Οι Ευρωπαίοι να αποφασίσουν έστω και τώρα στρατηγική αυτονομία από τις ΗΠΑ

---

11.11.2024 19:57

SigmaLive

Στις 26/9/2017, στο Πανεπιστήμιο της Sorbonne, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, είχε κάνει μια βαρυσήμαντη ομιλία που, εφτά ακριβώς χρόνια αργότερα είναι περισσότερο από επίκαιρη. Ο Μακρόν παρουσίασε έναν οδικό χάρτη για «μια νέα Ευρώπη πιο δημοκρατική, πιο αλληλέγγυα και πιο κοντά στον μέσο ευρωπαίο πολίτη». Τόνισε πως, εκτός των άλλων, «ξεχάσαμε πώς να προστατεύουμε την Ευρώπη». 

Έτσι άνοιξε επισήμως τη συζήτηση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος δεν θα στηρίζεται στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και στην αμερικανική συνδρομή αλλά θα συνεργάζεται μαζί τους. Στόχος της πρότασης Μακρόν ήταν να αντιμετωπιστούν όσα συνέβαιναν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με έναν απρόβλεπτο Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο, τον Τραμπ, και επηρέαζαν όλο τον κόσμο και πρώτα την Ευρώπη. 

Τρίτη υπερδύναμη

Τι ειρωνεία!... Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ξανά ενώπιον του ίδιου Ρεπουμπλικάνου Προέδρου που, μετά την  σαρωτική νίκη του και τον έλεγχο της Βουλής  και της Γερουσίας, εμφανίζεται περισσότερο ανεξέλεγκτος, αλαζόνας και απειλητικός, προς την Ευρώπη και τον κόσμο. Στις 25/4/2024, πάλι στην Sorbonne, ο Μακρόν προειδοποίησε πως η Ευρώπη βρίσκεται «σε κατάσταση περικύκλωσης» απέναντι στις μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις και εξέφρασε την άποψη ότι, οι αξίες της ευρωπαϊκής «φιλελεύθερης δημοκρατίας» «επικρίνονται όλο και περισσότερο» και «αμφισβητούνται». 

Απόπειρα κατά Φίτσο: Μεγάλος κίνδυνος για δημοκρατία και ειρήνη στην Ευρώπη

Ποιος θα μπορούσε να περιμένει να ωφεληθεί από μια τέτοια δολοφονία, χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται αυτόματα ότι είναι και ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
16 Μαΐου 2024

Η απόπειρα δολοφονίας του αριστερού και επικριτή της δυτικής πολιτικής στην Ουκρανία πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο συνιστά ένα πολύ ανησυχητικό σημάδι για το μέλλον της δημοκρατίας και της ειρήνης στην Ευρώπη. Συμπίπτει επίσης με τις όλο και σαφέστερες εκδηλώσεις της πρόθεσης ισχυρών δυτικών κύκλων να κλιμακώσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επέμβαση της Δύσης σε αυτόν. Η Σλοβακία, εκτός του ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., είναι, μαζί με την Ουγγαρία, χώρα-κλειδί για την παροχή οπλισμού και τη επιχειρησιακή στήριξη της Ουκρανίας.

Είδαμε πρόσφατα την παροχή στο Κίεβο όπλων που μπορούν να πλήξουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος, τις δηλώσεις Μακρόν περί αποστολής γαλλικού στρατού στην Ουκρανία, τις δηλώσεις του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών ότι δεν υπάρχει διπλωματική λύση στο ουκρανικό μεταξύ πολλών άλλων. Αυτά συνιστούν αντικειμενικά πολιτική προετοιμασίας παγκοσμίου πολέμου, είτε το συνειδητοποιούν αυτοί που την εκτελούν, είτε όχι, και μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει βέβαια την «εκκαθάριση» της Δύσης από κάθε «διαφωνούντα», όπως και τη βίαιη καταστολή των διαμαρτυρομένων. Η πολιτική αυτή σημειωτέον περιέλαβε μέχρι τώρα και μεγάλης κλίμακας προβοκάτσιες και τρομοκρατικές επιχειρήσεις, όπως η ανατίναξη του αγωγού Nord Stream, οι επιθέσεις στο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπαρίζιε και δολοφονίες ή απόπειρες δολοφονίας Ρώσων δημοσιογράφων και πολιτικών στο εσωτερικό της Ρωσίας.

Η νέα παγκόσμια γεωπολιτική αρχιτεκτονική εγκυμονεί ανυπολόγιστους κινδύνους

 

Η: Εφημερίδα των Συντακτών 30.3.2024

του Κώστα Ήσυχου*

Η επίμονη προσπάθεια του ΝΑΤΟ, υπό τη γενική επιτήρηση της Ουάσινγκτον, στη μεθοδική στρατιωτική περικύκλωση της ρωσικής ομοσπονδίας (στρατιωτικές βάσεις προηγμένων επιθετικών όπλων, εργαστήρια βιολογικού και χημικού πολέμου από τη Σκανδιναβία, Σουηδία και Φινλανδία νέα μέλη, Ανατολική Ευρώπη, Μαύρη θάλασσα και Ευρασία) συνεχίζεται με αμείωτη ένταση

---

 

Το τεταμένο, εξαιρετικά επικίνδυνο ξεκίνημα από τις αρχές του 2024 με τον πολλαπλασιασμό των περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων ανά την υφήλιο φαίνεται σαν μια απελπισμένη προειδοποίηση προς την ανθρωπότητα για το τι μας επιφυλάσσει το άμεσο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο μέλλον. Η κρίση συνοδεύεται από πολυδιάστατη φτώχεια στις πέντε ηπείρους (ενεργειακή, διατροφική, παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες, κυρίως υγεία και παιδεία, πολιτισμός, οικονομική ύφεση, οικολογική καταστροφή κ.λπ.). Η νατοϊκή σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία λαμβάνει διαστάσεις γενίκευσης των συγκρούσεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η Ρωσία, μετά τις προεδρικές εκλογές με την επανεκλογή του Βλαντίμιρ Πούτιν και τη βάρβαρη τρομοκρατική επίθεση σε συναυλιακό χώρο στη Μόσχα με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο υβριδικών πολέμων από τη Δύση σε βάρος της. Η στρατιωτικοποίηση των οικονομιών σε παγκόσμια κλίμακα είναι πρωτοφανής.

Τη στιγμή που καταρρέει η ευρωατλαντική αφήγηση της στρατιωτικής ήττας της Ρωσίας στην Ουκρανία, η εκμίσθωση μισθοφόρων-τρομοκρατών από πανίσχυρα διεθνή κέντρα που έχουν τεράστια εμπειρία στον ανορθόδοξο υβριδικό πόλεμο και την τρομοκρατία με απτά αποτελέσματα που ευνόησαν τη Δύση πολλαπλώς (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία), ευνοεί την παγκόσμια αστάθεια.

Η στρατηγική αυτή αποτελεί μια επιλογή που θέλει να εμφανίσει τη Ρωσία στα μάτια του κόσμου ως μια χώρα που χάνει την ικανότητα να προστατεύσει τους πολίτες της (failed state). Η πρώτη και πιο σημαντική τρομοκρατική επίθεση υπήρξε η ανατίναξη του Nord Stream. Το αιώνιο ερώτημα «ποιος επωφελείται από αυτή την ενέργεια» έχει απαντηθεί χωρίς περιστροφές .

H αλήθεια για τα Μνημόνια άργησε 15 χρόνια

4/03/2024 - 15:10

Η τρόικα παρενέβαινε στις ελληνικές κυβερνήσεις για να θάψουν την έρευνα εις βάρος του πρώην διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέα Γεωργίου, ώστε να γλιτώσει τις αποζημιώσεις για την ασύλληπτη, άδικη, παράνομη, υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα που επέβαλε στον ελληνικό λαό

Του Μανώλη Κοττάκη 

Ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε τη νεότερη Ιστορία μας. Ποτέ. Αρκεί να εξάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Όσοι είστε πιστοί αναγνώστες αυτής της εφημερίδας θα θυμάστε σίγουρα τις επανειλημμένες αναφορές μας και τα ρεπορτάζ μας στη σκοτεινή υπόθεση του ελλείμματος του 2009, το οποίο «φουσκώθηκε» αιφνιδίως αμέσως μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στο ύψος του 15,4%, με συνέπεια την επιβολή και τη διακομματική ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, τη λήψη ανάλγητων μέτρων λιτότητας και αργότερα το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων του PSI.

Εκατομμύρια Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους, τις αποταμιεύσεις τους, τα χρήματα που είχαν επενδύσει σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου – κάποιοι που δεν άντεξαν την πίεση έχασαν ακόμη και τη ζωή τους.

Η καταγγελία του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που διόρισε η κυβέρνηση Παπανδρέου, από δύο μέλη τα οποία διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με την οικογένειά του (τη Ζωή Γεωργαντά και τον Νίκο Λογοθέτη), η παραίτηση του διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Νίκου Στρόμπλου, ο οποίος αρνήθηκε να ερμηνεύσει τους κοινοτικούς κανονισμούς με βάση τις εντολές της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών, της διοίκησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και της διοίκησης της Eurostat, καθώς και η αποκάλυψη e-mails της τρόικας προς τον διοικητή να προχωρήσει στην αναθεώρηση του ελλείμματος «γρήγορα και σιωπηρά» προκάλεσαν τότε την παρέμβαση μιας άξιας δικαστικής λειτουργού, της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

Η Ξένη Δημητρίου παρήγγειλε έρευνα εις βάρος του τεχνοκράτη της ΕΛ.ΣΤΑΤ. με την κακουργηματική κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης. Τότε συνέβη το πρωτοφανές: διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να δέχονται αίφνης πιέσεις και εκβιασμούς ώστε να παρέμβουν στη Δικαιοσύνη και να θάψουν την έρευνα εις βάρος του κυρίου Γεωργίου.

Η απειλή που εκτοξευόταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ήταν το μπλοκάρισμα της εκταμίευσης κάθε δόσης, από την έγκριση της οποίας εξαρτάτο η συνέχεια της καταβολής των μισθών και των συντάξεων.

Ο ίδιος αποκάλυψα στο παρελθόν, χωρίς να με διαψεύσει κανείς, ότι ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πίεζε επί μία ολόκληρη ώρα μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο να παρέμβουν στην ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να τεθεί στο αρχείο με βούλευμα η ποινική δίωξη κατά Γεωργίου. Άνευ αποτελέσματος.

Γιατί το Sinn Fein και η Michelle O’Neill επέστρεψαν στην διακυβέρνηση στην Βόρειο Ιρλανδία . Γιατί ευελπιστούν σε δημοψήφισμα για πραγματική επανένωση (και όχι με βάση ΔΔΟ) σε 10 χρόνια

 

 

18/2/2024

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Στις εκλογές του Μαΐου 2022 το Sinn Féin κέρδισε τις εκλογές ως το μεγαλύτερο κόμμα στο Stormont (Βουλή Βορείου Ιρλανδίας) με αποτέλεσμα η Michelle O’ Neill, αντιπρόεδρος του Sinn Féin, να γράψει ιστορία.  Είναι  η πρώτη  εθνικίστρια (nationalist – υποστηρίζει την ένωση με την μητέρα Ιρλανδία) που δικαιωματικά κέρδισε το ρόλο της Πρώτης Υπουργού στο Εκτελεστικό της Βορείου Ιρλανδίας με θέση  στη Βουλή της Βορείου Ιρλανδίας όπου αντιπροσωπεύει το  Mid Ulster. 

Όμως, τότε, το Democratic Unionist Party (DUP) (το κόμμα που υποστηρίζει την ένωση της Βορείου Ιρλανδίας με το Ηνωμένο Βασίλειο) αρνήθηκε να μοιραστεί την εξουσία μαζί της ως μέρος της διαμαρτυρίας του εναντίον των μετά το Brexit εμπορικών κανονισμών.

Μετά από δύο χρόνια, τελικά στις αρχές Φεβρουαρίου 2024, έφθασαν σε μια συμφωνία που διευκόλυνε τις διεργασίες των οργάνων της Βουλής στην Βόρειο Ιρλανδία να λειτουργήσουν ξανά. Έτσι η Michelle O’Neill δέχθηκε την απόφαση του κόμματός της να αναλάβει ως Πρώτη Υπουργός με την  Emma Little-Pengelly του  DUP ως Αναπληρώτρια Πρώτη Υπουργό (Deputy First Minister).

Πριν συνεχίσω δύο λόγια για τη Michelle O’Neill.

Η Michelle O’Neill γεννήθηκε στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας στις 10 Ιανουαρίου 1977 αλλά μεγάλωσε μέσα στην ιστορία των γεγονότων. Εκεί όπου οι Βρετανοί αποκαλούν Βόρεια Ιρλανδία, αλλά η ίδια προτιμά να το αποκαλεί το βόρειο μέρος της Ιρλανδίας, στο χωριό Clonoe in County Tyrone, σε μια οικογένεια επιφανών Ιρλανδών Ρεπουμπλικάνων που υποστηρίζουν την επανένωση της Ιρλανδίας, η οποία διχοτομήθηκε από τους Βρετανούς το 1921…  Ο πατέρας της, Brendan Doris, ήταν πρώην της IRA  (Irish Republic Army)* που έκανε και φυλακή και αργότερα εκλέγει την δεκαετία του 1980 δημοτικός σύμβουλος του  Sinn Féin  στο Duncannon…

Εκτός από τη νίκη του το Μάιο του 2022 το Sinn Féin είχε ακόμα μια  επιτυχία τον επόμενο χρόνο στις δημοτικές εκλογές. 

https://www.bbc.co.uk/news/uk-northern-ireland-60251166  3.2.24

https://aims.niassembly.gov.uk/mlas/details.aspx?aff=2474&per=216&sel=1&ind=13&prv=0 

Η Πρώτη Υπουργός  Michelle O’Neill με την Αναπληρώτρια Πρώτη Υπουργό  Emma Little-Pengelly

Επαναλειτουργία Θεολογικής Σχολής Χάλκης ΤΩΡΑ!

  

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*

 

Όπως είναι γνωστό,  η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει πεισματικά φιμωμένη από το έτος 1971 όταν οι Κεμαλιστές τερμάτισαν αυθαίρετα την λειτουργία της η οποία είχε ξεκινήσει περισσότερο από ένα αιώνα νωρίτερα (1843). Η Σχολή συνεχίζει να παραμένει κλειστή παρά τις υποσχέσεις των ισλαμιστών περί επαναλειτουργίας της και παρά τις διαρκώς επαναλαμβανόμενες διεθνείς εκκλήσεις από Ευρώπη και Αμερική.

 

Η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης ξεκίνησε την λειτουργία της στη Μονή της Αγίας Τριάδας της Χάλκης που είχε ιδρυθεί από τον Πατριάρχη Φώτιο Α' (858-861 και 878-886).

 

Ο Πατριάρχης Γερμανός Δ' κατά την πρώτη του πατριαρχεία (1842-1845), ίδρυσε Θεολογική Σχολή (το 1843) στις εγκαταστάσεις της μονής της Αγίας Τριάδας, την οποία και εγκαινίασε στις 13 Σεπτεμβρίου 1844.

 

Στις 28 Ιουνίου 1894 ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε όλα τα κτίρια της σχολής με συνέπεια να διακοπεί η λειτουργία της. Ακολούθησαν  εκτεταμένες επισκευές και αναστηλώσεις από τον κορυφαίο αρχιτέκτονα της εποχής εκείνης Περικλή Φωτιάδη που διήρκεσαν 17 μήνες. Μετά την ολοκλήρωση των έργων τα οποία συμπεριέλαβαν εκτός από την σχολή σε ένα καινούργιο μεγαλοπρεπές κτίριο, το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδoς, κοιτώνες για τους φοιτητές της σχολής, αναρρωτήριο, γραφεία και την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη με πολύ σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών και χειρόγραφων. 

Το βέτο είναι η δύναμη των μικρών κρατών και η Γερμανο-Γαλλική Ευρωπαϊκή Ένωση

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Γάλλοι και Γερμανοί γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το εθνικό συμφέρον τους, που δεν είναι το ευρύτερο ευρωπαϊκό. Μέσα σε αυτό το νέο, ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον μιας διχασμένης ΕΕ, Ελλάδα και Κύπρος είναι έτοιμες να διεκδικήσουν τα δικά τους συμφέροντα, ακόμα και με το βέτο; Θα αντισταθούν με άλλους εταίρους στην προωθούμενη κατάργησή του; Ή θα υποταχθούν στη μοίρα των αδυνάτων;

ΟΠρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέρθηκε πρόσφατα στο σημαντικό ζήτημα της προωθούμενης κατάργησης του βέτο. Ο Ν. Χριστοδουλίδης, σε επιπόλαιες δηλώσεις του (12/11/2023) προκάλεσε σύγχυση και ερωτηματικά για την πολιτική της Λευκωσίας, όταν δήλωσε ότι ήταν έτοιμος να συζητήσει κατάργηση της ομοφωνίας σε αποφάσεις της ΕΕ, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, εφόσον καταδειχτεί ότι θα ενισχύσει την ΕΕ. Όμως, έσπευσε αμέσως να διευκρινίσει πως, προϋπόθεση της κατάργησης του βέτο, είναι να απαντηθεί το διττό ερώτημα: Ποιο είναι και πώς καθορίζεται το ευρωπαϊκό συμφέρον. Πρόσθεσε ότι η Κύπρος είναι «σαφώς υπέρ της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ».

Ο Πρόεδρος έθεσε δύο κρίσιμης σημασίας, για την ΕΕ, ζητήματα: Τη στρατηγική αυτονομία και την κατάργηση του βέτο. Αφορούν αμεσότατα την Κύπρο και την Ελλάδα, σε συνάρτηση κυρίως προς τη Γαλλία και τη Γερμανία, χώρες με τις οποίες Αθήνα και Λευκωσία διατηρούν στενότατους δεσμούς.

Κασσελάκειον Άγος

 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
10 Νοεμβρίου 2023

Μια σειρά στελεχών πρώτης γραμμής ακολουθούμενα και από πολλά στελέχη και μέλη (πραγματικά, όχι σαν τους ψηφοφόρους του Κασσελάκη) διαφώνησαν έντονα με την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μια εκλογή σκάνδαλο, τόσο από την άποψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, όσο και από την άποψη της ασυμβατότητας του Στέφανου Κασσελάκη με οποιαδήποτε ιδέα αριστεράς. Τα γράψαμε αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μας (ενδεικτικά εδώ).

Για να μη μιλήσουμε για τα κεφάλαια αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής που χρησιμοποιήθηκαν για την προεκλογική εκστρατεία του κ. Κασσελάκη ή για την υποστήριξη σημαντικού μέρους των μέσων της ολιγαρχίας. Ομολογουμένως πολύ παράξενος τρόπος για να εκλέξει τον επί κεφαλής του ένα κόμμα της Αριστεράς.

Η εκλογή του Κασσελάκη, ενός ανθρώπου που συνδέεται και εκπροσωπεί τόσο άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα χωρίς να έχει και καμία σχέση με την αριστερά και με την ελληνική πολιτική και κοινωνία (ίσως να τον προόριζαν για τη ΝΔ, προέκυψε όμως τώρα το κενό στον ΣΥΡΙΖΑ και τον έστειλαν εκεί) συνιστά ένα νέο κρίκο στην αλυσίδα της αποσύνθεσης και του εκφυλισμού της ελληνικής αριστεράς και νέο μεγάλο σταθμό στην πορεία βαθιάς αποικιοποίησης της χώρας. Με την έννοια αυτή ενδιαφέρει το σύνολο του ελληνικού λαού, όχι μόνο τα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Θυμίζουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν εξέφρασε σχεδόν καμία συγκεκριμένη πολιτική ιδέα προτού εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πλην της ανάγκης διεύρυνσης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ώστε να εξισωθούν με αυτά που απολαμβάνουν στις ΗΠΑ, ενώ η πρώτη αντίδρασή του στα γεγονότα της Γάζας ήταν η «συμπαράσταση στον λαό του Ισραήλ». Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν αρθρογράφησε με θέσεις καθαρού νεοφιλελευθερισμού στον υπερδεξιό «Εθνικό Κήρυκα» και όταν η «Εφ.Συν» αποκάλυψε τα γραπτά του δεν τα αποκήρυξε, αλλά απάντησε ότι δεν θυμάται τι έγραψε! Ενώ ορθά ο Νίκος Φίλης (Η Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά δεν είναι παρένθεση που θα κλείσει) υπογράμμισε τον συνεκτικό νεοφιλελεύθερο και αντίθετο με τις ιδέες της αριστεράς χαρακτήρα των ιδεών που εξέφρασε μιλώντας  -και στην πραγματικότητα δίνοντας εξετάσεις- ενώπιον των Ελλήνων βιομηχάνων.

Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας

 

30 Σεπτεμβρίου, 2023

«Euro-Memo 29th Annual Conference on Alternative Economic Policy in Europe»

«War, the climate catastrophe and the crisis of social reproduction: How should the EU cope with the polycrisis?»

(University of Naples ‘Parthenope’ 27 – 28 September 2023)

Εισήγηση με θέμα:

           «Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας»

Γιάννης Τόλιος, Δρ Οικονομικών, ερευνητής-συγγραφέας, Συντονιστής Μαρξιστικού Κέντρου Έρευνας «ΜΑΧΩΜΕ», στην Αθήνα

https://euromemo-eu.hel10.wp-cloud.dev/wp-content/uploads/2023/09/EuroMemo-Summit-2023,

Εισαγωγή

Τα φαινόμενα «απο-παγκοσμιοποίησης» και οι τάσεις «απο-δολαριοποίησης» έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Η αυξανόμενη χρήση των οικονομικών κυρώσεων ως όπλου γεωπολιτικού και οικονομικού ανταγωνισμού εκ μέρους των ΗΠΑ, της ΕΕ και των στενών τους συμμάχων (G-7), σε βάρος κυρίως των χωρών BRICS και ιδιαίτερα της Ρωσίας με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, τροφοδοτούν γεωπολιτικές εντάσεις και δημιουργούν κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης σε πλανητικό επίπεδο. Οι χώρες και οι λαοί της ΕΕ και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης μαζί της Ελλάδας, βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες των εντεινόμενων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της αυξανόμενης υποταγής των ευρωπαϊκών ελίτ στις στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης ελίτ των ΗΠΑ, που επιδιώκουν διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Η ανάγκη μετάβασης σε ένα «πολυ-πολυπολικό κόσμο», με την εφαρμογή πολιτικής ισότιμης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ χωρών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο και σεβασμό της αρχής της αμοιβαίας ασφάλειας, θα μπορούσαν να ανοίξουν ελπιδοφόρες προοπτικές για όλες τις χώρες και λαούς, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ι) Τάσεις «απο-παγκοσμιοποίησης» και «απο-δολαριοποίησης» των οικονομιών

Η κυρίαρχη θέση του δολαρίου στον κόσμο σε όλη την μεταπολεμική περίοδο, ήταν προϊόν τόσο της «de jure» θεσμοθέτησης του ως βασικού αποθεματικού νομίσματος στη διεθνή διάσκεψη του Bretton Woods (1944),[1] όσο και της «de facto» δεσπόζουσας θέσης των ΗΠΑ στη διεθνή οικονομία και αντίστοιχα του δολαρίου στις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Μετά την κατάρρευση του συστήματος Bretton Woods (1971) και το πέρασμα στο σύστημα των «κυμαινόμενων ισοτιμιών», η ηγεμονική θέση του δολαρίου διατηρήθηκε, τόσο μέσω των «πετροδολαρίων» (πώληση πετρελαίου από ΟΠΕΚ σε δολάρια) όσο και της πολιτικής του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς και την προώθηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης και «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης» του συστήματος, η οποία από μαρξιστική άποψη, αποτελεί κυρίαρχη ιμπεριαλιστική έκφραση του σύγχρονου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Παράλληλα οι αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (αρχές δεκαετίας ’90), οδήγησαν σε κατάρρευση του «διπολισμού» και της ενίσχυσης της «μονοπολικής» και ηγεμονικής θέσης των ΗΠΑ και αντίστοιχα του δολαρίου στη διεθνή οικονομία.

Ενώπιον της ΕΕ η νέα καταδίωξη του Λεβέντ από το τουρκικό καθεστώς

 Την συνεχιζόμενη καταδίωξη ευρωπαίων πολιτών από το τουρκικό καθεστώς, ειδικά κατά δημοσιογράφων όπως του Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος έχει τιμηθεί με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη και στον οποίο επιβλήθηκε νέα ποινή φυλάκισης, κατήγγειλε με παρέμβασή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ - S&D), ενόψει και της ψήφισης της Έκθεσης για την Τουρκία στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Συγκεκριμένα, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής ανέφερε ότι: «Οι παρεμβάσεις της Τουρκίας κατά ευρωπαίων πολιτών σε κράτη-μέλη της ΕΕ είναι συχνό φαινόμενο, που στην περίπτωση του κατεχόμενου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αυταπόδεικτο. Ειδικά η καταδίωξη του Κύπριου πολίτη Σενέρ Λεβέντ, εκδότη και δημοσιογράφου τιμηθέντα με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη του Ευρωκοινοβουλίου, παραμένει πρωτοφανής. Τις προάλλες, τουρκικό δικαστήριο στην Άγκυρα ανακοίνωσε νέα ποινή φυλάκισης για τον Λεβέντ, καταδεικνύοντας την εργαλειοποίηση της δικαστικής εξουσίας στην Τουρκία ως οργάνου του κυβερνητικού καθεστώτος». Ο κ. Μαυρίδης τονίζει ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Έκθεση του για την Τουρκία «καταδικάζει τις επανειλημμένες προσπάθειες της Τουρκίας να εκφοβίσει και να φιμώσει δημοσιογράφους και προοδευτικούς πολίτες στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμά τους στην ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης».

Εξοντωτικός αγώνας αντοχής Πούτιν- Δύσης

 

Ιουλίου 05, 2022

 

Εξασθενημένοι οι ηγέτες ΗΠΑ και Ε.Ε. καθώς οι κυρώσεις τείνουν να γίνουν μπούμερανγκ μεγάλου πολιτικού κόστους

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Στις 24 Ιουνίου, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπήκε στον πέμπτο μήνα της, με την ουκρανική άμυνα στις ανατολικές περιοχές του Ντονμπάς να εμφανίζει εικόνα κατάρρευσης σε αργή κίνηση. Την εβδομάδα που ακολούθησε, γίναμε μάρτυρες μιας τριπλής επίδειξης ενότητας και αποφασιστικότητας της Δύσης. Υπερβαίνοντας τις πάγιες αντιρρήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, η Ε.Ε. έδωσε στην Ουκρανία καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Στη συνέχεια, η σύνοδος κορυφής της ομάδας G7 διατράνωσε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο “όσο χρειαστεί” για να νικήσει τους εισβολείς, ενώ οι Αμερικανοί αποφάσισαν να εξοπλίσουν τους Ουκρανούς με συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας σαν κι αυτά που προστατεύουν τον Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο. Τέλος, το ΝΑΤΟ άνοιξε το δρόμο στη Σουηδία και τη Φινλανδία μετά την άρση του τουρκικού βέτο- ένα ράπισμα για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, που δικαιολόγησε την εισβολή ως αναγκαία για να αποτραπεί η διεύρυνση της Συμμαχίας προς Ανατολάς- και επταπλασίασε τις δυνάμεις αυξημένης ετοιμότητας δίπλα στα ρωσικά σύνορα. “Δεν θα επιτρέψουμε στον Πούτιν να νικήσει” ήταν το στερεότυπο μήνυμα των πάντων, από τον Μακρόν και τον Σολτς μέχρι τον Μπάιντεν και τον Τζόνσον. 

Ωστόσο, πίσω από τα βεβιασμένα χαμόγελα των Δυτικών ηγετών στις αναμνηστικές φωτογραφίες των τριών συνόδων, οι αμφιβολίες και οι υφέρπουσες ρωγμές ποτέ, στο διάστημα που μεσολάβησε από την έναρξη του πολέμου, δεν ήταν πιο έντονες. Προ ημερών, το CNN και οι New York Times συνέπεπταν στην εκτίμηση ότι η παλίρροια στο πεδίο της μάχης ευνοεί τώρα τους εισβολείς και ότι πολλά από τα εδαφικά τους κέρδη μπορεί να αποδειχτούν μη αναστρέψιμα. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, το Σεβεροντονέτσκ έγινε η τέταρτη στρατηγικής σημασίας πόλη που κατέλαβαν οι Ρώσοι ύστερα από τη Χερσώνα, τη Μελιτόπολη και τη Μαριούπολη, ενώ όλα δείχνουν ότι επίκειται η άλωση και του γειτονικού Λισιτσάνσκ, με την οποία θα επιτευχθεί ο ολοκληρωτικός έλεγχος του Λουγκάνσκ- μιας από τις δύο επαρχίες, μαζί με το Ντονέτσκ, που συναποτελούν τη βιομηχανική περιοχή Ντονμπάς.

Στο μεταξύ, η αναλογία στις απώλειες τόσο στρατιωτών όσο και υλικού έχει αντιστραφεί σε βάρος των αμυνόμενων. Η εγκατάσταση ρωσικών συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας S-300 μείωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα των ουκρανικών drones, όπως μαρτυρά και το γεγονός ότι σπανιότατα βλέπουμε πλέον ουκρανικά βίντεο από τα πεδία των μαχών. Τα ισχυρότερα, μεγαλύτερου βεληνεκούς κανόνια και πύραυλοι της Δύσης μοιάζουν να καταλήγουν σε βαρέλια δίχως πάτο- πολλά αμερικανικά πυροβόλα Μ777 howitzer καταστράφηκαν στις αποθήκες τους. Οι ΗΠΑ έχουν προσφέρει μέχρι τώρα στρατιωτική και οικονομική βοήθεια 55 δισ δολαρίων στο Κίεβο- πάνω από το 80% του ρωσικού στρατιωτικού προϋπολογισμού- αλλά ο Ζελένσκι εξακολουθεί αν χρειάζεται γύρω στα επτά δισ το μήνα για να καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες της κυβέρνησής του. 

Η επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015 είναι όντως πολύ στενάχωρη: η απόφασητου 62% των Ελλήνων Πολιτών ‘’σχίστηκε με ένα άρθρο και ένα νόμο’’

 

του Νίκου Μυλωνά 

---Συμπληρώνονται 8 χρόνια από το Δημοψήφισμα του ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ‘’ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης’’ του καλοκαιριού του 2015. Κάποιοι το θυμούνται με περηφάνεια και πίκρα.  Άλλοι το σιχτιρίζουν.Περισσότεροι το ξεχνούν. Τις μέρες αυτές το συνδυάζουν με την παραίτηση Τσίπρα. Μεγάλος δημοσιογράφος σχολιάζει απορριπτικά: ‘’το μόνο πουθυμάμαι από τοθέμα Τσίπρα είναι η ανακούφιση που μου προσέφερε ο συμβιβασμός, η κολοτούμπα του,που έσωσε την Ελλάδα στην Ε.Ε.’’!

 

---Γιατί απαξιώνεται η 5ης Ιουλίου 2015;

‘’Να φανταστείς ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίστηκε ως εθνικός ήρωας το 1862! Μέχρι τότε τον είχαν για προδότη. Οι ιστορικοί μας, ακόμα κι οι πιο προχωρημένοι, δεν δημοσιεύουν κάποια πράγματα γιατί είναι στενάχωρα, πολύ στενάχωρα.’’!

Η σημερινή επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015 είναι όντως πολύ στενάχωρη!

 

---Ιούλιος 2015: ‘’. Εκεί που όλα, τότε, έμοιαζαντελειωμένα και συμφωνημέναμέσα σε κλίμαεπιβολής και φόβουαπό τους ισχυρούς καιαπογοητευμένοι ετοιμαζόμασταν για την μακριάνύχτα της λιτότητας, η κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την τελευταία στιγμή, αποφάσισε να αξιοποιήσει τον Λαϊκόπαράγοντα. Να  ρίξει την μπάλακαι στο γήπεδοτης κοινωνίας!

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε μόνη της να πάρει την απόφαση της ρήξης ή του συμβιβασμού στο μνημόνιο που οι εταίροιτηςπρότειναν τελεσιγραφικά.Ηρήξηήτανέξω από την λογική της.Συμβιβασμό πρότειναν και αυτόν υπηρέτησαν με την τακτική τους φθάνοντας σε υπαρξιακόπολιτικό και κομματικό αδιέξοδο.Το ερώτηματης αποδοχής η μη του δρακόντειου νόμου των  θεσμών ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ που μπαίνει στην Λαϊκή κρίση είναι άκρωςδημοκρατικό!Έπρεπε να έχειγίνει από το πρώτομνημόνιο.Δεν είναι δημοψήφισμα για μέσα η έξω από το Ευρώ, όπως έσπευσαν να το ερμηνεύσουνσκόπιμαοι ομολογητές του ΝΑΙ! ‘’

 

--- Ο τότε υπουργός Γ. Βαρουφάκηςσχολιάζοντας το αποτέλεσμα είπε επιγραμματικά: ‘’Democracydeservedaboostineuro-relatedmatters. Wejustdeliveredit. Letthepeopledecide.’’ («Η δημοκρατία άξιζε μια ώθηση σε θέματα που σχετίζονται με το ευρώ. Μόλις το παραδώσαμε. Αφήστε τον κόσμο να αποφασίσει.»)

 

---Είναι αυτονόητο ότι το βράδυ της 5^ης Ιουλίου με το 62% του ΟΧΙ, οι Εταίροι με πρωτοστάτη τον Γερμανικό παράγοντα έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό του Τσίπρα. Μόνη διέξοδος η ακύρωση του Δημοψηφίσματος και η αποδοχή της πρότασηςΓιούνκερ-Σόιμπλε. Οι πρόθυμοι ηταν πολλοίπέρα από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ:ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ. Το μνημόνιο υπέρ- υπερψηφίστηκε!

Εμμονική Προσκόλληση στη ΔΔΟ

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη *

Μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο ,διαπράχθηκαν σοβαρά λάθη στην διαχείρηση τού Κυπριακού από τις κυβερνήσεις τής  Κυπριακής Δημοκρατίας(ΚΔ).Έκτοτε ακολουθείται λανθασμένη πορεία, η ανακοπή τής οποίας προυποθέτει αναγνώριση των λαθών ,που οφείλονται στην υποτίμηση της επικινδυνότητας  τήςΤουρκικής καιΒρετανικής πολιτικής για την Κύπρο(επανάκτηση Kύπρου-διαίρει και βασίλευε),στην έλλειψη στρατηγικής αντίληψης για την ασφάλεια και στην αναποτελεσματική πολιτική τού κατευνασμού τήςΤουρκίας. Κυριότερα λάθη  :

1.Λανθασμένη βάση λύσης.Η συγκατάνευση στη διεξαγωγή των χρονοβόρων ούτω καλουμένων διακοινοτικών συνομιλιών(ΔΣ) για λύσηΔΔΟ, με την υποτελή διοίκηση που εγκατέστησε παράνομα η Τουρκία στη Κύπρο και υπό την απειλή των Τουρκικών δυνάμεων κατοχής(ΤΔΚ) απενοχοποίησαν την Τουρκία  και μετέτρεψαν το διεθνές έγκλημα της  σε βάρος της ΚΔ(εισβολή- κατοχή- εποικισμός -εθνοκάθαρση) σε δικοινοτική διαφορά.ΣτίςΔΣ η τουρκική υποτελής διοίκηση  υποστηρίζει τα συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων του Κυπριακού κράτους .Όταν δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ δύο συνομιλητών δεν είναι δυνατόν να συγκροτηθεί κοινό βιώσιμο κράτος.Ηαπαίτηση τής Τουρκίας και Βρετανίας, για λύσηΔΔΟ   δεν έπρεπε να γίνει αποδεκτή από την ΚΔ.Είναι ένα μη δημοκρατικό πολίτευμα, που επιβλήθηκε για να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της Τουρκικής εισβολής/ κατοχής, να καταλύσει τηνΚΔ, να διχοτομήσει το έδαφος, τον λαό και την εξουσία και να επεκτείνει τον Τουρκικό έλεγχο σε όλη την Κύπρο.Η ΔΔΟ  με εισήγηση τής Βρετανικής κυβέρνησης, περιλήφθηκε και στά ψηφίσματα τούΣΑ/ΟΗΕ(ψήφισμα 649/1990)χωρίς να προβάλει αντίρρηση η Κυπριακή κυβέρνηση.

2. Υποχωρήσεις στα θέματα ασφάλειας.Η ΚΔ υπέκυψε στις  Τουρκικές απαιτήσεις :(1)να επικεντρωθούν οι ΔΣ στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης( που ενδιαφέρει τήνΤουρκία για να γίνει διαμοιρασμός της εξουσίας και να εξισωθεί η μειοψηφία τώνΤουρκοκυπρίων με την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων)και να μην συζητείται το κεφάλαιο της ασφάλειας, που ενδιαφέρει τους Έλληνες της Κύπρου και αποτελεί την ουσία του Κυπριακού προβλήματος(αναχρονιστικές εγγυήσεις, μονομερή επεμβατικά δικαιώματα,παράνομηΤουρκική εισβολή, αποχώρηση των Τουρκικών κατοχικών δυνάμεων κ.ά.).ΗΤουρκία θεωρεί τήνΚΔ εκλιπούσα και ότι αρμόδιότητα για το κεφάλαιο της ασφάλειας έχουν μόνο οι εγγυήτριες δυνάμεις (2)να αφοπλισθεί το Κυπριακό κράτος μετά τη λύση και να μην έχει δικαίωμα να έχει ένοπλες δυνάμεις( αυτό  προέβλεπε και το σχέδιο Ανάν για να είναι εύκολη λεία στηνΤουρκική αρπακτικότητα, όπως επιδιώκει και για τα νησιά τού Αν. Αιγαίου)(3)να μην συμμετέχει ηΚΔ στις διεθνείς διασκέψεις για το Κυπριακό(στις  πενταμερείς διασκέψεις τήςΕλβετίας  ηΚΔ ήταν απούσα).

Γενοκτονία από το Αζερμπαϊτζαν

 

του Κώστα Μαυρίδη

«Τον Ιανουάριο αυτού του έτους, είχαμε μια εκτενή συζήτηση σε αυτήν την ολομέλεια (του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) σχετικά με τον αποκλεισμό του διαδρόμου Λατσίν από το Αζερμπαϊτζάν, στο οποίο θέλω να επικεντρωθώ. Όπως γνωρίζετε, 120.000 γηγενείς Αρμένιοι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, συμπεριλαμβανομένων 30.000 παιδιών, αποκλείστηκαν από τους Αζέρους και παραμένουν χωρίς φάρμακα και χωρίς τρόφιμα. Μετά από αυτό, είχαμε τη δεσμευτική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου που απαιτεί από το Αζερμπαϊτζάν να λάβει όλα τα μέτρα που έχει στη διάθεσή του για να διασφαλίσει την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των προσώπων και ούτω καθεξής.

Και τι έχει κάνει το Αζερμπαϊτζάν από τότε; Τίποτα! Και εδώ, είναι τα ερωτήματά μου προς εσάς:

Αντιλαμβανόμενος τον ρόλο σας, θεωρείτε σήμερα το Αζερμπαϊτζάν αξιόπιστο εταίρο;

Δεύτερο ερώτημα, πολύ συγκεκριμένο: Αν τα γεγονότα που σας περιέγραψα πιο πάνω είναι σωστά -αν όμως διαφωνείτε, ενημερώστε μας-, σημαίνει ότι το Αζερμπαϊτζάν διαπράττει έγκλημα, όπως η εθνοκάθαρση. Ναι ή όχι;

Τέλος, θεωρείτε ότι η αντίδραση της ΕΕ μέχρι τώρα είναι ανάλογη του εγκλήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη;»

Στην απάντησή του ο κ. Μπορέλ έκανε γενικόλογες αναφορές για περιορισμένες δυνατότητες της ΕΕ, αποφεύγοντας να απαντήσει στα συγκεκριμένα ερωτήματα του Κύπριου Ευρωβουλευτή.

Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή

14.06.2023