομοσπονδίας δύο κρατών,που  μετατρέπει το νησί σε τουρκικό προτεκτοράτο.

 

Ποια είναι τα σενάρια Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό για να εξουδετερώσει την τουρκική στοχοθεσία

 του  Σάββα Ιακωβίδη

Ποιο είναι το σενάριο Β’ του Ν. Χριστοδουλίδη απέναντι στην τουρκική αταλάντευτη αξίωση για λύση δύο κρατών; Δεν έχει! Δεν θέλει να μελετήσει. Αρνείται να ετοιμάσει, διότι επιμένει στη διζωνική που οι Τούρκοι έχουν ενταφιάσει. Με ποιον θα επιτύχει αυτήν την εφιαλτική λύση; Μάλλον με… εξωγήινους! Θα αλλάξει στρατηγική για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού; Όχι, βέβαια! Οσημέραι καθίσταται ο πλέον επικίνδυνος Πρόεδρος της Κύπρου, επειδή συνδυάζει ακραίον ερασιτεχνισμό με άκριτη επιπολαιότητα.

Το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου δεν είναι εθνικό και δεν είναι συμβούλιο. Είναι ένας… «γουμάς» (κοτέτσι), κατά την ειρωνική αποστροφή του προέδρου των Οικολόγων, Γ. Περδίκη. Πρόκειται για μια περιοδική σύναξη των κομματικών αρχηγών ή εκπροσώπων τους υπό τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κύπρου, για να ενημερωθούν, κατά κύριο λόγο, για εξελίξεις ή οτιδήποτε αφορά το κυπριακό πρόβλημα. Ιδρύθηκε το 1975 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, σε μια προσπάθεια ενότητας των πολιτικών δυνάμεων μετά την καταστροφή της τουρκικής εισβολής και για να κατασιγάσουν εμφύλια πάθη και μίση. Έκτοτε, το σώμα αυτό εδραιώθηκε ως ένας διακοσμητικός θεσμός για να εμπαίζονται οι πολιτικοί από τον εκάστοτε Πρόεδρο και να παραπλανώνται οι πολίτες για την δήθεν σοφία των ηγετών τους στη διαχείριση του Κυπριακού.

Τη Δευτέρα, 8/1/2024, το πρωί και μετά την εξαγγελία ανασχηματισμού της κυβέρνησής του, ο Ν. Χριστοδουλίδης ενημέρωσε τους κομματάρχες για το Κυπριακό, ειδικά μετά τον διορισμό ειδικής απεσταλμένης του ΓΓ του ΟΗΕ. Όπως δήλωσε ο Κυβ. Εκπρόσωπος, ο Πρόεδρος συζήτησε με την πολιτική ηγεσία τέσσερα σενάρια όσον αφορά την πολιτική της Τουρκίας στο πρόβλημα, που επεξεργάστηκε ο ίδιος με τους συνεργάτες του.

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟ 1964.

 

του Άντη Ροδίτη 

Πριν τον ΝΙΚΟ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ (βιβλίο "Αποφάσισα να μιλήσω", Εστία 1989) τον οποίο έστειλε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Κύπρο το Φθινόπωρο του 1964 να μάθει τι έπαθαν οι Κύπριοι και δεν ήθελαν πια την Ένωση και στον οποίο ο Μακάριος πρόσφερε οικόπεδο για να μείνει εδώ και από ενωτικός που ήταν να μεταμορφωθεί πάραυτα σε μακαριακό, αλλά ο Δεληπέτρος δεν δέχτηκε κι ο "μεγάλος ηγέτης" τον απέλασε αμέσως, είχαμε και την ομάδα Ελλαδιτών εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον βουλευτή Ρεθύμνου ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΟΥΔΕΡΟ που επίσης ήρθε στην Κύπρο το Καλοκαίρι του 1964 σταλμένος από τον Γεώργιο Παπανδρέου με αποστολή να ερευνήσει την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Κύπρου ενόψει της Ενώσεως που επέκειτο.

Ο Τσουδερός παρέδωσε την έκθεσή του στον Πρωθυπουργό στις 20 Σεπτεμβρίου 1964, η οποία ανάμεσα σε άλλα έλεγε:

 

«Το γενικό φρόνημα του Κυπριακου Λαού είναι μαχητικό κι επαναστατικό. Σε όλες τις τάξεις και χωρίς σχεδόν καμμιά εξαίρεση επικρατεί ο πόθος της μάχης για μια υπόθεση που όλοι την πιστεύουν δίκαιη και ιερή. Η απαλλαγή από τον Τούρκον είναι αναντίρρητα η απόλυτη επιθυμία του Κυπριακού Λαού. Η διάθεση να πεθάνουν για να επιτύχουν τον σκοπό αυτό είναι διάχυτη στην πλειοψηφία του».

ΑΥΤΟΣ ήταν ο Κυπριακός Λαός το 1964. Τι άλλαξε;

Η συμβουλή της Θάτσερ στον Ν. Χριστοδουλίδη και οι κακές «σειρήνες της αβασάνιστης κριτικής»

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Με όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα που συμβαίνουν, τις θυμωμένες αναφορές σε σειρήνες και αβασάνιστες κριτικές, κάθε νούσιμος πολίτης διερωτάται: Αν σε έναν απλό ανασχηματισμό ο Πρόεδρος τα έκανε θάλασσα, γιατί να τον εμπιστευτεί στη διαχείριση του Κυπριακού; Ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται πανέτοιμος να προσφέρει γην και ύδωρ στην Τουρκία για να επαναρχίσουν συνομιλίες, άγνωστο σε ποια βάση αλλά με σίγουρη κατάληξη την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την τουρκοποίηση της Κύπρου;

Την περ. Τετάρτη γίναμε ξανά μάρτυρες ενός ακόμα θεάτρου του παραλόγου. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ύφος διατακτικό και στυλ επιθετικό και έκδηλα οργισμένο, συμβούλεψε τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς να θυμούνται: «Κριτής μας είναι ο λαός, πυξίδα μας το Σύνταγμα, οι ισχύοντες νόμοι και οι ευρωπαϊκές και διεθνείς μας υποχρεώσεις. Όλοι είμαστε υπόλογοι μόνο στον κυπριακό λαό και σε κανέναν άλλον, υπηρετούμε το δημόσιο και όχι το ιδιωτικό συμφέρον, και θα κριθούμε εκ του αποτελέσματος. Το έργο μας δεν είναι καθόλου εύκολο, και όταν το παλιό αλλάζει, οι αντιστάσεις σε όσους το συνήθισαν ή τους εξυπηρετεί είναι μεγάλες». Κριτής τους θα είναι «μόνον ο λαός»; Ο ίδιος λαός, πέρσι, πείστηκε και εξέλεξε τον Ν. Χριστοδουλίδη στην εξουσία. Πριν παρέλθει καιρός, τον απέρριψε απογοητευμένος για όλες εκείνες τις αστοχίες, τις επιπολαιότητες και τις μη σοβαρές ενέργειές του.

Τρία κόμματα τον στήριξαν για να εκλεγεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν τους χρωστά τουλάχιστον ευχαριστίες; Να εννοήσουμε ότι στο εξής ο Πρόεδρος θα το παίζει θυμωμένα και αφ’ υψηλού; Τα νομοσχέδια που θα αποστέλλει στη Βουλή, δεν είναι ο λαός που θα τα εγκρίνει αλλά τα κόμματα. Κριτική στην πολιτική και στη διακυβέρνησή του ασκούν τα κόμματα που, με την ομιλία του προς τους νέους υπουργούς, παραμερίζει με μιαν αλαζονική, αδιευκρίνιστη αποστροφή: «Κλείστε τα αφτιά σας στις σειρήνες, αυτό κάνω και εγώ, πάσης φύσεως σειρήνες, και αφοσιωθείτε μόνο στην υλοποίηση του έργου σας προς το δημόσιο συμφέρον. Κλείστε τα αφτιά σας στην αβασάνιστη κριτική, να επιδιώκετε την εποικοδομητική κριτική και να μην αποπροσανατολίζεστε από τους στόχους μας». Ποιες είναι αυτές οι προφανώς κακές… σειρήνες; Η αντιπολίτευση; Τα ΜΜΕ, που τον επικρίνουν για τις ανευθυνότητες και τις παιδιάστικες συμπεριφορές του; Ποιοι ασκούν «αβασάνιστη κριτική»;

Αλλ’ είναι και τα κόμματα που στήριξαν την εκλογή του. Με αφορμή τον ανασχηματισμό, δεν φαίνονται ευχαριστημένα. Πίσω από τις πλάτες τους προσέγγισε κομματικά στελέχη και τους δελέασε για υπουργοποίηση. Τώρα, ο Ν. Χριστοδουλίδης καλεί τους υπουργούς να κλείσουν τα αφτιά τους στις πάσης φύσεως σειρήνες, όπως και στην «αβασάνιστη κριτική». Κύριε ελέησον! Μα, δεν είναι ο ίδιος που διακήρυξε ότι το έργο της Κυβέρνησης «θα στηρίζεται στις αρχές της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης», άρα και της κριτικής και της λογοδοσίας; Αν Πρόεδρος και υπουργοί θα έχουν θεόκλειστα τα αφτιά τους σε κομματικές, πολιτικές, δημοσιογραφικές ή και άλλες… σειρήνες και σε όποια κριτική, τότε σε ποιους θα λογοδοτούν και από ποιους θα κρίνονται; Μόνον από τον λαό!

Βρετ. Πρωθυπουργός 31.12.1963: « Και να εισβάλουν οι Τούρκοι δεν έχουμε πρόθεση να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας»

 

  

7/1/2024

Γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Το σημερινό μου άρθρο είναι ένα συνοπτικό συμπλήρωμα στο άρθρο μου στην Σημερινή 26 Δεκεμβρίου 2023, «Αιματηρά Χριστούγεννα 1963: Το πρώτο πραξικόπημα για διάλυση της ΚΔ για τα σχιζοφρενικά «δύο κράτη»».

Μετά λοιπόν την οδηγία, που έτρεξε να δώσει στις 31.12.1963 ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Sir Alec Douglas-Home στον τότε Υπουργό Κοινοπολιτειακών Σχέσεων Duncan Sandys –  που βρέθηκε στην Κύπρο λόγω των εξελίξεων –  (για να πρόσεχε τι έλεγε): «…Δεν έχουμε πρόθεση να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας έστω και αν οι Τούρκοι εισβάλουν και δεν νομίζω ότι με το να μπλοφάρουμε θα μας βοηθήσει…» θυμίζω τι ακολούθησε ταυτόχρονα τόσο εκ μέρους των Βρετανών όσο και των Τούρκων. 

Η οδηγία του Βρετανού Πρωθυπουργού προς τον Υπουργό Κοινοπολιτειακών Σχέσεων να πρόσεχε τι έλεγε γιατί «δεν είχαν πρόθεση να χρησιμοποιούσαν τις δυνάμεις τους έστω και αν η Τουρκία εισέβαλε».

1)Λονδίνο  – Βρετανοί 

2 Constituent States

Τη  πρώτη επίσημη αναφορά του όρου Constituent State τη βρίσκουμε να ξεκίνησε από το  Φόρειν ΄Οφις ημερ. 3 Ιανουαρίου 1964. Όταν μπήκε στα  χαρτιά κατ΄εντολή του τότε Permanent Under-Secretary στο Φόρειν ΄Οφις,  ο οποίος ζήτησε όπως ετοιμαστεί σχέδιο ανασύστασης της Κυπριακής  Δημοκρατίας,  σε δύο constituent states, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό.  Σχετική αναφορά  σε  9σελιδο Μεμοραντουμ ημερ. 3.1.1964.  αντίγραφο του οποίου παρέθεσα όπως σήμερα, διαχρονικά σε διάφορα μου άρθρα ,  και στις   27 Αυγούστου 2017 «Οι καταβολές της ρατσιστικής ΔΔΟ».  

https://simerini.sigmalive.com/article/2017/8/26/oi-kataboles-tes-ratsistikes-ddo/ 

Η αναφορά σε δύο “Constituent States” στο  Memorandum 3.1.1964

Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του μ. Ελληνοκύπριου κομμουνιστή Εύδωρα Ιωαννίδη με το ψευδώνυμο Δώρος  Άλαστος «Cyprus-What now?» που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1964. Ο συγγραφέας έγραψε πως η διχοτόμηση και η ομοσπονδία με δύο χωριστά κράτη, με το 38% του κυπριακού εδάφους να δοθεί στους Tούρκους, συζητείτο έντονα για οκτώ χρόνια στο Λονδίνο (Φόρειν ΄Οφις)  1956-1964. Την ομοσπονδία την αποκάλεσε συγκαλυμμένη διχοτόμηση. 

Προβάλω αυτόν τον χάρτη και σε βιβλία μου και σε άρθρα μου γιατί αντικατοπτρίζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ.ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. 

ΠΕΡΙ ΘΕΑΤΡΟΥ (και επιδοτήσεών του) ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ.

 

του Άντη Ροδίτη

Είδα στις ΑΙΧΜΕΣ του Σωτήρη Παρούτη μεγάλο μέρος της συζήτησης (8/1/24) με θέμα τον κίνδυνο να κλείσουν πλείστα των θεατρικών σχημάτων στην Κύπρο λόγω ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ από την Κυβερνηση.

Είδα κι άκουσα και τον Χρήστο Χριστοφίδη του ΑΚΕΛ (του κόμματος που ξυλοφόρτωνε τους φαντάρους της Μεραρχίας για να φύγει η Ελλάδα από την Κύπρο) να κάνει αναφορά στον Περικλή και τον Αριστοτέλη και τη σημασία του θεάτρου στην αρχαία Αθήνα!! Του κόμματος αυτού η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ δεν έχει όρια, αλλά το είπα ξανά: η προδοσία στην Κύπρο έρχεται δεύτερη, γιατί πρώτη είναι η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ (το κύριο χαρακτηριστικό όλης της Κύπρου) με πρώτο διδάξαντα τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον οποίο αγιοποίησε καταρρίπτοντας κάθε ρεκόρ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ το ΑΚΕΛ και μετά το Δη. Κο. και η η ΕΔΕΚ, οι Πρωταθλητές της Πολιτικής Υποκρισίας Κύπρου (Π. Π. Υ. Κ.).

 

Ουδεμία σχέση με το θέατρο της κλασσικής Αθήνας έχει ο Θ.Ο.Κ. ή οποιοδήποτε άλλο θεατρικό σχήμα από τα 30 ή 40 (αδιανόητοι αριθμοί) που υπάρχουν στην Κύπρο σήμερα και απαιτούν κυβερνητική επιχορήγηση.

Ούτε βέβαια γνωρίζει τα ουσιώδη το σχετικό Υφυπουργείο. Κοιτάζει μόνο πώς θα κλείσει με διάφορες επινοήσεις και "πατσιαρίσματα" ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που η λύση του μόνο ριζική μπορεί να είναι.

 

Εκεί, στην αρχαία Αθήνα, τότε, χρηματοδοτούνταν ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ-ΘΕΑΤΕΣ να πηγαίνουν στις παραστάσεις γιατί το Θέατρο ήταν ΣΧΟΛΕΙΟ επίλυσης των τρεχόντων προβλημάτων της Πόλεως-Κράτους.

Ο Ν. Χριστοδουλίδης θα ανασχηματίσει τους «άριστους των αρίστων» που του επέβαλαν Καρογιάν–Σιζόπουλος!

 

 του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΠρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδης, ανακοίνωσε (με συνέντευξη στον «Φιλελεύθερο», 31/12/2023), ότι σύντομα θα προβεί σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Οι πολίτες διερωτώνται: Πώς είναι δυνατόν, ο «καλός καραβοκύρης», που θα ένωνε «ευρύτερες δυνάμεις» και θα έχτιζε «στέρεες συνεργασίες», να έπεσε τόσο έξω στους σχεδιασμούς του; Θυμούνται τι διαβεβαίωνε: «Άκουσα προσεκτικά τις αγωνίες, τις απόψεις, τις προσδοκίες σας. Αντιλήφθηκα ότι η κοινή συνισταμένη είναι η αναζήτηση ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον. Δεν θα κρύψω την αλήθεια. Δεν θα πω μεγάλα λόγια». Κι όμως: Έδωσε φρούδες ελπίδες και είπε μεγάλα λόγια.

Ο επικείμενος ανασχηματισμός είναι μια κραυγαλέα ομολογία αποτυχίας του Προέδρου και της Κυβέρνησής του, διότι προεκλογικά υποσχέθηκε: «Η κυβέρνηση, που θα σχηματιστεί, θα περιλαμβάνει τους πιο ικανούς, ανεξάρτητα πολιτικής, ιδεολογικής και κοινωνικής προέλευσης. Δεν αποκλείουμε κανέναν αλλά και δεν μπαίνουμε σε συνδιαλλαγές και μεθόδους άλλων εποχών. Το εννοώ! Οι ικανότεροι θα σχηματίσουν την κυβερνητική ομάδα». Γιατί, λοιπόν, ο Ν. Χριστοδουλίδης θα ανασχηματίσει το κυβερνητικό σχήμα και θα αποπέμψει υπουργούς, αφού είχε επιλέξει τους «ικανότερους» των τεχνοκρατών, χωρίς… συναλλαγές άλλων εποχών; Είναι εμφανές ότι, παρά τις προεκλογικές φανφάρες και την ενσυνείδητη πολιτική εξαπάτηση των ψηφοφόρων, ο Κύπριος Πρόεδρος απέτυχε να σχηματίσει την κυβέρνηση που υποσχέθηκε.

Δέκα χιλιάδες μέλισσες, του Άντη Ροδίτη

 

"Δέκα χιλιάδες μέλισσες": μυθιστόρημα αληθινών γεγονότων Άντης Ροδίτης. Αθήνα: Αρμός, 2010.

Παρουσίαση από τον συγγραφέα Ανδρέα Καπανδρέου.

Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του «μυθιστορήματος αληθινών γεγονότων» του Άντη Ροδίτη «Δέκα χιλιάδες μέλισσες» (εκδόσεις Αρμός, 2010). Δηλώνω ενθουσιασμένος από την σύλληψη του όλου έργου αλλά και συγκλονισμένος, συνειδητοποιώντας για ακόμα μια φορά τις λεπτομέρειες που καθόρισαν την τύχη της Κύπρου.

Το είδος του συγκεκριμένου βιβλίου είναι το αγαπημένο μου αφού συνδυάζει το μυθιστόρημα με πραγματικά (και μάλιστα τεκμηριωμένα) ιστορικά στοιχεία.

Είναι ένα βιβλίο - όπως δείχνει και το εξώφυλλο του – αποκαθήλωσης του Μακαρίου το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να το διαβάσει ο κάθε Έλληνας της Κύπρου ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.

Οι Στόχοι της γενικής επίθεσης της Υπερεθνικής Ελίτ σε όλα τα μέτωπα (του Τάκη Φωτόπουλου): Από τη Μέση Ανατολή στην Ουκρανία

 

• Προβολή μεγαλύτερης εικόνας

ΣΧΟΛΙΟ

1. Η μαζική σιωνιστική επίθεση που εξαπολύθηκε σε όλα τα μέτωπα, με αφορμή την επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβρη, δεν ήταν βέβαια η «δικαιολογημένη» αντίδραση του… ταλαιπωρημένου Ισραηλινού λαού ενάντια στους Αραβικούς λαούς, αλλά αποτελούσε προφανώς τμήμα καλά οργανωμένου σιωνιστικού σχεδίου σε αγαστή σύμπνοια με την Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή την ελίτ που ελέγχει την παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία), με πολλαπλούς βασικούς στόχους.

2. Ο πρώτος στόχος είναι ο ξεριζωμός των Παλαιστινίων από τη Γάζα και τα πατρικά εδάφη τους, με απώτερο σκοπό την παραπέρα μεγέθυνση και εδαφική εξάπλωση του σιωνιστικού κράτους στη Μέση Ανατολή.

3. Ενδιάμεσος στόχος είναι η προκαταβολική καταστροφή κάθε πιθανής αραβικής αντίστασης (σε κρατικό επίπεδο) με τα προληπτικά γερά κτυπήματα στο Ιράν —με τα εκατοντάδες θύματα— αλλά και στον Λίβανο, και όπου αλλού εκδηλωθούν σοβαρές κρατικές πηγές αραβικής αντίστασης. Η δολοφονία του αρχηγού της Χαμάς στον Λίβανο ήταν βέβαια τμήμα του ίδιου σιωνιστικού σχεδίου.

Με αφορμή την Συνθήκη της Λωζάνης

 

...και τις δηλώσεις του Άγγελου Συρίγου, χθες και σήμερα

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχε αναλάβει εν λευκώ την εκπροσώπηση της χώρας μας στη Λωζάνη

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι η “Συνθήκη της Λωζάνης “παρωχημένη”; Ποιά σκοπιμότητα εξυπηρετούν τέτοιες δηλώσεις;
Συνοπτικά, σε τρείς δηλώσεις:
1. Δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ Άγγελου Συρίγου στις 02.01.23: :

«Σήμερα θεωρώ ότι πρέπει να περάσουμε στην επόμενη φάση και να πούμε την πραγματικότητα. Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι μια συνθήκη παρωχημένη σε σχέση με την αποστρατιωτικοποίηση … Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι ένα τεράστιο πράγμα που περιλαμβάνει μια βασική συμφωνία και έχει άλλες 14 συμφωνίες, παραρτήματα κλπ. Το 97% όλων αυτών, στο σήμερα δεν έχει καμία αξία. Τα μόνα τα οποία έχουν αξία στο σήμερα είναι αυτά που ορίζουν σύνορα. Της Τουρκίας έναντι των γειτονικών χωρών. Αυτό έχει αξία στο σήμερα. Οι Τούρκοι εμμένουν ότι έχει αξία στο σήμερα το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, το οποίο όμως είναι παρωχημένο εκ των πραγμάτων. Και επίσης, υπάρχει κάποια θεωρητική σημασία για το θέμα της παρουσίας των δύο μειονοτήτων στη Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη…»

2. Δηλώσεις του ιδίου, του κ.Α.Συρίγου, τον Δεκέμβριο του 2020 :

«Η Τουρκία θέλει να απαλλαγεί από τη Συνθήκη της Λωζάνης. Αυτά είναι απλώς αδιανόητα πράγματα στη σημερινή εποχή. Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι ένα ιστορικό κείμενο, έγινε πριν από 97 χρόνια, δεν υπάρχει κανένα νόημα να συζητάμε ένα κείμενο 97 ετών σήμερα. Ειδικά δε αυτές οι συνθήκες οι οποίες καθορίζουν σύνορα, καθορίζουν όρια, θεωρούνται στο διεθνές δίκαιο ιερές. Δεν τις αγγίζεις. Είναι οι μοναδικές συνθήκες που δεν επιτρέπεται να αναθεωρηθούν. Γιατί είναι αποτέλεσμα αιματηρών συγκρούσεων… Επομένως οποιαδήποτε συζήτηση για τέτοια θέματα, δείχνει και το τέλος της διαδρομής. Δεν μπορείς να συζητάς για τέτοια θέματα…»

Λαφαζάνης-Απαράδεκτες και εθνικά επικίνδυνες δηλώσεις Α.Συρίγου για ”παρωχημένη”συνθήκη Λωζάνης

 

Από

 iskra

 -

02/01/2024

 

Άκρως επιζήμια η αναφορά του Α.Συρίγου ότι ”υπάρχει κάποια θεωρητική σημασία για το θέμα της παρουσίας των μειονοτήτων στη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη”

Η σημασία των δυο μειονοτήτων δεν είναι καθόλου θεωρητική διότι η ελληνική εθνική μειονότητα εξεδιώχθη από την Πόλη μετά από άγριο διωγμό και τρομοκρατία , ενώ η αναγνώριση της μειονότητας της Θράκης ως μουσουλμανικής έχει μέγιστη πρακτική αξία στο σήμερα που η ”τουρκοποίηση” της έχει καταστεί στρατηγική επιδίωξη της Άγκυρας. 

Π.Λ.

Προβληματισμό και αντιδράσεις έχουν προκαλέσει δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ Αγγελου Συρίγου περί παρωχημένης Συνθήκης της Λωζάνης ή τμημάτων αυτής.

«Σήμερα θεωρώ ότι πρέπει να περάσουμε στην επόμενη φάση και να πούμε την πραγματικότητα. Η συνθήκη της Λωζάνης είναι μια συνθήκη παρωχημένη σε σχέση με την αποστρατικοποίηση» δήλωσε ο κ. Συρίγος αμαφερόμενος στις οπλικές προβλέψεις της Συνθήκης που βεβαίως καθοριζόταν από τα δεδομένα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε ερώτηση για το αν πρέπει να αλλάξει η Συνθήκη και στην επισήμανση των δημοσιογράφων ότι ο και Ερντογάν μιλά για αναθεώρηση, ο κ.Συρίγος σημείωσε: «Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι ένα τεράστιο πράγμα. Είναι μια βασική συμφωνία, έχει άλλες 14 συμφωνίες, παραρτήματα κ.λπ. Το 97% όλων αυτών στο σήμερα δεν έχει καμία αξία».

«Τα μόνα που έχουν αξία στο σήμερα είναι αυτά που ορίζουν σύνορα της Τουρκίας έναντι των γειτονικών χωρών» πρόσθεσε ο ίδιος και επεσήμανε ότι «υπάρχει κάποια θεωρητική σημασία για το θέμα της παρουσίας των δύο μειονοτήτων στη Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη».

Ο κ.  Συρίγος προχώρησε αργότερα σε διευκρινίσεις (σε δηλώσεις του στο Militaire) αναφέροντας ότι ότι ειναι παρωχημένο δεν θεωρείται και αναθεωρητέο: «Άλλο πράγμα να είναι κάτι παρωχημένο και άλλο  κάτι που πρέπει να αναθεωρηθούν. Ενα από αυτά είναι η αποστρατικοποίηση»