Η ΑντίΔΡΑΣΗ της ΔΡΑΣΗΣ

Η ΔΡΑΣΗ  είναι  κόμμα του  νεοφιλελεύθερου Κέντρου (κατά πως αυτοσυστήνεται),  που ιδρύθηκε από τον Στέφανο Μάνο και συμπεριέλαβε ανθρώπους όπως τον Μπουτάρη, τον Σκυλακάκη, τον Γουσέτη και την Αντιγόνη Λυμπεράκη – η οποία  αν και κουκουεδογενής  δηλώνει μόνο τα  κεντροαριστερά της  ένσημα  …

Η ΔΡΑΣΗ λανσάρει ένα συμπαθητικό σύνθημα (ΠΟΛΙΤΕΣ-ΟΧΙ ΠΕΛΑΤΕΣ) ό  εστί μεθερμηνευόμενον εις  θεσσαλικήν διάλεκτον : ΠΛΙΤΣ,ΟΧΙ ΠΛΑΤΣ….

Η ΔΡΑΣΗ αντιδρά στην εξοντωτική φορολογία :

«….Η εξοντωτική φορολόγηση των ακινήτων, που οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στην απόγνωση και στην αδυναμία πληρωμής φόρων, πρέπει να ανατραπεί….. Σήμερα η φορολογική συμμόρφωση καταρρέει. Υπάρχουν 2,8 εκατ. πολίτες με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και πάνω από 600.000 με ληξιπρόθεσμες οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, που αντιμετωπίζουν το φάσμα των κατασχέσεων των λογαριασμών τους, ποινικών διώξεων, πλειστηριασμών των περιουσιών τους κ.λπ.
Είναι απαράδεκτο να σχεδιάζεται ένας νέος φόρος ακινήτων, με δεδομένο ότι 20%-25% των φορολογουμένων, που ισοδυναμούν με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, αδυνατούν να τον πληρώσουν.
Είναι ανήθικο, γιατί διχάζει την κοινωνία, μεταξύ όσων πληρώνουν και όσων  δεν πληρώνουν.
Είναι ανάλγητο, γιατί οδηγεί ανθρώπους στην απόγνωση.
Είναι ανέντιμο, γιατί έναν έκτακτο φόρο που επιβλήθηκε με χρονικό ορίζοντα δύο χρόνων, η κυβέρνηση τον μονιμοποιεί και τον διευρύνει, προσθέτοντας μια ακόμη επιβάρυνση στις  άλλες δεκάδες επιβαρύνσεις που πληρώνουν οι πολίτες για τα ίδια ακίνητα.
Είναι αναποτελεσματικό, γιατί σκοτώνει κάθε αναπτυξιακή προοπτική, απαξιώνοντας το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο της χώρας, την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων.
Ποιος θέλει να ζει και να επιχειρεί στη χώρα της άδικης και εξοντωτικής φορολογίας;......"

Κρατάω αυτή τη τελευταία νότα  της ΔΡΑΣΗΣ : Ποιος- πότε- και- πού- θα κάνει μπίζνες σε ένα φορολογικό λάκκο των λεόντων;
Αλλά  πετάω τη προτροπή της ΔΡΑΣΗΣ για μικρότερο κράτος : Γιατί  εδώ και τώρα, χρειαζόμαστε κάποιο μέγεθος κράτους και γενικά κάποια δημόσια παρέμβαση από δημόσιες συλλογικότητες – Περιφέρειες, Δήμους κλπ. Αυτό το μέγεθος πρέπει να το καθορίσουμε εμείς, κι όχι οι τροϊκανοί ληστές

Πατριωτισμός και Αριστερά

Υπάρχει ένα είδος αριστερού λόγου που  επιχειρεί να κανοναρχήσει τον «προοδευτικό»  διάλογο αξιοποιώντας- κατά κύριο λόγο- τα συμπεράσματα ενός σχετικά περιορισμένου , ιστορικού και πολιτικού χωροχρόνου : Α Παγκόσμιος Πόλεμος, Β Παγκόσμιος Πόλεμος, σοσιαλπατριώτες που κατάντησαν εκεί που κατάντησαν, άντε και η ρήση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου για τους «εργάτες που δεν έχουν πατρίδα», άντε και μια «αντιπατριωτική» ερμηνεία της ήττας του ΕΑΜικού κινήματος. Ο λόγος αυτός είναι αβαθής, στο βαθμό που αδυνατεί να αντιμετωπίσει το πατριωτικό «φαινόμενο» ως συγκεκριμένη βιωματική σχέση με το χώρο και ό,τι αυτός εκπροσωπεί και συνεπάγεται – στη παραγωγή, στη κατανάλωση, στις κοινότητες,  στην ιστορία, στο τραγούδι, στο οτιδήποτε. Ακόμη είναι κομφορμιστικός, στο βαθμό που κολλάει σε κάποιες πρωτοκομμουνιστικές εμμονές ή   τις παρουσιάζει ως θεωρητικά  θέσφατα…Και επί πλέον, παρά τα αντιθέτως λεγόμενά του,   αδυνατεί να κατανοήσει σε βάθος τη   ποιοτική διαχωριστική γραμμή μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι δυο διαφορετικά πράγματα .

Πόσο διαφορετικά ; Θα το υπενθυμίσω παραπέμποντας στο άρθρο μου περί κοινωνικής χημείας, που δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ στις 13 Απριλίου 2013 : http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8706.html  . 

Σε ένα εγχείρημα  «διεθνιστικής πλειοδοσίας», ο λόγος αυτός  βάλλει και εναντίον του πατριωτισμού, αδυνατώντας να κατανοήσει κάποιες ανθρώπινες «σταθερές» που ήταν σε λειτουργία σε όλες τις συλλογικότητες  από τις απαρχές της ιστορίας :  «Σταθερές» που θέλησε ο Σταλινισμός να κηρύξει εποχικές και υπερβάσιμες, μέχρι που έφαγε τα μούτρα του και έκανε τους λαούς για δεκαετίες ολόκληρες να το βάζουν στα πόδια, μόνο με το άκουσμα της λέξης «σοσιαλισμός»…

Ακολουθεί το άρθρο του  Χρήστου Λάσκου, ISKRA 29.10.2013

Ανοιχτή επιστολή στον καταναλωτή

ΚΛΑΔΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ-ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ &ΕΝΩΣΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ & ΜΙΚΡΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ

Συνάδελφε Εργαζόμενε – Καταναλωτή,

Την Κυριακή 3 Νοέμβρη η κυβέρνηση, οι μεγάλοι εργοδότες και οι πολυεθνικές στο εμπόριο προχωρούν στο άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές.

Γιατί ανοίγουν τα μαγαζιά και τις Κυριακές;

Μήπως έπιασε ξαφνικά ο πόνος τους μεγάλους εργοδότες, τις πολυεθνικές στο εμπόριο και τη κυβέρνηση για της δικές σου ανάγκες, ενδιαφέρονται να ψωνίζεις εσύ και την Κυριακή; Όχι βέβαια, γιατί με της απανωτές περικοπές σου πήραν σχεδόν τον μισό μισθό και την σύνταξη.

Εσύ μπορείς να αποδεχτείς τη λογική η γυναίκα σου, η κόρη σου, η κοπέλα σου, κάποιος δικός σου άνθρωπος να υποχρεώνεται να δουλέψει κυριακάτικα χωρίς να του μένει ούτε μια ημέρα για να ξεκουραστεί, να βρεθεί μαζί όλη η οικογένεια;  

Εσύ την Κυριακή τη θέλεις για να βλέπεις την/τον σύντροφο σου, την οικογένειά σου, μπορείς να αποδεχτείς τη λογική χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς ελεύθερο χρόνο, χωρίς ξεκούραση;

Μας οδηγούν όλους να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο -   θα το αποδεχτούμε;

Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην «Ελευθεροτυπία»

Δυο είναι οι πιο ενδιαφέρουσες θέσεις, από αυτές που καταθέτει ο Αλέκος Αλαβάνος στην «Ελευθεροτυπία» της 26.10.13 :

1.  Αν κάποιος νοικιάζει ένα διαμέρισμα, θέλει να ζητήσει μείωση ενοικίου, αλλά λέει σε όλους ότι θα συνεχίσει να μένει εκεί, ο ιδιοκτήτης δεν έχει καμία ανάγκη να κάνει περικοπή, ίσως μόνο κάποια αμελητέα λόγω οίκτου. Αλλιώς θα φερθεί αν μάθει ότι ο ενοικιαστής έχει ήδη βρει στις αγγελίες δεύτερη επιλογή. Κανένα κόμμα που δεν έχει έτοιμη μια εναλλακτική λύση εκτός ευρώ δεν έχει διαπραγματευτικό έρεισμα απέναντι στην Ευρωζώνη

2.  Για μας το κύριο είναι κατεπειγόντως να σωθούν οι γενιές των νέων που χάνονται, να ανοίξουν μαζικά θέσεις εργασίας, να ζουν οι μεγαλύτεροι με αξιοπρέπεια κι όχι στο σημερινό εξευτελισμό, να φύγουν οι ξένοι κυρίαρχοι της πατρίδας μας, να δούμε με θάρρος το μέλλον, να αισθανθούμε ότι ζούμε ελεύθεροι στον 21ο αιώνα. Αυτό από μέσα μας εμείς το λέμε «Αριστερά». Αλλοι, όπως η πλειονότητα των νέων, μπορεί να ονομάζουν αυτή την προοπτική εντελώς διαφορετικά. Παρ' ότι δεν είναι ή δεν αισθάνονται «αριστεροί», με αυτές κι αυτούς το Σχέδιο Β θέλει να συνεργαστεί.

Κρατάω αυτό τον υπέροχο προσδιορισμό :  "Αυτό από μέσα μας εμείς το λέμε "Αριστερά". Κρατώ ακόμη την βολή του Αλαβάνου εναντίον των "ξένων κυρίαρχων της πατρίδας μας".....

Όλη η συνέντευξη

Ο Καβάφης και το μποϋκοτάζ των γερμανικών προϊόντων

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ*

Κι αν δε μπορείς  να κάμεις την  ανατροπή όπως τη θέλεις

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στη πολλή  απραξία κι ευπιστία

των success stories.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντας σαν κοθώνι

Σε γερμανικά ή άλλα πολυκαταστήματα

Αφήνοντάς τους να σε λεν ρεντίκολο

Κι ανόητο  αγοραστή των προϊόντων τους

*    "Διασκευή" του ομώνυμου  καβαφικού ποιήματος, με αφορμή τα 80 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα δημιουργού…..  

«Κόσοβο – Τουρκία μια χώρα» - λέει ο Ερντογάν, προκαλώντας αντίδραση της Σερβίας…

Ισμαήλ Κανταρέ :“Το φλερτ με τους οθωμανούς εισβολείς  ήταν  η ασυγχώρητη αμαρτία των Αλβανών”.

ΠΗΓΗ : ΙΣΚΡΑ

«Το Κόσοβο είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Κόσοβο και Τουρκία αποτελούν μία χώρα» ανέφερε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας σε συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων πολιτών στην πόλη Πρίζρεν του Κοσόβου.

Ως άλλος «Σουλτάνος» ο Τ. Ερντογάν φαντάζεται, περίπου, ότι τα Βαλκάνια είναι τμήμα της νέας υπό διαμόρφωση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αρχής γενομένης από το «προτεκτοράτο» του Κοσόβου.

Οι προκλητικές ιδιοκτησιακές δηλώσεις του Τ. Ερντογάν για το Κόσοβο, οι οποίες ουδόλως ενόχλησαν τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Έντι Ράμα, ανοίγουν πελώριο θέμα για την περιοχή μας, που ενδιαφέρει άμεσα τη χώρα μας, η οποία όμως δεν βρήκε τρόπο να επιδείξει τη δυσφορία και την αντίδρασή της.

Ο Ρ.Τ. Ερντογάν και ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα είναι προσκεκλημένοι του κοσοβάρου πρωθυπουργού, Χάσιμ Θάτσι. Οι τρεις πρωθυπουργοί παρέστησαν την Τετάρτη στα εγκαίνια του νέου τερματικού σταθμού, στο διεθνές αεροδρόμιο «Αντέμ Γιασάρι» της Πρίστινας.

Στην ομιλία του στο Πρίζρεν, ο κ. Ερντογάν δεν περιορίστηκε μόνο στους ιστορικούς δεσμούς των δύο λαών, αλλά επισήμανε ότι για την Άγκυρα το Κόσοβο και η Τουρκία αποτελούν μία χώρα!!!

Συνέντευξη Λαφαζάνη στην ΑΥΓΗ (27.10.13)

 Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης συνεντευξιάζεται από τον Νίκο Παπαδημητρίου, όπου λίαν επιεικώς (συντροφική αλληλεγγύη γαρ…) αποφεύγει να πει ότι η έννοια των «διαπραγματεύσεων»   είναι χρηστική μόνο από πάσχοντες από πολιτικό Αλτσχάϊμερ ….Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4971.html

Κατά τα άλλα, νομίζω ότι η ιδέα της μονομερούς διαγραφής του χρέους που υποστηρίζει ο Λαφαζάνης – σε αντίθεση με την προσωρινή διακοπή της εξυπηρέτησής του – δεν είναι ρεαλιστική στα πλαίσια της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ αντίθετα είναι ρεαλιστικότατη η διπλωματική και πολιτική κίνηση   για την επανεξέταση του πραγματικού μεγέθους του και για το συμψηφισμό του στη γερμανική περίπτωση…

Ερωτά ο Παπαδημητρίου, απαντά ο Λαφαζάνης :

* Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται τις τελευταίες ημέρες να επιδιώκει "πολιτική διαπραγμάτευση" με τους δανειστές. Πιστεύετε ότι μπορεί να του βγει το πολιτικό σχέδιο;

Πρέπει να έχει κανείς «διεστραμμένη» φαντασία για να θεωρεί ότι ο Α. Σαμαράς επιδιώκει πολιτική διαπραγμάτευση με τη Γερμανία και την Ε.Ε. Η πολιτική «διαπραγμάτευση» , άλλωστε, έχει γίνει και έχει καταλήξει σε πλήρη «παράδοση» με ένα μνημονιακό πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει νέα σκληρά μέτρα. Τέλος, για να λέμε τα σύκα-σύκα, η λύση στην ελληνική τραγωδία δεν θα έλθει μέσα από «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ), αλλά μέσα από την ισχυρή βούληση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς να προχωρήσει αποφασιστικά, έτσι κι αλλιώς, σε ένα νέο ριζοσπαστικό δρόμο διαγραφής του χρέους, ακύρωσης των Μνημονίων, εθνικοποίησης των τραπεζών, στοχευμένης σεισάχθειας στα ιδιωτικά δάνεια και σύγκρουσης με τις επιλογές της Ευρωζώνης αλλά και της Ε.Ε.

ΑΓΩΓΗ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟ ΧΩΝΙ

 

Άρθρο πρώτο : Από αυτό εδώ τον ιστότοπο και από άλλα επικοινωνιακά μέσα, ο υποφαινόμενος έχει επανειλημμένα καταγγείλει το απίστευτο ΑΙΣΧΟΣ και τον νεομεσαιωνικό χαρακτήρα των  εξοντωτικών αγωγών – του οιουδήποτε εναντίον οιουδήποτε….Έτσι στα πρόχειρα υπενθυμίζω την εναντίωση στην αγωγή Βγενόπουλου εναντίον Τσίπρα ή Σαμαρά εναντίον Χωνιού (δες δεξιά στήλη ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ) ή Μητσοτάκη εναντίον Λαλιώτη και αντιστρόφως, με το σκεπτικό ότι ανεξάρτητα από την βάση των ισχυρισμών των εναγόντων, τα αιτήματά τους οδηγούν σε  βάναυση παραβίαση του  σύγχρονου  νομικού  πολιτισμού  και δημιουργούν καθεστώς ομηρείας και φόβου για τον κριτικό κοινωνικό λόγο. Είναι απαράδεκτο στον 21^ο αιώνα, ενώ υπάρχει ποινική δικαιοσύνη που μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις και ενώ έχουν αποδοκιμασθεί οι «απάνθρωπες» ποινές όπως τα βασανιστήρια και η κάθε είδους κακομεταχείριση των αδικοπραγούντων, κρατούμενων, φυλακισμένων κλπ. να επανέρχεται από την πίσω πόρτα η ποινή της κατάσχεσης της περιουσίας…

Με αυτό το σκεπτικό αντιμετωπίζω και την αγωγή  που κατέθεσε στις 21 Οκτωβρίου εναντίον του Χωνιού ο Βαρδινογιάννης – ως πολιτικά και πολιτιστικά απαράδεκτη, όπως κάθε άλλη ανάλογη. Ως πρακτική που μαζί με πολλές άλλες αυτού του είδους, αποδυναμώνουν την δικαιοδοτική ισχύ των ποινικών δικαστηρίων.

Δεν υπεισέρχομαι  στην ουσία της σύγκρουσης Βαρδινογιάννη- Χωνιού, αυτή θα κριθεί μέσα από την πλήρη έκθεση των εκατέρωθεν ισχυρισμών…. Όμως σημειώνω τον ισχυρισμό του Χωνιού ότι όλα τα κανάλια αρνήθηκαν να παίξουν (επί αμοιβή) το σποτ που αναφερόταν στην επίδικη υπόθεση της μοναστηριακής περιουσίας. Αναρωτιέμαι τι τους ξύνισε : Το μέγεθος της αμοιβής, το περιεχόμενο του σποτ ή κάποια αδιόρατη απειλή από το υπερπέραν ;

  

  

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ!

 

                                                                  της Νάντιας Βαλαβάνη

Συμπεραίνει σε άρθρο της (ΑΥΓΗ 27.10.2013) η βουλευτίνα Νάντια  Βαλαβάνη: 

      

«μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/Αριστεράς δε θα καταργήσει μόνο Μνημόνια και Μεταμνημόνια στην Ελλάδα, αλλά μπορεί να παίξει ρόλο καταλύτη για γενικότερες εξελίξεις τόσο σε σχέση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας όσο και με τη θεσμοποίηση και μονιμοποίηση τους μέσω των μηχανισμών «ενισχυμένης επαγρύπνησης». Τελικά, χάρη σ’  ένα καπρίτσιο της ιστορίας πιθανότατα ν’ αποδειχτεί ότι ανατροπή στην Ελλάδα κι αλλαγή στην Ευρώπη πάνε μαζί» (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Το να επαναπαύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην «πιθανότητα» μιας παράλληλης ανατροπής  στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Επίσης δεν είναι ό,τι  καλύτερο το να προβιβάζει μια «πιθανοκρατική» πρόταση σε διαβεβαιωτική, όπως συμβαίνει με τον παραπάνω τίτλο…..

Όλο το άρθρο της Βαλαβάνη

Υπάρχει ενιαία γραμμή για τους εθνικούς συμβολισμούς στο ΣΥΡΙΖΑ;

της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Στις 27-10-2013 στην εκπομπή του ΣΚΑΙ «Δράση» γινόταν συζήτηση για τις παρελάσεις. Εκεί με μεγάλη μου έκπληξη άκουσα την εκπρόσωπο (βουλευτή) του ΣΥΡΙΖΑ κα Θ. Φωτίου, μετά τον ισχυρά συζητήσιμο  ισχυρισμό ότι οι παρελάσεις θα πρέπει να αντικατασταθούν με λαϊκές πορείες, να ισχυρίζεται ότι κακώς γιορτάζουμε την 28^η Οκτωβρίου (επειδή ήταν η αρχή του πολέμου) και ότι θα έπρεπε να τιμούμε τη νίκη του λαού με το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου. 

Στην Ελλάδα ποτέ δεν τιμούμε το τέλος οποιουδήποτε πολέμου, αλλά πάντα το συμβολισμό της αντίστασης. Γιαυτό και εξακολουθούμε να γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου την Επανάσταση του 1821, την αποδεδειγμένα πια λαθεμένη ιστορικά απαρχή του ξεσηκωμού στα Καλάβρυτα, αντί της Ναυμαχίας στο Ναυαρίνο. Γιαυτό και για τους Περσικούς πολέμους, περηφανευόμαστε για το Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα,  και τις Θερμοπύλες περισσότερο από τις καταληκτικά νικηφόρους Πλαταιές ή τη Μυκάλη. 

Εν όψει, φωτογραφία από άγνωστη διαδικτυακή πηγή, με θέμα το ψάρεμα στη ρηχότητα και στα θολά ύδατα - και ο νοών νοείτω

Tο ΔΗΚΚΙ για την 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

     

                       

28^η Οκτωβρίου : Ημέρα κατά του φασισμού και της υποτέλειας

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η  επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου 1940  προκαλεί όλους τους δημοκράτες, αντιϊμπεριαλιστές και πατριώτες, να αναλογιστούν τις συνθήκες υπό τις οποίες επιτελέσθηκε η μεγάλη νίκη  πάνω στον ιταλικό φασισμό.  Να αναλογιστούν το  πολεμικό  «θαύμα» που στηρίχθηκε στην  αποφασιστικότητα,  στον ηρωϊσμό και στην αυτοθυσία του λαού .

Στην ιστορία  ουδέποτε υπήρξε περίοδος με ένα τόσο δυσμενή συσχετισμό  δυνάμεων εις βάρος της πατρίδας μας. Ήταν η περίοδος  των μεγάλων θριάμβων  της φασιστικής Γερμανίας και  της κατάληψης σειράς χωρών όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πολωνία, το Λουξεμβούργο. Ο ιταλικός φασισμός ήταν στενός εταίρος του γερμανικού, οι ΗΠΑ δεν είχαν βγει  στον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση είχε υπογράψει σύμφωνο μη επιθέσεως με τον Χίτλερ. Στα Βαλκάνια η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία ερωτοτροπούσαν με τον άξονα, στην Ιβηρική χερσόνησο κυριαρχούσαν οι φασιστικές δικτατορίες των Φράνκο και Σαλαζάρ.

Και όμως, ενώ όλα «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», ο ελληνικός λαός τόλμησε. Ο ελληνικός στρατός αντιμετώπισε τις υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις , οι οποίες μάλιστα  ενισχύονταν  από  Αλβανικά στρατιωτικά σώματα. Η νίκη ήταν μεγάλη, ήταν πρωτίστως νίκη του ελληνικού φρονήματος, ήταν νίκη που αναπτέρωσε το ηθικό όλων των ευρωπαϊκών λαών.

Σήμερα η Πατρίδα μας βρίσκεται  ακόμη για μια φορά αντιμέτωπη με ένα νέο «μαύρο μέτωπο» , που είναι το μέτωπο του νεοφιλελευθερισμού, του γερμανικού ρεβανσισμού και νεοϊμπεριαλισμού,  των τοκογλύφων και  ατζέντηδων που προωθούν την  αποικιοποίηση της χώρας. Η   εθνική ανεξαρτησία μας  έχει γίνει εικονική, ο λαός διαρκώς υφίσταται  βαριά και δόλια χτυπήματα από τους νέους δυνάστες.

Όμως σήμερα  ο αγώνας δεν είναι μια ευθεία αναμέτρηση με το θάνατο, τα κρυοπαγήματα και  τις κακουχίες  -  όπως αυτές που αντιμετώπισαν οι μαχητές του 40. Σήμερα ο αγώνας για την ελευθερία πρωτίστως  «θέλει αρετήν και τόλμην».  Θέλει να ξεπεράσουμε τους δισταγμούς, τις ταλαντεύσεις, τους συμβιβασμούς,  τις διχαστικές και προσωποκεντρικές λογικές, τις λογικές της υποτέλειας και της ψωροκώσταινας. Θέλει να επανεξετάσουμε άφοβα, σε βάθος και σε πλάτος, τις  σχέσεις μας με τις άλλες  κρατικές συλλογικότητες, με την ευρωζώνη και την «υπαρκτή» Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με αυτό το πνεύμα, υπηρετώντας αταλάντευτα την ενότητα των αριστερών, πατριωτικών και  δημοκρατικών  δυνάμεων, μπορούμε και πάλι να κάνουμε κάτι όπως το θαύμα του 40. Μπορούμε να γίνουμε – όπως τότε- αφετηρία ανάτασης, έμπνευσης   και νέων  αγώνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.  

                                                          ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πηγή φωτογραφίας : pheidias.antibaro.gr