«Κλιματική επιστήμη και πολιτική σε ένα δυναμικό τοπίο»

 

ΗΜΕΡΙΔΑ με τη συνδιοργάνωση του ΕΜΠ και της ΕΛΛΕΤ

Μουσείο Ακρόπολης - 29 Αυγούστου 2025

 

6 Αυγούστου 2025

 

 

Στον απόηχο της Συμφωνίας του Παρισιού, το 2015, για τον περιορισμό της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασιακής αύξησης στους 1.5-2°C, οι κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο έχουν σταδιακά αναβαθμίσει τις κλιματικές φιλοδοξίες τους και τα εφαρμοσμένα μέτρα πολιτικής έχουν αρχίσει να έχουν αποτέλεσμα. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ολοένα και ταχύτερα, σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές τοπίο και εν μέσω μιας πολυκρίσης: πανδημία, γεωπολιτικές εντάσεις, ενεργειακές κρίσεις, και προστατευτισμός σε μία διαφαινόμενη απομάκρυνση από την παγκοσμιοποίηση.

 

Χάρις στις τολμηρές κλιματικές δεσμεύσεις (όπως ο στόχος της ΕΕ για καθαρό μηδενικό ισοζύγιο εκπομπών άνθρακα έως το 2050 και η νέα σειρά εθνικών σχεδίων για την ενέργεια και το κλίμα των Κρατών Μελών), οι ανησυχίες της επιστημονικής κοινότητας διαρκώς μετατοπίζονται, από την μέχρι πρότινος έλλειψη φιλοδοξίας στην αντιμετώπιση των υφιστάμενων προκλήσεων και νέων εμποδίων που θέτουν σε κίνδυνο τη μετατροπή των υποσχέσεων σε

Για να αποφευχθούν μελλοντικές συμφορές…

 

Με αγωνία η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) παρακολουθεί την πύρινη συμφορά που κατέκαψε τα δάση της χώρας μας, εισήλθε σε οικισμούς, κατέστρεψε ζωικό κεφάλαιο και αφάνισε είδη άγριας πανίδας και χλωρίδας.

Η εν εξελίξει εθνική και οικονομική καταστροφή επιβάλει να τεθεί το ζήτημα της δασοπροστασίας σε νέες βάσεις και να αποτελέσει μεγίστη προτεραιότητα για την Πολιτεία, τη στιγμή που η κλιματική κρίση ενισχύει κατακόρυφα τον κίνδυνο πυρκαγιών στα ήδη ευάλωτα Μεσογειακά δασικά οικοσυστήματα.

Τα περιαστικά δάση (πχ. Πάρνηθα, Σέιχ Σου, Τατόι, Μαραθώνας, Υμηττός) είναι πολύ σημαντικά και χρήζουν αυξημένης προστασίας. Σημαντικό ρόλο στην προστασία των πολύτιμων περιαστικών δασών μπορεί να έχει η Κοινωνία των Πολιτών, σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές, έπειτα από σχετική κατάρτιση. Στις πυρόπληκτες περιοχές, και ιδιαίτερα στα περιαστικά δάση, απαιτείται η άμεση εφαρμογή μέτρων περιορισμού του κινδύνου πλημυρών και διάβρωσης εδαφών με απώλειες πολύτιμων φυσικών στοιχείων για την αναβίωση των δασών και η κατασκευή μικρών φραγμάτων συγκράτησης υδάτων και η απαγόρευση της θήρας για εύλογο διάστημα.

Το συνολικό κόστος της καταστολής των πυρκαγιών είναι πολλαπλάσιο του κόστους πρόληψης. Για τον λόγο αυτό η ΕΛΛΕΤ θεωρεί σκόπιμο η χώρα μας να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών μέσω:

·        

Η οπτική της εργασίας στο έργο του Αντρέ Γκορζ και ο Ευθύμης Παπαδημητρίου

 

Του Γιάννη Σχίζα

Δρόμος της Αριστεράς, 5.6.21
 

Στο σοσιαλισμό πηγαίνεις με το ποδήλατο…

Αντόνιο Βιέρα-Γκάλο, υφυπουργός στην κυβέρνηση Αλιέντε

 

Ο Αυστριακός Αντρέ Γκορζ (1924 - 2007), γνωστός και με το δημοσιογραφικό ψευδώνυμο Μισέλ Μποσκέ, επιδίδεται σε μια ριζοσπαστική κοινωνιολογία με κύριο θέμα τις ανθρώπινες συλλογικότητες ,όμως πολύ συχνά οι ολιστικές στοχεύσεις του τον φέρνουν κοντά στην ανάλυση των κινήτρων και συμπεριφορών του ανθρώπινου ατόμου. Όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης ασχολείται με το ψυχογράφημα του γραφειοκράτη πολιτικού παράγοντα, (ιδιαίτερα στο έργο του «Μπροστά στον πόλεμο»), έτσι και ο Γκορζ κάνει ευκαιριακά διάφορες ψυχολογικές παρατηρήσεις.

 

Ο Γκορζ επηρέασε από πολλές απόψεις το κίνημα της Πολιτικής Οικολογίας. Στα σημερινά ακροατήρια αυτή η επίδραση φαίνεται ως σχέση ενός συστηματικού στοχαστή με μια δύναμη «δευτεραγωνιστική» στον διεθνή πολιτικό στίβο, όπως είναι η Πολιτική Οικολογία. Στη πραγματικότητα όμως ο Γκορζ καθώς και άλλοι στοχαστές (Ρενέ Ντυμόν, Ιβάν Ίλιτς, Πιερ Σαμουέλ ) κάνουν κάτι πολύ ευρύτερο στη δεκαετία του 70, δηλαδή εγκαινιάζουν μια εποχή κριτικής αντίρρησης στις υπαρκτές ή εκκολαπτόμενες παραγωγικές δυνάμεις . Οι στοχαστές αυτοί έρχονται να διαρρήξουν τη συναίνεση που υφίσταται μεταξύ καπιταλιστικών και «σοσιαλιστικών» κύκλων όσον αφορά το περιεχόμενο των  παραγωγικών δυνάμεων. Η εξέλιξη αυτή είναι προϊόν επί μέρους επιστημονικών αναλύσεων, που αναφέρονται στην κατεστημένη παραγωγική αλυσίδα και στις επιπτώσεις της : Παραδείγματος χάρη η Ρέϊτσελ Κάρσον με τη «Σιωπηλή Άνοιξη» (1962) δείχνει τις ρυπαντικές επιπτώσεις των φυτοφαρμάκων στη φύση, οι αναλυτές των πυρηνοηλεκτρικών σταθμών εκθέτουν τις σοβαρές πιθανότητες πυρηνικών ατυχημάτων και διαρροής ακτινοβολίας, οι μελετητές της συμβατικής γεωργίας και της λεγόμενης «Πράσινης Επανάστασης» προβάλλουν τις παρενέργειές των εντατικών καλλιεργητικών μεθόδων στην ποιότητα των προϊόντων και στο περιβάλλον, οι συγκοινωνιολόγοι κάνουν έκδηλες τις επιπτώσεις της αυτοκίνησης στον αστικό ιστό.

 

Αυτοί «είναι το Περιβάλλον», ημείς «για τα πανηγύρια»…

της Οικολογικής Συμμαχίας

Την στιγμή που η Ευρωπαϊκή Περιφέρεια έχει κερδίσει την αυτόνομη Διακυβέρνηση και τρέχει γοργά το δρόμο της «Οικολογικής Μετάβασης» και των αναγκαίων περιβαλλοντικών πολιτικών, η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας συντάσσει και εγκρίνει ένα προϋπολογισμό δίχως διαβούλευση και δίχως Στρατηγικό Σχεδιασμό, δίχως περιβαλλοντική οπτική και, στην ουσία, παντελώς κενό πολιτικής 1. Πριν 10 περίπου χρόνια, μια από τις πλέον σημαντικές πόλεις στον κόσμο και μητρόπολη μιας εξίσου σημαντικής Περιφέρειας της Δυτικής Ευρώπης, ανέθετε στον Τζέρεμυ Ρίφκιν τη σύνταξη ενός εναλλακτικού «master plan», με στόχο τη μετάβαση στην εποχή της Τρίτης Βιομηχανικής Επανάστασης, στη μετα-πετρελαϊκή εποχή και στην εποχή της πολιτικής της «βιόσφαιρας». Τέσσερεις ήταν οι στρατηγικές επιλογές που υπέδειξε η σύνταξη του «σχεδίου» για την επίτευξη του στόχου : α. Η επαναξιολόγηση της χωροταξίας της Περιφέρειας βάσει της στενής διασύνδεσης και διάδρασης των χωρικών λειτουργειών - αγροτικού χώρου και περιοχών εργασίας, εμπορίου και κατοικίας - με προγραμματισμό της επανάχρησης του ανενεργού κτιριακού δυναμικού και τη μετατροπή της πράσινης υποδομής σε πραγματικό δίκτυο. β. Η «ενεργειακή αλληλοστήριξη» των χωρικών λειτουργειών, έτσι ώστε να προάγουν μία και μοναδική σχέση διάχυτης ενεργειακής διάδρασης μέσω τοπικοποιημένων ΑΠΕ και έξυπνων δικτύων. γ. Η επαναξιολόγηση της κίνησης, της μετακίνησης και των μεταφορών, στο πεδίο της βιώσιμης κινητικότητας και της λογικής των δικτύων.

Πού θα μας οδηγήσει αυτή η κατάσταση....

του Στέφανου Σταμέλλου

Συζητούσαμε με ένα φίλο και συν-ορειβάτη στο τηλέφωνο -είχαμε και καιρό να τα πούμε- και ανάμεσα στα βουνά και τις κοινές αγωνίες, ήταν επόμενο η συζήτηση να επεκταθεί στην πολυπλοκότητα της πολιτικής κατάστασης.Συμβαίνει σχεδόν πάντα αυτό,όταν συζητώ με παλιούς φίλους και συνοδοιπόρους στην αριστερά.

Είναι λογικό να αναρωτιούνται οι πάντες σήμερα:πού θα μας οδηγήσει τελικά αυτή η κατάσταση, η κατάσταση στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Είναι η κρίση στην οικονομία, η κρίση στην κοινωνία, η βία, οι πόλεμοι, η φτώχεια, η προσφυγιά, η καταρράκωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κλιματική αλλαγή. Υπάρχει ελπίδα για ανάκαμψη; Δύσκολη η απάντηση. Μου αρέσει, ως οικολογών, να τονίζω ότι η κρίση, μπορεί να εμφανίζεται ως κρίση οικονομική και κρίση αξιών, αλλά είναι βαθειά οικολογική κρίση. Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να την προσεγγίζουμε και να την αναλύουμε.

Τόνισα μάλιστα στο φίλο μου, τον αριστερό-για να ικανοποιήσω μερικά από τα πολλά ερωτήματά του και τις αντιρρήσεις του-ότι η αριστερά του μέλλοντος θα είναι η οικολογία. Και για να έρθουμε πιο κοντά στο θέμα, του είπα ότι η βασική αντίθεση στην κοινωνία μετατοπίζεται σταδιακά από την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία -που έλεγε ο Μαρξ και λέει η αριστερά- στην αντίθεση ανάμεσα στην βιωσιμότητα και την μη βιωσιμότητα

Τελικά δεν θα υπάρχει ψηφοδέλτιο Πράσινοι στις εκλογές 7ης Ιουλίου…

 

 

του Νίκου Χρυσόγελου

Τελικά δεν έγινε εφικτό να υπάρχει σε αυτές τις εκλογές μια ευρεία πράσινη λίστα που να θέτει στο κέντρο της πολιτικής τις πράσινες εναλλακτικές λύσεις. Βασική ευθύνη έχουν η κυβέρνηση αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες που βλέπουν τις εκλογές ως μια τυπική διαδικασία την οποία ξεπετάνε γρήγορα – γρήγορα ώστε να μην υπάρχει τελικά χρόνος για πολιτική συζήτηση αλλά ούτε να μπορέσουν να προετοιμαστούν σωστά νέα ή μικρά κόμματα.

Στην προσπάθεια να συμμετάσχουμε αυτόνομα ως Πράσινοι στις εκλογές συμμετείχαν πολύ περισσότεροι άνθρωποι αυτή τη φορά. Η ενσωμάτωση πλέον των Οικολόγων Πράσινων στον ΣΥΡΙΖΑ απελευθέρωσε αρκετά αξιόλογα άτομα (μάλλον τα τελευταία) που υπήρχαν στους ΟΠ.

Εκλογική γεωγραφία

Του Νίκου Ιγγλέσηhttps://greekattack.wordpress.com

Η νίκη της ΝΔ επί του ΣΥΡΙΖΑ  στις ευρωεκλογές της 26^ης Μαΐου 2019 σηματοδοτεί την προσεχή αλλαγή  διαχειριστή του «Ελληνικού Ζητήματος». Η χώρα παραμένει υπό την επικυριαρχία των δανειστών που την ελέγχουν, από το 2010, μέσω του συναλλαγματικού χρέους που δημιούργησε το ευρώ. Ο νέος διαχειριστής, μόλις αναλάβει καθήκοντα, θα είναι υποχρεωμένος, όπως και ο σημερινός, να εκτελεί τις εντολές που θα λαμβάνει από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη, παρά τα όσα υπόσχεται προεκλογικά στους  ιθαγενείς, όπως ακριβώς είχαν κάνει και όλοι οι προκάτοχοί του.
Οι εντολές δεν αφορούν μόνο τη δημοσιονομική διαχείριση, τη φορολογία, τις κοινωνικές δαπάνες, τις όποιες αναπτυξιακές προτεραιότητες, την περαιτέρω εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αλλά και την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας.
Στις ευρωεκλογές η ΝΔ κατάφερε να αποτελέσει το κύριο «πολιτικό όχημα» μέσω του οποίου εκφράστηκε η αντίθεση, η αγανάκτηση και η οργή σημαντικής μερίδας των πολιτών για τη γενικότερη πορεία των πραγμάτων, αλλά και τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αναζήτηση «Πολιτικής Οικολογίας»… Επιστολή αποχώρησης προς τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων

Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» – του ΣΥΡΙΖΑ, του εκλιπόντος ιδεαλισμού, του εκβιομηχανισμού και των πετρελαίων, της εκποίησης του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων και της δήθεν παραγωγικής ανασυγκρότησης – θα οφείλονταν να κατατεθεί ένας ειλικρινής πολιτικός απολογισμός επιτυχιών και αποτυχιών, προσπαθειών και ενσυνείδητης ή και υποχρεωτικής καταστρατήγησης πάγιων θέσεων και θεσμών του κόμματος, να αποτιμηθούν οι επιπτώσεις τους στην σημερινή πολιτική, οργανωτική και οικονομική του πτώχευση, αλλά και να αξιολογηθεί η προβολή τους στην εικόνα που έχει εδραιωθεί στον κοινωνικό περίγυρο για το παρόν και το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας. Αυτό δεν έγινε, δεν γίνεται και αυτό είναι και η αιτία της παρούσης επιστολής.

Οι όροι και οι τρόποι εκποίησης της «Οικολογίας» στην «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν καταλυτικοί για την συνέχεια του αφηγήματος της 3ετίας.

Είναι ανεξάρτητη η παράταξη που διοικεί σήμερα το Δήμο Λαμίας;

 

του Στέφανου Σταμέλλου*

Σε ένα μοντέλο δημαρχοκεντρικής λειτουργίας του δήμου, δεν μπορεί κανείς να μιλάει για ανεξάρτητη δημοτική αρχή και παράταξη. Οι αποφάσεις και οι επιλογές φωτογραφίζουν και εκφράζουν την μονοσήμαντη πολιτική τοποθέτηση και το ιδεολογικό υπόβαθρο του δημάρχου.

Ανεξάρτητη δημοτική αρχή ή ανεξάρτητος συνδυασμός είναι αυτός που λειτουργεί αυτοδιοικητικά, που λειτουργεί με τη συμμετοχή των δημοτών, με αποκέντρωση, σε συνεργασία με όλες τις δυνάμεις και τους φορείς της κοινωνίας, με ουσιαστικό διάλογο και συνθέσεις. Όταν ο δήμαρχος δεν αιφνιδιάζει με τις αποφάσεις του το δημοτικό συμβούλιο, αλλά λειτουργεί ως εκτελεστικό όργανο της θέλησης του δημοτικού συμβουλίου και των δημοτών, όπως άλλωστε ορίζεται από το νόμο. Όταν σέβεται την άποψη της μειοψηφίας και εξασφαλίζει τη συνηγορία των δημοτών στα σοβαρά ζητήματα με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα.

Ξεκινά και η Ιταλία έρευνα για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο.

Σύμφωνα με επίσημο δελτίο του υπουργείου Οικονομικής Ανάπτυξης της Ιταλίας, η έρευνα θα πραγματοποιηθεί σε έκταση 2200 km2 και θα επεκταθεί ως το θαλάσσιο όριο μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας.

Η Συμφωνία περί Θαλάσσιας Οριοθέτησης του 1992 αναφέρει ότι ενδεχόμενη άδεια καθορίζεται με την επιφύλαξη τρίτων. Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμη τελική συμφωνία μεταξύ των τριών συνοριακών χωρών της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Ελλάδας.

Η απόφαση για διεξαγωγή έρευνας υδρογονανθράκων στο Ιόνιο Πέλαγος έχει προκαλέσει αντιδράσεις και μάλιστα μέσα στον ίδιο τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Γιατί δεν έχουμε στην Ελλάδα κίνημα Κίτρινων Γιλέκων;

 του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γεν. Γραμματέα των Πράσινων Αλληλεγγύη

Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων ξεκίνησε στη Γαλλία σαν μια διαμαρτυρία κατά της αύξησης της τιμής της βενζίνης που αποφάσισε η κυβέρνηση σε μια (υποτίθεται) προσπάθεια να μειώσει την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων. Γρήγορα ξέφυγε και έγινε μια γενικότερη διαμαρτυρία κατά της πολιτικής του Εμμανουέλ Μακρόν, η οποία κατά τους διαδηλωτές, ευνοεί τους προνομιούχους έναντι των μη προνομιούχων της γαλλικής κοινωνίας. Τα κίτρινα γιλέκα συμβολίζουν ακριβώς αυτή την τάξη έναντι αυτής των “άσπρων γιακάδων”. Ενώθηκαν απλοί άνθρωποι (όχι στελέχη) της μισθωτής εργασίας (ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι της καθαριότητας στους δήμους, κλπ.), μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, συνταξιούχοι, αλλά και μικρο-μαγαζάτορες, άνθρωποι γενικά που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα. Το κίνημα ήταν μαζικό και στη μεγάλη του πλειοψηφία ειρηνικό. Υπήρξαν βέβαια και κάποια έκτροπα, πάντα υπάρχουν, τα οποία όμως δεν τεκμηριώνουν τον όρο “μπαγαλάκηδες”.

H ιστορία της Τζιγιάν

      Η επιτυχημένη αντίσταση εναντίον της πολιορκίας του ISIS («Ισλαμικό Κράτος») στο Kobane, όπου το εντυπωσιακά υψηλό ποσοστό των γυναικών μαχητών προκάλεσε την προσοχή του κόσμου, βρέθηκε στο προσκήνιο της παγκόσμιας κοινής γνώμης τους τελευταίους μήνες. Ωστόσο, η σημασία της "Επανάστασης των Γυναικών" δεν συνίσταται μόνο στην καταπολέμησή του ISIS από πλευράς τους, αλλά έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα πείραμα ριζοσπαστικής δημοκρατίας που βασίζεται σε πλουραλιστικές, συμμετοχικές και οικολογικές αρχές. Η πιο εντυπωσιακή πτυχή αυτού του πειράματος είναι ο κεντρικός ρόλος που οι γυναίκες ενεργά διαδραματίζουν  στην κοινωνική αλλαγή. Έχουν υπάρξει κάποια κοινωνικοπολιτικά σχόλια όπως επίσης και  δημοσιογραφικές αναφορές πάνω σε αυτά τα γεγονότα, αλλά κανένα από αυτά δεν παρέχει μια αντίληψη για το πως βιώνονται σε προσωπικό επίπεδο και ενόσω το φαινόμενο αυτό εξελλίσεται.

       Η ταινία βασίζεται στην προσωπική ιστορία και την αφήγηση μιάς γυναίκας πρωταγωνίστριας, που οραματίζεται  μια φεμινιστική, οικολογική επανάσταση.

Παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, πρώτιστο καθήκον της αυτοδιοίκησης σήμερα και αύριο

του Στέφανου Σταμέλλου*

Συζητούσαμε χθες με ένα γνωστό για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κοινωνία μας. Μια συνηθισμένη συζήτηση, αναμφισβήτητα κουραστική. Ζούμε - το λέμε τόσες φορές άλλωστε - τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση μεταπολεμικά με τις βίαιες αλλαγές στην οικονομία και την ευημερία. Μια κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κρίση αξιών και βαθειά οικολογική. Μια κρίση που ξεπερνάει τα σύνορα της Ελλάδας, τα όποια σύνορα  της Ευρώπης και γίνεται παγκόσμια.

Τα γράφω αυτά εισαγωγικά για να επαναφέρω και να επισημάνω ένα ζήτημα, που συνεχώς μας διαφεύγει. Είναι η διαρκής συντονισμένη προσπάθεια, που πρέπει να γίνεται και ΔΕΝ γίνεται, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Είναι ένα ζήτημα που δεν είναι υπόθεση μόνο της γραφειοκρατικής κεντρικής εξουσίας και του κράτους. Είναι υπόθεση όλων μας και κυρίως είναι υπόθεση της αυτοδιοίκησης. Η αυτοδιοίκηση έχει ιστορικές ευθύνες σ’ αυτή τη συγκυρία. Όταν το κράτος και οι κυβερνήσεις αδυνατούν ή πελαγοδρομούν, τότε αναδεικνύεται ο ρόλος των πολιτών, η αυτενέργεια, η αλληλεγγύη και η συνεισφορά. Δεν μπορεί να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, θεατές μιας αδυσώπητης πραγματικότητας.

Κατάθεση προσφυγής για το Ελληνικό

 

Σήμερα, 30 Απριλίου 2018, η Ευρωβουλευτής κ. Σοφία Σακοράφα, μέλη της πρωτοβουλίας Νομικών και Δικηγόρων για την υπεράσπιση της περιουσίας του Ελληνικού λαού (αντί - ΤΑΙΠΕΔ) και Πολίτες του Λεκανοπεδίου της Αθήνας, υπερασπιζόμενοι τα αυτονόητα, τα οποία συστηματικά καταπατούνται και παραβιάζονται από τη μνημονιακή κυβέρνηση και τη αντιπολίτευση, εξουσιοδότησαν τον Δικηγόρο κ. Δ. Μπελαντή να συντάξει και να καταθέσει αίτηση ακύρωσης του π.δ. (ΦΕΚ 35/ΑΑΠ/2018), το οποίο εγκρίνει το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) για το Ελληνικό. Ειδικότερα, διατεινόμαστε ότι το σχέδιο αυτό:

1.    Επιβάλλεται με επιμονή και εκβιαστικά από τους δανειστές καταπατώντας ευθέως τη βούληση του Ελληνικού λαού (παραβιάζοντας τη λαϊκή κυριαρχία), ο οποίος στο Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015 είχε πει όχι, σε ποσοστό 61,3%, μεταξύ άλλων και στην πώληση του Ελληνικού με «μη αναστρέψιμα βήματα», όπως ανέφερε το κείμενο που τέθηκε υπό κρίση κατά το Δημοψήφισμα.

 

2.    Καταπατά την Οδηγία 2001/42/ΕΚ, επειδή δεν συντάχθηκε η απαιτούμενη ΣΜΠΕ και δεν διενεργήθηκε διαβούλευση με τους πολίτες έγκαιρα και προληπτικά και σε εκείνο το αναγκαίο και προηγούμενο στάδιο (χωρίς τετελεσμένα που εκβιάζουν τη διοίκηση κ.α. και ρήτρες υπέρ του αγοραστή) δηλαδή πριν από την ψήφιση του Νόμου 4062/2012 ή έστω πριν από την υπογραφή και κύρωση της σύμβασης με τον Αγοραστή με τον Ν. 4422/2016. Δεδομένου ότι ο Ν. 4062/12 καθόριζε ήδη τις βασικές πολεοδομικές και χωροταξικές παραμέτρους για την έκταση αυτή καθώς και τις χρήσεις γης και τους Συντελεστές Δόμησης, κατά παρέκκλιση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας (ΡΣΑ 1985) και άλλων γενικότερων νομοθετημάτων που ίσχυαν τότε.

Δημοσιουπαλληλική Ενότητα Δασολόγων : Για το νομοσχέδιο προστατευόμενων περιοχών διαχείρισης NATURA

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στο νομοσχέδιο όπως και για την ίδια την ύπαρξη των φορέων διαχείρισης.

Οι φορείς διαχείρισης  είναι από την ίδρυσή τους εργαλείο απεμπόλησης της κρατικής ευθύνης και γενικευμένης παράδοσης της προστασίας και διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών στους μονοπωλιακούς ομίλους, ανάλογα τις κάθε φορά προτεραιότητες κερδοφορίας τους, στο όνομα της προστασίας της βιοποικιλότητας, της βιώσιμης ανάπτυξης, της αειφορικής διαχείρισης κλπ. των περιοχών ΝΑΤΟΥΡΑ, όπως ισχυρίζονται διαχρονικά η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που τους ίδρυσε, οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που τους στήριξαν και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που τους ενισχύει με τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους.

Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο επιδιώκει

– Την υλοποίηση της περιβαλλοντικής πολίτικης της ΕΕ που αντιμετωπίζει το Περιβάλλον ως διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων της “πράσινης” οικονομίας.

Νέες ακροπόλεις δίχως τόπο, δίχως περιβάλλον και δίχως ιστορία…

Ανοικτή Επιστολή των Οικολόγων Πράσινων ως προς την δρομολογούμενη ανέγερση ουρανοξυστών στο χώρο της «επένδυσης» του Ελληνικού

Είναι γνωστό ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε από προγραμματική θέση αντίθετοι σε κάθε «επένδυση» μαζικής οικοδόμησης, στον χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Το διακηρύξαμε, επί σειρά ετών, σχεδόν σε όλα μας τα τακτικά και έκτακτα συνέδρια και σε πλήθος ανακοινώσεων και δελτίων τύπου. Για τους Οικολόγους Πράσινους ο χώρος του πρώην αεροδρομίου είναι και παραμένει αποκλειστικά δημόσιος πλούτος και κοινό αγαθό, ο τελευταίος ενιαίος ελεύθερος χώρος στο λεκανοπέδιο και η μοναδική ευκαιρία δημιουργίας ενός δημόσιου Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πράσινου, ανάδειξης της φύσης και της πολιτισμικής διάστασης του αττικού χώρου.

Στην πρωτοφανή απόφαση μετατροπής του χώρου του Ελληνικού, από εν δυνάμει μητροπολιτικό πάρκο με μέτωπο στη θάλασσα - που θα μπορούσε να συμβάλλει πολλαπλά στην ανάσχεση της οικιστικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης της Αττικής - σε «ιδιωτική πόλη» 35.000 κατοίκων, έρχεται να προστεθεί μία ακόμη πρωτοφανής απόφαση – κόλαφος για τα πολιτισμικά κεκτημένα της χώρας αυτή τη φορά - με την μορφή της κυβερνητικής έγκρισης για τη προγραμματική ανέγερση 6 «πύργων» ύψους 200 μέτρων στον χώρο της περιώνυμης «επένδυσης».

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ  ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ

                                   

Η πρωτοφανής τραγωδία της Μάνδρας ανέδειξε και πάλι την εγκληματική κακοποίηση των ρεμάτων στη χώρα μας, για την οποία σημειωτέον ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε παρά το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Πίσω από κάθε πλημμύρα κρύβεται και μία ανθρώπινη παρέμβαση σε κάποιο ρέμα, η οποία νομιμοποιείται από την πολιτεία είτε εκ των προτέρων είτε εκ των υστέρων.

Παρόλο που η σύγχρονη διεθνής προσέγγιση στο ζήτημα των ρεμάτων όχι μόνο αντίκειται πλέον στη λογική της τσιμεντοποίησης – εγκιβωτισμού, αλλά ενισχύει την αποκάλυψη των κλειστών ρεμάτων και την οικο-μηχανική επέμβαση (bio-engineering), Η Περιφέρεια Αττικής προωθεί τον εγκιβωτισμό με συρματοκιβώτια όλων των εναπομείναντων ανοικτών ρεμάτων, για τον οποίο διατίθενται όλα τα  ΕΣΠΑ που αφορούν στην αντιπλημμυρική προστασία, αφήνοντας ακάλυπτες περιπτώσεις όπως της Μάνδρας .

Aντιδημοκρατική αρχιτεκτονική της ΕΕ..

Το Ευρωπαϊκό μόρφωμα έχει διακριθεί ιδιαίτερα στους βερμπαλισμούς και ευφημισμούς, στις ιδεολογικές νεοπλασίες  άνευ ουσιαστικού περιεχομένου, στα μεταμοντέρνα παραμύθια της Χαλιμάς, στους "πυλώνες" και στις "αρχιτεκτονικές" και στους τεχνικο-ειδείς όρους που εμπνέουν δεισιδαιμονικό σεβασμό στους αμόρφωτους ή ιδιοτελείς. Ένας τέτοιος όρος είναι και η CETA

ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ : ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ της ημερίδας του Δικτύου ΚΑΠΑ της 23/09/2017

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ

της ημερίδας του Δικτύου ΚΑΠΑ της 23/09/2017 στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και ΠΟΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ.

Ποιος ισχυρίζεται ότι, οι αγροτικοί και οι άλλοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί (σύμφωνα με τον ν.4430/16) δεν μπορούν να μπουν στο μητρώο κοινωνικής οικονομίας του Υπουργείου Εργασίας, ώστε να θεωρούνται φορείς κοινωνικής οικονομίας;

Ποιος ισχυρίζεται ότι στην Ελλάδα καταστρατηγούνται οι επτά (7) συνεταιριστικής αρχές;

Ο ν.4430/16 για την κοινωνική οικονομία, δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως αναφέρει (αρ. 3.1.δ.) ότι στο μητρώο εγγράφεται:

«οποιοδήποτε άλλο μη μονοπρόσωπο νομικό πρόσωπο, εφόσον έχει αποκτήσει νομική προσωπικότητα όπως ιδίως αγροτικοί συνεταιρισμοί του ν. 4384/16, αστικοί του ν.1667/86 και αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες του ν.741 ΑΚ».

Εξαιρούνται μόνο οι συνεταιρισμοί που απασχολούν περισσότερους (άνω του 50%) εργαζόμενους παρά εταίρους.

Και όμως οργανώθηκε ειδική ημερίδα από το Δίκτυο ΚΑΠΑ, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι όλες οι άλλες μορφές εκτός των ΚΟΙΝΣΕΠ αποκλείονται. Αποκρύπτεται έτσι η πρόθεση του νομοθέτη να αποκλείσει από την κοινωνική οικονομία τους φορείς εκείνους που τυπικά λειτουργούν ως συνεταιρισμοί, αλλά στην ουσία λειτουργούν ως ΕΠΕ, εργολάβοι μισθωτής εργασίας, με πόρους από το δημόσιο τους Δήμους και το ΕΣΠΑ.

Το βασικό επιχείρημα που προέβαλλαν οι εισηγητές είναι ότι καταστρατηγούνται οι επτά (7) συνεταιριστικής αρχές και το ότι το κράτος τους αδικεί επειδή δεν τους θεωρεί φορείς κοινωνικής οικονομίας. Αποκρύπτεται βεβαίως το ότι μερικοί συνεταιρισμοί και ΜΚΟ, που έχουν 2 ως 5 μέλη ως εταίρους, εμφανίζονται να απασχολούν δεκάδες και εκατοντάδες μισθωτούς εργαζόμενους απορροφώντας οικονομικούς πόρους από το κράτος, τους δήμους, την ΕΕ και την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες, στην ουσία δρώντες ως υπεργολάβοι του κράτους, και όχι ως εργαλείο της κοινωνίας.

Αποκρύπτεται επίσης ότι στην πράξη είναι υπεργολάβοι κρατικών πόρων και αυτό θέλουν να το βαφτίσουν «κοινωνική οικονομία». Ένας εκ των εισηγητών που εμφανίζεται ως επικεφαλής ΚΟΙΝΣΕΠ και πρώην ευρωβουλευτής, πρωτοστατεί στην προσπάθεια αναθεώρησης του νόμου με το ψευδοεπιχείρημα ότι αποκλείονται συλλήβδην οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί.

Οι ξένοι προσκεκλημένοι ήλθαν στην Ελλάδα με έναν σκοπό:

«Να ενθαρρύνουν τις πρωτοβουλίες για ενοποίηση του χώρου της κοινωνικής οικονομίας, ώστε να δημιουργηθεί επιτέλους ένα τριτοβάθμιο όργανο το οποίο θα μπορεί να εγγραφεί στους διεθνείς οργανισμούς και θα αποτελέσει επίσημο κοινωνικό εταίρο που θα διαβουλεύεται με την ελληνική κυβέρνηση και τα ευρωπαϊκά όργανα».

Αυτό το θέμα αντιθέτως δεν είχε τεθεί στους στόχους  της ημερίδας, ούτε απασχόλησε καθόλου τους περισσότερους εισηγητές, όσο η αλλαγή του νόμου για την κοινωνική οικονομία.

Ο κ. Ν. Χρυσόγελος, ως επικεφαλής του φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας ανάφερε την ανάγκη να υπογραφεί ένας κώδικας δεοντολογίας για να ξεπερασθούν προβλήματα, ώστε να διευρυνθεί η «ομπρέλα» της Κ.ΑΛ.Ο., καθ όσον όπως ακούστηκε τυγχάνει να διαχειρίζεται μεγάλα ποσά από επιχορηγήσεις, να απασχολεί 50 εργαζόμενους και συνεπώς ο φορέας του πιθανόν να μην μπορεί να εγγραφεί στο Μητρώο Κοινωνικής Οικονομίας του Υπουργείου Εργασίας. Ο νόμος καταργεί τα ειδικά προνόμια που είχε ένα κλειστό κύκλωμα φορέων που καρπώθηκε τεράστια ποσά τα τελευταία 25 χρόνια.

ΚΑΤΑ ΤΗΣ CETA