Ιστολόγιο υπό τη διαχείριση του Γιάννη Θ. Σχίζα (schizas1@otenet.gr ): Για τη Ριζοσπαστική Οικολογία .Για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεσμά των διεθνών τοκογλύφων .
Η ανάδειξη του Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ αντιμετωπίστηκε από το Δυτικό στρατόπεδο με στεναγμούς ανακούφισης, αφού επιτέλους απαλλάχθηκε από τον ακροδεξιό, ανεύθυνο, απρόβλεπτο κ.λπ. Τραμπ. Τώρα τα πράγματα θα έμπαιναν πάλι σε μια σειρά. Η Χώρα της Ελευθερίας θα ξανάβρισκε το μπόι της εναντίον των δεσποτειών της Ανατολής και όλων των ασύμμετρων απειλών, και στο εσωτερικό της θα επέστρεφε(;) η ομόνοια και η δικαιοσύνη. Αυτό υπόσχονταν οι ελίτ, οι Δημοκρατικοί και ο Μπάιντεν: την ολική επαναφορά της Ουάσιγκτον στο παγκοσμιοποιητικό γίγνεσθαι, με τρόπο ευεργετικό για τη «διεθνή σταθερότητα» και –πρώτα απ’ όλα– για την ευημερία αυτών που έχουν την τύχη να είναι πολίτες των ΗΠΑ.
Δεν πρόλαβε να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, και η διατεταγμένη ευεξία έχει εξαερωθεί. Ο υπερατλαντικός παράγοντας επέστρεψε, αλλά οι στρατηγικοί του αντίπαλοι δεν φάνηκαν να εντυπωσιάζονται ούτε να «συμμαζεύονται». Με το καλημέρα, ήρθε και η ταπείνωση στο Αφγανιστάν. Στο δε εσωτερικό της χώρας έχει χτυπήσει κόκκινο η απογοήτευση όσων έλπιζαν σε βελτίωση των συνθηκών ζωής ευρύτατων στρωμάτων που φτωχοποιούνται ή παραμένουν στο περιθώριο, ενώ η πανδημία καλπάζει ανεξέλεγκτη και οι ελίτ κάνουν τα μεγαλύτερα πάρτι. Αλλά οι έχοντες και κατέχοντες τον πλούτο και την εξουσία, θωρακισμένοι πίσω από την τρομοκρατική εργαλειοποίηση της πανδημίας, τη μονιμοποίηση «έκτακτων» μέτρων και μια άνευ προηγουμένου μονοφωνική προπαγάνδα, συνεχίζουν ακάθεκτοι. Ανοίγουν δρόμους δυστοπικής «μετάβασης», και επιχειρούν μια παγκόσμια μοντελοποίηση στα δικά τους απανθρωποποιητικά πρότυπα.
Βοά η απεχθής και σκοτεινή πραγματικότητα
Οι βορειοαμερικανικές ελίτ (νομίζουν ότι) πολιτικά παίζουν χωρίς αντίπαλο, έχουν όμως δύσβατο δρόμο μπροστά τους. Η πραγματικότητα όλο και συχνότερα αποκαλύπτεται όπως είναι: απεχθής και σκοτεινή. Η ναυαρχίδα της Δύσης νοσεί βαριά, και φαίνεται: το 1% νέμεται το 32,3% του πλούτου, και το επόμενο 9% κατέχει ακόμη 37,7%. Αυτό το 10% συγκεντρώνει ένα στρογγυλότατο 70% του συνολικού πλούτου, αφήνοντας ψίχουλα στο «κατώτερο» 50%: μόλις το 2,2% του συνολικού πλούτου [βλ. πίνακα 1]. Στην «ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα του κόσμου», 38 εκατομμύρια άνθρωποι -ανάμεσά τους και 12 εκατομμύρια παιδιά- πλήττονται από μια άλλη πανδημία. Τα καλλωπιστικά think tanks της έδωσαν την κωδική ονομασία «διατροφική ανασφάλεια», για να αποφύγουν την κανονική λέξη: πείνα
Απαιτείται προγραμματικό-«ταυτοτικό» Συνέδριο για να μην γίνει έρμαιο συμφερόντων-ΜΜΕ.
1. Η ένταξη τής Ελλάδας στο ΔΝΤ, η υπερψήφιση των τριών Μνημονίων, η κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους, ο υπερδιπλασιασμός τού χρέους παρά τα τρία Μνημόνια(!), ακύρωσαν την ταυτότητα και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ
Κανένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (τής δημιουργικής περιόδου που αποκλήθηκε «Σοσιαλδημοκρατική Συναίνεση»), αλλά και κανένα «σοσιαλφιλελεύθερο» κόμμα τής μετά το Μάαστριχτ (1992) περιόδου, στην Ευρώπη, δεν ταυτίστηκε με τέτοιας έντασης και έκτασης αντιλαϊκή και αντίθετη των προγραμματικών του θέσεων πολιτική, όσο το ύστερο ΠΑΣΟΚ τής μνημονιακής περιόδου.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ, αφού αποφάσισε την ένταξη τής χώρας στα Μνημόνια και το ΔΝΤ την άνοιξη του 2010 (χωρίς να έχει λαϊκή εντολή προς τούτο), ψηφίζοντας μόνο του το α’ Μνημόνιο (ν. 3845/2010), παραιτήθηκε από την εθνική κυριαρχία, κατέλυσε ουσιαστικά το θεμέλιο τού πολιτεύματος, την έκφραση τού δημοκρατικώς δρώντος λαού, με τη μετατροπή τής Βουλής σε άβουλο όργανο των δανειστών για την τυφλή ψήφιση πακέτων νόμων που έγραφαν οι θρασείς εκπρόσωποί τους, κατάργησε πολλές κοινωνικές κατακτήσεις και εγκατέλειψε «ηρτημένες μνημονιακά» πολλές άλλες. Δηλαδή αποδόμησε ό,τι είχε καθιερώσει το ΠΑΣΟΚ τής πρώτης περιόδου, το πρόγραμμα τουτ’έστιν τής Αλλαγής, που του είχε προσδώσει την ταυτότητα τής διακριτής πολιτικής εν σχέσει με άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Στο έργο «Ο Γατόπαρδος» του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, που έγινε σπουδαία ταινία από τον Λουκίνο Βισκόντι, αναφέρεται μια φράση που εκφράζει μια βαθύτερη ανάγκη για την επιβίωση του κατεστημένου: «Αν θέλουμε όλα να μείνουν όπως έχουν, πρέπει να αλλάξουν όλα».
Βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο ακριβώς μεταίχμιο. Οι κυρίαρχες δυνάμεις υπάρχουν αναπαράγοντας και βαθαίνοντας την ανισότητα και την απανθρωποποίηση του ανθρώπου, μετατρέποντας τα πάντα σε εμπορεύματα και υποβιβάζοντας τον άνθρωπο σε ανδράποδο (λένε τα λεξικά: ανδράποδο το [anδrápoδo]: άνθρωπος που αιχμαλωτίστηκε σε πόλεμο και πουλήθηκε για δούλος ή, συνηθέστερα μτφ., άνθρωπος εντελώς υποταγμένος και εξαθλιωμένος).
Για να πετύχει αυτόν τον στόχο το σύστημα που επικρατεί οφείλει, προκειμένου να μείνουν όλα ίδια, να αλλάζει διαρκώς προς την κατεύθυνση που κινεί τον βασικό εσωτερικό μηχανισμό του: κυριαρχία της νεκρής αντικειμενοποιημένης εργασίας, με ταυτόχρονη μουμιοποίηση της περασμένης γνώσης, και κάθε τόσο εκρήξεις φαντασμαγορίας που αναγγέλλουν νέες μεταμορφώσεις προς την ίδια κατεύθυνση.
ΑΝΤΙ ΓΙΑ
ΚΟΥΦΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ (2022),
ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ (2021)
Η εμπειρία, η επιστήμη και η Λογική μας,
μας λένε πως ούτε οι ευχές, ούτε και οι κατάρες φέρνουν λύσεις στα προβλήματά
μας, γιατί αυτά τα προκάλεσαν οι δραστηριότητες των σκοταδιστικών και των
εξουσιαστικών ιερατείων, η δική μας αδράνεια και η πλάνη μας ότι κάποιες τάχα
μεταφυσικές δυνάμεις θα παρέμβουν για να εμποδίσουν τις δυνάμεις του κακού,
δηλαδή το κεφάλαιο, να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται, να προκαλούν ακραίες
κοινωνικές ανισότητες, να μακελεύουν την ανθρωπότητα και να καταστρέφουν τον
πλανήτη.
Η εμπειρία, η επιστήμη και η Λογική μας,
μας λένε να πάψουμε να έχουμε άλλες ψευδαισθήσεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι
τα δικά μας προβλήματα θα λυθούν μόνο με την δική μας ατομική και συλλογική,
ενεργό, συστηματική, αποφασιστική και ασταμάτητη συμμετοχή στο κοινωνικό
Γίγνεσθαι και συνεπώς δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα τα λύσουν επαγγελματίες
πολιτικάντηδες που λαϊκίζουν, υποκρίνονται και απεργάζονται τρόπους να
μεγαλώσουν, σε βάρος μας, τα κέρδη των αφεντικών τους.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Τον Ιανουάριο του 2021, η ισοτιμία ενός δολαρίου αντιστοιχούσε σε 7,3
τουρκικές λίρες. Την 1 Δεκεμβρίου 2021, η ισοτιμία ενός δολαρίου
αντιστοιχούσε σε 12,8 τουρκικές λίρες. Στις 20 Δεκεμβρίου 2021 η
ισοτιμία ενός δολαρίου έφθασε στις 18 τουρκικές λίρες και στο τέλος
Δεκεμβρίου κυμαίνεται μεταξύ 11,5 και 12 τουρκικές λίρες.
Η τεράστια αστάθεια του τουρκικού νομίσματος μέσα στο 2021,
σύμφωνα με Έλληνες και ξένους οικονομικούς αναλυτές, οφείλεται σε σειρά αιτίων
μεταξύ των οποίων κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η πλήρης εξάρτηση
των (υποτίθεται ανεξάρτητων) αποφάσεων της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας από
τον Τούρκο πρόεδρο.
Για την αντιμετώπιση της συνήθειας και της πρακτικής
ενός εύπορου Τούρκου να μετατρέπει τις όποιες αποταμιεύσεις του σε δολάρια ή
χρυσό ώστε να μην εξανεμιστούν από την αστάθεια του τουρκικού νομίσματος,
υπήρχε ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε την δεκαετία του 1970 με καταστροφικά
αποτελέσματα και συζητήθηκε ξανά κατά την νομισματική κρίση του 2018.
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, οι προθεσμιακές καταθέσεις τουρκικής λίρας θα
προστατευόταν από το τουρκικό κράτος για τις πιθανές διακυμάνσεις της
συναλλαγματικής ισοτιμίας της τουρκικής λίρας.Οιμεγαλύτεροι κίνδυνοιτου
σχεδίου ήταν η πιθανή αποχή ξένων επενδυτών εξ αιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης
προς το τουρκικό καθεστώς και η περιορισμένη ανταπόκριση των τούρκων αποταμιευτών.
Οι σοβαροί αυτοί κίνδυνοι θα οδηγούσαν αναπόφευκτα την τουρκική λίρα σε νέα πορεία
υποτίμησης με αποτέλεσμα την αλόγιστη εκτύπωση χρήματος για την
ικανοποίηση των καταθετών με φυσιολογικό επακόλουθο την εκτίναξη του πληθωρισμού
σε δυσθεώρητα ύψη, την εξαέρωση των όποιων συναλλαγματικών αποθεμάτων απέμειναν
και τελικά, την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.
Η αναδιαμόρφωση της αρχιτεκτονικής των σφαιρών επιρροής στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, το κενό που δημιουργείται εξ αιτίας της επικέντρωσης του ενδιαφέροντος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Κίνα και την περιοχή του Ειρηνικού, παρέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση την δυνατότητα και την ευκαιρία να καταστεί η ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή.
Η Ανατολική Μεσόγειος με την τεράστια γεωστρατηγική σπουδαιότητα, με τις υδάτινες διόδους του διεθνούς εμπορίου, τις πλούσιες πηγές ενέργειες αφήνεται σήμερα στην αναθεωρητική και επεκτατική νεο-οθωμανική Τουρκία και στις διεκδικήσεις της εις βάρος χωρών της περιοχής, περιλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδος. Αυξανόμενη διείσδυση και άλλων παιχτών παρατηρείται, επίσης, στην περιοχή.
Στην κρίσιμη χρονική συγκυρία η Ευρωπαική Ένωση εμφανίζεται άβουλη και ανίκανη να διαδραματίσει το δικό της ρόλο με στόχο τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ειρήνης στην ταραγμένη αυτή περιοχή του πλανήτη.
Οι εγγενείς αδυναμίες στη λήψη αποφάσεων, λόγω των εθνικών συμφερόντων των μεγάλων χωρών της Ε. Ε. αλλά και μικρότερων χωρών, η απουσία έμπρακτης αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών και η μη διαμόρφωση κοινού συμφέροντος των χωρών μελών της Ε. Ε., πέρα από τα στενά εθνικά συμφέροντα, καθιστούν την Ένωση ένα αδύνατο γίγαντα/παίχτη στη διεθνή σκηνή. Επιπλέον, η πρακτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών που εφαρμόζουν τα κράτη μέλη της Ένωσης μειώνει την εικόνα της και το κύρος της.
Φωτιά που έβαλαν οι Ρώσοι στους Τούρκους στην Συρία.Τουρκία: Από χιλιόμετρα φαίνεται η φωτιά που έβαλαν οι Ρώσοι στους Τούρκους στην Συρία μετά από το ισχυρότερο χτύπημα των Ρώσων σε θέσεις φιλότουρκων.«Τα ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη επανέλαβαν τις επιδρομές εναντίον Τούρκων τρομοκρατών», σημειώνει το πρακτορείο Avia.pro.«Μετά από ένα σχετικά σύντομο διάλειμμα, τα ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη επανέλαβαν τους Τούρκους τρομοκράτες, οι οποίοι έχουν ήδη κάνει αρκετές προσπάθειες να καταλάβουν εδάφη στη βόρεια Συρία υπό τον έλεγχο των κουρδικών ένοπλων σχηματισμών και του συριακού στρατού», τονίζεται.
Ως αποτέλεσμα δύο ισχυρών αεροπορικών επιδρομών καταστράφηκε μία αποθήκη όπλων και πυρομαχικών ενώ οι καπνός από τα χτυπήματα των ρωσικών αεροσκαφών ήταν ορατός από απόσταση αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων.
Σε ρωσικό βίντεο έχει καταγραφεί η στιγμή των επιθέσεων.
Είναι εμφανές το τεράστιο σύννεφο φωτιάς και καπνού που υψώνεται πάνω από τις θέσεις των φιλότουρκων στην Συρία.
Η επίθεση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία συριακών πηγών, έγινε από μαχητικά βομβαρδιστικά Su-34.
Να θυμίσουμε πως πριν από λίγες μέρες, ο Σεργκέι Μιχαϊλοφ, Ρώσος αναπληρωτής επικεφαλής της εταιρείας High-Precision Complexes, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα μοναδικό σύστημα, ικανό να καταπολεμήσει απολύτως όλα τα υπάρχοντα τούρκικα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα.
Πρόκειται για μια εκσυγχρονισμένη έκδοση του πυραυλικού συστήματος αεράμυνας Pantsir-S1M.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπήρξε η αποτυχία επιβολής ουσιαστικών κυρώσεων στην Τουρκία, παρά την επεκτατικότητά της στην Αν. Μεσόγειο, ιδιαίτερα τις παρανομίες της εναντίον δύο κρατών-μελών (Κύπρου και Ελλάδας), πέραν από την εργαλειοποίηση του Ισλάμ και των μεταναστευτικών ροών, αλλά και την πρωτοφανή εσωτερική καταπίεση. Κυβερνήσεις κρατών-μελών της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Ισπανία, θέτουν ως προτεραιότητα τα διμερή τους συμφέροντα με την Τουρκία, από το εμπόριο μέχρι την πώληση υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικού οπλισμού. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του έχει ζητήσει την επιβολή αυστηρών κυρώσεων λόγω της τουρκικής επέκτασης στα Βαρώσια καθώς και την απαγόρευση πώλησης όπλων από κράτη της ΕΕ σε τρίτες χώρες (όπως η Τουρκία) που απειλούν κράτη της ΕΕ. Όμως, λόγω της απαιτούμενης ομοφωνίας των Κυβερνήσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το θέμα παραπέμπεται συνεχώς στο μέλλον για … περαιτέρω μελέτη.
Ενώπιον αυτής της αποτυχίας, οι αντιδράσεις σε Κύπρο και Ελλάδα είναι δύο ειδών. Από τη μια, απογοήτευση και οργή για την υποκρισία της ΕΕ, η οποία αλλού επιβάλλει άμεσα αυστηρές κυρώσεις (Ρωσία και Λευκορωσία) , ενώ από την άλλη κάποια εγχώρια κέντρα διαμόρφωσης πολιτικής (με χρηματοδότηση από το εξωτερικό όπως ΕΛΙΑΜΕΠ, PRIO κ.ά.), συστήνουν να αλλάξουμε στάση εμείς –– όχι η Τουρκία ή η ΕΕ –– και να συνεργαστούμε με την Τουρκία! Επειδή οι απόψεις και θεωρίες τέτοιων κέντρων έχουν περιθωριακή αποδοχή στην κοινή γνώμη, παρά την τεράστια προβολή τους στα ΜΜΕ, θα επικεντρωθούμε στη στάση της ΕΕ.
Στις διεθνείς σχέσεις, όταν κάποιος προσδιορίζει το στυλ συμπεριφοράς του προς έναν αντίπαλο, συχνά δεν είναι τόσο σημαντικό ποιος είναι ο αντίπαλος- πολύ πιο σημαντικό είναι πώς τον βλέπει, πώς τον αντιλαμβάνεται. Ο τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας καθίσταται μέρος της πραγματικότητας. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι για ορισμένους εκπροσώπους της τουρκικής ελίτ η αντίληψη της πραγματικότητας για τη Ρωσία είναι τέτοια, που μπορεί να αντέξει διάφορες διπλωματικές προκλήσεις.
Μια από αυτές τις προκλήσεις ήταν η φωτογράφιση Ερντογάν και Μπαχτσελί με τον περίφημο χάρτη. Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί (στμ. ο ίδιος είναι τουρκμενικής καταγωγής], είναι ο ηγέτης του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, ακραίος εθνικιστής και ταυτόχρονα συνεργάτης του Ερντογάν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Συνεργάτης όχι μόνο επειδή έλειπαν του Ερντογάν κάποιες ψήφοι για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά και επειδή έχουν παρόμοιες ιδεολογίες.
Και οι δύο μοιράζονται τις θεωρίες του παντουρκισμού, αν όχι της εδαφικής, τότε τουλάχιστον της ιδεολογικής και πολιτισμικής ενοποίησης όλων των τουρκικών λαών υπό την ηγεσία της Άγκυρας [στμ. είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι στα ρωσικά οι τουρκικοί λαοί της Κεντρικής Ασίας αναφέρονται ως “Τιούρκοι”, σε αντίθεση με τους Τούρκους της Μικράς Ασίας, καθώς στη Ρωσία θεωρούν ότι οι τελευταίοι δεν είναι γνήσιοι συγγενείς των υπολοίπων, εφόσον μόνον μια μικρή μειοψηφία τουρκογενών έδωσε το όνομα και την γλώσσα στους λαούς της περιοχής].
Και να που ο Μπαχτσελί, μετά από κοπιώδη εργασία, δημιούργησε, σύμφωνα με τα λόγια των εκπροσώπων του κόμματός του, «έναν χάρτη του τουρκικού κόσμου και τον παρέδωσε σαν σημαία στην επόμενη γενιά». Με απλά λόγια, σχεδίασε έναν χάρτη των τουρκικών εδαφών, στον οποίο σημείωσε με κόκκινο χρώμα τα ανεξάρτητα τουρκικά κράτη, με κίτρινο τις τουρκικές δημοκρατίες που περιλαμβάνονται σε άλλα κράτη και με πορτοκαλί τις τουρκικές κοινότητες σε άλλα κράτη.
Η Κυπριακή Δημοκρατία να κάνει ό,τι μπορεί μόνη της! Γιατί, λοιπόν, δεν μιμείται την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Εσθονία, τη Δανία, που υπερασπίζονται τα σύνορα και τη δημογραφική σύνθεσή τους, χωρίς να περιμένουν τίποτε από τους γραβατωμένους των Βρυξελλών; Διακυβεύεται η ασφάλεια και η εθνική και βιολογική ύπαρξή μας. Ανησυχεί κανείς;
Μετά την τουρκική εισβολή και τον εποικισμό των κατεχομένων, η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετωπίζει έναν τρίτο, ασύγκριτα χειρότερο και πιο επικίνδυνο Αττίλα: Την κατευθυνόμενη και οργανωμένη από την Τουρκία εισβολή ξένων, παράνομων μεταναστών στις ελεύθερες περιοχές. Η κατοχική χώρα επιχειρεί να δημιουργήσει μία νέα, κυπριακή αυτήν τη φορά, Αλεξανδρέττα: Διά της εισβολής αυτών των μεταναστών, που κουβαλά από αφρικανικές χώρες, κυρίως, στοχεύει ξεκάθαρα στην αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης της νήσου, ώστε η ελληνική πλειοψηφία να καταστεί πολύ προσεχώς μία θλιβερή μειοψηφία εις αναζήτηση νέας εστίας.
Όσα πρόσφατα (11/12/2021) δήλωσε ο Κύπριος Υπουργός Εσωτερικών, Νίκος Νουρής, σε συνέδριο της συντεχνίας ΣΕΚ, είναι άκρως ανησυχητικά και ενδεικτικά της κατάστασης έκτακτης, πλέον, ανάγκης, στην οποία βρίσκεται σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Υπουργός επισήμανε ξανά πως γενεσιουργός αιτία των αυξημένων και συνεχώς διογκούμενων μεταναστευτικών ροών είναι η Τουρκία, η οποία επιμένει να εργαλειοποιεί τον ανθρώπινο πόνο για αποκόμιση πολιτικών κερδών.
ΘΑ
MAΘOYN ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΔΟΥΝ ΤΗΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ, ΘΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;
του Άντη Ροδίτη
Στη
φύση επιβιώνει ο πιο δυνατός, ο αδύνατος συντρίβεται στα σαγόνια του
ισχυρότερου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Κι ο άνθρωπος μέρος της φύσης
είναι, αδύνατος στο σώμα, αλλά κατορθώνει να επιβιώνει χάρη στο μυαλό
του. Αν έχει.
Γιατί
τα λέω αυτά;
Ο
Γλαύκος Κουμίδης, καλλιτέχνης, αναρτά ένα άρθρο του υποψήφιου Προέδρου
της Κ.Δ. Γιώργου Κολοκασίδη δημοσιευμένο πριν 30 χρόνια στο περιοδικό
ΑΝΤΙ, κι ο Παναγιώτης Δημητρίου, πρώην βουλευτής, πληροφορεί τον Σωτήρη
Παρούτη στο MEGA
(στις 20 Δεκεμβρίου 2021) ότι το 1962, πριν 59 χρόνια, ο σύμβουλος του βασιλιά
Κων/νου Βαρδάκης πληροφορείτο από τον Αμερικανό πρέσβη, Χένρυ Λαμπουίς,
ότι «η Ένωση θα γίνει» και να πει τους Κυπρίους να μην βιάζονται, να μην
προβαίνουν σε ζημιογόνες ενέργειες.
Πώς
συνδυάζονται αυτές οι πληροφορίες;
Ως
εξής:
Ο
τότε νεαρός Κολοκασίδης έγραφε ότι ο Μακάριος διεξήγαγε αγώνα εθνικής επιβίωσης
των Κυπρίων, αλλά στην Κύπρο ο λαός ήταν διχασμένος από τη μια σε
ελληνοκεντρικούς (εθνικόφρονες ενωτικούς) και από την άλλη σε κυπροκεντρικούς
(κομμουνιστές και κοσμοπολίτες ανεξαρτησιακούς). Οι τελευταίοι υποστήριζαν τον
Μακάριο. Γιατί, όμως, οι ανεξαρτησιακοί κομμουνιστές υποστήριζαν τον
εθνικόφρονα, ενωτικό Μακάριο; Μόνο οι πολιτικοί μας, οι δημοσιογράφοι, οι
ιστορικοί και οι καλλιτέχνες μας υποκρίνονται ότι δεν ξέρουν ότι ο Μακάριος
έλεγε ψέματα. Ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος, που φώναζε «Ένωση» από τη
μια κι από την άλλη έκαμνε ό,τι περνούσε από το χέρι του να αποσυνδέσει την
Κύπρο από την Ελλάδα ήταν ένας ψεύτης. Οι μαρτυρίες γι’ αυτό είναι ατέλειωτες.
Ερχόμαστε
στον Παναγιώτη Δημητρίου και στον Τάκη Χατζηδημητρίου να συνομιλούν με
τον Σωτήρη Παρούτη στο MEGA
την
περασμένη Δευτέρα. «Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα το 1962», λέει ο κ.
Δημητρίου, «είπε ότι η Ένωση θα γίνει»!
Καγκελάριος και πρωθυπουργοί κρατιδίων αποφασίζουν αυστηρότερα μέτρα. Στο επίκεντρο η διασφάλιση της λειτουργίας υποδομών ζωτικής σημασίας.
Συνέντευξη Τύπου του καγκελάριου Σολτς και τοπικών πρωθυπουργών
Σε έκτακτη τηλεδιάσκεψη το απόγευμα της Τετάρτης ο καγκελάριος, Όλαφ Σολτς και οι πρωθυπουργοί των 16 γερμανικών κρατιδίων συμφώνησαν σε νέα μέτρα, προκειμένου να αναχαιτιστεί η εξάπλωση της μετάλλαξης Όμικρον.Στη συνέντευξη τύπου μετά τον ολοκλήρωση της διάσκεψης ο καγκελάριος επεσήμανε, ότι η βάση για τη συζήτηση όπως και για τις αποφάσεις που λήφθηκαν, ήταν το πόρισμα που εξέδωσε την Κυριακή το Συμβούλιο Ειδικών της γερμανικής κυβέρνησης για την καταπολέμηση της πανδημίας. Οι επιστήμονες είχαν επισημάνει, πως αν δεν αυξηθεί ο αριθμός των εμβολιασμένων και δεν επιβληθούν αυστηρότεροι περιορισμοί, υπάρχει κίνδυνος, να χαθεί ο έλεγχος της επιδημιολογικής κατάστασης.
Ο καγκελάριος υιοθέτησε την άποψη επιστημόνων, πως με την μετάλλαξη Όμικρον δεν έρχεται απλώς ένα «νέο κύμα της πανδημίας, αλλά ένα τείχος». Η «άκρως επιθετική και πολύ πιο μεταδοτική» παραλλαγή εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας εκθετικής αύξησης των κρουσμάτων, που θα έχει επιπτώσεις και για τους τομείς ζωτικής σημασίας της χώρας. Σύμφωνα με το σχετικό νόμο, κρίσιμες υποδομές για τη διατήρηση σημαντικών κοινωνικών λειτουργιών είναι οι τομείς υγεία, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, αποκομιδή απορριμμάτων, μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολιτισμός, κράτος και διοίκηση, μεταφορές και συγκοινωνίες, διατροφή, χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες, τεχνολογία πληροφοριών και τηλεπικοινωνίες. Ο κ. Σολτς υπογράμμισε, πως το ζητούμενο είναι, να διασφαλιστεί η λειτουργία αυτών των υποδομών.
Θα χαιρόμασταν όλοι φαντάζομαι αν Έλληνας πολιτικός γινόταν πρωτοσέλιδο σε τουρκική εφημερίδα υποστηρίζοντας τις πάγιες ελληνικές θέσεις. Δημιουργεί όμως προβληματισμούς όταν η πρωτοσέλιδη φιλοξενία έχει ως αιτία την προβολή θέσεων που αρέσουν στην τουρκική πλευρά. Που ικανοποιούν τους αναγνώστες της εφημερίδας.
Η φωτογραφία του Α. Τσίπρα που κοσμούσε την πρώτη σελίδα της Χουριέτ συνοδευόταν από τη φράση του στη βουλή προχθές: «γιατί εξοπλιζόμαστε; Θα γίνουμε μήπωςυπερδύναμη;» Αν δεν κάνω λάθος είναι η δεύτερη φορά που γίνεται πρωτοσέλιδο σε τουρκική εφημερίδα. Την άλλη ήταν όταν καταψήφισε την ελληνογαλλική συμφωνία.
Δεν θέλω να πιστεύω πως το 2022 ο αρχηγός της αξιωματικήςαντιπολίτευσης διακατέχεται από τα συνθήματα της δεκαετίας του 30. «Τι τον θέλουν τον «Αβέρωφ», τι το θέλουν το «Κιλκίς», να τακάνουμε τρακτέρια να οργώνουμε τη γης».
(*)
Δημοσιεύτηκε
στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 16/12/21
Ο
Προϋπολογισμού 2022, συμπυκνώνει τις επιλογές της κυβέρνησης και δεν φέρνει κανένα
ελπιδοφόρο μήνυμα για μισθωτούς και λαϊκά στρώματα. Αντίθετα διευρύνει τις εισοδηματικές
ανισότητες, επιβάλλοντας βίαιη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους των εργαζόμενων και κυρίως
της νέας γενιάς, ενώ η κερδοφορία μεγάλων επιχειρήσεων και πολυεθνικών
βρίσκεται σε άνθιση. Ιδιαίτερα σκληρές είναι οι περικοπές κοινωνικών δαπανών,
πρώτα απ’ όλα στην υγεία και πρόνοια, ενώ αυξάνονται οι επιχορηγήσεις προς
«εθνικούς» και ξένους επενδυτές από κοινοτικά κονδύλια. Παράλληλα συνεχίζεται η
πολιτική ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας και διατηρούνται αλώβητα τα
φορολογικά προνόμια και η φορολογική ασυλία των «εχόντων».
1.Τα «φορολογικά υποζύγια»
Στον
Προϋπολογισμό 2022, τα συνολικά έσοδα προβλέπονται σε 55,4 δις € (αυξημένα κατά
5 δις), ενώ οι συνολικές δαπάνες σε 65,6 δις (μειωμένες κατά 5 δις). Κύρια πηγή
εσόδων οι έμμεσοι φόροι (από 26,2 δις σε 28,5 δις), καθώς φόροι εισοδήματος
φυσικών προσώπων (από 9,7 δις σε 10,4 δις), που στην πλειοψηφία επιβαρύνουν
μισθωτούς και συνταξιούχους.Από την άλλη οι φόροι νομικών προσώπων (ΑΕ και
ΕΠΕ), αυξάνονται οριακά (από 3,2 δις σε 3,8 δις). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι
φόροι νομικών προσώπων από 2,5% του ΑΕΠ το 2019, θα περιοριστούν στο 2% το 2022.!!
Με όλα τα μεγάλα θέματα, η ασυναρτησία, η αναισθησία και η ιδιοτέλεια είναι σήμερα τα πλέον ορατά χαρακτηριστικά της ελληνικής πολιτικής τάξης και ιδιαίτερα της κυβερνώσας Δεξιάς που ουδέποτε στην ιστορία της υπήρξε, ηθικά και διανοητικά, χειρότερη και πιο αναίσθητη από όσο εμφανίζεται σήμερα. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1989-91, επέτρεψε στον καπιταλισμό να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και ήταν ένα αποτρόπαιο πρόσωπο, μου ‘λεγε τις προάλλες ένας βετεράνος συντηρητικός πολιτικός. Κατ’ αναλογίαν, το ίδιο συνέβη με την ελληνική Δεξιά. Η βαριά ήττα και ο τρόπος της ήττας της ελληνικής Αριστεράς το ’15 και μετά, οδήγησε τη Δεξιά να δείξει το αληθινό της πρόσωπο χωρίς συστολές και είναι όντως αποτρόπαιο.
Το πιο δυσάρεστο όμως είναι ότι δεν μας φτάνει που έχουμε μια κυβέρνηση και μια κυβερνώσα παράταξη που εργάζεται συστηματικά εναντίον του ελληνικού λαού, έχουμε επίσης και μια ανάπηρη έως ανύπαρκτη αντιπολίτευση, όπως έχουμε και ένα σύστημα δήθεν «ενημέρωσης», κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης στην πραγματικότητα, που δεν είχε όμοιό του μετά το 1974. Δεν διαθέτουμε δηλαδή σχεδόν καμία από τις «ασφαλιστικές δικλείδες», τους «μηχανισμούς ανάδρασης» που κάπως επιτρέπουν σε μια κοινωνία να αποφεύγει τουλάχιστο τις μεγάλες και προφανείς καταστροφές, αλλά και στον ελληνικό λαό να μπορεί να ασκεί μια έστω και περιορισμένη επιρροή σε ό,τι συμβαίνει στη χώρα του.
Συζητάει όλη η Ελλάδα την έκθεση Λύτρα – Τσιόδρα. Ο Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι δεν τη γνώριζε. Εκτός από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, έχουμε τώρα και τα ακραία ψέματα. Αλλά και αλήθεια να ήταν, τι θα σήμαινε αυτό; Ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας, τρομάρα του, δεν έχει τη στοιχειώδη πληροφόρηση που απαιτείται, και μάλιστα από τον ίδιο τον δικό του σύμβουλο, για το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας σήμερα!
Η αξιοποίηση της ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο ενάντια στην τουρκική επεκτατικότητα προϋποθέτει διακρατική συνεργασία με βάση το Δίκαιο του ΟΗΕ για την Θάλασσα μέσω της ΑΟΖ. Επιπλέον, ο ενεργειακός πλούτος είναι μεταμορφωτής του ευρύτερου γεωπολιτικού παιγνιδιού, αφού αποτελεί σοβαρό κίνητρο για διακρατικές συνεργασίες σε πολλούς τομείς που άπτονται της εθνικής και κρατικής ασφάλειας και άμυνας.
Επειδή συχνά επισημαίνουμε τη σημασία της διορατικότητας στην πολιτική, παραθέτουμε απόσπασμα από άρθρο του Καθ. Θεόδωρου Καρυώτη (του Έλληνα πατέρα της ΑΟΖ), ο οποίος έγραφε από τις ΗΠΑ το 2017:
«Ο πρώτος από τους Έλληνες πολιτικούς που αντιλήφθηκε την αξία της ΑΟΖ ήταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, που ενημέρωσε 2004 τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας Κώστα Σημίτη και τον τότε Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Α. Παπανδρέου για την πρόθεση του να προχωρήσει στην ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ αλλά, δυστυχώς, και οι δύο αντέδρασαν πολύ αρνητικά». Επιπλέον, ζήτησαν «από την Κυπριακή Κυβέρνηση να μην κάνει τη σωστή οριοθέτηση με την Αίγυπτο, γιατί θα αναδεικνύονταν τα δικαιώματα του συμπλέγματος του Καστελόριζου» αλλά «να οριοθετήσει την ΑΟΖ με την Αίγυπτο [με τρόπο] ώστε να μη δοθεί πλήρης επήρεια στο Καστελόριζο και δημιουργηθεί πρόβλημα με την Τουρκία!»
Πού θα ήμασταν σήμερα αν Ελλάδα-Κύπρος προχωρούσαν τότε στη βάση του Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ για την ΑΟΖ, που από το 1998 αποτελεί επικυρωμένο Δίκαιο της ΕΕ ως σύνολο; Κατ΄ελάχιστον, η θαλάσσια περιοχή ανάμεσά τους θα είχε επικαλυφθεί με την νομιμότητα του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, καθώς η Τουρκία παρακολουθούσε τότε παθητικά. Κάθε μετέπειτα επιδίωξη τουρκικής διείσδυσης στην θαλάσσια περιοχή (όσα δηλαδή ακολούθησαν όπως της «Τουρκολιβυκής ΑΟΖ», της «γαλάζιας πατρίδας» του Ερντογάν και των γκρίζων ζωνών) θα είχε ενώπιόν της τη διεθνή νομιμότητα και όχι το… κενό! Όμως, ενώ είδαμε από την μια την έμπρακτη διορατικότητα που θα προκαταλάμβανε τις τουρκικές παρανομίες, από την άλλη επικράτησαν φοβικά σύνδρομα, ανεπάρκεια, αγκυλώσεις… Πάντως, μέχρι σήμερα, η Τουρκία αναφέρεται σε υφαλοκρηπίδα αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά σε ΑΟΖ.
Μίμης Ανδρουλάκης: “Στην
πολιτική δεν επιτρέπονται οι βεντέτες” – Συνέντευξη στο
News247
Πρέπει πάντα να βλέπουμε
τα πράγματα με καθαρό μυαλό, λέει στο Magazine, με αφορμή το νέο του βιβλίο,
«Μαύρο Φως», που διερευνά τον εμπρησμό του Μινιόν. Αυτό το βαθύ τραύμα που
προκάλεσε στην Αθήνα πριν από 40 χρόνια ο άγνωστος Χ της Μεταπολίτευσης.
Καθιστά εξαρχής σαφή την επιθυμία
του η συνέντευξη να έχει να κάνει -αν όχι αποκλειστικά, έστω κυρίως- με το νέο
του βιβλίο, «Μαύρο Φως»
(εκδ. Πατάκη). Άλλωστε το θέμα του, ο εμπρησμός του Μινιόν, ίσως του πιο
εμβληματικού πολυκαταστήματος στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας, αποτελεί
μέχρι σήμερα μία βαθιά ουλή στον αθηναϊκό αστικό ιστό.
Ένα έγκλημα χωρίς ένοχο που
επανέρχεται εμφατικά στον αφρό της επικαιρότητας ούτως ή άλλως κάθε χρόνο τις
ημέρες των γιορτών -τόσο γιατί το Μινιόν πυρπολήθηκε τα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου
1980, όσο και γιατί οι χριστουγεννιάτικες γιορτές, με τους Αϊ-Βασίληδες και όχι
μόνο, που διοργάνωνε ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Γεωργάκας, αποτελούν αναπόσπαστο
κομμάτι της συλλογικής μνήμης όσων έζησαν εκείνη τη φαντασμαγορία και όσων
νεότερων έχουν ακούσει και διαβάσει γι’ αυτή εκατοντάδες φορές- πόσω μάλλον
φέτος που αφενός πραγματοποιήθηκε η πώληση του ακινήτου,
αφετέρου ο Ανδρουλάκης φέρνει στην επιφάνεια για πρώτη φορά την ομολογία
κάποιου που υποστηρίζει ότι είναι ο περιβόητος, ασύλληπτος εμπρηστής.
«Εκείνη τη βραδιά ήμουν από τους
πρώτους που βρέθηκαν στο σημείο του εμπρησμού, γύρω στις 3 τα ξημερώματα. Μέχρι
σήμερα υπήρχε πάντα στο υποσυνείδητό μου το θέμα, δηλαδή ότι ο εμπρηστής του
Μινιόν είναι ο άγνωστος Χ της Μεταπολίτευσης» λέει ο συγγραφέας στο Magazine. «Συγκέντρωνα διαρκώς στοιχεία ώσπου
κάποια στιγμή ήρθε αυτή η ομολογία που υπάρχει στο βιβλίο, από κάποιον που
λέει: “Εγώ το έκανα”. Λέει αλήθεια ή είναι ένας μυθομανής, μεγαλομανής τύπος;
Έτσι αρχίζει η έρευνα πάνω στον βίο και το ψυχόδραμά του».
Μία έρευνα που ξεφεύγει από τα όρια
της Ελλάδας -ο καθ’ ομολογίαν εμπρηστής κάποτε ήταν αστυνομικός στο Α.Τ.
Ομόνοιας, κατόπιν βρέθηκε στις τάξεις της Ιντερπόλ και πλέον εργάζεται ως art
advisor- και σκαλίζει τη δικτύωση της σκοτεινής ζώνης της παγκόσμιας αγοράς
τέχνης «με την
κλεπτοκρατία, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, την πλαστογραφία. Ο αστερισμός της
κλεπτοκρατίας, ας τον πω έτσι, παραμορφώνει με τις βαρυτικές του έλξεις τη
λειτουργία του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος».
Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε
μόλις μία μέρα μετά την εμφατική εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του
ΚΙΝΑΛ: «Πρέπει -αυτό
ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά με άλλους όρους- να φέρει ένα μετασχηματισμό με
διαστάσεις ιδεολογικές, προγραμματικές, αισθητικές, ηθικές, κυβερνητικές,
οργανωτικές»,τονίζει. Μπορείς προφανώς να βγάλεις τον Μιμή
Ανδρουλάκη από την κεντρική πολιτική σκηνή. Αλλά δεν μπορείς να βγάλεις την
κεντρική πολιτική σκηνή από το μυαλό του Μίμη Ανδρουλάκη.
“Για
μένα το μυθιστόρημα είναι όπως ένας γεωμετρικός τόπος που σχηματίζεται από τις
τομές φαντασίας και πραγματικότητας, διαίσθησης και
γνώσης.” ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΓΙΑΪΤΖΟΓΛΟΥ-WATKINSON
Γιατί αποφασίσατε να
καταπιαστείτε συγγραφικά με την πυρπόληση του Μινιόν 40 χρόνια μετά το συμβάν; Εκείνη τη βραδιά ήμουν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο σημείο
του εμπρησμού, γύρω στις 3 τα ξημερώματα. Μέχρι σήμερα υπήρχε πάντα στο
υποσυνείδητό μου το θέμα, δηλαδή ότι ο εμπρηστής του Μινιόν είναι ο άγνωστος Χ
της Μεταπολίτευσης. Συγκέντρωνα διαρκώς στοιχεία ώσπου κάποια στιγμή ήρθε αυτή
η ομολογία που υπάρχει στο βιβλίο, από κάποιον που λέει: «Εγώ το έκανα». Λέει
αλήθεια ή είναι ένας μυθομανής, μεγαλομανής τύπος; Έτσι αρχίζει η έρευνα πάνω
στον βίο και το ψυχόδραμα του.
Σε ποιον, πού και πότε έγινε
αυτή η ομολογία; Αυτή η αποκάλυψη έγινε τον Ιανουάριο του 2021 στα πλαίσια μίας
συνάντησης, δύο παλαιών συγκατοίκων για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, το 1971.
Η συνάντηση έγινε τυχαία, στο δικαστήριο του Αμβούργου. Χωρίς άλλες εξηγήσεις,
ο ένας ομολόγησε στον άλλο, ο οποίος με ενημέρωσε. Περιγράφονται όλα αυτά
αναλυτικά στο βιβλίο. Αυτός που με ενημέρωσε δεν είναι τυχαίος. Ήταν ιδιοφυΐα
των μαθηματικών στα χρόνια της δικτατορίας, αργότερα έγινε καθηγητής στο
πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και είναι στην επενδυτική Invesco, στην ομάδα που
ετοιμάζει τον κβαντικό υπολογιστή για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές υψηλών
ταχυτήτων σε χρόνο dt.
Πήρε εμένα γιατί είχαμε μία σύντομη
αλλά άκαρπη συνεργασία στα χρόνια της δικτατορίας και πίστευε ότι είμαι ο πιο
κατάλληλος για να κάνω την έρευνα. Αρχικά αρνήθηκα γιατί είχα άλλες
προτεραιότητες, τον βοήθησα όμως να βρει ένα ιδιωτικό ερευνών στην Ελλάδα και
συνέβαλλα επικουρικά και κυρίως ψυχαναλυτικά.
Το βιβλίο όμως δεν εξαντλείται
μόνο στα έργα και τις ημέρες του καθ’ ομολογίαν εμπρηστή. Η έρευνα πάνω στη ζωή του μας έφερε αντιμέτωπους με εκπλήξεις και
σοκ. Για μια σειρά λόγων, αν και μεγάλο εικαστικό ταλέντο δεν πήγε ούτε στη
Σχολή Καλών Τεχνών ούτε στην Αρχιτεκτονική, αλλά στην Αστυνομία. Ήταν στο Α.Τ.
Ομόνοιας, ενώ χρόνια αργότερα θα έφτανε στην Ιντερπόλ. Όταν παραιτήθηκε από
εκεί, έγινε art advisor. Προσωπικά αποφάσισα να γράψω το βιβλίο όχι μόνο λόγω
της υπόθεσης Μινιόν, που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντική, αλλά γιατί βρίσκω
τρομερά ενδιαφέρον το ζήτημα με το οποίο αυτός καταπιάνεται. Οι δυσθεώρητες
τιμές που ακούμε κατά καιρούς, ότι ένας πίνακας πουλήθηκε για 10-20-30-100
εκατομμύρια, διαμορφώνονται μόνο από την προσφορά και τη ζήτηση; Όχι, μεσολαβεί
ένας άλλος παράγοντας. Κάποιον που θέλει να ξεπλύνει χρήμα, δεν τον ενδιαφέρει
αν θα χάσει 15-20% προκειμένου να τα καταφέρει. Φέρνω λοιπόν στο φως την
εσωτερική πληροφόρηση που υπάρχει σε αυτή την αγορά, τις συγκρούσεις
συμφερόντων, τη διαπλοκή. Δηλαδή τη σκοτεινή ζώνη της art market, την
κερδοσκοπική φούσκα, η οποία δικτυώνεται με την κλεπτοκρατία, το ξέπλυμα
βρώμικου χρήματος, την πλαστογραφία. Ο αστερισμός της κλεπτοκρατίας, ας τον πω
έτσι, μπορεί ως γνωστόν να παραμορφώνει με τις βαρυτικές του έλξεις τη
λειτουργία του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Το «Μαύρο Φως» έρχεται να
προστεθεί στη μακρά λίστα των βιβλίων σας που παντρεύουν τη μυθοπλασία με την
πραγματικότητα. Για μένα το μυθιστόρημα είναι όπως ένας γεωμετρικός τόπος που
σχηματίζεται από τις τομές φαντασίας και πραγματικότητας, διαίσθησης και
γνώσης. Για να δημιουργήσω κάτι που ξεκινά με πρώτη ύλη την πραγματικότητα,
αλλά είναι πιο πραγματικό από την πραγματικότητα, με την έννοια ότι είναι
αντιπροσωπευτικό διαφορετικών εκδοχών της. Ο ήρωάς μου τώρα είναι ένα ιδιαίτερο
είδος ανθρώπου. Δεν είναι ο ντοστογιεφσκικός παρίας, ο Ρασκόλνικοφ που πνίγει
τη γριά. Είναι ένας μοντέρνος άνθρωπος, προικισμένος, πολύγλωσσος, με εικαστικό
ταλέντο, με επιτυχία στη ζωή, ο οποίος στο 99,999% του χρόνου του είναι
ορθολογιστής, και στο 0,001% γλιστρά σε μια προσωρινή παρανοειδή κατάσταση.
Μετά το σοκ των εκδικητικών ενεργειών του, ενώνονται ξανά τα κομμάτια του.
Είναι ένα μοντέλο οριακής προσωπικότητας.
Η άμυνα της Ταϊβάν με συμβατικά όπλα καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής έναντι της Κίνας
Τέως υψηλόβαθμος αξιωματούχος ασφαλείας της Ταϊβάν ισχυρίζεται ότι οι δυνάμεις του νησιού θα γνώριζαν την ήττα πριν εμπλακούν οι δυνάμεις των ΗΠΑ , έναν ισχυρισμό που τα κινεζικά κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης αναπαράγουν συνεχώς.
Ο στρατός της Ταϊβάν δεν θα ήταν σε θέση να αποκρούσει μαζικές επιθέσεις από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA), καθώς δεν θα του πρόσφεραν βοήθεια από τους συμμάχους, σύμφωνα με αρκετά άρθρα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Συγκεκριμένα ο Σου Τσι, πρώην γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Ταϊβάν , είπε σε φόρουμ στην Ταϊπέι τη Δευτέρα ότι το πρώτο κύμα στρατευμάτων του PLA που υπολογίζεται ότι θα επιτεθεί στην Ταϊβάν θα ήταν πιθανότατα περίπου 28.000.
Το νησί δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, καθώς ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών θα αποτύχει να επέμβει πριν τελειώσει ο πόλεμος, συνέχισε.
Τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης ισχυρίστηκαν επίσης ότι το Αρχηγείο Διοίκησης Στρατού της Ταϊβάν είχε αρχίσει πρόσφατα να προωθεί την εκπαίδευση λογχομαχίας καθώς η κυβέρνηση του νησιού συνειδητοποιεί τώρα ότι οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία δεν θα τη βοηθούσαν σε μια μάχη ενάντια στην ηπειρωτική χώρα.
Παράλληλα κάλεσαν την Ταϊβάν να επανενωθεί με την ηπειρωτική χώρα ειρηνικά.
“Υπάρχουν πολλά προβλήματα σχετικά με τη Μειονοτική Εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά προβλήματα στη μουσουλμανική τουρκική μειονότητα της δυτικής Θράκης. Δεν είναι δυνατόν να εγκρίνουμε την προσέγγιση του κράτους προς εμάς στην εκπαίδευση και σε άλλα θέματα. Στα θέματα της εκπαίδευσης φυσικά στηρίζουμε τις Σχολικές Εφορείες μας. Στηρίζουμε τους γονείς των παιδιών. Την τελευταία περίοδο άλλαξε το πρόγραμμα της Παρασκευής χωρίς να ρωτήσουν και να συμβουλευτούν τη μειονότητα. Ίσως να φαίνεται απλό, αλλά η αποχώρηση από τα σχολεία πριν από την προσευχή της Παρασκευής είναι ένα δικαίωμά μας. Κι αυτό το δικαίωμα μάς το αφαιρούν σιγά – σιγά. Όπως μας αφαιρέθηκαν και όλα τα άλλα δικαιώματά μας. Όπως γίνεται και στα άλλα θέματα και προβλήματα, παίρνουν αποφάσεις χωρίς να ρωτήσουν και να συμβουλευτούν τους ανθρώπους της μειονότητας και τους μειονοτικούς φορείς και υπαγορεύουν ότι θα ισχύει αυτό. Γι’ αυτό ως Μουφτεία και προσωπικά, στηρίζουμε την κινητοποίηση που θα γίνει την Παρασκευή, 17 Δεκεμβρίου, για να δηλώσει την αντίδραση σε αυτήν την προσέγγιση προς τον άνθρωπο της μειονότητας.
Η πρόσφατη επιστροφή της Ελλάδας σε κάποιες περιοχές της Αφρικανικής ηπείρου, οφείλει να ενισχυθεί. Υπάρχουν οι προϋποθέσει
ZOHRA BENSEMRA VIA REUTERSΦωτογραφία αρχείου - Ιανουάριος του 2020 Ο Ερντογάν στη Σενεγάλη
Είναι το καθεστώς Ερντογάν σε αποδρομή, όπως πασχίζουν πολλά τηλεοπτικά και άλλα Μέσα ενημέρωσης να μας ”πείσουν”, καλύπτοντας έτσι την Τουρκική επιθετικότητα ενάντια στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία; Καλύπτοντας έτσι το φοβικό σύνδρομο των Αθηνών, που ”ξορκίζει το κακό”;
Όντως, η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας είναι όλο και πιο συγκεχυμένη, ακόμη και παράδοξη. Φέτος, η Κεντρική της τράπεζα μείωσε επανειλημμένα το κόστος του χρήματος, προκαλώντας μαζικές πωλήσεις στην τουρκική λίρα, η οποία έχει υποτιμηθεί σχεδόν κατά 40% από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Μια πτώση που ανάγκασε τον υπουργό Οικονομικών Λεύτη Ελβάν σε παραίτηση στις αρχές Δεκεμβρίου. Στη θέση του ήρθε ο Νουρεντίν Νεμπάστι, πιστός του προέδρου Ερντογάν, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του με ένα λακωνικό «δεν υπάρχουν προβλήματα». Λόγια ”της συμφοράς”. Την επόμενη μέρα το εθνικό νόμισμα σημείωσε νέο αρνητικό ρεκόρ, ξεπερνώντας για πρώτη φορά το όριο του 1 ευρώ για τις 15 λίρες και ο επίσημος πληθωρισμός καλπάζει πλέον γύρω στο 20%.
Δίκτυο τουρκικών ραντάρ μέσω Κύπρου με τον κωδικό: «Μακρινός Ορίζοντας» - Η διπλωματία της «σιωπηρής αποδοχής», πώς η Τουρκία σκοτώνει τις ελπίδες για επιστροφή της Καρπασίας, οι κυρώσεις της ΕΕ και πώς αποδέχεται η Λευκωσία το «πεπρωμένο της»
Χωρίζουν τα χωράφια τους, δηλαδή τα οικόπεδα εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, η Κυπριακή Δημοκρατία με την Τουρκία και το ψευδοκράτος στη λογική του «δικαίου» των κανονιοφόρων της Άγκυρας. Υπάρχει στην πραγματικότητα αποδοχή από τις εμπλεκόμενες πλευρές ότι ο καθένας «τρυπά» για να βρει φυσικό αέριο στα οικόπεδα που βρίσκονται εντός των θαλάσσιων περιοχών όπως τις καθορίζει η Άγκυρα με βάση τη δική της υφαλοκρηπίδα και τη λεγόμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους. Αυτή η de facto αποδοχή είναι αποτέλεσμα της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος, από τη μια, και της αδυναμίας αποτροπής της κυπριακής Κυβέρνησης, από την άλλη, που περιλαμβάνει και την απουσία επιβολής ουσιαστικών κυρώσεων από την ΕΕ. Ταυτοχρόνως στηρίζεται στην αντίληψη της εν δυνάμει λύσης, ότι δηλαδή είτε με ομοσπονδία είτε με συνομοσπονδία ο βορράς θα είναι τουρκικός, οπότε από τώρα χαράσσονται τα θαλάσσια σύνορα του ψευδοκράτους, που θα αναγνωριστεί είτε ως ισότιμο συνιστών κράτος με πολιτική ισότητα είτε ως χωριστό κράτος.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Μάριος Πελεκάνος προέβη, στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που πραγματοποιείται σήμερα, 16 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες, σε δηλώσεις σχετικά με τα όσα ανέφερε ο Πρόεδρος για το μεταναστευτικό και τι ζητά η Κύπρος από την ΕΕ.
Όπως ανέφερε, "κατά τη διάρκεια των απογευματινών εργασιών του σημερινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, ενημέρωσε τους ομολόγους του για το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Κύπρος εξαιτίας των πολύ αυξημένων μεταναστευτικών ροών που, για πολύ καιρό τώρα, έχουν καταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία με διαφορά το πρώτο σε αριθμό αιτήσεων πολιτικού ασύλου Κράτος Μέλος της ΕΕ, κατ’ αναλογία πληθυσμού. Περαιτέρω, επεσήμανε πως, σήμερα, το ποσοστό αιτητών ασύλου ή ήδη κατόχων καθεστώτος προστασίας φτάνει το 4,4% του πληθυσμού της Κύπρου, όταν την ίδια ώρα το ποσοστό αυτό, κατ’ αναλογία πληθυσμού, δεν ξεπερνά το 1% στα υπόλοιπα Κράτη Μέλη πρώτης γραμμής".
Τόνισε πως "ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στάθηκε, επίσης, στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσώπων που αιτούνται ασύλου στην Κύπρο αφορούν πρόσωπα από ασφαλείς χώρες προέλευσης, τα οποία έφθασαν στα κατεχόμενα από την Τουρκία και από εκεί οδηγήθηκαν σε σημεία κατά μήκος της γραμμής κατάπαυσης του πυρός από όπου ακολούθως πέρασαν παράνομα στις ελεύθερες περιοχές. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καυτηρίασε την απαράδεκτη εργαλειοποίηση των μεταναστών από την Τουρκία και τόνισε την ανάγκη όπως η ΕΕ λάβει αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να αποτρέπονται τέτοια φαινόμενα, τόσο από την Τουρκία, όσο και από οποιαδήποτε τρίτη χώρα που εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο σε μια προσπάθεια αποκόμισης αλλότριων πολιτικών οφελών".
Είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει κανένας στην Κύπρο που να διαφωνεί με το πασίδηλο ότι η μεγαλύτερη πολιτική και διπλωματική κίνηση από την εποχή της τουρκικής εισβολής του 1974 ήταν ο ευρωπαϊκός μας προσανατολισμός και η επίτευξη τελικά του στόχου της ευρωπαϊκής μας ενσωμάτωσης. Το πολυσήμαντο της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης της Κύπρου καταδεικνύεται και επιβεβαιώνεται αν προς στιγμή υποθέταμε ότι δεν ακολουθούσαμε την ευρωπαϊκή πορεία. Μοναχικοί, μοναξιασμένοι και απομονωμένοι σε αυτή τη γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου. Και με δεδομένη την τουρκική αδιαλλαξία, σε μια κατάσταση αμηχανίας χωρίς ορατό ενδεχόμενο ουσιαστικών προοπτικών γύρω από το Κυπριακό.
Είναι βέβαια γεγονός ότι υπάρχει απογοήτευση για τη μη δυναμική αντίδραση των ευρωπαϊκών συλλογικών θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. για τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου. Για τις πειρατικές της ενέργειες σε βάρος της θαλάσσιας κυριαρχίας της Κύπρου και της έναρξης εποικισμού της Αμμοχώστου. Για την απλή λεκτική καταδίκη, χωρίς ουσιαστικές κυρώσεις, Που ωστόσο δεν πρέπει να υποβαθμίζεται καθώς η Τουρκία βρίσκεται συνεχώς σε απομόνωση και αυστηρό ψόγο από την Ε.Ε.
Ας είμαστε ειλικρινείς και σαφείς.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και η τελική ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. άνοιξε προοπτικές και δυνατότητες για το μέλλον της Κύπρου και την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Κι’ αυτό γιατί η ενσωμάτωση στην Ε.Ε., αναμφίβολα επενεργεί ως πίεση προς την Τουρκία προς την κατεύθυνση της λύσης που θα λαμβάνει υπ’ όψη την κοινοτική έννομη τάξη.
του Ερρίκου Φινάλη
