Η αθέατη μάχη της ενέργειας: Πληροφόρηση ή προπαγάνδα;

 του Στέφανου Σταμέλλου 

Διαβάζω: Νέο ενημερωτικό spot από την ΕΛΕΤΑΕΝ «Μην πιστεύεις στα fake news. Πίστεψε στην καθαρή ενέργεια!». Η αλήθεια είναι ότι παρακολουθούμε, όσοι παρακολουθούμε, έναν διαρκή πόλεμο προπαγάνδας, πόλεμο συμφερόντων, στο χώρο της ενέργειας, ο οποίος πόλεμος καλά κρατεί. Κάθε κλάδος και δέκα portal με ικανό αριθμό δημοσιογράφων, κάθε όμιλος και τις δικές του ιστοσελίδες κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας, κάθε εταιρεία και την δική της ομάδα δημοσιογράφων σε διάφορα ΜΜΕ∙ και όλοι μαζί, κατά ομάδες, αλληλουπονομεύονται αδιακρίτως…

 

Σίγουρα πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα, που αφορά την επικοινωνιακή χειραγώγηση στον ευαίσθητο και κρίσιμο αυτόν χώρο της ενεργειακής πολιτικής και αγοράς, με κατευθυνόμενη ειδησεογραφία, η οποία συνεχώς διογκώνεται και διευρύνεται. Με λίγα λόγια, όπως και σε κάθε πεδίο με μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά διακυβεύματα, η πληροφόρηση δεν είναι ουδέτερη.

Σχεδόν κάθε μεγάλος ενεργειακός παίκτης, είτε πρόκειται για φυσικό αέριο, ΑΠΕ, πυρηνική ενέργεια ή συμβατικά καύσιμα, διατηρεί ιστοσελίδες, portals, αρθρογράφους ή ακόμα και "ανεξάρτητες" δεξαμενές σκέψης, που λειτουργούν ως εργαλείο επικοινωνιακής επιρροής.

Το χρηματιστήριο ως θεματοφύλακας του δημοσίου συμφέροντος !

 Επιμέλεια : Βάννα Σφακιανάκη

Το άρθρο 24 του Συντάγματος προστατεύοντας το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, απαγορεύει τη μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, «εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον», ενώ το άρθρο 117 απαγορεύει πλήρως την εκτέλεση έργων σε αναδασωτέες εκτάσεις. Ποιος ορίζει όμως, ποιο είναι το «δημόσιο συμφέρον»; Οι ορισμοί αλλάζουν μαζί με τις διαδρομές που ακολουθούν οι πολιτικές προτεραιότητες. Σήμερα ως «δημόσιο συμφέρον» ορίζεται η ανάπτυξη της οικονομίας ανεξάρτητα αν αυτό γίνεται με όρους καταστροφικούς για την κοινωνία, χωρίς δηλαδή να έχει καμιά σχέση με το «κοινό καλό» και αυτό γίνεται αποδεκτό και από τις τρεις εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική. Η προσέγγιση αυτή όμως, αντιστρέφει το άρθρο 24 του Συντάγματος εις βάρος της προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου και σηματοδοτεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών για τις «επενδύσεις» και την κοινωνία.

Το πολιτειακό μας σύστημα όταν ψήφισε το δασικό νόμο 998/1979 φαίνεται να αντιλαμβανόταν την προστασία των δασών ως δημόσιο συμφέρον και το κράτος ως θεματοφύλακά του. Η νομολογία αντιμετώπιζε τα δάση ως «κοινόχρηστα» που ανήκουν στα «εκτός συναλλαγής κοινά», όπως τα νερά, τους δρόμους, τις πλατείες, τους γιαλούς, τα λιμάνια, τις όχθες των πλεύσιμων ποταμών και των λιμνών που αναφέρονται ρητά στον Αστικό Κώδικα. (1) Γι’ αυτό ο δασικός νόμος εξαίρεσε ρητά από την προστασία των δασών μόνο τα στρατιωτικά έργα και τους δημόσιους δρόμους, αλλά και τη βαριά βιομηχανία (ναυπηγεία, διυλιστήρια, εξορύξεις). Επέτρεψε την κατασκευή αποκλειστικά δημοσίων έργων, με τον όρο να έχουν ψηφιστεί με ειδικό νόμο και μετά από ειδική αιτιολογία. Ανάμεσα στα δημόσια έργα ήταν και οι ενεργειακές υποδομές και -με μεταγενέστερη τροποποίηση (1988)- τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής φυσικού αερίου.

Κατ’ εξοχήν περιοχή βιομηχανική και εξορυκτικής δραστηριότητας η Οίτη !

του Στέφανου Σταμέλλου *

Αγαπητέ μου φίλε,

Κάτι δεν μου πάει καλά - και τα έχω πάρει στο κρανίο, που λένε - με το αναθεωρημένο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, που εγκρίθηκε πρόσφατα από το αρμόδιο Υπουργείο (Αριθμ. ΥΠΕΝ/ΔΧΩΡΣ /76104/1176). Και αναφέρομαι εδώ στην Οίτη.

Την Οίτη την εντάσσει, μαζί με την Γκιώνα και τα Βαρδούσια, στην ενότητα ορεινού χώρου με τον τίτλο «Νότια Πίνδος - Σύμπλεγμα Οίτης - Γκιώνας - Βαρδουσίων», η οποία σχεδιάζεται ως κατ’ εξοχήν περιοχή εξορυκτικής δραστηριότητας. Καμιά αναφορά σε τουριστική προοπτική ή ήπιας αναψυχής ή εναλλακτικού τουρισμού έστω του Σαββατοκύριακου, όπως αναφέρεται για τον Παρνασσό, τον Ελικώνα και το Καλλίδρομο.

Αυτή λοιπόν είναι η Οίτη και η μοίρα της. Η Οίτη του Εθνικού Δρυμού, του πανέμορφου ελατοδάσους,

Σχετικά με τις ανεμογενήτριες και τις παράνομες υδροληψίες στην Καρυστο.

·      ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 18-6-18 της Στερεάς Ελλάδας Περιφέρειας 

 

Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της Καρύστου, με πιο πρόσφατη αυτή που απέτρεψε την εκφόρτωση νέων ανεμογεννητριών στο λιμάνι της Καρύστου, ανέδειξαν τις πολύ αρνητικές συνέπειες που έχει για το περιβάλλον και τη ζωή των κατοίκων η άναρχη ανάπτυξη αιολικών πάρκων, με αποκλειστικό κριτήριο τα προσδοκώμενα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα μονοπώλια του κλάδου καταστρέφουν το περιβάλλον, καταπατούν περιουσίες, δεν παίρνουν κανένα μέτρο προστασίας και αποκατάστασης του περιβάλλοντος, αποτροπής των κινδύνων από πλημμύρες, πυρκαγιές κλπ. Ακόμη, σημαντικά προβλήματα δημιουργούνται στις δραστηριότητες μικρών κτηνοτρόφων και μελισσοκόμων της περιοχής λόγω των εκτεταμένων εκσκαφικών δραστηριοτήτων στο βουνό της Όχης.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του ΣΠΠΕΝΚ

  για τα γεγονότα στο λιμάνι Καρύστου της 3 - 5 - 2018 

Την Πέμπτη 3 Μαϊου του 2018 συγκεντρωμένοι Καρυστινοι πολίτες και εκπρόσωποι των επαγγελματικών φορέων Καρύστου  ( Αγροτοκτηνοτρόφοι, Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων, Εμπορικός Σύλλογος, Μελισσοκομικός Σύλλογος κ.α.) όπως και του Συλλόγου για την Προστασία Περιβάλλοντος Νότιας Καρυστιας ( ΣΠΠΕΝΚ) σταμάτησαν πλοίο που είχε σκοπό να εκφορτώσει ανεμογεννήτριες  στο λιμάνι της Καρύστου . 

Οι συγκεντρωμένοι πολίτες μετά από κάλεσμα της Επιτροπής Αγώνα Φορέων Καρύστου, περίμεναν από τις 4.30 πρωινή ώρα στην περιοχή της πλατφόρμας  του λιμανιού το πλοίο με το όνομα Ειρήνη Κ. 

Οι παρόντες λιμενικοί αστυνομικοί δεν κατάφεραν να εμποδίσουν το συγκεντρωμένο πλήθος ( πλέον των 200 ατόμων) που σχηματίζοντας αδιαπέραστο μέτωπο εμπόδισε το πλοίο να προσαράξει και αναγκάστηκε να περιμένει αρόδο αρκετές ώρες μέχρι να αποφασίσει οτι θα ήταν σκόπιμο να επιστρέψει στο Λαύριο μέχρι νεωτέρας. 

Οι συγκεντρωμένοι πολίτες αποφάσισαν να περιφρουρούν το λιμάνι σε σταθερή βάση και σε συγκεκριμένες βάρδιες προς αποφυγή εκπλήξεων μέχρι και την Δευτέρα οπότε και θα επιστρέψει το πλοίο με τις ανεμογεννήτριες ελπίζοντας  οτι θα μπορέσει να απαλλαγεί από το  φορτίο του. 

ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΣΤΟΝ ΑΝΩ ΡΟΥ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

CAMPING, 20-22.7.2018, ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΟΧΩΡΑ

Η μεταπολεμική - μετεμφυλιακή «ανασυγκρότηση» και ανάπτυξη του ελληνικού κράτους συνδέθηκε άρρηκτα με ένα πλήθος αντιπεριβαλλοντικών επιλογών, που διατάραξαν ανεπανόρθωτα την αρμονική σχέση ανθρώπου - φύσης. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αυτό έγινε με τη συναίνεση ή την ανοχή της ίδιας της κοινωνίας. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιηθεί το μέγεθος των ανεπανόρθωτων βλαβών που συντελέστηκαν.

Υπήρξαν, όμως, σχέδια και έργα που συνάντησαν ισχυρές αντιστάσεις, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να υλοποιηθούν, για πολλές δεκαετίες. Ανάμεσά τους, οι πιο εμβληματικοί ήταν οι αγώνες κατά της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική και κατά των έργων στον άνω ρου του Αχελώου, με τα τελευταία να έχουν συνδεθεί με την υπερφίαλη ιδέα της εκτροπής προς το Θεσσαλικό κάμπο. Και οι δύο περιπτώσεις κουβαλούν μια πολύχρονη ιστορία «ωρίμανσης» της αρχικής ιδέας, με την υλοποίησή της να αρχίζει να παίρνει «σάρκα και οστά» στη δεκαετία του ’80.

Ένα βήμα πριν η κατάσταση γίνει ανεπίστρεπτη

Ο Yμηττός και το αυτονόητο

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 18.9.15

..... ο κοινός νους απέναντι στις όποιες νομικίζουσες σοφιστείες…. 

Ήταν – και ως ένα βαθμό εξακολουθεί να είναι – το “εμβληματικό” βουνό της  Αθήνας, με ίχνη από  την μακραίωνη διαδρομή της  : Από την εποχή των Πελασγών και του Πεισίστρατου, από τον Πλάτωνα και τον Οβίδιο, τον Μιχαήλ Ακομινάτο του ύστερου Βυζαντίου, τον  Τούρκο «περιηγητή του Κόσμου» Εβλιγιά Τσελεμπή,  τον   Μάριο Χάκκα, των περιβαλλοντικών ακτιβιστών  ενάντια στη διέλευση δρόμου ταχείας κυκλοφορίας. Όμως σε όλη την έκτασή του αναπτύχθηκαν «εμβόλιμες χρήσεις» που απαρτίωναν το τοπίο και υποβάθμιζαν τον δασικό χαρακτήρα του : Οι κεραίες  τηλεοράσεων και  κινητής τηλεφωνίας, οι  στρατιωτικές εγκαταστάσεις και πολλά άλλα , έδειχναν   το απίστευτο έλλειμμα αισθητικής και περιβαλλοντικής αντίληψης. Ταυτόχρονα όμως δεν έλειπαν  οι επιβουλές μικροϊδιοκτησιακής προέλευσης,  που απεργάζονταν  οικιστική επέκταση στα ενδότερα ενός ορεινού όγκου 81 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Παρ’ όλα αυτά, το 1991, σε μια εργασία μου για τον Υμηττό (εκδόσεις «Στοχαστής») μπορούσα να αναφέρομαι στη  δυνατότητα αυτού του χώρου να αναπλαστεί και να αποτελέσει μια περίπτωση-πιλότο :  «μια κιβωτό  για τις μνήμες και τα όνειρα. Όσα υπάρχουν ή πρόκειται να υπάρξουν».

Το βουνό προστατεύονταν  από ένα ΠΔ του 1978, μάλλον πρόχειρο, το οποίο αναθεωρήθηκε  το  2011. Εναντίον αυτού  προσέφυγε στο ΣτΕ σειρά Δήμων που κατά τα άλλα συμμετείχαν (τρομάρα τους !) στον περι-υμήττειο ΣΠΑΥ( Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού !) εξωθούμενοι πρωτίστως  από μικροϊδιοκτήτες της περιοχής Κορωπίου, που επιδίωκαν «ελεύθερη» δόμηση

Για τον «συγχωρεμένο» Νίκο Μάργαρη

 Στην Ελλάδα ο «αποθανών δεδικαίωται», όμως αυτό ελάχιστα δικαιώνει τον αγώνα των ζωντανών για ποιότητα λόγου και ανθρώπινες σχέσεις ζωής. Με αφορμή μια αναφορά στη βιοποικιλότητα από τον  δικτυακό τόπο της PEEGEP, κάποιοι θυμήθηκαν τον πάνω- από- ένα –χρόνο- πεθαμένο  καθηγητή του Πανεπιστημίου και σχολίασαν το έργο του. ΄Ετσι βρήκα κι εγώ την ευκαιρία να επαναλάβω κάποιες σκέψεις, που πέρυσι ενόχλησαν έναν «παλιόφιλο», τον  δρα Λευτέρη  Σταματόπουλο.

Τις καταθέτω  λοιπόν αυτούσιες :

«Ο Νίκος Μάργαρης  που πέθανε προχθές (ΣΣ 26.8.13) ήταν πολιτικός μας αντίπαλος στο χώρο της Οικολογίας.

 Ήταν «απέναντί» μας σε μείζονα θέματα, όπως τα φράγματα των ποταμών, τα μεταλλαγμένα, η πυρηνική ενέργεια,  οι περιφερειακοί – περιαστικοί δρόμοι και οι επιπτώσεις που συνεπάγονταν στο περιβάλλον.

Στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Υμηττός !

Στις 22.9 μαθαίνουμε[http://www.mesogianews.gr/imittos/9534/Sto_dikastirio_tis_Europaikis_Enosis_o_Ymittos.htm   ] ότι δημοσιεύθηκαν οι αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας επί των αιτήσεων ακυρώσεως που είχαν ασκήσει οι Δήμοι Κρωπίας, Παιανίας και Ηλιουπόλεως κατά του π.δ/τος του Ιουνίου 2011 «Καθορισμός μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού» (ΦΕΚ τ. Δ’ αριθμ. 187/16.06.2011). Οι αποστολείς του μηνύματος σημειώνουν με χαρά, ότι «ΤΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ (πρώην ΥΠΕΚΑ) ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ…. Μπαίνω σε σκέψεις : Δηλαδή το διάταγμα Μπιρμπίλη μείωνε τη προστασία του Υμηττού και η απόφαση ανοίγει το δρόμο για επαν-ισχυροποίηση της προστασίας; Κατά πως λέει το μήνυμα, «Με τις ανωτέρω αποφάσεις το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας αποφάσισε να παραπέμψει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προδικαστικό ερώτημα αναφορικά με το αν απαιτούνταν για την έκδοση του εν λόγω π.δ/τος να προηγηθεί Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση (Σ.Π.Ε.), σύμφωνα με τους ορισμούς της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ.». Ο  δικηγόρος Δρ. Απόστολος Παπακωνσταντίνου (μέλος της δικηγορικής εταιρείας ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ),  υπογραμμίζει , μεταξύ άλλων : «…..Μετά την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αποφανθεί κατά τρόπο οριστικό επί των αιτήσεων ακυρώσεως των Δήμων και, στη συνέχεια, επί των αιτήσεων ακυρώσεως που έχουμε ασκήσει εκ μέρους εκατοντάδων ιδιοκτητών ακινήτων». Α, ώστε υπάρχουν εκατοντάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, που βρίσκονται προφανώς στον Υμηττό ! Που έχουν  -λέει -  υποστεί δεσμεύσεις των ιδιοκτησιών τους από το επίμαχο  «διάταγμα  Μπιρμπίλη» ! Σκέπτομαι : Οι εχθροί των εχθρών μας δεν είναι κατ’ ανάγκη φίλοι μας…Το έργο της κυρίας Μπιρμπίλη μπορεί να μην είναι- στο σύνολό του – για πέταμα…. Ο αντιμνημονιακός υπαινιγμός δεν  μπορεί να μας κάνει να χάβουμε οποιονδήποτε ισχυρισμό  οιουδήποτε, που μάλιστα  δεν δηλώνει ευθέως το επίδικο αντικείμενο….

Oι «Αεριτζήδες» στο εδώλιο

         Στο εδώλιο του κατηγορουμένου στέλνει (στις 26-2-2014) τους δυο εκπροσώπους της “Αιολικής Μουσούρων” , ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Χανίων.

         Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της  Α.Β.Μ. Β 11/2078 δικογραφίας, οι εκπρόσωποι της εταιρείας που κατασκεύασε τον αιολικό σταθμό στο Αποπηγάδι, κατηγορούνται για:

1)  Αυθαίρετη κατάληψη δημόσιας δασικής έκτασης κατά συναυτουργία και κατ΄εξακολούθηση (αρθρ. 45, 98 και 23 παρ. 1 Α.Ν. 1539/1938, όπως αντ. με την παρ. 2 του Α.Ν. 263/1968)

2)  Παράνομη εκχέρσωση δημόσιας δασικής έκτασης κατά συναυτουργία και κατ΄εξακολούθηση (αρθρ. 45, 98 και 71 παρ. 3-1 Ν. 998/1979, όπως αντικ. με αρθρ. 46 παρ. 2 του Ν. 2145/1993.)

         Τα αδικήματα, σύμφωνα με το κατηγορητήριο έχουν διαπραχθεί το χρονικό διάστημα από την 27-5-2008 και μέχρι τις 2-2-2011, στην θέση «Στρογγυλή Κορυφή ή Αποπηγάδι» των δήμων Σελίνου - Καντάνου και Δήμου Πλατανιά.

         Η ογκώδης δικογραφία σχηματίστηκε έπειτα από τις επανειλημμένες καταγγελίες και μηνύσεις  (κάτοικοι-μέλη της «Πρωτοβουλίας κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα - Αποπηγάδι»), που έγιναν για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος του Αποπηγαδιού  και των περιουσιών . Αξίζει να σημειωθούν οι “παρεμβάσεις” του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου, ο ποίος ζήτησε με έγγραφα του, να διερευνηθούν οι καταγγελίες  και να αποδοθούν τυχόν ποινικές ευθύνες.

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ…..

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο perivallonsyriza, o  Τέλης Τύμπας γράφει κυρίως  για τη διαδικασία και λιγότερο για το «προϊόν» που παράγουν  τα μεγάλα αιολικά πάρκα, ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονο εδαφικό  ανάγλυφο …Να το ξαναπούμε λοιπόν, για να το εμπεδώσουν οι άνθρωποι καλής θέλησης, που πλευρίζονται  από τις χαζοχαρούμενες παραστάσεις της αιολικής βιομηχανίας, με τις ανεμογεννήτριες να εμφανίζονται σε «πλευρικά πλάνα», σα να έχουν εμφυτευθεί στο χώρο από τον ουρανό :  Τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα (ΒΑΠΕ) είναι το τέλος της φύσης , όπως τη γνωρίσαμε και τη βιώσαμε. Είναι μια φρανκεσταϊνική παραμόρφωση του χώρου, και επειδή η μορφή συνδέεται με τη λειτουργία (στην αρχιτεκτονική και όχι μόνο…), αυτή η παραμόρφωση συνεπιφέρει την υποβάθμιση έως κατάλυση της «περιβαλλοντικής» λειτουργικότητας  του χώρου…. Είναι μια επιδρομή  εναντίον  της φύσης, μια έφοδος εναντίον του αισθητικού κεφαλαίου της χώρας.  Είναι ένα νεωτερίζον  καρακιτσαριό, καταναλώσιμο και υπερασπίσιμο  μόνο από μικρόνοες.

Ορθότατα ο Τύμπας σημειώνει την εναλλακτική λύση που συνίσταται στη  «μεγάλης κλίμακας  χρήση μικρών διατάξεων» , δηλαδή στις «……. μικρές, ανοιχτές και απλές αιολικές  διατάξεις που θα λειτουργούν ασύγχρονα, πολύ μικρότερου επομένως κόστους και ελεγχόμενης τοπικά τεχνογνωσίας, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μαζικά για αφαλάτωση, άντληση, διάθεση και θέρμανση νερού….»

Κι ακόμη ορθώς σημειώνει ότι  

«Οι ανεμογεννήτριες μεγάλης κλίμακας είναι εγκιβωτισμένες κατασκευές με αδιαφανείς μηχανισμούς που δεν προσαρμόζονται και δεν τροποποιούνται στη χρήση, ούτε και επιδιορθώνονται τοπικά.[1]

Τα αιολικά πάρκα με τις μεγάλες ανεμογεννήτριες δεν συνδυάζονται με έρευνα σε τοπικές πολυτεχνικές κοινότητες, δεν δημιουργούν ποιοτικές θέσεις εργασίας στους προορισμούς εγκατάστασης. Οι ανεμογεννήτριες αυτές είναι πανάκριβες και επιβαρύνονται και με απρόβλεπτα μεγάλο κόστος εγκατάστασης όταν εγκαθίστανται σε βουνά (πόσο μάλλον σε βουνά νησιών) αντί σε πεδιάδες της Βόρειας Ευρώπης. Και χαρακτηρίζονται από ένα ακόμη πιο απρόβλεπτα μεγάλο κόστος απεγκατάστασης μετά από ένα σχετικά σύντομο κύκλο ζωής….»

Όλο το άρθρο του Τύμπα

Δάσος είναι ό,τι τους βολεύει…

Η βουλευτίνα Ηρώ Διώτη, συντονίστρια για θέματα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σχολιάζει πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού ΠΕΚΑ κ. Λιβιεράτου…                                        

Επίκεντρο των σχολιασμών της είναι η υπόθεση των δασών, των οποίων η στατιστική αποτίμηση και διαχείριση εξαρτάται από τον ορισμό του δάσους.Όσον αφορά αυτό τον  ορισμό , από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και ιδιαίτερα  στη διάρκεια της αναθεωρητικής διαδικασίας του Συντάγματος το 2003,  κορυφώθηκε  η προσπάθεια των κυβερνητικών κύκλων να επαναπροσδιορίσουν τις δύο κρίσιμες έννοιες – δάσος και δασική έκταση – έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για επεμβάσεις και «αξιοποιήσεις» παντός είδους…Το πνεύμα αυτής της προσπάθειας  επέπρωτο να γίνει ακόμη πιο έκδηλο επί των ημερών του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ως ΥΠΕΚΑ, με την άκρως πραγματιστική αλλά κατά βάθος  κυνική δήλωση : «να δούμε τι θέλουμε να είναι δάσος»…

Η μνημονιακή εξουσία επεχείρησε και συνεχίζει να επιχειρεί την υποκατάσταση του συνεκτικού και τεκμηριωμένου επιστημονικού λόγου – μόνου αρμόδιου να προσδιορίσει την έννοια του δάσους – με τη  μπακαλική  των εκχωρήσεων σε διάφορα συμφέροντα.  Ο ρελατιβιστικός της λόγος προδίδει τη κυβερνητική «ευκαμψία» απέναντι στις απαιτήσεις των τροϊκανών, που δεν δίνουν δεκάρα για το φυσικό, ψυχαγωγικό και αισθητικό «κεφάλαιο» της παρούσας και κάθε μελλοντικής ελληνικής γενιάς….

Λέει η Διώτη :

«…..Τα ζητήματα που άνοιξε ο κ. Λιβιεράτος με τις δηλώσεις του, σχετικά με τα δάση, τους δασικούς χάρτες, τις αεροφωτογραφίες κ.λ.π δεν είναι καινούρια. Είχε προηγηθεί ο κ. Παπακωσταντίνου με τις γνωστές δηλώσεις «να δούμε τι θέλουμε να είναι δάσος». Λες και το δάσος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας νομικός ορισμός που μπορεί να τον αλλάζει ο κάθε Υπουργός ανάλογα με τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει.

Οι δηλώσεις του Υπουργού άνοιξαν ζητήματα συνταγματικών αλλαγών - που θα ήθελε πολύ η κυβέρνηση να κάνει ως προς τον ορισμό του δάσους - και αμφισβήτησαν για άλλη μια φορά την δημόσια περιουσία κλείνοντας το μάτι σε νέο κύμα καταπατήσεων. Και βεβαίως ξαναέθεσαν το ζήτημα της κατάργησης ουσιαστικά του οποιουδήποτε έλεγχου έχει το Δημόσιο, ως οφείλει από το Σύνταγμα, στον έλεγχο των δασικών χαρτών, κατάργηση που τους είναι απαραίτητη για τα σχέδιά τους και που αφήνει και ανεξέλεγκτα ζητήματα κόστους για το Δημόσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από καιρό έχει τονίσει πως καμιά από τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν δεν ήθελε στην πραγματικότητα δασικούς χάρτες, ακριβώς για να υπάρχει ασύδοτη κατάσταση χορού συμφερόντων σε βάρος του Δημοσίου…

Μουλωχτές διατάξεις εναντίον δασών....

Ο Νίκος Μπόκαρης και ο Χρήστος Τσακανίκας, αντίστοιχα  Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας της  Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ), στηλιτεύουν τη πρακτική των «εμβόλιμων» διατάξεων σε Νομοσχέδια που επιτρέπει να  γίνονται  νομοθετικά σημεία και τέρατα, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την υπαρκτή ευνοιοκρατία και αδιαφάνεια στη δημόσια ζωή…… 

Οι δυο δασολόγοι  απευθύνονται στον Πρόεδρο της  Διαρκούς Επιτροπής  Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, αναφέρονται στο Σχέδιο Νόμου που «ακούει» στον καθόλα «ουδέτερο» και δημοσιοϋπαλληλικό τίτλο   " Διαχείριση και  προστασία ακινήτων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων –Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και λοιπές διατάξεις ",  και επαναλαμβάνουν  μια χιλιοειπωμένη από τους ίδιους άποψη :

Δηλαδή Ότι  διατάξεις δασικού περιεχομένου  εισάγονται αποσπασματικά σε διάφορα νομοσχέδια, με αποτέλεσμα  σήμερα να  έχουμε μια διάταξη η οποία ανατρέπει το δασικό κώδικα και τη σχετική νομολογία και  εισάγεται  από άλλο Υπουργείο (Εμπορίου !) και όχι το Υπ. Περιβάλλοντος  - καθ’ ύλην αρμόδιο για τη δασική πολιτική….

Οι δυο δασολόγοι υπογραμμίζουν ότι το άρθρο 29  του Νομοσχεδίου παραβιάζει τις διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 117 παρ.2) νομιμοποιώντας ουσιαστικά  όλες τις παράνομες εκχερσώσεις δημόσιων και ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων -    ίσως και μέχρι τη ψήφιση του νομοσχεδίου…. 

Σημειώνουν οι Μπόκαρης και Τσακανίκας :  

Εδώ δεν  αξιολογούμε τις προθέσεις του νομοθέτη αλλά το ότι η ρύθμιση αυτή προσκρούει στο Σύνταγμα της Χώρας (άρθρο 117 παρ. 2) και επιπροσθέτως  δεν έχει καμιά σχέση με την πρόβλεψη στο άρθρο 24  παρ.1 του Συντάγματος («Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον»).

 Συνεπώς αν επιζητείται από τον νομοθέτη, η επίλυση χρονιζόντων θεμάτων που κατά την άποψη μας συνιστούν κακοδιοίκηση (σε ότι αφορά τις Υπηρεσίες ) και αυθαιρεσία και παρανομία σε ότι αφορά τους πολίτες,  θα πρέπει πρώτα να τροποποιηθεί το Σύνταγμα .

Για την ένωσή μας η ρύθμιση αυτή αποτελεί μια απόπειρα επανάληψης  της πρότασης αναθεώρησης των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος που είχε υποβληθεί από τη Νέα Δημοκρατία κατά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2004, με την οποία είχε γίνει ανεπιτυχώς η πρώτη προσπάθεια κατάργησης της συνταγματικής προστασίας του χαρακτήρα των δασών και δασικών εκτάσεων…...

Ολόκληρη η παρέμβαση της ΠΕΔΔΥ στο  http://oikologein.blogspot.com/2012/02/29.html

Το Αποπηγάδι δεν είναι παίξε-γέλασε

Στην επαρχία Καρυστίας, όχι μακριά από την τοποθεσία «Ποτάμι», υπάρχουν ήδη ανεμογεννήτριες «πρώτης γενιάς» αχρηστευμένες και ακίνητες, ενώ την ίδια στιγμή εξελίσσονται προγράμματα εγκατάστασης δεκάδων ανεμογεννητριών στην περιοχή... Σε πρόσφατη ανοιχτή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Καρύστου, τέθηκε από πολίτες το  αίτημα της  υπογειοποίησης των καλωδίων μεταφοράς ρεύματος από τις ανεμογεννήτριες στο δίκτυο -  κάτι που υποτίθεται ότι θα απάλυνε την προσβολή του τοπίου  ενώ ταυτόχρονα θα μείωνε τους κινδύνους εις βάρος των γραμμών μεταφοράς από τα βίαια καιρικά φαινόμενα :  Όμως οι συγκεκριμένοι πολίτες δεν έλαβαν υπόψη την αύξηση του κόστους λόγω των εργασιών υπογειοποίησης – που θα έκανε απαγορευτικές τις ανεμογεννήτριες, κάνοντας υποχρεωτικά τους ανεμογεννητριάδες  είτε ψεύτες (σε πρώτη φάση) είτε φευγάτους……

Στο Αποπηγάδι της Κρήτης η μετεωρολογική συγκυρία ως «από μηχανής θεός» έδειξε τα παράπλευρα προβλήματα που δημιουργεί η  φυσιοκτονική τεχνολογία των χερσαίων ανεμογεννητριών…Οι φωτογραφίες είναι εύγλωττες, το ίδιο και η παρακάτω ανακοίνωση της  «Πρωτοβουλίας κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα – Αποπηγάδι»:

 

«Εκτός λειτουργίας παραμένει ο αιολικός σταθμός των 3 ανεμογεννητριών (α/ν) στο Αποπηγάδι, από τις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας.

Αιτία οι  σημαντικές καταστροφές που προκλήθηκαν από την κακοκαιρία. Οι δυο πρώτοι στύλοι  από τον αιολικό σταθμό (με τους μετασχηματιστές), που ήταν για την μεταφορά του ηλεκτρικού ρεύματος, έγιναν κομμάτια, αφού δεν άντεξαν στους δυνατούς ανέμους, στο χιόνι και το κρύο. Τρεις ακόμα τουλάχιστον στύλοι, έχουν υποστεί σοβαρές βλάβες, με τα ηλεκτροφόρα καλώδια να κείτονται στη γη και ο  μεταλλικός ανεμολογικός  ιστός, ύψους πολλών μέτρων, που είχε στηθεί για μετρήσεις σχετικές με τον υβριδικό - αντλητικό σταθμό που η εταιρεία θέλει να κατασκευάσει στην περιοχή, διαλύθηκε.

Επίσης ήδη, χωρίς να έχει συμπληρωθεί ακόμα ένας χρόνος λειτουργίας τους οι α/ν έχουν αρχίσει να ξεβάφουν.

Υπογραμμίζουμε ότι είναι η δεύτερη φορά, σε λιγότερο από ένα χρόνο, που στύλοι μεταφορά του ρεύματος έγιναν κομμάτια, από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τον προηγούμενο Μάρτη είχαν σπάσει πάλι δυο στύλοι σε χαμηλότερο μάλιστα υψόμετρο. Το γεγονός καταγγέλθηκε -μεταξύ άλλων - στην ΕΥΠΕ και στην εισαγγελία Αρείου Πάγου, που διέταξαν έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας αναμένουμε.

Τι έχουν να μας πουν για αυτές τις εξελίξεις όσοι υπέγραψαν τις περιβαλλοντικές μελέτες του συγκεκριμένου σταθμού; Γνωρίζουν τις πραγματικές συνθήκες  που επικρατούν στο Αποπηγάδι και τις συνέπειες από το βιασμό και κατακερματισμό του φυσικού περιβάλλοντος; Με τέτοια επισφαλή έργα πιστεύουν ότι θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της Κρήτης; Αναρωτήθηκαν ποτέ αν αυτές οι μηχανές είναι φτιαγμένες ώστε να αντέχουν τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στα βουνά μας, σε μεγάλα υψόμετρα; Γιατί στην Ευρώπη από ότι γνωρίζουμε, στα βουνά δεν τοποθετούνται α/ν.

Για ένα είμαστε βέβαιοι: Η φύση θα αντιδράσει και θα εκδικηθεί εκεί που η  αλόγιστη ανθρώπινη παρέμβαση καταστρέφει τις ισορροπίες της. 

Η Σπίνα, χωριό του Αποπηγαδιού, δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα, μέχρι το 1989 και σήμερα επιχειρείτε (η ευρύτερη περιοχή) να μετατραπεί σε βιομηχανική ζώνη παραγωγής ενέργειας από υβριδικά και αιολικά. 

Η εκδίκηση του Αποπηγαδιού μόλις ξεκίνησε και μας προμηνύει: Αφήστε τα βουνά μας Ελεύθερα! » 

Όλυμπος : Να κι ένα νέο που δεν είναι κακό…

Το να υπάρχει ένα νέο που να μην είναι κακό ή προάγγελος κακών, είναι ολωσδιόλου ασυνήθιστο στη συγκυρία που διανύουμε. Ιδιαίτερα στο τομέα της «διαχείρισης του περιβάλλοντος» - κατά πως λέγεται συμβατικά , αλλά που θα έπρεπε να ονομάζεται «τομέας διαχείρισης της ποιότητας ζωής»….

Το νέο είναι ότι υπάρχει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τη θεσμοθέτηση «Εθνικού Πάρκου Ολύμπου» , το οποίο είναι θετικό , σύμφωνα με την αξιολόγηση σειράς περιβαλλοντικών και φυσιολατρικών κινήσεων,. Βέβαια είναι ερευνητέο το κατά πόσο το νεόκοπο «Εθνικό πάρκο» συνιστά αναβάθμιση του προϋπάρχοντος «Εθνικού Δρυμού Ολύμπου» που δημιουργήθηκε το 1938, αλλά ας μην είμαστε μίζεροι : Το ΥΠΕΚΑ το τελευταίο διάστημα έχει συνδεθεί με τόσες αρνητικές διευθετήσεις, ώστε ακόμη και η εκ μέρους του εξωτερίκευση μιας φιλικής προς το περιβάλλον διάθεσης πρέπει να αντιμετωπίζεται με ανακούφιση….

Η ανακοίνωση των οργανώσεων χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ενός νέου «μετώπου» μεταξύ «φτασμένων» ΜΚΟ και ορειβατικών συλλόγων, που συνήθως περιορίζονται σε εκδρομικές δραστηριότητες, παρά το γεγονός ότι τα μέλη τους διακατέχονται από οικολογικές ευαισθησίες. Χαιρετίζοντας το υπό έκδοση προεδρικό διάταγμα, οι οργανώσεις προτείνουν μια άλλη διαχείριση του «Ολύμπιου χώρου», χωρίς εκείνα τα στοιχεία που υποβαθμίζουν την φυσικότητα και αρτιότητα του τοπίου και της φύσης: Και τέτοια στοιχεία, μεταξύ άλλων, είναι η λειτουργία τελεφερίκ και χιονοδρομικών κέντρων, όπως επίσης η υπερβολική οδοποιία : Η οποία οδοποιϊα – ειρήσθω εν παρόδω –είναι η κύρια παράπλευρη απώλεια από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε ορεινούς όγκους….

Οι Οργανώσεις που υπογράφουν την ανακοίνωση :

Αρκτούρος

Διασωστική Ομάδα Πιερίας

Δίκτυο Περραιβία

Εθελοντική Ομάδα Δράσης ν. Πιερίας

Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

ΕΟΣ Βροντούς

ΕΟΣ Καρίτσας

ΕΟΣ Κατερίνης

ΕΟΣ Λιτοχώρου

Επιτροπή Περιβάλλοντος του δικτύου Περραιβία

Καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός

Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Σπυρίδωνα

Ορειβατικός Σύλλογος Αιγινίου

ΣΕΟ Κατερίνης

Φίλοι του Περιβάλλοντος – Πιερία 2008

Φίλοι της Φύσης – Friends of Nature

Περισσότερα στο

http://naturefriends-gr.blogspot.com/2012/01/blog-post_21.html 

Στην κατοχή αποψιλώνουν τα δάση....

Η αναφορά της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ στα δάση της Δυτικής Μακεδονίας που αποψιλώνονται, με έκανε να θυμηθώ τον πατέρα μου – που πέθανε σαν σήμερα, πριν 16 χρόνια… Και ο οποίος  μου διηγιόταν για την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ότι η «ενεργειακή ασιτεία» στην οποία είχαν καταδικάσει την Αθήνα οι κατακτητές , έκανε τον κόσμο να αναζητά όπως-όπως ξύλα για τη παρασκευή φαγητού και τη θέρμανση. Οι πιο συστηματικοί «κυνηγοί καυσόξυλων» είχαν πάρει το όνομα «ξυλάδες» και έκαναν εξορμήσεις κυρίως στον Υμηττό – το πιο κοντινό βουνό στη πρωτεύουσα – πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την ολική αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων. Η καταστροφή ήταν ορατή ακόμη και σε φωτογραφίες του 1948, που είχαν τραβηχτεί στην περιοχή της Μονής Καισαριανής…Χαρακτηριστικό της εποχής ήταν  ότι ύστερα από ένα γερμανικό μπλόκο που ακολούθησε  σύγκρουση με τον ΕΛΛΑΣ και το θάνατο ενός στρατιώτη των κατοχικών δυνάμεων, πολλοί ξυλάδες έτυχε να πέσουν στα δίχτυα των Γερμανών και να τουφεκιστούν, σε αντίποινα για τη δράση των Ελλήνων ανταρτών…

Η ανακοίνωση της ΟΚ Κοζάνης (10.12.11)σχετίζεται  με μια ορισμένη επανάληψη της ιστορίας - δείχνοντας ότι οι κατοχές μας επαναφέρουν σε  προηγούμενες ενεργειακές φάσεις….Γράφει η ΟΚ Κοζάνης :

«Διαστάσεις παίρνει η ανεξέλεγκτη υλοτομία σε όλη τη χώρα. Πέραν των πάγιων αιτιών, φέτος έρχεται να προστεθεί και η δυσβάσταχτη οικονομική κρίση, που αναγκάζει πολλούς να «ξεχάσουν» το πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης και να στραφούν στα καυσόξυλα. Αποτέλεσμα ν’ ανεβεί ραγδαία και η τιμή των τελευταίων και να φτάνει σήμερα στα 130 €/τόνο, δηλαδή καπέλο 20% σε 4-5 μήνες !!

Άμεσο επακόλουθο είναι να αυξηθεί κατακόρυφα η ξύλευση είτε για ιδιωτική χρήση είτε για εμπορία. Οι πιέσεις που δέχονται τα δάση, αλλά και τα περιαστικά άλση, είναι μεγάλες. Οι επαγγελματίες υλοτόμοι, αλλά κυρίως τα λαθραία κυκλώματα υλοτομίας αποψιλώνουν ολόκληρες εκτάσεις, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από τα δασαρχεία, και οι καταγγελίες είναι πλέον καθημερινές.

Στο Γράμμο και στο Βίτσι οι ζημιές είναι μεγάλες. Τα αλυσοπρίονα επελαύνουν παντού και ειδικά στις δυσπρόσιτες πλαγιές, λεηλατώντας το δασικό μας πλούτο. (Κι αυτή τη φορά δεν μπορούμε να φορτώσουμε το έγκλημα στους Αλβανούς λαθρουλοτόμους που παραβιάζουν τα σύνορα, αλλά κυρίως στους ημεδαπούς που έχουν αναδειχτεί .. πρωταθλητές). Από τη Βλάστη επίσης είχαμε κατά καιρούς καταγγελίες είτε για λαθραία υλοτόμηση είτε για αυθαίρετες υπερβάσεις στις ποσότητες που καθορίζουν τα δασαρχεία.

Αλλά και στο Βόιο δε λείπουν τα κρούσματα. Ακόμη και οι νόμιμες υλοτομήσεις που ανατίθενται σε εργολάβους συχνά ξεπερνούν τα όρια και προκαλούν τοπικές αντιδράσεις. (Πριν λίγους μήνες είχαμε την κόντρα των κατοίκων Πενταλόφου – Βυθου με το Δασαρχείο Τσοτυλίου για την αποψιλωτική υλοτόμηση που ενέκρινε το τελευταίο κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας).

Η Οικολογική Κίνηση Κοζάνης έχει ασχοληθεί πολλές φορές στο παρελθόν με κρούσματα λαθραίας υλοτομίας ή αυθαίρετης κοπής δέντρων (παραποτάμιο δάσος Ζάβορδας, δασάκι Εξοχής, άλσος Αργίλου κλπ). Φέτος όμως οι παρανομίες έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Το θέμα είναι γνωστό σε όλες τις Δασικές Υπηρεσίες της χώρας, οι οποίες όμως είτε είναι αποδεκατισμένες λόγω περικοπών και οργανικών κενών είτε ολιγωρούν και σπεύδουν βραδέως. Η Γενική Δ/νση Δασών Μακεδονίας – Θράκης με τη διαταγή 77062/8-11-2011 ζητά την εντατικοποίηση των ελέγχων για παράνομες υλοτομίες. Πλην όμως οι δασοφύλακες απαντούν (ΑΠ 24, 25 /11/ 2011) ότι έχουν ελλείψεις ή ότι δεν εγκρίνονται τα εκτός έδρας ή ότι έχουν περιοριστεί οι δαπάνες καυσίμων…... »

Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Κομοτηνής

Έχω περάσει μερικές φορές το φαράγγι του ποταμού Δημοσάρη στην Εύβοια και έχω σημειώσει ένα μέρος της διαδρομής, όπου «άνθρωποι καλής θέλησης» και ταυτόχρονα αποδέκτες κάποιου προγράμματος(…..), φρόντισαν να δημιουργήσουν μια μεγάλη τσιμεντόσκαλα για να «ευκολύνουν» τους χρήστες του χώρου, ορειβάτες, τουρίστες, πεζοπόρους. Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που έγινε η σκάλα, αλλά ακόμη θυμάμαι τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των φυσιολατρών για το είδος της παρέμβασης – άκου τσιμέντο στη καρδιά ενός τέτοιου φυσικού σχηματισμού! Οι αντιδράσεις αυτές μου  έδιναν αισιοδοξία, έτσι όπως εκφράζανε  κάποιους  ποιοτικούς προσανατολισμούς  για τη φύση, για το τοπίο, για την καλώς νοούμενη τουριστική ανάπτυξη : Γιατί ορειβασία και ορεινή πεζοπορία δεν είναι  απλώς ένας τρόπος να γυμνάζεσαι σε ένα ουδέτερο και αδιάφορο χώρο, όταν μάλιστα υπάρχουν τα γυμναστήρια με τους «διαδρόμους» ποικίλουσας ταχύτητας !  Δεν είναι μια απλή «χρήση» της υπαίθρου, με αδιαφορία προς  τις επεμβάσεις που γίνονται – αιολικά πάρκα, κεραίες τηλεφωνίας, οδικά δίκτυα, λατομικές και μεταλλευτικές δραστηριότητες.. Δεν είναι μια χαζοχαρούμενη   παράκαμψη των τεχνοβανδαλισμών και των τερατογενέσεων κάθε κατηγορίας.

Οι  ορειβατικοί σύλλογοι δεν είναι κόμματα και δεν έχουν καμιά υποχρέωση να «κατεβάσουν θέσεις» για τη διαχείριση της υπαίθρου, όμως είναι υποχρεωμένοι να είναι κάτι παραπάνω από καταναλωτές της φύσης :  Κοντολογίς να επιτελούν  ένα κοινωνικό και περιβαλλοντικό έργο.

Ο ΕΟΣ Κομοτηνής , για τον οποίο έχουμε αναφερθεί κάμποσες φορές, επιτελεί ένα τέτοιο έργο. Νέμεται τα βουνά της πατρίδας μας, αλλά δεν περιορίζεται  σε μια μονοδιάστατη σχέση.

Στις εν όψει φωτογραφίες παρουσιάζεται μια «εκπαιδευτική διαδικασία» για τη χρήση ορειβατικού-διασωστικού φορείου, που έγινε από την ΕΜΑΚ Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης προς 25 ορειβάτες του ΕΟΣ Κομοτηνής. Οι άνθρωποι προσέχουν, για να έχουν τον εαυτό και τους συνοδοιπόρους τους ασφαλείς.......

Μια επανόρθωση συν , μια αυταπάτη πλην………

Σε πρόσφατη ανάρτηση υπό τον τίτλο  Οι αεριτζήδες και οι τοπικές κοινωνίες έκανα αναφορά  στην υποχώρηση που υποτίθεται ότι  έκαναν οι  «Οικολόγοι  Πράσινοι – Πολιτική Κίνηση Λαμίας» προς τον Στέφανο Σταμέλλο, γνωστό ως ορειβάτη και φίλο της φύσης, γνωμοδοτώντας  περί της ακαταλληλότητας του όρους  Οίτη (κοντινό στην γενέτειρα του ΣΣ)   για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου. Έλεγα συγκεκριμένα, μετά από σχόλιο για το  «αιολικό ιδεολόγημα» που εκτίθονταν  στις πρώτες παραγράφους του κειμένου :

«  Έχουν όμως και τον Στέφανο μαζί τους, οπότε πρέπει να του ρίξουν ένα ξεροκόμματο. Του πετάνε λοιπόν την Οίτη – περί της οποίας αποφαίνονται ότι δεν σηκώνει αιολικό πάρκο …. Οπότε : ΚΑΙ η ορειβατική πίτα του Στέφανου ακέρια, ΚΑΙ το αιολικό ιδεολόγημα που υπηρετούν χορτάτο…..

 Ως   επιμελητής αρκετών  κειμένων του Σταμέλλου που δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ και ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ και διακρίνονταν (στην αρχική τους μορφή) για την ακαταστασία τους, ξεγελάστηκα μπροστά στο  κείμενο που πήρα από την  Πολιτική Κίνηση των ΟΠ  Λαμίας – το οποίο είχε  σαφήνεια και τυπική ορθότητα. Δεν κατάλαβα ούτε μπορούσα  να  φανταστώ  αυτό που μου δηλώθηκε με χθεσινό email του  Σταμέλλου, ότι αυτός  ο ίδιος είναι ο συντάκτης του κειμένου της Πολιτικής Κίνησης των ΟΠ Λαμίας !  Με άλλα λόγια  ο ορειβάτης/φυσιολάτρης που γνώριζα  και ο υποστηρικτής των μαζικών αιολικών – φυσικά «υπό  όρους», «με συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας» κλπ.κλπ. – ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ !

Αποδέχθηκα φυσικά την απόφασή  του   για διακοπή των emailικών μας σχέσεων, αλλά ταυτόχρονα αναμέτρησα  το βαθμό της διείσδυσης της «αιολικής ιδεολογίας» και των συμπαρομαρτούντων  στους οικολογίζοντες χώρους.…  

 Παράλληλα όμως, με αφορμή ομιλία του δημοσιογράφου  Δελαστίκ(30.111.2011)  και σχετική υπόθεσή του περί της πιθανής χρήσης ολόκληρων περιοχών της Ελλάδας για τις ενεργειακές ανάγκες της Γερμανίας, αλλά και με βάση παλιότερες αναφορές  του συγγραφέα - οικογεωγράφου Μοδινού για την επιβολή εξωστραφών ή μονοκαλλιεργητικών προσανατολισμών σε τριτοκοσμικές  χώρες  προς όφελος των δυτικών  καπιταλιστικών συμφερόντων , μπήκα σε σκέψεις όσον αφορά  τον καθοριστικό παράγοντα της μεταφοράς στην Ελλάδα μιας ντεμοντέ τεχνολογίας ( “bon pour l’ orient”!), όπως είναι τα μεγάλα χερσαία αιολικά πάρκα  : Αναρωτήθηκα για το  τι καθορίζει την ενεργειακή φυσιογνωμία της χώρας – είναι  οι απαιτήσεις του Κιότο και του 20% ή η  άμεση επιταγή μιας ξένης δύναμης για ενεργειακές καλλιέργειες μεγάλης κλίμακας;

Μια χώρα του Μνημονιακού σήκω-πάνω-κάτσε-κάτω, με «προϋπηρεσία»  σε κόμματα όπως εκείνα τα αλήστου μνήμης του 19^ου αιώνα – το «Γαλλικό», το «Αγγλικό», το «Ρωσικό» - δεν θα το είχε σε τίποτε να χτίσει στον 21ο αιώνα και ένα «Γερμανικό» κόμμα….  Ας ξέρουμε τουλάχιστον τι μας γίνεται, ας προπονούμαστε πολιτικά κάνοντας βάσιμες υποθέσεις,  ας ξέρουμε για τον εχθρό εντός των τειχών….

ΥΓ1. Ακολουθούν δυο αναρτήσεις , προς γνώση και συμμόρφωση, κυρίως δική μου :

 Η θλίψη των χιονοδρομικών και μια ενέργεια του Τρεμόπουλου

ΣΤΑΜΕΛΛΟΣ, ΣΤΟΝ ΚΙΣΣΑΒΟ……

ΥΓ2. Στη φωτογραφία(όρος Παναιτωλικό), ο πιο όμορφος είμαι εγώ, ο άλλος είναι ο Σταμέλλος….

Δασική έκταση προς τιμήν του Γιώργου Ντούρου(1948-2008)

Σε συνέχεια της περσινής αναδασωτικής προσπάθειας, ο ΕΔΑΣΑ και η ΑΝΙΜΑ προχωρούν στην περιποίηση  έκτασης που έχουν "υιοθετήσει" προς τιμή του πρώην Δασάρχη Πάρνηθας Γιώργου Ντούρου.

Οι δύο οργανώσεις φύτευσαν πέρυσι  εκατοντάδες δέντρα με τη συμβολή εθελοντών, ενώ  φέτος  θα προχωρήσουν  με την συμβολή φίλων του περιβάλλοντος  σε εργασίες περιποίησης (διαμόρφωση λάκων κτλ.)  και αντικατάστασης δενδρυλλίων,  όπου αυτό είναι αναγκαίο.
Το ραντεβού  είναι για το Σάββατο και την Κυριακή, 5 και 6 Νοεμβρίου 2011 στις 09.30 στην θέση Παλαιοχώρι (στο φυτώριο της Αγίας Τριάδας, στην πηγή Παλαιοχώρι). Από εκεί θα μετακινηθούν μαζικά προς την περιοχή αναδάσωσης. Απαραίτητα :  νερό,  κολατσιό , κατάλληλα ρούχα και δουλειά  ως τις 14.00. 

Σύμφωνα με τις οδηγίες του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού  και του Δασαρχείου Πάρνηθας, στις αναδασωτικές εργασίες μπορούν να συμμετέχουν  μόνο ενήλικες.

Εξ άλλου  στις 19 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει ξανά η αναδάσωση των καμένων περιοχών του Δρυμού για το 2011-2012. Όσοι συμμετείχαν πέρσι θα ειδοποιηθούν  από τους φορείς που την οργανώνουν (Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, Δασαρχείο Πάρνηθας και WWF Ελλάς) ενώ όσοι θέλουν  να συμμετέχουν για πρώτη φορά μπορούν να αποτανθούν στο  parnitha.wwf.gr.

Η επιτυχία της προσπάθειας εξαρτάται από την συμμετοχή όσο περισσοτέρων γίνεται ατόμων. Για αναλυτικές  πληροφορίες  στα 6942 214150 και 6936 986423 και  www.edasa.gr

ΥΓ.  Στη φωτογραφία, ο Γιώργος Ντούρος σε ομιλία του για το Ποικίλον Όρος (2005)