Γεγονότα που δεσπόζουν

Σαίξπηρ, «Τρικυμία» : Δεν μπορείς να βγάλεις κάτι  από το τίποτε

Η κυβέρνηση έχασε τη μάχη των τηλεοπτικών αδειών και ξανα-μανά βάζει πλώρη για νέες ρυθμίσεις. Το κύρος της τραυματίσθηκε – όμως είναι κουταμάρα το να πιστεύει κανείς ότι μια τέτοια ήττα και άλλες 10 μαζί αυτού του επιπέδου, μπορούν να την  ρίξουν  Η κυβέρνηση δεν πέφτει με τυπικές διαμαρτυρίες και δικαστικές αποφάσεις- αυτό κι αν είναι λεγκαλισμός ! Η κυβέρνηση έχει τη στήριξη της ευρωαποικιοκρατίας και μπορεί να πέσει μόνο από το   λαϊκό κίνημα. Και επειδή το λαϊκό κίνημα είναι υποτονικό ή ακόμη καταναλώνει την απάτη/αυταπάτη ότι μια έντιμη Δεξιά μπορεί κάτι να κάνει ενάντια στον θλιβερό κατήφορο της χώρας,  η  αυτοπεποίθηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντί να βυθίζεται ανέρχεται ….

«Δεν μπορείς να βγάλεις κάτι από το τίποτε» - επομένως το «τίποτε» ενός προδομένου και καχύποπτου κινήματος συν τη διάχυτη ευρωφοβία , δεν μπορούν να κάνουν κάποια αλλαγή στην κατάσταση.

Τη στιγμή μάλιστα που  υπάρχουν παραδείγματα αντιστάσεων που λυγίζουν με την πρώτη ντουφεκιά της Νέας Τάξης, όπως η περίπτωση της Βαλλωνίας με τις αντιρρήσεις  της στην CETA. Όπως η Κύπρος τον Φεβρουάριο του 14 και η Ελλάδα του Ιουλίου 15, «πήγαν κάτι  να πουν» αλλά έβαλαν σύντομα την ουρά στα σκέλια και υποτάχθηκαν στις μνημονιακές ρυθμίσεις, έτσι και η Βαλλωνία μετά 48ωρη αντίσταση υποχώρησε στην μεγαλύτερη διεθνή πολιτική πλεκτάνη όλων των εποχών – σκορπίζοντας στην οικουμένη την ιδέα ότι «δεν γίνεται τίποτε» : Κάνοντας δικούς μας σοφολογιότατους που αναδύθηκαν ταχύτατα δίνοντας έμφαση στις τεχνικές και όχι πολιτικές διαστάσεις του προβλήματος, να αισθάνονται ότι σύντομα θα βρεθούν στην ανεργία, κι ακόμη κάνοντας  τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ να επιχαίρουν για την ήττα μιας υπόθεσης,  που είχαν στηρίξει πολύ γλαφυρά το 2014, με την επερώτηση ρεκόρ 54 βουλευτών….

Το μόνο θετικό της συγκυρίας ήταν η «περαντζάδα»  από την μεγάλη επέτειο του ΟΧΙ. Κάποιοι πιθανόν να σιγοψιθύρισαν το ηττοπαθές καβαφικό ποίημα για το ΟΧΙ που σε καταβάλλει εφόρου ζωής (Che fece…il grand rifiuto)  , κάποιοι άλλοι όμως είπαν ότι η «Ελλάδα είναι εδώ» και μπορεί να βρει το δρόμο της…..

Το ΚΚΕ αντίθετο με το νέο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο

......Το ΚΚΕ ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που καταδίκασε αποφασιστικά και καθαρά το συνομοσπονδιακό, διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» και στήριξε το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα τον Απρίλη του 2004......

 .....η ευφορία που καλλιεργείται για λύση στο Κυπριακό δεν πατάει σε πραγματική βάση.....

 .......Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ όχι μόνο δεν οδήγησε στην εξασφάλιση ενιαίας κρατικής κυπριακής οντότητας προς όφελος συνολικά του λαού της, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, αλλά εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι επιπρόσθετος παράγοντας δυσκολιών, διαψεύδοντας προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν αυτά τα χρόνια......

...... η Τουρκία κυριολεκτεί όταν μιλάει για «συνεταιρισμό δύο κρατών» και αναφέρει ότι το τουρκοκυπριακό κράτος θα είναι συνέχεια της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».....

ΟΛΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ (29.10.16):

Ένα γράμμα του Ζαχαριάδη το 1940 και μια Αριστερά που αδυνατεί να αφομοιώσει υποδείγματα δράσης….

Στον ιστότοπο της ΙΣΚΡΑ διαβάζω το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη το 1940, με το οποίο ο  δεσμώτης ΓΓ του ΚΚΕ  συντασσόταν  ανεπιφύλακτα με τη κοινή δράση των Ελλήνων έστω και υπό την (δικτατορική, φασιστική κλπ) κυβέρνηση Μεταξά. Οι χρόνιοι αναγνώστες  του παρόντος ιστότοπου, μάλλον θα πρέπει να έχουν σκυλοβαρεθεί την εκ μέρους μου επίκληση αυτού του ιστορικού παραδείγματος – την οποία επίσης έχω επαναλάβει σε μερικές  δεκάδες προφορικές , ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παρεμβάσεις :Ιδιαίτερα μάλιστα την  εποχή που μαζί με άλλους συναγωνιστές διακινούσα κι εγώ τη «γραμμή» : ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ! Την εποχή που αρθρογραφούσα προτρέποντας τον Τσίπρα να συναντήσει και να συνομολογήσει κοινή δράση με τον Σαμαρά – ο οποίος τότε «ήταν περαστικός» (κατά πως αποδείχθηκε…)  από αντιμνημονιακές θέσεις….

Όμως η μείζων Αριστερά που τα ήξερε όλα (άλλη χρόνια πάθηση κι αυτή…) προτίμησε να γίνει ή  Δεξιά (ΣΥΡΙΖΑ) ή  ένα χιλιαστικό μόρφωμα (ΚΚΕ)ή μια  αόριστη υπόσχεση ανόδου από τα μνημονιακά τάρταρα στον ουρανό της επανάστασης(ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ)….

Να τι έγραφε τότε ο Νίκος Ζαχαριάδης, Αριστερός τύραννος μεν πλην όμως συνεπέστατος – αν σκεφθεί μάλιστα κανείς  ότι ακόμη και την εις ένδειξη διαμαρτυρίας αυτοκτονία του (1973) είχε προαναγγείλει, τηρώντας την υπόσχεση ή απειλή που είχε εκτοξεύσει , με συγκεκριμένη ημέρα θανάτου…

ΔΗΚΚΙ : Τα πιο μεγάλα ΟΧΙ είναι αυτά που δεν είπαμε ακόμα

.......Ναζίμ Χικμέτ :"Τις πιο όμορφες μέρες μας - δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα"

Σε μια περίοδο, κατά την οποία η χώρα μας βιώνει μια νέα οικονομική και πολιτική  κατοχή και ο λαός βάλλεται αδιάκοπα τόσο από έξω όσο και «απ΄ τα μέσα» από το σύστημα της Ευρωκρατίας για να υποταχθεί στην εξουθένωση και τον αφανισμό…

Σε μια περίοδο όπου η αμφισβήτηση της συνέχειας της χώρας μας από τον τουρκικό επεκτατισμό βρίσκεται προ των πυλών, όπου η «νέα τάξη πραγμάτων» των ΗΠΑ - Γερμανίας βιάζεται να επεκτείνει στα Ανατολικά μας σύνορα το τοπίο διάλυσης που επιχειρεί στις χώρες της Κεντρικής Ασίας και τη Μ. Ανατολής…  

Σε μια περίοδο όπου ταυτοτικά, εθνικοαπελευθερωτικά - ριζοσπαστικά στοιχεία της ιστορίας και του πολιτισμού μας αμφισβητούνται και ζητείται να «ξανα-γραφτεί» η ιστορία, να «ξανα-χαραχτούν» τα σύνορα και να επιδικασθούν τα αιτήματα, οι κατακτήσεις και το φρόνημα ενός λαού …

Σε μια περίοδο όπου ζητείται ακόμη και να «μεταφερθεί» ο γιορτασμός μιας επετείου που γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 28 Οκτώβρη του 41, όταν το Γ΄ Ράιχ σάρωνε παντού, για να προαναγγείλει από την Αθήνα τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη και να υπογράψει τέλος της ξένης κατοχής…

 η νοηματοδότηση του μεγαλειώδους έπους του ΄40, της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ αποτελούν μια υπόθεση αυτονόητη και πιο επίκαιρη από ποτέ.

Με οδηγό το έπος του 40, θα κάνουμε αυτό που πρέπει. Γιατί τα πιο μεγάλα ΟΧΙ, είναι αυτά που δεν είπαμε ακόμα.