Γειάσου ΥΠΑ, χάρηκα για τη γνωριμία μας*

*Στη μνήμη του  Δημήτρη Ταγκούλη,  Κώστα Νικολαϊδη,  Στέλιου Αρναούτογλου,  Γιώργου Μπίσια, Νίκου Καλούδη, Γιώργου Σταμπολίδη, Μένιου Παρασκευόπουλου  ,   Γιώργου  Γκεμίση και όλων των συνοδοιπόρων αυτής της μεγάλης πορείας, που έφυγαν.

Κι ακόμη στη μνήμη  του παιδικού μου φίλου  Ηλία Σταυρίδη  (1946-2013), που πριν υποβληθεί στον Καναδά  σε μια  κρίσιμη εγχείρηση ,  ζωής ή θανάτου, μου έστειλε ένα e-mail  :  «Αν δε  συνέλθω, χάρηκα πολύ για τη γνωριμία μας» !  Τελικά δε συνήλθε , όμως μου κληροδότησε  το   ευφυολόγημά του για να το  διαχειριστώ…

Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, στη κοινωνία των ανθρώπων που περιμένουν πως –και-πως τη συνταξιοδότηση  δε μιλάνε  για   παράταση της εργασιακής καριέρας.  Όμως σε μια «υγιή κοινωνία» - όπως αυτή που σκιαγραφούσε ο Έριχ Φρομ – η εργασία θα ήταν ενδιαφέρουσα για τον εργαζόμενο  και η συνταξιοδότηση «συναινετική», με  κοινή βούληση  του συνταξιοδοτούμενου  και του εργασιακού του περίγυρου.

Τώρα  τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι και  η σύνταξη είναι μια μετάβαση στο άγνωστο, ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες μιας χώρας όπου οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι πλειοψηφούν.   Όπου είναι  λίγοι  οι εργαζόμενοι που  αισθάνονται ταυτόχρονα ενδιαφέρον  για το περιεχόμενο της εργασίας τους ΚΑΙ   είναι σχετικά ανεπηρέαστοι από το άγχος, που διακατέχει τους Έλληνες πολίτες.  Σε αυτούς τους προνομιούχους συμπεριλαμβάνονται διάφορα «στελέχη» επιχειρήσεων και δημιουργικών εγχειρημάτων  , μεταξύ των οποίων και οι Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας (ΕΕΚ).

 Το «σύστημα» θα μπορούσε να  αποφύγει τις σοφιστείες περί υψηλού κόστους της ενεργού εργασίας  δίνοντας   τη δυνατότητα της παρατεταμένης απασχόλησης  σε όσους είχαν την επιθυμία και τις αποδεδειγμένες ικανότητες. Όμως το «σύστημα» μιας αποικιοποιημένης χώρας έχει προ πολλού πάρει διαζύγιο  από το παλιά –καλά  ποιοτικά  αιτήματα   της δημιουργικής τρίτης ηλικίας, της διέγερσης του ενδιαφέροντος των ενεργών απασχολουμένων,  της πλήρους απασχόλησης και του  ορθού  λόγου  :  Νόμος του πλέον είναι η παραγωγή αφασιακών συνταξιούχων και αγχωτικών ανέργων.

Δεν είναι καθόλου παράδοξο  ότι στο νέο σκηνικό , το να έχει κάποιος  δουλειά είναι το άπαν,  γιατί έχει ξεχασθεί  πως επί πλέον  «μετράει» η ένταση αυτής της δουλειάς, το ενδιαφέρον που προκαλεί, η ποιότητα του εργασιακού μικροπεριβάλλοντος και άλλες παράμετροι.

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΟΧΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟΙ

Tη δουλειά του  ενεργού Ελεγκτή Ε.Κ., με  τη μικρή ημερήσια διάρκεια  αλλά  τις καταπληκτικές εντασιακές διακυμάνσεις της στο χρόνο, με τη μετάπτωσή της από τη πλήρη χαλάρωση ως την πλέον αγχωτική εγρήγορση, έζησα κι εγώ   τρεις δεκαετίες. Την αγάπησα πρωτίστως  αλλά  κάποτε-κάποτε τη μίσησα, όπως είναι  φυσικό σε κάθε σχέση,  συμπεριλαμβανομένου  και του  πιο παθιασμένου έρωτα , που είναι αμφιθυμική …. Όμως «σουμάροντας»  τα συν και τα πλην  έβγαλα   ένα θετικό «αλγεβρικό» σύνολο αναμνήσεων….  

Παλιά  οι ουρανοί φαίνονταν πολύ μεγάλοι ώστε να πιθανολογoύν  μια σύγκρουση αεροπλάνων. Οι πιλότοι ξεκίνησαν τη    μοναχική παρουσία   τους στον εναέριο χώρο, όμως  η ζωή απέδειξε  της πιθανότητας το αληθές… Στη δική μου γενιά ΕΕΚ, η θανατερή σύγκρουση δυο  αεροπλάνων  στο Ζάγκρεπ της Γιουγκοσλαβίας (1976) είχε καταλάβει   μεγάλο μερίδιο στις επαγγελματικές συζητήσεις.

Στην πολιτική  αεροπορία για δεκαετίες  κρατούσε καλά    μια «ηρωϊκή περίοδος ,  με τον ελεγκτή  ως το αγχοτικότερο των όντων. Τότε υπήρχαν  άνθρωποι που απέφευγαν   συστηματικά  να προωθηθούν στην πρώτη γραμμή του ελέγχου – κι ακόμη υπήρξαν και  δυο (Ταγκούλης, Νικολαϊδης) που πέθαναν  «στις επάλξεις» από καρδιακή προσβολή. Διατηρώ άσβεστη στη μνήμη μου την  εικόνα του τελευταίου από  κάποια συνεργασία μας ,μερικές ημέρες πριν το θάνατό του – αυτός Ελεγκτής, εγώ βοηθός  του στο νότιο τομέα : Μου φαινόταν απολύτως ξετρελαμένος, κάπνιζε ασταμάτητα, έδειχνε  στα πρόθυρα  νευρικής κατάρρευσης… 

Η συνέχεια βέβαια είχε πολύ τεχνολογία. Τα ραντάρ επιδόθηκαν  στην κάλυψη όλων των περιοχών του εναέριου χώρου. Εν τέλει ήρθαν  τα αερομεταφερόμενα συστήματα αποφυγής συγκρούσεων και η  εξέλιξη φάνηκε   να επιστρέφει στην αφετηρία της : Ο  πιλότος    να  επανακάμπτει ως   κύριος  διαχειριστής της τροχιάς και των ελιγμών του αεροπλάνου, ο επίγειος έλεγχος να γίνεται εφεδρικός και οργανωτικός όσον αφορά την παροχή  υπηρεσιών για την ομαλή και οικονομική  διεκπεραίωση  των πτήσεων. Όμως διαχρονικά αποδείχθηκε ότι σε αυτό το χώρο τα προβλήματα   τρέχουν ταχύτερα από τις λύσεις.  Και   ο έλεγχος της ΕΚ   απέβη   ιδιαίτερα προβληματικός, μέσα στις νέες  συνθήκες αύξησης της κυκλοφορίας : Έστω  και αν ο νέος ελεγκτής  δεν λειτουργούσε  με ταμ-ταμ στη ζούγκλα των ουρανών, ενώ ο νέος  πιλότος δεν ήταν  ο παλιός-  ηρωϊκός  χρήστης ενός μέσου, με το οποίο κάποιοι δεν «έστελναν  ούτε γράμμα», κατά την έκφραση περασμένων εποχών….

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Βλέποντας πρόσφατα το Gravity , ένα φιλμ με  μοτίβο  τη σύγκρουση  διαστημικού σταθμού  με κοσμικά  θραύσματα, σκεπτόμουν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επέκτασης ενός είδους  ελέγχου ακόμη και πάνω από τα 46.000 πόδια, που είναι τα σημερινά όριά του ΕΕΚ, ως το εγγύς διάστημα, όπου διαρκώς πολλαπλασιάζεται η παρουσία δορυφόρων αλλά και περιφερόμενων  σε τροχιά θραυσμάτων, φυσικής ή τεχνητής προέλευσης. Το μέγεθος του χώρου φαίνεται να συρρικνώνει τις πιθανότητες συγκρούσεων, όμως οι ταχύτητες που αναπτύσσονται  ενισχύουν  τις αντίθετες πιθανότητες και αναβαθμίζουν τον κίνδυνο. Ίσως κάποτε αναγνωρισθεί ότι χρειάζονται κάποιοι για να παρατηρούν επικίνδυνες οδεύσεις με σχετική  νηφαλιότητα , κι αυτή τη νηφαλιότητα,  μπορεί –ίσως-ενδέχεται- είναι πιθανόν, να την παρέχουν  εργαζόμενοι επί γης.  Ελεγκτές Διαστημικής Κυκλοφορίας, θα τους ονόμαζα…

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο χρόνος (o δικός μου)πέρασε, και δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ήταν πυκνός, ελάχιστα πληκτικός -  33 και κάτι  χρόνια, σχεδόν  μισή ζωή  με τις σημερινές νόρμες. Η εναέρια κυκλοφορία «μου έδωσε το ωραίο το ταξίδι», θα πω κι εγώ κατά τα πρότυπα του έτους Καβάφη. Μέσα σε αυτό το χαοτικό   μέγεθος  δε θα ήταν  εύκολο το  να βρω κάποια   αντιπροσωπευτικά στοιχεία της δικής μου παραγωγικής εμπειρίας.   Τελικά, από τη   τριαντάχρονη παρουσία μου στο Κέντρο Ελέγχου Περιοχής ,  έκρινα ότι  άξιζε αφήγησης  ένα καταπληκτικό περιστατικό , που συνέβη  περίπου  25 μίλια δυτικά της Θεσσαλονίκης:  Όταν δυο  αεροπλάνα (Θεσσαλονίκη-Γιάννενα, Γιάννενα-Θεσσαλονίκη)  ήρθαν τρομερά κοντά, μόλις με 200 πόδια διαχωρισμό εις ύψος  ,  ο ένας  δε πιλότος (της Ολυμπιακής) είδε μέχρι και   τα καυσαέρια του άλλου ! Στη συνέχεια τα αεροπλάνα  έφτασαν στον προορισμό τους,  προσγειώθηκαν και ξανααπογειώθηκαν,   επαναλαμβάνοντας  αντιστρόφως την ίδια κίνηση,  προς και από Θεσσαλονίκη,  για να ξανασυναντηθούν κατά  διαβολική σύμπτωση στην ίδια περιοχή, αλλά  αυτή τη φορά απολύτως διαχωρισμένα,  σε διαφορετικά ύψη  :  Μόνο  που ο «Ολυπιακός»  τώρα   «φύσηξε και το γιαούρτι»,  βγάζοντας το αεροπλάνο  20 μίλια νοτίως του αεροδιαδρόμου,  όταν είδε με το μάτι  την αντίθετη κυκλοφορία !

  Ήταν ένα  περιστατικό  δηλωτικό των συμπτώσεων  που ενέδρευαν  και ενεδρεύουν  σε αυτό το κλάδο. Που τον απασχολούσαν  «μια ζωή»  με σεμινάρια, μαθητείες, ενημερώσεις  και εκπαιδεύσεις.…

Ο ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ

Αυτή η μεγάλη ιστορία της αεροπορίας που ξεκίνησε  ένα Δεκέμβρη πριν 110 χρόνια, παρήγαγε  μια νέα κατάσταση στον Παγκόσμιο χώρο. Ο κόσμος έγινε μικρότερος έστω  παραμένοντας ο ίδιος, οι παλιοί αποχαιρετισμοί των υπερωκεάνιων έπαψαν, το αεροπορικό ταξίδι έγινε εφικτό  για τους πολλούς  -   μέχρι  και  στοιχείο ενός ανερχόμενου  καταναλωτισμού.  Πάνω στην αεροπορία πάτησε η εξερεύνηση του διαστήματος,  όμως και οι δυο τους δεν κατέρριψαν μέχρι στιγμής  εκείνα τα τρομερά ρεκόρ που πέτυχε η θαλασσοπορία του 15^ου και 16^ου αιώνα, σε έναν άγνωστο πλανήτη. Ο Κολόμβος, ο Αμέρικο Βεσπούτσι, ο Βάσκο Ντε Γκάμα, έπλευσαν σε θάλασσες ανυπέρβλητης ως τώρα αβεβαιότητας… Όμως το μέλλον… έχει μέλλον μπροστά του !  Και η  ιστορία έχει δείξει ότι όλα τα ρεκόρ καταρρίπτονται.

 ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ 

Ως Ελεγκτές ΕΚ περάσαμε μια περίοδο μιζέριας και «δημοσιοϋπαλληλοποίησης», ώσπου φτάσαμε στην εποχή που  «δέναν  τα σκυλιά με τα λουκάνικα»,    που μετά  κάποιοι  Αθηναίοι την είπαν:   «πάμε για καφέ στη Λαμία». Τώρα προσπαθούμε να βολευτούμε με λιγότερα, όμως  το πρόβλημα  είναι γενικότερο  : Η χώρα  πάει για βύθιση, έστω κι αν κάποιοι αρχικαμαρότοι του «Τιτανικού»  επαίρονται. Το ελληνικό όνειρο μπαίνει  σε  κώμα, όσο κι αν κάποιοι οχυρώνονται πίσω από μεταφυσικές βεβαιότητες  του είδους  «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»  :  Παραγνωρίζοντας  το γεγονός  ότι ένας λαός και μια συλλογικότητα μπορεί να είναι θνητές υπάρξεις, όπως θνητοί αποδείχθηκαν οι Φοίνικες, οι Βαβυλώνιοι, οι Κάρες και οι Λέλεγες. Όπως κάποιες παρουσίες σε παλιούς χάρτες -  πριγκιπάτα,   αυτοκρατορίες,  κράτη, βασίλεια –  ήταν υπαρκτές , μέχρι να γίνουν  ανύπαρκτες.

Έχουμε όλοι μας μια μικρή ευθύνη και ένα μικρό μετερίζι, που πρέπει να υπερασπίσουμε. Έχουμε όλοι ένα σχέδιο ζωής που πρέπει να αναπροσαρμόσουμε, μέσα σε αυτό το σκηνικό απαλλοτρίωσης του ελληνικού χώρου– δημόσιου και ιδιωτικού.   Γι αυτό χρειαζόμαστε ένα πνεύμα ενότητας  που χωρίς να απεμπολεί  την ιδιαιτερότητά μας,   θα μας συνδέει με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων. Χωρίς τις λογικές του περιούσιου κλάδου, χωρίς περιφρόνηση του αλλότριου έργου – ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν το γνωρίζουμε.

Η μικρή σχετικά θητεία μου στο «Γραφείο Διεθνών Αγγελιών»  μου δίδαξε, παραστατικότερα από κάθε συνδικαλιστικό κήρυγμα, την αξία και τη σημασία των «άλλων» – υπηρεσιών, τομέων, συναδέλφων.  Τις ενωτικές διδαχές αυτού του τύπου, όσες εισπράξαμε και όσες θα προσλάβουμε στη πορεία, πρέπει να κάνουμε θεμέλια ενός νέου οικοδομήματος.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΣΧΙΖΑΣ, Συνταξιούχος της ΥΠΑ, 31.12.13

Αντιμνημονιακά κάλαντα

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά -

στο διάολο τα μνημόνιά-

κι η Τρόϊκα αν ψοφήσει -

δε θα μας κακοκαρδίσει !

Γρήγορα φεύγει ο Σαμαράς -

ο πιο μεγάλος δράκουλας-

αυτός, αυτός που τους σερβίρει-

αίμα Έλληνα μπατίρη

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΣΧΙΖΑΣ

Σπύρος Σγούρος : Η γεωργία σήμερα

Ο Σπύρος Σγούρος (1962-2012) «έφυγε  νωρίς» και  νέος από το οικολογικό κίνημα της χώρας μας, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/05/1962-2012.html  όμως και οι δυο αυτές τραγωδίες δεν οδήγησαν σε μιαν αντίστοιχη, τιμητική επανεξέταση και προβολή του έργου του, ιδιαίτερα από όσους  συνδέθηκαν πολιτικά μαζί  του το τελευταίο διάστημα. Μεγάλη η παράλειψη, αλλά κάποιοι 'ισως έκριναν ότι  ο κόσμος είναι μεγάλος  για να διαθέτουν το χρόνο τους στο κοντινό και το άμεσο…  Το μεγάλο  έλλειμμα τιμής και αυτογνωσίας, που συνιστά η αναφορά στους   «φευγάτους» που αφήνουν πολλά πίσω τους,  προσπάθησε  να καλύψει  η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου με θέμα τη γεωργία, με ομιλητή ειδικά για το έργο του Σπύρου τον  Π.Τακόπουλο και διοργανωτές το ΔΡΟ, τους Οικολόγους Ριζοσπάστες και το ΠΕΡΙΠΟΛΟ Αττικής. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/blog-post_7453.html Ακολουθεί παλιότερο άρθρο του Σγούρου για τη γεωργία:   Σκοπός της σημερινής εντατικής γεωργίας είναι η αύξηση της απόδοσης ανά στρέμμα ή ζωική μονάδα, με μεγάλη ενεργειακή σπατάλη, με χρήση χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, ενισχυτών ανάπτυξης, αλόγιστη εκμηχάνιση και σπατάλη των υδάτινων πόρων, με χρησιμοποίηση νέων μεθόδων αναπαραγωγής. Οδηγεί στην αποσύνδεση της παραγωγής από το έδαφος και στις μονοκαλλιέργειες. Δημιουργείται έτσι μεγάλη ρύπανση των υδάτων και του εδάφους, διάβρωση και απώλεια εδαφών, απώλεια της γενετικής ποικιλότητας. Ευνοείται η εξειδίκευση και η συγκέντρωση της παραγωγής σε ένα μικρό αριθμό γεωργικών εκμεταλλεύσεων, με αποτέλεσμα την απώλεια μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας και την εγκατάλειψη πολλών περιοχών. Η αγορά κυριαρχείται και ελέγχεται από ένα μικρό αριθμό εταιρειών στην παραγωγή, στις προμήθειες των πρώτων υλών, το χονδρικό εμπόριο και τη λιανική πώληση. Οι παραγωγοί έχουν γίνει απλοί διαχειριστές βιομηχανικών προϊόντων για την παραγωγή φτηνών πρώτων υλών για τη βιομηχανία.

Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα

 

του Κώστα Λαπαβίτσα

Υποστηρίζει ο Λαπαβίτσας :

«Μπορεί .. να υπάρξει αισιοδοξία σ’ αυτές τις συνθήκες; Ναι, αρκεί να δει κανείς τα πράγματα με ψυχραιμία. Η βαθύτατη ύφεση σταθεροποίησε τα δημοσιονομικά και σχεδόν μηδένισε το έλλειμμα διεθνών συναλλαγών της χώρας. Η ελληνική οικονομία έχει βρει προσωρινή ισορροπία, ακριβώς γιατί η Ελλάδα έγινε πολύ φτωχότερη. Η ύφεση βαδίζει πλέον προς το τέλος της και, είτε το 2014, είτε το 2015, θα σημειωθεί θετικός ρυθμός ανάπτυξης. Αν όμως συνεχιστεί η πολιτική των Μνημονίων, δεν πρόκειται να ακολουθήσει ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ικανή να μειώσει σημαντικά την ανεργία και να αναπληρώσει τις απώλειες εισοδήματος. Η Ελλάδα θα λιμνάσει για χρόνια, καταστρέφοντας το παραγωγικό της δυναμικό και μπαίνοντας σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο ιστορικής ασημαντότητας».

Σχόλιο Οικονικής :Μια χώρα με βομβαρδισμένο το παραγωγικό της τοπίο είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα μπορέσει να εκμεταλλευθεί μια διεθνή ανοδική (οικονομική) συγκυρία -  χώρια που  είναι αμφίβολο  το κατά πόσο θα υπάρξει μια τέτοια συγκυρία. Εξ άλλου η υπόθεση μιας μακροχρόνιας αποτελμάτωσης σε ένα περιβάλλον ανελέητου ανταγωνισμού έστω και χωρίς την εφαρμογή μνημονίων, θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί λογική και εξεταστέα…

Όλο το άρθρο του Λαπαβίτσα

Το Ευρώ έσχατο όπλο της ΕΕ για ηγεμονία ή... αποσύνθεσή της!

 

 Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Το ευρώ, το ενιαίο νόμισμα που ο τρόπος με τον οποίον το υπερασπίζεται η ΕΕ προκαλεί βαθύτατη αποξένωση των πολιτών της Ευρώπης από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αποδεικνύεται τελικά -σε δημοσκοπικό τουλάχιστον επίπεδο- ότι είναι το ανθεκτικότερο όπλο που έχει στα χέρια της η ΕΕ, στα μάτια των πολιτών της. Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου - αυτής της δημοσκόπησης που διεξάγεται κάθε χρόνο τον Μάιο και τον Νοέμβριο ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της ΕΕ κατ' εντολήν της Κομισιόν και συντονίζεται από την Κομισιόν.

Το Ευρωβαρόμετρο δεν είναι παρά μια μεγάλη δημοσκόπηση, με όλα τα μειονεκτήματα που εμπεριέχει κάθε διερεύνηση των διαθέσεων των πολιτών: έκφραση γνώμης χωρίς καμία συνέπεια, στιγμιαία αποτύπωση του τι πιστεύει τη δεδομένη στιγμή ο κόσμος, θεαματική αλλαγή άποψης όταν αλλάζουν οι συνθήκες ή το οικονομικοπολιτικό κλίμα κ.λπ. Εχοντας όλα αυτά κατά νου και πρωτίστως ότι πρόκειται για απόψεις και όχι για αποφάσεις, το γεγονός ότι η δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου γίνεται σταθερά κάθε χρόνο σε όλη την ΕΕ, επιτρέπει την εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων ως προς τις επικρατούσες τάσεις στη διάθεση των Ευρωπαίων πολιτών.

Τίποτα περισσότερο ή βαθύτερο. Τα ευρήματα λοιπόν του Ευρωβαρόμετρου του περασμένου μήνα δείχνουν ότι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο της ΕΕ των 28 υπέρ του ευρώ τάσσεται το 52% των πολιτών που ερωτήθηκαν και κατά του ευρώ το 41% των ερωτηθέντων. Μια διαφορά μεταξύ του «ναι» και του «όχι» στο ευρώ μόλις 11 εκατοστιαίων μονάδων. Πολύ συρρικνωμένη δηλαδή συγκριτικά με τις 32 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά υπέρ του «ναι» που είχε διαπιστώσει το Ευρωβαρόμετρο την άνοιξη του 2007, την τελευταία δηλαδή χρονιά πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008

Κόκα-κόλα, πάει με όλα…

Έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα για την Κόκα-κόλα, ειδικά για τις θετικές συνέπειές της στην υγεία των καταναλωτών (εδώ   παρατεταμένος ξερόβηχας…), όμως ουδέποτε μπορούσαμε να φανταστούμε να λέγονται περισσότερα για την πιθανή «επιμόλυνσή» της με υδροχλωρικό οξύ, ακόμη και από τον ΕΦΕΤ…

Ορισμένες παρατηρήσεις επί του θέματος :

Πρώτον, η  χρήση του όρου «επιμόλυνση» για την περίσταση, είναι εξαιρετικά άστοχη και συνιστά ιδιοποίηση ενός όρου που μέχρι πρότινος  χρησιμοποιήθηκε  στο κοινωνικό κίνημα,  για να περιγράψει την αθέμιτη μίξη γενετικά τροποποιημένων οργανισμών με τους φυσικούς…Στη προκειμένη περίπτωση κάποιοι σφετερίζονται τη  λέξη   για να καρπωθούν το θετικό δυναμικό της…

Δεύτερη παρατήρηση : Προ ετών η εταιρεία μεταλλικού νερού «Περιέ» υποχρεώθηκε να αποσύρει χιλιάδες παρτίδες με το νερό της,  όταν διαπιστώθηκε ότι  εμπεριείχαν  βενζόλιο. Αυτά έχουν οι μεγάλες εταιρείες : Μεγάλη έκθεση σε κινδύνους νοθεύσεων και τοξινώσεων.

Τρίτη  παρατήρηση : Προ καιρού είχε τεθεί το ζήτημα της διοργάνωσης μποϊκοτάζ εναντίον της Κόκα-κόλα, λόγω της μεταφοράς των παραγωγικών εγκαταστάσεών της σε γειτονική χώρα. Η θέση του υποφαινόμενου ήταν : Στον αγύριστο !

   http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3.html

Τέταρτη παρατήρηση : Διαβάστε περί της Ινδικής Κόκα κόλα αλλά και για το ελληνικό σινάλκο ή ταμ-ταμ, που φτιάχνονταν σε αυτή τη χώρα, όταν υπήρχε ακόμη  βιομηχανία….

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/03/kai-t.html

Πέμπτη παρατήρηση : Πόσοι καταναλωτές ξέρουν την ελληνική Green Cola , που  έχει (κατά δήλωσίν της ) πιο υγιεινή σύσταση, χωρίς  ζάχαρη, ασπαρτάμη, φωσφορικό οξύ και συντηρητικά ;

http://oikologein.blogspot.gr/2013/03/greek-green-cola.html

ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*


Γράφει ο Παπακωνσταντίνου (πηγή : kathimerini.gr ) :
«Η ωμή παρέμβαση των Βρυξελλών, όπως βέβαια και της Μόσχας, στα εσωτερικά της Ουκρανίας αποτελεί εξαιρετικά ανησυχητικό οιωνό για τη διχασμένη χώρα. Σε πρόσφατο κύριο άρθρο της, η Wall Street Journal έγραφε: «Για 20 χρόνια, η Ουκρανία ήταν μια πυριτιδαποθήκη που χλεύαζε τις προβλέψεις της CIA στις αρχές της δεκαετίας του '90, για πιθανό εμφύλιο πόλεμο. Σήμερα, όμως, το ενδεχόμενο της βίας είναι πραγματικό και θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη». Η ψυχρή λογική λέει ότι ούτε ο Πούτιν μπορεί να ελπίζει σοβαρά ότι θα αποξενώσει την Ουκρανία από το Δυτικό περιβάλλον της ούτε η Ε.Ε. ότι η Ρωσία θα δεχθεί αγόγγυστα να χάσει ολοσχερώς τον μεγάλο της γείτονα (μαζί με την Κριμαία και τη Σεβαστούπολη), χωρίς να τη διασπάσει. Ένας «ιστορικός συμβιβασμός» εμφανίζεται η μόνη ρεαλιστική λύση, αλλά και οι δύο πλευρές μοιάζουν αποφασισμένες να τραβήξουν το φθαρμένο σχοινί μέχρι το τέλος».
Όλο το άρθρο του Παπακωνσταντίνου

Όραμα αυτοσυντήρησης

Του Κώστα Παπασταύρου, Κύπρος

Οι φίλοι  θα θυμούνται την αυστηρή κριτική που ασκήσαμε την περασμένη βδομάδα στο Υπουργείο Άμυνας και προσωπικά στον πολιτικό προϊστάμενό του, που ενώ δήθεν σκίζονται για προτίμηση των ντόπιων προϊόντων και ιδιαίτερα των ειδών διατροφής, στην Εθνική Φρουρά συνελήφθησαν να εισάγουν… κοτόπουλα από την Ολλανδία.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2612.html

 Η σήμανση των κιβωτίων με την ημισέληνο ήταν μεν εξίσου αξιοκατάκριτο, αλλά αποτελεί άλλο θέμα.

Σε σχόλιο αναγνώστη περί ισχύος ευρωπαϊκών δεσμεύσεων στους διαγωνισμούς και τα τοιαύτα, απαντούμε ότι στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, κυβερνητικοί παράγοντες (και όχι απλώς εμπορικά επιμελητήρια) προβαίνουν σε τακτική διαφήμιση των εθνικών τους προϊόντων και καλούν τους πολίτες τους να υποστηρίζουν με εθνική συνείδηση τις ντόπιες θέσεις εργασίας… Μεταξύ αυτών των κρατών είναι και η Γαλλία και η Γερμανία. Συγκεκριμένα μάλιστα, η Γαλλική Κυβέρνηση στέλλει καθημερινά μηνύματα στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης καλώντας τους πολίτες να αγοράζουν γαλλικά προϊόντα για οικονομικούς λόγους. Πέραν αυτού, ο ίδιος ο αρμόδιος Υπουργός Arnaud Montebourg προβαίνει σε προσωπική διαφήμιση των γαλλικών προϊόντων ντυμένος ειδικά με γνωστές γαλλικές μάρκες ρούχων χρησιμοποιώντας το σλόγκαν «οικονομικός πατριωτισμός»!

ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ!

Του Θάνου Τζήμερου*

Μην τολμήσει κανένας να πει κουβέντα για πολιτικώς ορθό λεξιλόγιο. Πιο ορθό λεξιλόγιο από το να ονομάζεις τους αλήτες- αλήτες δεν υπάρχει. Το μόνο πρόβλημα είναι στη διαβάθμιση των εννοιών: κι αυτή η λέξη όπως και άλλες αντίστοιχης σημασίας είναι ανεπαρκείς για να χαρακτηρίσουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Δείτε: Ο κανονισμός της Βουλής προβλέπει συζητήσεις νομοσχεδίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Λογικό, κατ' αρχήν. Κάποιοι νόμοι θα πρέπει να ψηφιστούν γρήγορα, για λόγους ανωτέρας βίας. Δεν μπορώ, βέβαια, να σκεφτώ τέτοιους λόγους σε κανονικές κοινοβουλευτικές συνθήκες, αλλά ως πρόβλεψη διαδικασίας, δεν με χαλάει.

Τι συμβαίνει όταν ένα νομοσχέδιο ψηφίζεται ως κατεπείγον;

Ο κανονισμός της Βουλής αναφέρει (Άρθρο 109):
4. H συζήτηση και ψήφιση των κατεπειγόντων νομοσχεδίων και κατεπειγoυσών πρoτάσεων νόμων oλoκληρώνεται σε μία συνεδρίαση, πoυ διαρκεί κατ’ ανώτατo όριo δέκα ώρες.

Ματωμένα Χριστούγεννα στις χριστιανικές συνοικίες της Βαγδάτης

Πρόσφατα γράφαμε για τον Ελληνορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο Δαμασκού, ο οποίος  καλούσε τους Χριστιανούς της Συρίας να αυτοαμυνθούν παίρνοντας όπλα.  http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/o-e.html

Σήμερα, σύμφωνα με αναφορά του ΑΠΕ , 35 άτομα έχασαν τη ζωή τους,  αυτή τη φορά στη Βαγδάτη, από τους οποίους οι  25 έπεσαν θύματα παγιδευμένου οχήματος έξω από χριστιανική εκκλησία.

Οι δράστες ανήκουν προφανώς στους κύκλους του  Ισλαμοφασισμού, που διακρίνεται για τη μισαλλοδοξία και την άσκηση  βίας εναντίον των ετεροδόξων. Βεβαίως ο  Ισλαμοφασισμός συγκρούεται με  τη Νέα Τάξη και  τις ιμπεριαλιστικές της παρεμβάσεις στην λεγόμενη «καπιταλιστική περιφέρεια», όμως ταυτόχρονα  βάλλει εναντίον των δικαιωμάτων και ελευθεριών, απειλώντας να προσθέσει έναν ακόμη νεομεσαίωνα  «δίπλα» στον νεοφιλελεύθερο τοιούτο…

Εμείς δεν είμαστε με τους μεν επειδή χτυπάνε τους δε, δεν είμαστε φίλοι των εχθρών των εχθρών μας, δεν προσεταιριζόμαστε το «μικρότερο κακό», δεν κάνουμε τακτικές συμμαχίες για προσωρινά οφέλη. Εμείς είμαστε εναντίον των καθαρμάτων, Ιμπεριαλιστών και Ισλαμοφασιστών. Τους δε μεταξύ τους αγώνες  απολαμβάνουμε  χωρίς να παίρνουμε το μέρος κανενός,  γιατί το αλληλοφάγωμα των καθαρμάτων μας συμφέρει.