ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗ , αναδημοσίευση από το

http://ataktoslogos.blogspot.com/2011/06/blog-post_2965.html

Όπως ήταν αναμενόμενο, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα ψηφίστηκε. Όπως ήταν αναμενόμενο, όλοι οι «αντιρρησίες» του ΠΑΣΟΚ, πλην Κουρουμπλή, αποδείχτηκαν καραγκιόζηδες με περικεφαλαία. Απομένει πλέον η εφαρμογή του διαβόητου Προγράμματος, η επιτυχία του οποίου θα κριθεί από το ποσοστό εξανδραποδισμού του πληθυσμού αυτής της χώρας.

Η συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο κι υπουργός των Οικονομικών ανέφεραν κατ' επανάληψη ότι το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα είναι άδικο αλλά αναγκαίο».

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της αδικίας οι δυο καλοί αυτοί άνθρωποι. Ούτε και είναι σαφές το πώς είναι δυνατό η αδικία «να σώσει την πατρίδα από τη χρεοκοπία». Μπορούμε όμως να υπενθυμίσουμε μια σειρά από αυτονόητες αξίες της Δημοκρατίας.
Είναι πρωταρχική αξία της Δημοκρατίας η εξάλειψη της αδικίας. Όλες οι δημοκρατικές επαναστάσεις, από την αμερικανική και τη γαλλική επανάσταση, μέχρι τα αντιαποικιακά κινήματα του 20ου αιώνα διεκδίκησαν Δικαιοσύνη. Όταν λοιπόν η Σύμβαση που φέρνει - και υπερασπίζεται με όλη τη δύναμη της ψυχής του - ο Πρωθυπουργός στη Βουλή προς κύρωση περιέχει, κατά δήλωσή του, άδικα μέτρα, αυτό συνεπάγεται καταπάτηση του συνταγματικού χάρτη της χώρας που διασφαλίζει την ίση μεταχείριση των πολιτών από το νόμο.
Και ούτε οι κεφαλικοί φόροι - που παραπέμπουν στη φορολογική πολιτική της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - ούτε οι παρεκλήσεις από το εθνικό και το ευρωπαϊκό Δίκαιο οι οποίες προβλέπονται από τη Σύμβαση, ούτε η εν λευκώ εξουσιοδότηση των μισθωτών δημοσίων εκτάσεων να αποφασίσουν, μετά από 50 ή 100 χρόνια μίσθωσης, αν θα ιδιωποιηθούν τις δημόσιες εκτάσεις που έχουν μισθώσει συνιστούν ίση μεταχείριση από το νόμο.

Για όλους αυτούς τους λόγους η παραδοχή, ελαφρά τη καρδία, του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του ότι «τα μέτρα είναι άδικα» είναι παραδοχή κατάλυσης της Δημοκρατίας. Θα ήταν λοιπόν πιο έντιμο από μέρους του Πρωθυπουργού και των Υπουργών του να διατυπώσουν με παρρησία πως η «σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία» απαιτεί κατάλυση της Δημοκρατίας.

Είναι επίσης πρωταρχική αξία της Δημοκρατίας η ευημερία της κοινωνίας. Για το λόγο αυτό, πρώτιστο καθήκον κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης είναι η εξασφάλιση σε όλους τους πολίτες της την πρόσβασης στις υπηρεσίες της παιδείας και της υγείας. Όταν «για να γλυτώσει η χώρα από τη χρεοκοπία» κλείνουν εκατοντάδες σχολείων, χωρίς να υπάρχει μέριμνα μεταφοράς των μαθητών σε άλλα σχολεία με δαπάνες του Υπουργείου Παιδείας, όταν διακόπτεται η διαδασκαλία δεύτερης ξένης γλώσσας - μιας και η Υπουργός Παιδείας μιλάει μόνο αγγλικά ποιος ο λόγος να μαθαίνουν τα παιδιά κι άλλες γλώσσες; - και ιδιωτικοποιούνται τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας για τον ίδιο λόγο, όταν ο αριθμός των νοσοκομείων περιορίζεται με μοναδικό κριτήριο «το κόστος λειτουργίας τους» κι ανασφάλιστοι, δηλαδή οι φτωχοί, διώχνονται από όσα νοσοκομεία συνεχίζουν να λειτουργούν - εδώ και ένα χρόνο οι διοικήσεις των νοσοκομείων έχουν ρητή εντολή να παρέχουν πρώτες βοήθειες στους ανασφάλιστους και να τους διώχνουν - η χώρα έχει προ πολλού χρεοκοπήσει. Κατά συνέπεια, αυτό που δεν πρέπει να χρεοκοπήσει δεν είναι η χώρα. Θα ήταν και πάλι πιο έντιμο αν ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του είχαν την παρρησία να πουν πως πρέπει ο ελληνικός λαός να πεινάσει για να μη μειωθούν τα κέρδη των δανειστών του.

Η Σύμβαση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος είναι αντισυνταγματική όχι γιατί παραβιάζει τους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού - μολονότι κάποιες επί μέρους διατάξεις της μπορεί και να τους παραβιάζουν - αλλά γιατί υποσκάπτει τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Η επιτυχία της δε θα κριθεί από το αν θα «αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία» - η οποία θα συμβεί με μαθηματική ακρίβεια και με ανεξέλεγκτη μορφή, μιας και το πολιτικό προσωπικό σε Ελλάδα και Ευρώπη αρνείται να εξετάσει εναλλακτικές λύσεις - αλλά από το σε τι βαθμό θα εξανδραποδιστεί η ελληνική κοινωνία.

Η προστασία της Δημοκρατίας και η πραγματική αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας, εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από την ικανότητα της κοινωνίας να αντισταθεί στον εξανδραποδισμό της.

Η Κίνα μοιράζει λεφτά, αλλά απαγορεύεται να τα πάρουμε !

Της Σοφίας Βούλτεψη , αναδημοσίευση από το www.elzoni.gr

Και για όσους δεν κατάλαβαν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη εκδοχή της εθνικής προδοσίας.

Αυτό μαρτυρεί η ευρωπαϊκή περιοδεία του Κινέζου πρωθυπουργού, με την οποία βεβαίως ουδεμία επαφή έχουμε εδώ στην Ελλάδα, καθώς μας έχουν συνεπάρει οι νέοι διάλογοι – προϊόντα υποκλοπών με την ευγενική χορηγία της ΕΥΠ.

Αυτό που αποκαλύπτεται – εκτός από τις ανοησίες που περιλαμβάνει ο νέος προπαγανδιστικός γύρος κασετομανίας – είναι ότι η Ευρώπη επωφελείται αυτή τη στιγμή όλων όσων απαγόρευσε δια του Μνημονίου στην Ελλάδα.

Ο Τζιαμπάο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στην Ευρώπη και προσφέρει τα πάντα: Αγοράζει ομόλογα, παραγγέλνει αεροπλάνα, προσφέρει δάνεια, διακηρύσσει την εμπιστοσύνη του στην γηραιά ήπειρο και στο ευρώ, υπόσχεται να συμβάλει στην σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και στην ανάπτυξή της, τείνει χείρα βοηθείας στις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες.

Πήγε στην Ουγγαρία – ξέρετε, την χώρα που αρνήθηκε να αποδεχθεί κάτι ανάλογο του δικού μας Μεσοπρόθεσμου και εγκαταλείφθηκε από το ΔΝΤ, χάνοντας την πέμπτη δόση του δανείου – και προσέφερε δάνειο ενός δις ευρώ, ανακοινώνοντας παράλληλα και την αγορά ουγγρικών ομολόγων, καθώς και την κοινή επιδίωξη για αύξηση των εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών στα 20 δισ. δολάρια μέχρι το 2015.

Πήγε και στην Βρετανία, όπου υπέγραψε διμερείς συμφωνίες ύψους 1,6 δις ευρώ, με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κάμερον να δηλώνει ότι το Πεκίνο προσφέρει μια τεράστια ευκαιρία στις βρετανικές επιχειρήσεις.

Χθες, ο κ. Τζιαμπάο βρισκόταν στη Γερμανία. Εκεί να δεις χαρές και πανηγύρια. Κοινή συνέντευξη με την Άνγκελα Μέρκελ, δηλώσεις φιλίας και συνεργασίας, κοινή συνεδρίαση γερμανοκινεζικού υπουργικού συμβουλίου με την συμμετοχή δεκατριών Κινέζων υπουργών και δέκα Γερμανών.

Και βέβαια, παρήγγειλε και 88 Airbus A320, έναντι πέντε δις ευρώ.

Με λίγα λόγια, η Γερμανία, που μας βρίζει από το πρωί ως το βράδυ άνευ απαντήσεως, ουσιαστικά βγαίνει κερδισμένη από την ελληνική κρίση.

Οι Κινέζοι θα κάνουν το παν για να βοηθήσουν το ευρώ να σταθεί στα πόδια του. Είναι το αντίβαρο του δολαρίου, ενώ την ίδια ώρα η αγορά ευρωπαϊκών ομολόγων είναι καλή επένδυση – αρκεί να μην υπάρξει χρεοκοπία.

Τον περασμένο Οκτώβριο ο κ. Τζιαμπάο είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, την Ιταλία και την Τουρκία. Και είχε δεσμευτεί να αγοράσει ελληνικά ομόλογα. Τι απέγινε; Άγνωστο. Άλλωστε ουδείς λογοδοτεί σ’ αυτή τη χώρα.

Μήπως θα λογοδοτήσει κανείς για το γεγονός ότι, με το Μνημόνιο, έκλεισαν όλοι οι δρόμοι χρηματοδότησής μας, αφού μας απαγορεύθηκε να δανειστούμε από οπουδήποτε αλλού εκτός από τους επίσημους δανειστές – υβριστές – εκβιαστές μας;

Δεν φταίνε αυτοί! Φταίνε αυτοί που αποδέχθηκαν αυτούς τους επαχθείς όρους, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση – όπως αποδεικνύεται.

Και έτσι, βλέπουμε τους Κινέζους να μας περνούν και να φεύγουν, παρακάμπτοντάς μας.

Το τραγικό είναι πως χρόνια τώρα, οι πολιτικοί μας πάνε κι’ έρχονται στην Κίνα – υπάρχουν κάποιοι που έχουν πάει πάνω από δέκα φορές! – και το μόνο που καταφέραμε με χίλια ζόρια ήταν το θέμα του λιμανιού.

Για το λιμάνι μάλιστα δεν χρειάστηκε καν να γίνουν ταξίδια – το ήθελαν και το πήραν. Επομένως, όλοι αυτοί στην Κίνα πήγαιναν μόνο για τουρισμό. Με δικά μας έξοδα, βεβαίως.

Προσθέτω σε όλα αυτά – καθώς είναι βέβαιο ότι με τις κασέτες της ΕΥΠ μας διέφυγε – πως την Δευτέρα ξεκίνησαν στις Βρυξέλλες οι συνομιλίες για την ένταξη της Ισλανδίας στην ΕΕ.

Μιλάμε για την Ισλανδία που μόλις πρόσφατα, με δημοψήφισμα, αρνήθηκε να επιστρέψει τα πέντε δις ευρώ που έχασαν οι Βρετανοί και οι Γάλλοι επενδυτές από την κατάρρευση της ισλανδικής τράπεζας Λαντμπάνκι.

Δηλαδή, οι Ισλανδοί και δεν τους δίνουν τα λεφτά τους και ετοιμάζονται να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν τους τιμώρησε κανείς. Που σημαίνει ότι οι κύριοι αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν.

Σκεφθείτε να είχε οργανωθεί ένα τέτοιο δημοψήφισμα στην Ελλάδα, να βρισκόταν δηλαδή η Ελλάδα στη θέση της Ισλανδίας.

Και τι δεν θα ακούγαμε: «Πρέπει να τα δώσουμε», «θα κάνουμε κακή εντύπωση», «θα μας βάλουν στο στόχαστρο», «θα ανασταλούν οι συνομιλίες για την είσοδό μας στην ΕΕ», «θα μας τιμωρήσουν σκληρά», «θα γίνουμε το μαύρο πρόβατο», «θα καταστραφούμε».

Αλλά βλέπετε, οι Ισλανδοί προχώρησαν αμέσως στο θέμα της Κάθαρσης και της τιμωρίας των υπευθύνων της δικής τους κρίσης.

Έδειξαν αποφασιστικότητα. Σε αντίθεση με τους εδώ κυρίους και κυρίες, που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Οπότε, εύκολα γίνονται εθελόδουλοι και ψοφοδεείς, προκειμένου να διασωθούν.

Τα βλέπουν αυτά οι ξένοι και εκβιάζουν συνεχώς.

Τι βλέπουν; Μα ότι οι δικοί μας πολιτικοί σκύβουν συνεχώς το κεφάλι, τρέμουν μπροστά στις απειλές τους, δεν είναι ούτε Ούγγροι, ούτε Ισλανδοί.

Και ως γνωστόν, αρκεί να υποκύψεις στον πρώτο εκβιασμό. Μετά, υποκύπτεις σε όλους τους υπόλοιπους…

Μεσοπρόθεσμο και μικρο-μεσο-μακροπρόθεσμη εξαθλίωση ….

Πρώτον, τιμή στον Παναγιώτη Κουρουπλή, που είχε το θάρρος να πει ΟΧΙ :  Τον άνθρωπο που έχασε κάτι, αναμφισβήτητα σημαντικό, αλλά που βρήκε τον πραγματικό εαυτό του και το δικαίωμα να ασκεί κριτική  σαν ελεύθερος πολίτης. Τον άνθρωπο με μια «ειδική ανάγκη»,  που έδειξε  ότι αυτοί που έχουν πολύ  περισσότερες  «ειδικές ανάγκες» και ελλείμματα χαρακτήρα  είναι οι ψευτοκριτικοί του Μνημονίου  -   ιδιαίτερα μάλιστα  κάποιοι υπουργοποιηθέντες   «ψευτόμαγκες»,  που μέχρι προ μηνών έκαναν τον «καμπόσο»….

Ο Παναγιώτης Κουρουπλής άσκησε κριτική στον ευρωπαϊσμό της πλάκας, που  τοκογλυφεί και οπορτουνίζει ασυστόλως εναντίον μιας χώρας , ενώ  από την άλλη πλευρά διακινεί τις παπάρες περί «ευρωπαϊκής οικογένειας». Ο λόγος του στη Βουλή, που καταχωρήθηκε στο  www.olympia.gr ,    αποσιωπήθηκε «δεόντως» από τα ΜΜΕ , αν και του στοίχησε τη διαγραφή από το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και ενίσχυσε το ρεύμα του «άλλου ΠΑΣΟΚ», με τις διαρκώς αυξανόμενες διαστάσεις…..

Με αφορμή την κριτική του προσχηματικού ευρωπαϊσμού που πρωτίστως στοχεύει στη λεηλασία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας , θα μπορούσαμε να μπούμε και σε κάποιες σκέψεις περί του θεμιτού χαρακτήρα των παρεμβάσεων που ασκούν οι ευρωπαίοι  μεγαλοπαράγοντες : όχι ως πολιτικά όντα και ως μέτοχοι του διευρωπαϊκού διαλόγου- δικαίωμα εξ άλλου που έχει ο κάθε πολίτης των 27 χωρών – αλλά ως εκπρόσωποι θεσμών . Λόγου χάρη, πως νομιμοποιούνται οι κκ Χέρμαν βαν Ρομπάι και  Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, αντίστοιχα  πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και επικεφαλής της Επιτροπής, να θεωρούν  με σημερινή δήλωσή τους την ψήφιση του μεσοπροθέσμου από την ελληνική βουλή ως «ψήφο εθνικής ευθύνης»;
Με ποιό δικαίωμα επεμβαίνουν στην εγχώρια διαδικασία χαρακτηρίζοντας εμμέσως ως "εθνικά ανεύθυνους" τους Σαμαρά, Τσίπρα, Παπαρήγα κλπ.; Μήπως με το ίδιο δικαίωμα που παρενέβαιναν κάποτε κάποιοι στην περίπτωση του Σχεδίου Ανάν ή στα δυο ιρλανδικά  δημοψηφίσματα;

Κατά τα άλλα, όσον αφορά τα δικά μας, τα της διαδήλωσης-συγκέντρωσης στο Σύνταγμα  : Με τους ψεκασμούς και τη συστηματική πολιτική παρεμπόδισης των πολιτών σε μεγάλο μέρος της πόλης, με την «συμ-προβοκάτσια»  αναρχοφασιστών και άλλων γνωστοαγνώστων,  δημιουργήθηκε  ένα πεδίο συγκρούσεων που αποθάρρυνε και απέτρεψε τον πολύ λαό να προσεγγίσει τον χώρο της  συγκέντρωσης. Υπήρχαν πάντως  αρκετοί άνθρωποι μεγάλης ηλικίας αλλά και πολλοί νέοι, μερικοί από τους οποίους έβαζαν σε θέση τους  «ευέξαπτους» . Εν τέλει τα σπασίματα ήταν πολλά και  το «πεδίο» της μάχης πήρε τα γνωστά  συμβατικά χαρακτηριστικά  - ο κόσμος να φεύγει και  να μένουν οι «Σωτήρες» για την προετοιμασία των επόμενων φάσεων, του είδους  «ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΔΕ», «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΙΝΑ» κλπ.

Εν ολίγοις , πλήξη,  αν και για τους περισσότερους πρυτάνευε το  καυτό ερώτημα : Ποια  η συνέχεια; Με ποιες μορφές αγώνα; Με ποιο τρόπο θα συντονισθούμε  μεταξύ μας και με τους ευρωπαϊκούς λαούς, στον «μαραθώνιο» που έχουμε μπροστά μας;

Γιώργος Δαμιανός : Περί «τσίπας» και πρωθυπουργικής μετακόμισης……

(από τον δικτυακό τόπο  24grammata.com   [athi@24grammata.com] )

Ο  πρωθυπουργός φεύγει από του Μαξίμου (μήπως κάποιος να του εξηγήσει τι σημαίνει η λ. “τσίπα”;)

Τσίπα > πιθανόν σλαβικής προέλευσης, που σημαίνει πέτσα. Μεταφορικά δηλώνει το φιλότιμο, τη σεμνότητα. Ο ξετσίπωτος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δέρμα (μεταφ. δίχως κανένα ηθικό φραγμό)

Ενώ ο κόσμος χάνεται, βρέθηκε η λύση της κακοδιοίκησης: “Το Μέγαρο Μαξίμου είναι αντιλειτουργικό”

Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να εγκαταλείψει το “ενεργοβόρο” Μέγαρο Μαξίμου. Έφτιαξε, ήδη, νέα γραφεία με σύγχρονες προδιαγραφές (στο ρετιρέ του υπ. Εσωτερικών)

Μέσα στο καλοκαίρι η μεταφορά

Ομολογώ ότι δεν έχω εμπειρία πολιτικής υψηλού επιπέδου. Αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τα μάτια ενός επαγγελματία, που επί είκοσι χρόνια προσπαθεί να θρέψει την οικογένεια του παλεύοντας με τα έσοδα και τα έξοδα της μικρής του επιχείρησης. Τα δύο τελευταία χρόνια λέω και ξαναλέω ότι σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να ήμουν στη θέση του Γ. Παπανδρέου τούτη την εποχή (έτσι πίστευα, ο αφελής) Με τα δικά μου τα μάτια είναι εφιαλτικό να είσαι πνιγμένος στα χρέη, να παρακαλάς τις τράπεζες, να χάνεις τον ύπνο σου, την οικογενειακή σου (και τη σεξουαλική) γαλήνη, να μην έχεις κανένα ενδιαφέρον για την υπόλοιπη κοινωνική ζωή, παρά μόνο για την τακτοποίηση του χρέους. Αφού εγώ, καθώς και οι περισσότεροι συνέλληνες, έχουμε ψυχολογική κατάθλιψη λόγω του εθνικού χρέους και μαυρίζει η ψυχή μας για το αν θα μαραζώσει το μέλλον μας, σκέψου (σκεφτόμουνα) ο πρωθυπουργός, που πρέπει να αντιμετωπίσει την χλεύη και την ειρωνεία των υπολοίπων Ευρωπαίων, για το σπάταλο ελληνικό κράτος και για τους αδιάφορους Έλληνες, που συμπεριφέρονται, ακόμα και σήμερα, λες και έχουν το “κέρας της Αμάλθειας”. Και συγχρόνως να διακυβεύεται η υστεροφημία του, αλλά και το φυσικό μέλλον του (σε περίπτωση δικαστικών παραπομπών).

Και ξαφνικά αντί για μια οποιαδήποτε αισιόδοξη είδηση, διαβάζω στον Τύπο (κάτι που ήξερα από καιρό, αλλά ήθελα να τα πιστεύω ότι, τελικά, δε θα το υλοποιήσει) ότι: “ο Γιώργος τα μαζεύει από του Μαξίμου, το οποίο θεωρεί αντιλειτουργικό χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό. Εξ αρχής το Μαξίμου δεν ταίριαζε στην κοσμοθεωρία και την πολιτική κουλτούρα του Γεωργίου Παπανδρέου και σαν μην έφτανε αυτή η τρομερή δυστυχία, που τον βρήκε, οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ήταν εξαιρετικά ενεργοβόρο και αντι-οικολογικό. Και όσο ο πρωθυπουργός έδινε μάχες στο εξωτερικό (δίχως ίχνος ειρωνείας) οι συνεργάτες του άλλαξαν δύο φορές, σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών, τις ταπετσαρίες των καναπέδων του πρωθυπουρικού γραφείου μέχρι να υιοθετηθεί τελικά ο μινιμαλιστικός αέρας που αποπνέουν το λευκό χρώμα και οι “γήινες” αποχρώσεις” (εφ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 26/6/2011]

Φεύγει, λοιπόν, αλλά που πάει; Όλα είναι έτοιμα για να φιλοξενήσουν το σύγχρονο πρωθυπουργικό γραφείο στον έκτο όροφο του υπουργείου εσωτερικών (Βασ. Σοφίας). Στο ρετιρέ του υπουργείου εσωτερικών έγιναν οι απαραίτητες εργασίες, ανακατασκεύη, βάψιμο, σύγχρονος εξοπλισμός/ επίπλωση για να μεταφερθούν όλοι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού μέσα στο καλοκαίρι, αντιμετωπίζοντας έτσι με δραστικό και άμεσο τρόπο ένα από τα φλέγοντα θέματα της ελληνική κοινωνίας Το θέμα προσφέρεται για εύκολο λαϊκισμό και για να τον αποφύγω θα ήθελα να ρωτήσω άμεσα τον σύντροφο Παπανδρέου όχι ως μόνο ως πολίτης αλλά και ως ψηφοφόρος του (αναφέρω με υπερηφάνεια, παρά την κουτοπονηριά της εποχής, την πολιτική μου ταυτότητα, για να μη θεωρηθεί ότι του κάνω φτηνή και λαϊκιστική αντιπολίτευση)

1.      Τι σημαίνει για ένα δημόσιο λειτουργό το “δε με εμπνέει ο χώρος εργασίας μου;” Θα μπορούσε, άραγε να το ισχυριστεί και ένας Δικαστικός, ένας Γιατρός, ένας Πανεπιστημιακός; Και αν το ισχυριστεί, είναι εύκολο να βρει τα κονδύλια για να το πραγματοποιήσει;

2.      Με ποια λογική προβήκατε σε τέτοια έξοδα, από τη στιγμή που ξέρετε ότι μπορείτε να μείνετε σε αυτή τη θέση από κάποιες μέρες μέχρι κάποιους μήνες;

3.      Ο περιορισμός του σπάταλου κράτους ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους σας;

4.      Γιατί κάνατε ανακαίνιση στου Μαξίμου, από τη στιγμή που δε σας ενέπνεε ο χώρος;

5.      Θα σκεφτόταν ποτέ κάτι τέτοιο ο Αμερικανός, ο Άγγλος, ο Γάλλος ομόλογο Σας; Ή μήπως αυτοί οι “φουκαράδες” δεν έχουν χρήματα για πέταμα.

6.      Τι θα γίνει το ανακαινισμένο ρετιρέ του υπουργείου Εσωτερικών, αν ο διάδοχος σας θέλει να επιστρέψει στου Μαξίμου (γιατί δε θα θέλει να έχει στα πόδια του τον εκάστοτε υπουργό των Εσωτερικών και γιατί το επιβάλλει το εθιμοτυπικό); Δε θα είναι πεταμένα έξοδα και κόπος τα όσα κάνατε;

7.      Νομίζετε ότι θα Σας ειρωνεύονται ή θα Σας θαυμάζουν οι ομόλογοι σας στη Δυτική Ευρώπη;

8.      Θεωρείται ότι αυτό είναι το πρότυπο του ηγέτη με οικολογικές ανησυχίες και υψηλή αισθητική ή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που “ζει στον κόσμο του”

κ. Παπανδρέου: τι πάτε να κάνετε; Είναι δυνατόν να μη Σας μίλησε κανένας από τους τόσους συμβούλους Σας; Για άλλη μια φορά εμείς οι ψηφοφόροι σας καλούμαστε να απαντήσουμε στις ειρωνείες του τύπου “το παιδί τα έχει χαμένα” κλπ. Μήπως σας βρίσκετε καμία δικαιολογία πρόχειρη;

(Δεν μπήκα στον κόπο να μιλήσω για το κόστος σε χρηματικές μονάδες, γιατί θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι καθαρά επικοινωνιακό και όχι οικονομικό. Μπροστά στα δισεκατομμύρια που διαχειρίζεται η κυβέρνηση, είναι ασήμαντο ποσό τα έξοδα της μεταφοράς του πρωθυπουργικού γραφείου. Πάντως, αν θεωρείται ότι πρόκειται ένα ασήμαντο ποσό μια κάποια λύση θα ήταν να αναλάβετε εσείς, προσωπικά, τα έξοδα αυτής της άσκοπης μεταφοράς;)

Γνωρίζοντας την ευαισθησία Σας στην ηλεκτρονική επικοινωνία, αναμένω την απάντηση Σας

Γιώργος Δαμιανός

ΜΥΡΣΙΝΗ ΛΟΪΖΟΥ : ΤΟΥΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ …..

Οι αναμνήσεις είναι ζωτικό στοιχείο της ύπαρξής μας – όπως εξ άλλου και η Ιστορία, η οποία ως συλλογική ανάμνηση, είναι πολύτιμη για τη λειτουργία μιας εθνικής οντότητας . Ζούμε το παρόν και τρέφουμε προσδοκίες ή σκιαγραφούμε το μέλλον, όμως επίσης τρεφόμαστε και από το παρελθόν.

Σήμερα το βράδυ άκουσα  το υπέροχο “Here comes the sun” («έρχεται ο ήλιος») των Μπητλς, και σκεπτόμουν αυτό που μου δημιουργεί – δηλαδή  την όμορφη  αναπόληση ενός ακαθόριστου και μακρινού  ερωτισμού. Αναρωτήθηκα λοιπόν, αν θα μπορούσα να συγκρατώ και να επαναβιώνω αυτή την αναπόληση , σε περίπτωση που η αφετηρία της (το τραγούδι των Μπητλς) συνδυαζόταν με κάτι φρικτό ή άτοπο :  Σχετικά με εμένα ή σχετικά με τον κοινωνικό περίγυρό μου. Η απάντηση ήταν ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.

Το τραγούδι «καλημέρα ήλιε» ήταν χαρακτηριστικό εορταστικών και πολιτικών εκδηλώσεων του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που η Μυρσίνη Λοϊζου, θυγατέρα του μεγάλου συνθέτη και νόμιμη κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων  του έργου του, αποφάσισε να αποκλείσει το ΠΑΣΟΚ από τη χρήση του τραγουδιού. Αποφάσισε με άλλα λόγια να  κόψει ένα κανάλι που  συνδέει κάποιους με τα νιάτα τους, με τις  παλιές προσδοκίες τους, με κάποιες δυνατές πολιτικές ενέργειες, ίσως με κάποιους ηρωϊσμούς. Ή έστω, όταν ακούνε το ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ, να μην μπορούν να το απολαύσουν καθώς θα σκέπτονται το μπουγέλωμα και την προσβολάρα  και το λόγο για τον οποίο  υπέστησαν αυτά τα πράγματα .

Ακολουθεί η ανοιχτή επιστολή της Μυρσίνης Λοϊζου προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 

 Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.

Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:

Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.

Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το "Καλημέρα Ήλιε" στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.

Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.

Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.

Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.

Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.

Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.

Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.

Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.

Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.

Μυρσίνη Λοΐζου».

ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

                             

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

                                                                  

        Ο υπουργός Οικονομίας, ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, θα γνωρίζειασφαλώς ότι η εφαρμογή κάθε νόμου προϋποθέτει ένα ελάχιστο όριο κοινωνικής αποδοχής ή έστω ανοχής (στην νομική ορολογία την opinionecessitatis). Το Μεσοπρόθεσμο δεν μπορεί να υλοποιηθεί γιατί κατακρεουργεί όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές κατηγορίες: τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα, τους μικροϊδιοκτήτες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες, τους μισθωτούς αλλά και τους εισοδηματίες, τους μικρομεσαίουςεπιχειρηματίες αλλά και τους μεγάλους επενδυτές.

     Η «εισφορά αλληλεγγύης»  και οι νέοι συντελεστές φορολόγησης, η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 8.000 ευρώ με αποτέλεσμα την επιβάρυνση των μισθωτών με φόρο ίσο έως το ήμισυ ενός μισθού, η μείωση του αφορολόγητου ορίου ακίνητης περιουσίας στα 200.000 ευρώ (έτσι  θα πρέπει να πληρώσει τεράστιο φόρο ένας άνεργος κληρονόμος κατοικίας ή ένας μισθωτός ιδιοκτήτης με στεγαστικό), το τέλος επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, η φορολόγηση βάσει των στοιχείων του προηγούμενου οικονομικού έτους (δηλαδή ο κατεστραμμένος εφέτος επιχειρηματίας ή ο απολυμένος εφέτος μισθωτός θα κληθούν να πληρώσουν φόρο για το εισόδημα που…είχαν και που δεν έχουν πλέον) αποτελούν παρανοϊκά μέτρα που δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να γίνουν αποδεκτά χωρίς μαζικά φαινόμενα ανυπακοής ή και αυτοδικίας.

    Ούτε το επικοινωνιακό περιτύλιγμα των μέτρων με τα κροκοδείλια δάκρυα και το αυτομαστίγωμα των εισηγητών τους  ούτε η προκλητική φορολόγηση του βουλευτικού μισθού κατά….5% μπορούν να μειώσουν την οργή της κοινωνίας.

    Ακόμη χειρότερα, το Μεσοπρόθεσμο  δεν κάνει απολύτως καμμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για την μείωση του τεράστιου και διεφθαρμένου  κράτους, που παράγει το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος και ευνουχίζει κάθε προσπάθεια επένδυσης και ανάπτυξης. Κάτι εύλογο, αφού το κράτος είναι το βασικό εργαλείο του πελατειακού συστήματος και μηχανισμός αναπαραγωγής της εκλογικής πελατείας των κομμάτων εξουσίας, που δεν έχουν όραμα ούτε σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας παρά μόνον την  δυνατότητα χυδαίας ικανοποίησης ατομικών αιτημάτων. 

    Επίσης δεν υπάρχει απολύτως καμμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για την μείωση της γραφειοκρατίας, την απελευθέρωση τηςεπιχειρηματικότητας από την διαφθορά και την διαπλοκή, την μείωση των δαπανών, την κατάργηση των ολιγαρχικών προνομίων των πολιτικών και των κομματικών στελεχών των ΔΕΚΟ.

    Δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση, πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, οιαδήποτε ελπίδα για ανασυγκρότηση.

    Δεν υπάρχει ούτε κάν ειλικρινής ενημέρωση του Ελληνικού λαού για το μέλλον του, για τις  συνθήκες στις οποίες θα κληθεί να ζήσει τις επόμενες δεκαετίες, ώστε τουλάχιστον να προετοιμαστεί ψυχολογικά και να αναπροσαρμόσει τον τρόπο σκέψης του και να λάβει τα μέτρα του. Μόνον διαρκή ψεύδη και ασύλληπτου θράσους χαμόγελα και αστεϊσμοί.

    Τέλος, δεν υπάρχει η αναγκαία νέμεσις, η παραδειγματική τιμωρία των διεφθαρμένων και των ληστών του δημοσίου πλούτου, που θα ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, θα επιφέρει την ηθική κάθαρση, θα αναγεννήσει την πολιτική ζωή  και θα καταστήσει εφαρμοστέα οιαδήποτε προσπάθεια ανασυγκρότησης της κατεστραμμένης ελληνικής οικονομίας.

Το Μεσοπρόθεσμο στερείται νομιμοποιητικής βάσης γιατί κατατίθεται προς ψήφιση από ένα κόμμα που προεκλογικά εψεύσθη ασύστολα στον Ελληνικό λαό, ισχυριζόμενο ότι «λεφτά υπάρχουν». Από μία κυβέρνηση που, ενώ εγνώριζε την κατάσταση, καθυστέρησε έξι μήνες να αντιδράσει, που δεν διαπραγματεύθηκε με τους δανειστές της τίποτε, που δεν υλοποίησε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που δεν περιέκοψε την χλιδή της πολιτικής ολιγαρχίας εν μέσω κρίσεως. Μία κυβέρνηση που προσπάθησε να ενοχοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία με την χυδαία ρήση «μαζί τα φάγαμε», ενώ η αλήθεια είναι ότι τα «λεφτά» τα έφαγε το πολιτικό κατεστημένο, οι σύμμαχοί του και οι πελάτες του, ενώ ένας ολόκληρος κόσμος εργαζόταν και μοχθούσε για να επιβιώσει. Και καλείται σήμερα κυρίως αυτό το τμήμα τουελληνικού λαού να φορολογηθεί άγρια προκειμένου να συνεχίσουν να υφίστανται περιφερειακά ιδρύματα που στήθηκαν μόνον και μόνον για να αποκτήσουν  έδρα οι οργανικοί ψευδο-διανοούμενοι του παλαιοκομματισμού ή για να λειτουργούν κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί με ανεξέλεγκτα έξοδα και ασύλληπτες αμοιβές τηλεοπτικών αστέρων.

    Καλείται δηλαδή σήμερα ο Ελληνικός λαός να πληρώσει με το αίμα του την αποτυχία ενός βαθειά ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, που δεν έχει να προτείνει τίποτε άλλο παρά μόνον φόρους για να πληρώνονται οι τόκοι.

Προσοχή: η τρόϊκα δεν υπέδειξε  συγκεκριμένους φόρους, αλλά μεταρρυθμίσεις και συγκεκριμένο ύψος περικοπών. Η κυβέρνηση, αρνούμενη να καταργήσει τα προνόμια της πολιτικής ολιγαρχίας, την χλιδή της, τις ΔΕΚΟ της, τις ανεξέλεγκτες δαπάνες της, εξειδίκευσε τις απαιτήσεις της τρόϊκας στα πρωτοφανή αυτά αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβέρνηση επέλεξε το βάρος των θυσιών να πέσει στον λαό και όχι στο πολιτικό σύστημα. Η στοχοποίηση της τρόϊκας αποπροσανατολίζει από τον πραγματικό αίτιο, που είναι το πολιτικό σύστημα. Μία οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση θα είχε οργανώσει ένα δραστικό πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών και είναι απολύτως βέβαιο ότι οι δανειστές μας θα το είχαν δεχθεί χωρίς να απαιτήσουν φορολογικό σφαγιασμό ολόκληρης της κοινωνίας.

    Ασφαλώς ο Ελληνικός λαός αξίζει καλύτερης τύχης. Το ελληνικό κράτος διαθέτει πανάρχαιο και συνάμα επίκαιρο πολιτισμό, τεράστιους πόρους, φυσικό πλούτο, παραγωγικές δυνατότητες, κομβική γεωπολιτική θέση και προπαντός σπουδαίους ανθρώπους με δημιουργικότητα και φαντασία. Πρωτεύει όμως να απαλλαγούμε από το άγος του σημερινού πολιτικού συστήματος. Η τριτοκοσμική ολιγαρχία που κυβέρνησε την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες είναι σαν την Κίρκη, που με το μαγικό ραβδί της μεταμόρφωνε τους ανθρώπους σε χοίρους. Η ριζική αντικατάσταση του πολιτικού προσωπικού της χώρας με γενναίους, αδιάφθορους και ηθικά απρόσβλητους, ικανούς και πεπαιδευμένους ηγέτες θα μεταμορφώσει πάλι, πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς, τους Έλληνες σε αυτό που ήταν πάντα στην μακρά ιστορία τους: πολυμήχανους παραγωγούς, δημιουργούς πολιτισμού, κυρίαρχους των θαλασσών και της παγκόσμιας οικονομίας, εφευρέτες και πρωτοπόρους.

* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης . Το εν όψει έργο είναι του Δημήτρη  Μοράρου