O κύριος Κουκουλόπουλος

Ο κύριος Πάρις Κουκουλόπουλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ,  παλιός Δήμαρχος της Κοζάνης,  είχε ξανακάνει τον ζόρικο έναντι των μνημονιακών ρυθμίσεων. Ήταν το 11, επί κυβερνήσεως Παπανδρέου-Τσολάκογλου, η δε υπόθεσή του είχε αντιμετωπισθεί με την χορήγηση δόσεων της δραστικής ουσίας «υφυπουργίνη» (Τον κάναν υφυπουργό, εν ολίγοις….). Τότε ο κ. Κουκουλόπουλος ηρέμησε.

 
Τώρα ο πρώην κ. Δήμαρχος επανέρχεται στο προσκήνιο ,με αφορμή την συζήτηση στο Α' Θερινό Τμήμα της Ολομέλειας της Βουλής, κάνοντας  λόγο για κυβερνητικές αστοχίες που βαραίνουν το πολιτικό κλίμα….

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μίλησε  για «ξεκούραστους τεχνοκράτες»  και τόνισε  χαρακτηριστικά:

«Πρέπει να κατανοήσουν οι ξεκούραστοι τεχνοκράτες ότι κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν θα  γίνει αποδεκτός από αυτή την Βουλή».

 

Δεν καταλαβαίνω αυτό το «ξεκούραστοι»…Μήπως υπονοεί ότι αυτός και οι του ιδίου φυράματος είναι «κουρασμένοι»;

Εγώ πάντως θα πάρω στα σοβαρά τη δήλωση του κ. Κουκουλόπουλου, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πολιτικά κεφάλαια για  νέες εξαγορές….

Προστατεύουν την αντιδασική νομοθεσία ! Παρά την απόφαση του ΣτΕ !

Του Γιώργου Μπάρδα

«Ιστορίες αντιδασικής υστερίας» επιγραφόταν άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στο φύλλο μας της 6ης Απρίλη του 2013 (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/726/ Περιβάλλον/18998.Ιστορίες-αντιδασικής-υστερίας) και αναφερόταν στις πολύχρονες περιπέτειες που πέρασε μια απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που δέχεται τον επιστημονικό ορισμό του δάσους. Το νομικό καθεστώς επανήλθε στη σωστή του βάση (οι σχετικές διατάξεις των δασοκτόνων νόμων 3208/2003 και 3818/2010 κρίθηκαν αντισυνταγματικές) με την απόφαση 32/2013 του ΣτΕ. Μολονότι η υπόθεση εξετάστηκε το Νοέμβρη-Δεκέμβρη του 2011, η σχετική απόφαση εκδόθηκε το Γενάρη του 2013.

Εννοείται πως όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν προξενήθηκε τεράστια ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας. Όμως, η «περιπέτεια» συνεχίστηκε και μετά τη δημοσίευση της απόφασης 32/2013 του ΣτΕ. Πέρασε μισός χρόνος από τότε και η απόφαση παραμένει ουσιαστικά κενό γράμμα, μολονότι είναι υποχρεωτική η άμεση εφαρμογή της (αυτό πλέον το έχει μάθει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, απ’ αφορμή την απόφαση του ΣτΕ για την κρατική ραδιοτηλεόραση). Αυτό το επισημάναμε με άλλο άρθρο μας, στις 13 Απρίλη του 2013, υπό τον τίτλο «Απαιτείται άμεση και αποφασιστική δράση για την εφαρμογή της Απόφασης 32/2013 του ΣτΕ, που επαναφέρει τον επιστημονικό ορισμό του δάσους» (βλ. http://www.eksegersi.gr/issue/727/Περιβάλλον/19046.Απαιτείται-άμεση-και-αποφασιστική-δράση

), όμως και η αρθρογραφία μας και οι συνεχείς οχλήσεις και πιέσεις μας στους αρμόδιους δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Έτσι, με διάφορους τρόπους, συνεχίζεται η εφαρμογή των αντιδασικών νόμων και η καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας.



Την περασμένη Τρίτη, στείλαμε αίτηση με παραλήπτες τον Ειδικό Γραμματέα Δασών Γ. Αμοργιανιώτη και τον Γενικό Διευθυντή Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος Κ. Δημόπουλο, με την οποία απαιτούμε απ’ αυ τούς να ανταποκριθούν στο αίτημα του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος Τρύφωνα Δασκαλάκη, ο οποίος με έγγραφό του ζητά την έκδοση εφαρμοστικής εγκυκλίου, η οποία θα αποτελεί οδηγό για όλες τις δασικές υπηρεσίες της χώρας, ώστε να εφαρμόζεται απ’ αυτές η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ.



Δίνουμε στη δημοσιότητα αυτή την αίτηση, η οποία –πέραν των άλλων– καθιστά τους δυο αυτούς υπηρεσιακούς παράγοντες υπεύθυνους για κάθε ζημιά που προκαλείται στο δασικό πλούτο. Αν τους εμποδίζει η πολιτική ηγεσία και δεν τους επιτρέπει να κάνουν το καθήκον τους, ας βγουν να το πουν. Υπόλογοι, όμως, αυτή τη στιγμή είναι οι ίδιοι.

H κυρία Βούλτεψη

Αντιγράφω από το Αριστερό blog :

Η συζήτηση στο πρωινό πάνελ του Σκάϊ αφορά στο κλείσιμο του δημοτικού σχολείου Καρκαδιώτισσας στο Ηράκλειο Κρήτης , το οποίο συγχωνεύεται με το δημοτικό του Προφήτη Ηλία. Οι γονείς των μαθητών διαμαρτύρονται εντόνως για τον εξαναγκασμό των παιδιών τους να μετακινούνται 15 χιλιόμετρα κάθε μέρα για να μεταβούν στο γειτονικό χωριό. Η Σοφία Βούλτεψη έχει την αφοπλιστική απάντηση που θα κολλήσει στον τοίχο τους γονείς των μαθητών με τις παράλογες απαιτήσεις : "Γιατί, ο γιος μου που έφευγε από την Γλυφάδα και πήγαινε στην Παλλήνη πόσα χιλιόμετρα είναι;"...


Βρίσκω ότι η στάση της βουλευτίνας της ΝΔ έχει  κάτι από τη στάση της Μαρίας Αντουανέτας , έναντι των λαϊκών αιτημάτων της εποχής της για ψωμί : Η Αντουανέτα αντιπρότεινε στους πειναλέους της γαλλικής επανάστασης το παντεσπάνι, η Βούλτεψη αντιπροτείνει το πολυτελές σχολικό πούλμαν και την κατ’ οίκον ανάληψη των μαθητών έναντι των λεωφορείων ή των αγροτικών Ντάτσουν….

Όποιος νομίζει ότι αξίζει το κόπο, ας ρίξει μια ματιά κι εδώ….

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/04/blog-post_6818.html

ΤΡΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

του Γιάννη Μαύρου

Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών




1. Υπό ομαλές συνθήκες, η επιδίωξη μιας «Κυβέρνησης της Αριστεράς», όπως ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν και εύλογη και θεμιτή, εφ’ όσον βέβαια συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις άσκησης πραγματικής εξουσίας, δηλαδή –πρώτα και κύρια- η στιβαρή παρουσία λαϊκού κινήματος ικανού όχι μόνο να δώσει την εντολή στις πολιτικές δυνάμεις που το εκπροσωπούν αλλά και να απαιτήσει στη συνέχεια -και στην ανάγκη να επιβάλλει- την εκτέλεσή της.

Δυστυχώς σήμερα δεν συντρέχουν τέτοιες προϋποθέσεις. Το λαϊκό κίνημα είναι τραυματισμένο από δεκαετίες κομματοκρατίας και διαφθοράς και η Αριστερά παραμένει κομματικά διασπασμένη και χωρίς άμεση προοπτική επανένωσης. Επί πλέον, οι επικρατούσες συνθήκες κάθε άλλο παρά «ομαλές» είναι. Η Χώρα βρίσκεται υπό κατοχή και διοικείται αντιδημοκρατικά από τον Μάϊο του 2010 ως αποικία χρέους από την τρόϊκα των δανειστών και τους ντόπιους συνεργάτες της, ενάντια στη θέληση του Ελληνικού Λαού, θυσία στο βωμό της διάσωσης του Ευρώ και των τραπεζών, έρμαιο στις διαθέσεις και τις στοχεύσεις των ιμπεριαλιστών, λόγω της σημαντικής γεωπολιτικής και γεωοικονομικής της θέσης.

Υπό αυτές τις συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, με την οικονομία καταρρέουσα, την κοινωνία υπό διάλυση, δίχως κράτος και δημοκρατία και με ορατό τον κίνδυνο ενεργοποίησης σεναρίων ανωμαλίας, προκειμένου να επιβληθούν αντιδραστικές λύσεις άνωθεν, είναι λάθος η επιδίωξη «Κυβέρνησης της Αριστεράς», δηλαδή κυβέρνησης μειοψηφίας, κυβέρνησης που θα εντείνει την πόλωση και τον διχασμό της κοινωνίας και τα φοβικά της ανακλαστικά. Αυτό που χρειάζεται η Χώρα και ο Λαός είναι Ελληνική Κυβέρνηση που να εκφράζει και να υπηρετεί τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, δηλαδή κυβέρνηση δημοκρατική, πατριωτική και ριζοσπαστική. Μια τέτοια κυβέρνηση θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να χαράξει και να ακολουθήσει «αριστερή» πολιτική, να έρθει δηλαδή σε σύγκρουση με το ολοκληρωτικό καθεστώς που κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Γερμανίας και να δώσει το έναυσμα για την ανατροπή του.

Μούγκα της Πολιτικής Οικολογίας, στη στρούγκα του νεοφιλελευθερισμού

Η άλωση της πολιτικής οικολογικής σκέψης μέσα στα πλαίσια του άκριτου και ιδιοτελούς ευρωπαϊσμού, καθώς επίσης και μέσα στα πλαίσια της μνημονιακής «αναμορφωτικής» αντίληψης, δεν ήταν φυσικά το κυρίαρχο γεγονός της πολιτικής ζωής της τελευταίας περιόδου…. Όμως ήταν ένα σημαντικό γεγονός από την άποψη ότι απέτρεψε τη σύνθεση των μεγάλων προταγμάτων ποιότητας ζωής, κριτικής του καταναλωτισμού και επαναπροσδιορισμού του Σοσιαλισμού - πέρα από την οικονομίστικη λογική του παλαιοκομμουνισμού. Απέτρεψε μια νέα αντιπολίτευση εκ των ένδον του συστήματος, αλλά και τη σκιαγράφηση μιας εναλλακτικής «διαδρομής εξόδου» και ενός εναλλακτικού προτύπου σοσιαλιστικής διαχείρισης – περί του οποίου η συμβατική αριστερά τηρεί σιγήν ιχθύος επί δεκαετίες… Η υποταγή της πολιτικής οικολογίας στους συντηρητικούς παράγοντες των Βρυξελλών και της Αμερικής – με γνωστότερο πολιτικό «σύνδεσμο» τον Κον Μπεντίτ – αποσιώπησε βασικά θεωρήματα του χώρου, όπως το της περιορισμένης αξιοπιστίας των συμβατικών ΑΕΠ, όπως των επιφυλάξεων έναντι της άκριτης οικονομικής μεγέθυνσης, όπως του ποιοτικού μετασχηματισμού παραγωγικών δυνάμεων και κατανάλωσης, όπως της ανάπτυξης ενός συνδικαλιστικού κινήματος με ολιστικούς στόχους : Όχι μόνο αναδιανεμητικούς αλλά σχετικούς με την ποιότητα της εργασιακής διαδικασίας και το είδος των προϊόντων…

Και ενώ η θεωρητική και πολιτική μούγκα έπεφτε στη στρούγκα της μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σαν τον Γιάννη Παρασκευόπουλο που εμμένουν σε πολιτικές ασημαντότητες , χωρίς να ομολογούν τη ζημιά που προκάλεσε στο εναλλακτικό κίνημα η διφορούμενη έως διπρόσωπη στάση των Ελλήνων Οικολόγων Πρασίνων. Χωρίς να αναγνωρίζουν τη σημασία της βίαιης έως απατεώνικης εισόδου της χώρας στο καθεστώς του μνημονίου (μέσω της παραποίησης στατιστικών στοιχείων), χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το μέτωπο που θέλουν να «στήσουν» έναντι του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ «δεν φτουράει» - εάν συνδυάζεται με την υπονόμευση του αντιμνημονιακού αγώνα. Ενώ ο θάνατος φτερουγίζει πάνω στην ελληνική κοινωνία και απειλεί με τη διαμόρφωση μιας νεοφεουδαρχικής «αποικίας χρέους» - του είδους εκείνου που αναπτύσσεται με επιτυχία στην Αφρική από καθωσπρέπει καπιταλιστές εμφορούμενους από τις αρχές του «υγιούς ανταγωνισμού» - ο Παρασκευόπουλος φαντασιώνει την « θανάσιμη αυτοπαγίδευση της ελληνικής αριστεράς»…Διαβάστε την σοφιστική του, που δεν συνδέεται με τις όποιες ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της ευρωζώνης, αλλά με μια μάταιη κίνηση - για το «ακουσθήναι» των τραυματισμένων Οικολόγων Πρασίνων ως φορέων διακριτής αντίληψης….



Όλο το κείμενο του Παρασκευόπουλου

Γειά σου Κώστα….

Κώστα, ωραίο το κείμενό σου στην ΑΥΓΗ, καλό είναι να λέγεται και κάτι για τους συντρόφους/ισες που όταν μαζευτούν πολλοί και αυγατάνει η δύναμή τους, κάνουν σα να σφύριξε ο διαιτητής πέναλτυ στην ομάδα τους,  ενώ η μπάλα παιζόταν στη σέντρα…Καλώς έκανες αναφορά στο πολιτικό πολιτισμό που επιβάλλει να σεβόμαστε τους αντιπάλους – κι όχι να τους γιουχαϊζουμε ενώ τους έχουμε καλεσμένους . Καλώς υποκίνησες – στον υποφαινόμενο τουλάχιστον – ορισμένους συνειρμούς για την αξία κάποιων κυριλέ αξιών – π.χ το να εκτιμάς τη παρουσία ξένων αγωνιστών και να το βουλώνεις, όταν αυτοί μιλάνε από του βήματος…

Κώστα, δικαιώνεις τη ψήφο που σου έδωσα στο συνέδριο, αλλά ρε μπαγάσα, τι την ήθελες εκείνη την υπόσχεση που μου είχες δώσει προ συνεδρίου, ότι αμέσως μετά από αυτό, στις 15 του μηνός, θα ασχοληθούμε με τα θέματα της Αττικής Συνεργασίας; Το ξέρεις ότι μια φορά κι έναν καιρό, με κάτι τέτοιες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ο Συνασπισμός «κατάφερνε» να διώχνει τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν;

http://www.avgi.gr/article/683501/asximes-pleures-tou-sunedriou-mas

ΣΥΡΙΖΑ Σητείας και Τοπλού

Ο ΣΥΡΙΖΑ Σητείας βγάζει ανακοίνωση σχετικά με την πρόσφατη υπόθεση της εκμίσθωσης του μετοχίου Βάϊ από  Μοναστηριακούς παράγοντες στη Minoan Group, για 20 χρόνια… Ο ΣΥΡΙΖΑ Σητείας ενδιαφέρεται για την υπόθεση Τοπλού γενικώς – γι αυτά τα 26.000 μοναστηριακά στρέμματα που κάνουν κάποιους επενδυτές της συμφοράς να ξερογλύφονται. Γι αυτό και είχε βγάλει ανακοίνωση πέρυσι, 12.10.2012.

Ακολουθούν τρία κείμενα, προς ενημέρωση όλων :

1. Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (τότε) της 12.10.2012

2. Σχολιασμός της από εμένα, μια βδομάδα αργότερα

3. Το τελευταίο κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ  Σητείας, εναντίον της μίσθωσης του Βάϊ, η οποία μίσθωση στα μουλωχτά επιχειρεί να ανοίξει την πόρτα που έκλεισε πριν λίγα χρόνια το περιβαλλοντικό κίνημα με τους αγώνες του….

Λαφαζάνης – Νταβανέλος στην εκδήλωση της ΕΣΗΕΑ 25.7.13

Πρόσεξα τις ομιλίες των δυο βασικών συντελεστών του «Αριστερού ρεύματος», που απαντούσαν με τον ίδιο περίπου τρόπο στο επίμαχο θέμα της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ για την διαμόρφωση μιας αριστερής κυβέρνησης…Και οι δυο συγκλίναν στη κατεύθυνση του αποκλειστικού «προσεταιρισμού» του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ – μόνο που ο Πάνος Λαφαζάνης πρόσθετε μια νέα διάσταση : Για το ότι οι δυνάμεις των δυο «αθροιζόμενες» με τις αντίστοιχες του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παρήγαγαν απλώς ένα μεγαλύτερο άθροισμα , αλλά και μια νέα ποιότητα, ελκυστική για τον μείζονα κόσμο της αριστεράς.



Η θέση αυτή του Λαφαζάνη θάπρεπε να προσληφθεί ως υπόθεση μάλλον, παρά ως βεβαιότητα. Και τούτο γιατί οι τρεις μαζί θα μπορούσαν – ενδεχομένως - να δουλέψουν πολύ χειρότερα από ό,τι οι τρεις ξεχωριστά, σε σαφή οργανωτική και ιδεολογική απόσταση.



Το πλέον σημαντικό σημείο της ομιλίας Λαφαζάνη αφορούσε την επανα - νοηματοδότηση της έννοιας αριστερά : Μια νοηματοδότηση διαφορετική από τις μέχρι τώρα συμβατικές - με την Αριστερά της διαμαρτυρίας, του τάδε τοις εκατό σε συνεργασία με τις πλειοψηφικές προοδευτικές δυνάμεις κλπ. – αλλά με μια Αριστερά της ευρείας κοινωνικής βάσης , θα έλεγα με δυνάμει πλάτος έως 80 και 90% της κοινωνίας, με μια πρόχειρη ταξική ανάλυση…. Αυτή η «ευρεία Αριστερά» - κατά πως την ονομάτιζε ο υποφαινόμενος επί χρόνια, από τις στήλες της Εποχής και της Αυγής - προφανώς δεν θα χρειαζόταν και άλλες κολεγιές και συμμαχίες για να υλοποιήσει τους δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς στόχους της, μόνο που η ανέλκυσή της από περισσότερο ή λιγότερο παλιά ναυάγια θα απαιτούσε ένα ριζικά διαφορετικό, δημοκρατικό και αντιϊεραρχικό πνεύμα, σε πλήρη διάσταση με τον συμβατικό παλαιοκομμουνισμό.

Οι αποστάσεις και οι πυρκαγιές

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.7.13

Πριν λίγα χρόνια, σε μια συγκυρία «ολολυγμών» και κοινωνικού αναθέματος λόγω πυρκαγιών, ο εικαστικός καλλιτέχνης Τσόκλης είχε αναφερθεί στην αισθητική ποιότητα μιας δασικής πυρκαγιάς…. Πιστεύω ότι αυτή η αισθητική απόφανση θα έπρεπε να θεωρηθεί σεβαστή και συζητήσιμη, αρκεί να δηλωνόταν το ουσιώδες στοιχείο της απόστασης : Δηλαδή της απόστασης ασφαλείας του καλλιτέχνη-παρατηρητή, που είναι προφανώς μεγαλύτερη από την απόσταση (αν)ασφάλειας του μαχόμενου πυροσβέστη. Ή από την ελάχιστη απόσταση που δεν τήρησαν οι τέσσερεις πολίτες, που απανθρακώθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά του Υμηττού, 22 Ιουλίου 1998….



Τουλάχιστον από την εποχή του Νέρωνα, οι πυρκαγιές παρήγαγαν ένα ενδιαφέρον αισθητικό αποτέλεσμα. Ο υποφαινόμενος σε άρθρο του στην «Εποχή» είχε αναφερθεί στη συγκλονιστική οπτική εμπειρία κάποιων Αμερικανών στρατιωτών της δεκαετίας του 50, που υποχρεώθηκαν να παρακολουθήσουν στην έρημο της Νεβάδα , από απόσταση μόλις 25 χιλιομέτρων, μια ατομική έκρηξη.. Το θέαμα ήταν ασύλληπτο, οι αναλογίες του τοπίου τροποποιήθηκαν βάναυσα με την ανάδυση του ατομικού «μανιταριού» , όμως αυτή η ψυχεδελική εμπειρία που θα την ζήλευε ακόμη και ένας Νταλί επέφερε μεταγενέστερα καρκινικούς όγκους σε εκατοντάδες στρατιώτες , λόγω της έκθεσης στην ακτινοβολία…



Η απόσταση από την άποψη του χρόνου και του χώρου, ακόμη και η συναισθηματική απόσταση από τις ανάγκες της κοινωνίας, είναι σημαντική παράμετρος.

Ελεύθερη κατασκήνωση : Συνταγματικό δικαίωμα

Η ρύπανση του χώρου πρέπει να τιμωρείται αλύπητα, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται….Όμως το να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την καταστρατήγηση του συνταγματικού δικαιώματος των πολιτών στον δημόσιο χώρο, συνιστά μια καθαρά φασίζουσα πρακτική…

Για την υπόθεση της ελεύθερης κατασκήνωσης στο δημόσιο χώρο, σε μια περίοδο απίστευτης μνημονιακής ευνοιοκρατίας υπέρ των ξενοδοχιακών συμφερόντων , αναφέρονται οι Οικολόγοι Πράσινοι :


......η ελληνική νομοθεσία αντανακλά την πλέον συντηρητική και φοβική άποψη για το δημόσιο χώρο. Έρχεται σε αντίθεση με συνταγματικές διατάξεις που αφορούν στο δικαίωμα για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ.1), εκδήλωση του οποίου αποτελεί το δικαίωμα απόλαυσης των περιβαλλοντικών αγαθών. Δικαίωμα που απορρέει επίσης από το άρθρο 24 παρ. 1 Σ. για την προστασία του περιβάλλοντος. Επιπλέον ας ληφθεί υπόψη ότι η σκηνή θεωρείται κατοικία και συνεπώς καλύπτεται από το άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος), ενώ επιτρέπεται η είσοδος αστυνομικού οργάνου μόνο παρουσία δικαστικού λειτουργού. Άλλωστε η ελεύθερη κατασκήνωση αποτελεί μοναδική επιλογή διακοπών για όσους πλήττονται οικονομικά και η απαγόρευσή της έρχεται σε αντίθεση με τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της ατομικής ελευθερίας και της ισότητας στην απόλαυση των συλλογικών αγαθών.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΕΣ http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2010/07/blog-post_29.html


Όλο το κείμενο των ΟΠ

Δασοπυρόσβεση με νοικιασμένα ελικόπτερα…..

5 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ( Χαρά Καφαντάρη, θεόδωρος Δρίτσας, Δημήτρης Τσουκαλάς, Μαρία Διακάκη, Στάθης Παναγούλης) απευθύνουν ερώτηση και αίτημα διάθεσης εγγράφων, προς τους υπουργούς Εθνικής Άμυνας, Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Η ερώτηση και τα αίτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικά, λαμβανομένων υπόψη των περικοπών στον τομέα της δασοπροστασίας από την μνημονιακή κυβέρνηση και της ομολογίας του υπουργού Δένδια (συνέντευξη ΝΕΤ, 10-05-2013) ότι ο στόλος των πυροσβεστικών αεροσκαφών είναι ήδη πολύ γερασμένος και αμφισβητούμενης πτητικής ικανότητας, ενώ επιπλέον δεν υπάρχουν χρήματα για αγορά νέων αεροσκαφών…...

Λένε οι 2 βουλευτίνες και οι 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ :



Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η «προτίμηση» που δείχνει η Πυροσβεστική Υπηρεσία στην συντήρηση και μίσθωση πτητικών μέσων μέσω NAMSA (πλέον ΝSPA). H ΝΑMSA είναι νατοϊκός οργανισμός, που εδρεύει στο Λουξεμβούργο και έχει καταστατικό σκοπό την επίτευξη οικονομιών κλίμακας σε μαζικές προμήθειες στρατιωτικού εξοπλισμού για κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Η διαδικασία κατάρτισης συμβάσεων μέσω ΝΑMSA δεν διέπεται από το ελληνικό δίκαιο, δεν προβλέπει διαδικασία άσκησης ενδίκων μέσων ενώπιον των ελληνικών Δικαστηρίων και διενεργείται με την μέθοδο shortlist μεταξύ εταιρειών που επιλέγει η ίδια η ΝΑΜSA και όχι το Ελληνικό Δημόσιο.

Περαιτέρω, είναι γνωστό ότι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών από την κυβέρνηση, οξύνει ακόμη περισσότερο τις τεράστιες ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επίγεια μέσα, μεσούσης και της αντιπυρικής περιόδου. Εξάλλου, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός κ. Δένδιας έχει αναγνωρίσει και ομολογήσει (συνέντευξη ΝΕΤ, 10-05-2013, επίκαιρη ερώτηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού εν’ όψει της αντιπυρικής περιόδου, 23-05-2013) ότι ο στόλος των πυροσβεστικών αεροσκαφών είναι ήδη πολύ γερασμένος, αμφισβητούμενης πτητικής ικανότητας, ενώ επιπλέον δεν υπάρχουν χρήματα για αγορά νέων αεροσκαφών.

ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και ιμάντας μεταβίβασης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ....

Διαβάζω τον «οδηγό για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπως δημοσιοποιήθηκε στις 17.5.13 από το Τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, και στέκομαι σε ένα σημείο του όπου λέει :



«Είναι δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα εκπροσωπείται από μια παράταξη ανά δήμο. Αυτό απορρέει από την ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε ενιαίο κόμμα, από τις συλλογικές θέσεις μας στην Τ.Α., καθώς και την υποχρέωση υλοποίησης του αναπτυξιακού μας προγράμματος μας στα πλαίσια της Τ.Α.»



Μεγάλο παιδί που είμαι, μπορώ να ανακαλώ στη μνήμη μου εκείνες τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου όλοι – συμπεριλαμβανομένου καμιά φορά και του ΚΚΕ – υποστήριζαν ότι είναι «ανεξάρτητοι» , αλλά στη συνέχεια , στα τηλεοπτικά αποτελέσματα, παρουσιάζονταν ως δείκτες της απήχησης ή της υποχώρησης του Χ ή Ψ κόμματος - υπό τους καγχασμούς της σοβαρής κοινωνίας που ήξερε να μετράει τα λόγια της…..



Να υποθέσω ότι πρόκειται να παιχθεί η ίδια φάρσα, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ως συμπαίχτη ;

Και όλα αυτά που λέγονταν κατά καιρούς από ανανεωτές και ελευθεριακούς αριστερούς για την αυτονομία του αυτοδιοικητικού κινήματος;



Φυσικά δεν θέλω να υποστηρίξω ότι οι άνθρωποι που συμμερίζονται κάποιες αυτοδιοικητικές αρχές αποδεκτές μέσα στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, δεν θα ήταν ευκταίο να αντιμετωπίσουν τις τοπικές ιδιαιτερότητες με ένα ενιαίο τρόπο και να προβούν σε κοινές αυτοδιοικητικές δράσεις. Από την άλλη όμως πλευρά η αντιμετώπιση των τοπικών κοινωνιών ως πεδίων κατάληψης, ανεξάρτητα από τις τοπικές εκλεκτικές συγγένειες και συσπειρώσεις, δημιουργεί εξ αρχής μια απώθηση και αποτρέπει εκείνη την «όσμωση» των δυνάμεων, που έχει τόσο ανάγκη το δημοκρατικό αντιμνημονιακό κίνημα.



Στη σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ της 18.5.13 υποστήριζα :


http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1264.html


Ένα ακόμη θέμα, το οποίο θα ήθελα να θίξω, είναι οι προβλεπόμενη από το καταστατικό κύρωση της διαγραφής για τα μέλη, που διαφοροποιούνται από τη θέση του κόμματος στα αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά θέματα. Πρόκειται για μια ρύθμιση μονολιθικότητας, που καταστρατηγεί την αυτονομία των αντίστοιχων κοινωνικών χώρων. Μια ρύθμιση που επιεικώς αξίζει να χαρακτηριστεί «νεοσταλινική», που πρέπει να απαλειφθεί και να μην τεθεί ενώπιον του συνεδρίου του Ιουλίου…..



Θα έλεγα λοιπόν στους κκ γραφειοκράτες , που επιθυμούν διακαώς να παίξουν το ρόλο του σταλινικού «ιμάντα μεταβίβασης» : Οι αρχές της αυτονομίας του  αυτοδιοικητικού, συνδικαλιστικού και κάθε άλλου μαζικού κινήματος, αποτελούν δομικό στοιχείο της ριζοσπαστικής, αντιαυταρχικής και δημοκρατικής αριστεράς. Ας έχουν κατά νου ότι η πολιτική της ρίψης συριζαίων «αλεξιπτωτιστών» σε τοπικά ή κοινωνικά πεδία απειλείται με δεινή ήττα , που θα κάνει τους ίδιους να τρίβουν τα μάτια τους.

Όλος ο οδηγός

Τώρα τα μπαλώνουν....

Διαβάζω μια «ουδέτερη είδηση» από την «Καθημερινή», σε κείμενο που κυκλοφορεί ο Γ.Ματιάτος, συνεργάτης του βουλευτή Α. Αλεξόπουλου.….


«Με στόχο το έργο να κλείσει πριν από το τέλος του 2015, έτσι ώστε να μη χαθεί η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, ο ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) αναμένεται να δημοσιοποιήσει σήμερα την προκήρυξη του νέου διαγωνισμού για την ηλεκτρική διασύνδεση των Κυκλάδων. Ο πρώτος διαγωνισμός, στον οποίο είχε μειοδοτήσει κοινοπραξία των εταιρειών Siemens Α.Ε. Piysmian Powerlink Sri Nexans Norway A.S. και τον οποίο διεκδίκησε και η εταιρεία Ελληνικά Καλώδια (Όμιλος Στασινόπουλου), κηρύχθηκε άγονος από τον ΑΔΜΗΕ, λόγω αποκλίσεων της οικονομικής προσφοράς από τις προβλεπόμενες προδιαγραφές, αλλά και μη εύλογου τιμήματος…..»

Το έργο είναι το…γνωστό έργο, ύψους 400 εκατ. Ευρώ, που διεκδίκησε η Ζήμενς υποβάλλοντας καθυστερημένα την προσφορά της… Είναι το έργο που πρέπει να ενέπνευσε – μεταξύ άλλων – τον ερχομό της Μέρκελ στην Αθήνα πέρυσι το φθινόπωρο.

Γράφαμε τότε

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/10/blog-post_20.html


«….Στις 15 Οκτωβρίου 2012 κατατέθηκε από την ελληνική επιχείρηση (Καλλώδια ΑΕ) καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το μη αποκλεισμό της ξένης σύμπραξης (ΣΣ δηλαδή των ανταγωνιστών της) λόγω: α) λήξης ισχύος προσφοράς της, β) 33 αποκλίσεων από απαράβατους όρους Διακήρυξης και γ) 10 ουσιωδών ελλείψεων στα δικαιολογητικά συμμετοχής»…. ….. η επιτυχής έκβαση του διαγωνισμού για την ελληνική εταιρεία θα σήμαινε και την πιστοποίησή της ως παραγωγού υποβρυχίων καλωδίων υψηλής τάσης, που θα είχε τη δυνατότητα να εξυπηρετεί τον ελληνικό νησιωτικό χώρο και μια ευρύτερη αγορά με πολύ λίγους ανταγωνιστές….»


Με άλλα λόγια : Το γερμανικό γκουβέρνο μέσω της εγχώριας αρμοστείας, κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην ελληνική επιχείρηση και ψαλίδισε τις φιλοδοξίες της. Και έρχεται ο άλλος και σου μιλάει ψύχραιμα για μια από τις πιο εξόφθαλμες επιπτώσεις της αποικιοκρατίας νέου τύπου – ή του λουμπενοποιημένου καπιταλισμού, αν προτιμάτε….


Η συνέχεια του άρθρου της Καθημερινής

O Mr. Bean και μια καθυστερημένη πρόσληψη γελοιογραφίας…

Οι γελοιογραφίες υπηρετούν την επικαιρότητα, κάποτε μάλιστα την υπερβαίνουν αλλά χωρίς να την αποχωρίζονται…Τι συμβαίνει όταν ανακαλύπτεις μια γελοιογραφία καθυστερημένα; Ενδεχομένως  κάνεις ό,τι και ο κύριος Bean, που ήπιε το καφέ του ξεχνώντας να βάλει ζάχαρη : Και ο οποίος όταν το κατάλαβε, κατάπιε με το κουταλάκι μια ποσότητα ζάχαρης και άρχισε τα πηδηματάκια , για να κατασκευάσει εσωτερικώς το σωστό μείγμα καφέ…

Πάντως στην εν όψει γελοιογραφία τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα  δύσκολα , όσο στη περίπτωση του κ. Bean. Γιατί το νόημά της είναι τόσο σαφές και τόσο δυνατό, που στέκεται μόνο του.....

Η αεροπορική εταιρεία που αγαπήσαμε…

Το 1931, η Ελληνική Εταιρεία Εναερίων Συγκοινωνιών (ΕΕΕΣ) πραγματοποιεί την πρώτη επιβατική πτήση μεταξύ Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Είναι μόλις 28 χρόνια από την πρώτη πτήση των αδελφών Ράϊτ και κάτι λιγότερο από δυο δεκαετίες από τη συμμετοχή της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στους Βαλκανικούς πολέμους. Επιβάτης της πτήσης είναι, μεταξύ άλλων, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, Πρωθυπουργός της χώρας και αρκετά τολμηρός ώστε να αψηφήσει την επικρατούσα άποψη της εποχής του : Με το αεροπλάνο δεν στέλνεις ούτε γράμμα….

«Τον καιρό εκείνο» οι χερσαίες συγκοινωνίες της χώρας ήταν θλιβερές, η κίνηση από την πρωτεύουσα προς τη συμπρωτεύουσα γινόταν μέσω της παραδοσιακής «χερσαίας διαδρομής», σε απόσταση από τον παραλιακό άξονα που διαμορφώθηκε αργότερα, αρχής γενομένης στη δεκαετία του 50. Η συνηθισμένη όδευση ήταν Αθήνα-Θήβα-Λαμία- Τρίκαλα- Λάρισα – Κατερίνη, αλλά υπήρχε όμως και η θαλάσσια διαδρομή (!) από Πειραιά προς Θεσσαλονίκη, σε 24 (παρακαλώ !) ώρες : Μια διαδρομή που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους φιλάθλους της Αττικής, όταν μάλιστα τα ντέρμπυ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού γίνονταν σε ουδέτερο έδαφος…Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι για αρκετά χρόνια οι αεροπορικές συνδέσεις Αθήνας –Αγρινίου και Αθήνας-Αγχιάλου ήταν προτιμότερες από τις αντίστοιχες χερσαίες συνδέσεις….



Στη συνέχεια τα πράγματα ήλθαν όπως ήλθαν, η Ολυμπιακή ως συνέχεια της ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις) έγινε συνεχιστής των πρωτοπόρων ελληνικών εταιρικών σχημάτων. Ταυτόχρονα έγινε εκπρόσωπος του οικουμενικού ελληνισμού, με πτήσεις στην Αυστραλία και στην Αμερική, με σημαντική προτίμηση από την ομογένεια.

ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΣΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, και άλλες καταστροφές

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, είπε ο Ιησούς στην επί του ‘Ορους ομιλία (σύμφωνα τουλάχιστο με τον Ματθαίο, γιατί κατά τον Λουκά είπε το, πιο «κομμουνιστικό», μακάριοι οι πτωχοί).

Γεγονός είναι ότι, όλο και περισσότερο, ζώντας στους καιρούς του Μνημονίου, μούρχεται στο μυαλό η κατά Ματθαίο φράση και την επαναλαμβάνω σε όσους με ρωτάνε αν είμαι καλά. Συνειδητοποιώ απελπισμένος ότι δεν έχουμε μόνο να κάνουμε με βαθειά, ακραία διαδικασία αντικειμενικής, υλικής αποσύνθεσης και καταστροφής ενός ‘Εθνους. Αλλά και με διαδικασία πνευματικής, ψυχικής, ηθικής αποσύνθεσης. Παραμένει έτσι ανοιχτό θέμα, αν η αντικειμενική καταστροφή θα προκαλέσει τελικά μια σωτήρια έγερση ή τον θάνατο (μπορεί και αυτοκτονία) του υποκειμένου. Κάποιος έγραψε «όταν δεν μπορείς να ζήσεις όπως σκέφτεσαι, καταλήγεις να σκέφτεσαι όπως ζεις». Στη «Δίκη», το μεγάλο έργο του Κάφκα, που είναι must για μνημονιακούς καιρούς, ο κατηγορούμενος στο τέλος αποδέχεται χωρίς αντίσταση την αυθαίρετη εκτέλεσή του από ένα αυθαίρετο Δικαστήριο (Τρόικα θα το λέγαμε σήμερα). 

‘Ετσι φτάσαμε σήμερα στην Ελλάδα στο σημείο, στον δημόσιο πολιτικό λόγο, όχι να συζητάμε για ποιο λόγο ξεπουλάμε (σε εξωφρενικά χαμηλές τιμές) στρατηγικούς οικονομικούς τομείς, χωρίς τον έλεγχο και τη χρήση των οποίων δεν θα υπάρξει Ελλάδα, και σε συνθήκες μάλιστα μη βιωσίμου χρέους (δηλαδή οξύνοντας και όχι αμβλύνοντας το πρόβλημα χρέους που αντιμετωπίζουμε), αλλά γιατί δεν μπορούμε να τους ξεπουλήσουμε! Στην δε Κύπρο, ο κ. Αναστασιάδης βιάζεται να ολοκληρώσει την καταστροφή του κράτους του – σύμφωνα με πολύ αξιόπιστες πληροφορίες από τη Νέα Υόρκη διαβίβασε ήδη νέες, ακόμα πιο υποχωρητικές προτάσεις (ναι, μπορεί να γίνει κι αυτό) για το κυπριακό, εν αγνοία του Εθνικού Συμβουλίου. Στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα, είναι τόσο απίστευτα αυτά που κάνουν ο ιθύνοντες, ώστε οι πολίτες δεν μπορούν/θέλουν να πιστέψουν ότι γίνονται.

39 xρόνια από τη τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Θυμάμαι ακόμη εκείνη τη πικρή ημέρα. Ήταν Σάββατο,  ήμουν στη δουλειά, σε μια εταιρεία πλαστικών, ακόμη δεν είχαμε ζήσει  τα  μετέπειτα ελεύθερα σαββατοκύριακα  ούτε το  γενικότερο  κλίμα  εφόδου εναντίον  του χρόνου εργασίας…. Όταν ακούσαμε τη κήρυξη γενικής επιστράτευσης, φύγαμε όλοι για τα σπίτια μας, για να πέσουμε πάνω σε ένα  πανικόβλητο πλήθος   που σήκωνε από τα σούπερμάρκετ παν το επιδεκτικό σηκώματος …Έπρεπε  να παρουσιαστούμε στις μονάδες  μέχρι τις 12 το βράδυ, κι αυτό εμπεριείχε μια παγερή αίσθηση μελλοντικού κινδύνου. Υποθέτω ότι όλοι  είχαμε πάρει στα σοβαρά την επιστράτευση, όμως όταν το βράδυ βρέθηκα έξω από το κέντρο στρατολόγησης στην Κάντζα, μέσα σε ένα πρωτοφανές κομφούζιο, όταν μας είπαν κάποιοι «ελάτε καλύτερα αύριο το πρωί », η βεβαιότητά μου κλονίστηκε. Τις επόμενες ημέρες το μπάχαλο της επιστράτευσης  αποδείχτηκε  απόλυτο, μερικοί ούτε μπήκαν στον κόπο να βγάλουν από τις λευκοσιδηρές θήκες τα ολοκαίνουργια Μ1 που μας έδωσαν, από φόβο μήπως τους υποχρεώσουν στη συνέχεια να τα επιστρέψουν  καθαρισμένα…

Οι υπερ-εθνικιστές  της χούντας αποδείχτηκαν  θλιβεροί και ανεύθυνοι πατριδοκάπηλοι, όπως  ακριβώς και διάφοροι άλλοι «υπέρ». Η χούντα έπεσε,  η μάχη στη  Κύπρο πήγαινε διαρκώς προς το χειρότερο. Δεν άντεχα να διαβάζω τις ειδήσεις, ειδικά μετά το δεύτερο Αττίλα.

Χρόνια αργότερα ανακάλυψα στη Βόρεια Εύβοια ένα μνημείο υπέρ των πεσόντων στην Κύπρο, που είχε στηθεί από τους κατοίκους γειτονικού  χωριού για να τιμήσει κάποιους δικούς του νεκρούς….Ήταν όμορφο, απέριττο, καταχωνιασμένο μέσα σε πυκνό  δάσος, με αναφορές των ημερών θανάτου . Το επισκέφθηκα με φίλους και με την Κύπρια Αντωνία Θεοδοσίου -  σχεδόν της το έδειξα με υπερηφάνεια, σα να είχα συμμετάσχει κι εγώ στη δημιουργία του.

Επίσης χρόνια  αργότερα ανακάλυψα τον μεγάλο Κύπριο ποιητή Κώστα Μόντη, λίγο  πριν από το θάνατό του(2004). Υποθέτω ότι μας τον έκρυβαν «οι δικοί μας» λογοτεχνίζοντες   με τη φλυαρία και ακαταστασία των αξιολογήσεών τους  – πού  να χαμπαριάσουν από βιωματική και καθάρια ποίηση….

 Ο Μόντης ήταν ο άνθρωπος που  συνέθεσε πολλά μικρά αριστουργήματα, μεταξύ των οποίων κι αυτό για το χώρο της πρωταρχικής τουρκικής εισβολής :     

Δυσκολεύομαι  να  πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας

Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει ν’ αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε 

Η Ηρώ Διώτη, ο Γιάννης Μανιάτης και η βιοποικιλότητα….

 Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σχολιάζει τις δηλώσεις που έκανε ο ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτης στη Λιθουανία σχετικά με την βιοποικιλότητα – ξέρετε, εκείνο το μεγάλο θέμα που δεν τον άφηνε μέχρι πρότινος να κοιμηθεί…..Να υποθέσω ότι η Διώτη αγνοούσε ένα επεισόδιο που έγινε τον Νοέμβρη του 12  μεταξύ του Γιάννη  Μανιάτη και του Κρίτωνα Αρσένη, ευρωβουλευτή που πρόσφατα αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ; Κατά πάσα πιθανότητα, ναι…..

Πέρυσι λοιπόν τον  Νοέμβριο , ο Γιάννης Μανιάτης ως   Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ- και πρώην υφυπουργός αρμόδιος για την Ενέργεια, ,   αντέδρασε ως εξής ύστερα  από μια υπόθεση «εφαρμοσμένης βιοποικιλότητας», τουτέστιν    ερώτηση  του Κρίτωνα  Αρσένη  με θέμα   την διακινδύνευση των θαλασσίων κητών από τις σεισμικές έρευνες, που έχουν  στόχο  την χαρτογράφηση  κοιτασμάτων πετρελαίου….

 

 

Είπε τότε  ο Μανιάτης : 

''Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κ. Κρίτων Αρσένης να είναι σίγουρος ότι τα θαλάσσια κήτη του Ιονίου κινδυνεύουν λιγότερο από τις σεισμικές έρευνες, απ´ ό,τι κινδυνεύουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας από ορισμένες πρωτοβουλίες Ελλήνων ευρωβουλευτών''…

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/blog-post_16.html

 

Το ύφος του κ. Μανιάτη ήταν δηλωτικό του ήθους του, και ταυτόχρονα αποτελούσε πρόκριμα για ανώτερες θέσεις.  Και πράγματι, ο κ. Μανιάτης βρήκε τη θέση που ταίριαζε με τα «προσόντα» του. Εξ ου και ο  τρέχων  σχολιασμός της Διώτη :

 

«Καμία έκπληξη δε μας προκαλούν δημοσιεύματα στον τύπο σχετικά με τις δηλώσεις που φέρεται να έκανε ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στο Βίλνιους της Λιθουανίας, παρουσιάζοντας τις ελληνικές προτεραιότητες σε θέματα βιοποικιλότητας για την επόμενη προγραμματική περίοδο 2014-2020.

Αυτά που πολύ προσεκτικά διατυπώνονται στο επίσημο Δελτίο Τύπο του ΥΠΕΚΑ, σχετικά με το «μέγεθος της πρόκλησης που αποτελεί η ολοκληρωμένη διατήρηση και διαχείριση των περιοχών “Natura 2000” εν μέσω εξαιρετικά δυσμενών οικονομικών συνθηκών», δεν είναι τίποτα λιγότερο από την προαναγγελία αλλαγής του καθεστώτος προστασίας εντός των προστατευομένων περιοχών. Κι αυτό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν από τη μία επενδύσεις και από την άλλη εξορύξεις μετάλλων, που σύμφωνα και με το ΙΓΜΕ, το μεγαλύτερο αποθεματικό δυναμικό τους βρίσκεται σε περιοχές υψηλής περιβαλλοντικής προστασίας.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ

                                                                  

Οι  κάτοικοι του Θριάσιου Πεδίου και πολλοί συμπαραστάτες συγκεντρώθηκαν τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013,  μπροστά την πύλη των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα (πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ), ύστερα από πρόσκληση των «Πολιτών κατά της ρύπανσης των ΕΛΠΕ», ένα ακριβώς χρόνο μετά από την λειτουργία της μονάδας  υπό την νέα  «γιγαντωμένη» της  μορφή.

 

Κάτοικοι και συμπαραστάτες κατήγγειλαν τον «(βιομηχανικό…)εκσυγχρονισμό της συμφοράς» - κάνοντας τον υποφαινόμενο να αναλογίζεται : « Αυτό κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…..»

 Σχετικά με θέματα πολιτικής για το Θριάσιο πεδίο  και πολιτικής κολοτούμπας δες σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/02/blog-post_26.html 

Διαπιστώνουν  οι διαμαρτυρόμενοι :

 

«…… ο «εκσυγχρονισμός» του διυλιστηρίου αποδείχθηκε μέχρι σήμερα απατηλός. Μπροστά μας υψώθηκε  ένα θηρίο, που  προκαλεί σοκ και δέος. Τους εκκωφαντικούς θορύβους του περσινού καλοκαιριού διαδέχτηκαν ακραία επεισόδια ρύπανσης. Οι κώνοι των καυσαερίων είναι μόνιμοι,  οι εκπομπές καπνού παραπέμπουν στο εφιαλτικό παρελθόν της δεκαετίας του ’60, η έντονη δυσοσμία αερίου γίνεται αισθητή σε όλη την περιοχή, οι δυσλειτουργίες της μονάδας κάνουν τις σειρήνες του διυλιστηρίου να ηχούν όλο και πιο συχνά, τα ατυχήματα πυκνώνουν, ενώ ο Αρχαιολογικός μας χώρος και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις - τα Αισχύλεια - ορίζονται πλέον από τις πύρινες γλώσσες του πυρσού που λαμπαδιάζει τις πόλεις μας. Οι βλάβες στο υπέδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα από την εκροή πετρελαιοειδών του διυλιστηρίου συνεχίζονται. Νέο ρυπαντικό φορτίο όζοντος τροφοδοτεί πλέον το λεκανοπέδιο, ενώ άρθηκε κι η απαγόρευση της πετρελαιοκίνησης στην Αττική και την Θεσσαλονίκη. Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του διυλιστηρίου αυξήθηκε δραματικά.

Κλείνουν σχολεία, φοροαπαλάσσουν κότερα. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Του Γιάννη Χρυσοβέργη, από τον ΑΤΑΚΤΟ ΛΟΓΟ

 

Με την απόλυση, τηλεφωνικώς, πριν καν ψηφιστεί το «πολυνομοσχέδιο» που θεσμοθετεί τις «δεσμεύσεις της χώρας έναντι των δανειστών», 2000 εκπαιδευτικών - όλοι τους εργαστηριακοί καθηγητές σε τεχνικά λύκεια - μένουν στον αέρα 20.000 περίπου μαθητές τεχνικών λυκείων, που πρέπει να διαλέξουν μεταξύ ιδιωτικών σχολών και της εγκατάλειψης των σπουδών τους.
Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται ένα ορθάνοιχτο παράθυρο για την απαλλαγή από τα τεκμήρια φορολογίας των σκαφών αναψυχής και των πολυτελών ΙΧ. 
Τι άλλο χρειάζεται να δουμε για να καταλάβουμε πως είμαστε αντιμέτωποι με την πιο σκληρή ταξική κυβέρνηση που είδε η χώρα, με εξαίρεση την περίοδο της ναζιστικής κατοχής;

Ο υπουργός Παιδείας κατήργησε με μια μονοκονδυλιά 50 ειδικότητες των τεχνικών και επαγγελματικών λυκείων και απέλυσε 2000 εκπαιδευτικούς αυτών των ειδικοτήτων, με το πρόσχημα ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα που παρείχαν τα ΕΠΑΛ συγκρούονταν με αυτά των αντίστοιχων ΙΕΚ. 
Ταυτόχρονα, 20.000 περίπου, από τους 93.000 μαθητές των τεχνικών και επαγγελματικών λυκείων, έχουν τρεις επιλογές: να ξαναρχίσουν από από την αρχή κάποια τις εναπομείνασες ειδικότητες, να πληρώσουν πανάκριβα δίδακτρα σε σχετικές ιδιωτικές σχολές ή να εγκαταλείψουν την εκπαίδευση με ένα απολυτήριο Γυμνασίου, που τους καθιστά φτηνό ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό. Γιατί οι 2.000 εκπαιδευτικοί που απολύθηκαν πριν ψηφιστεί ο νόμος που προβλέπει την απόλυσή τους, ήταν οι καθηγητές εργαστηρίων των εν λόγω ειδικοτήτων.

Ευδοκίμως αφυπηρετήσαντες ….

Πριν λίγο καιρό μιλάγαμε για το «αίνιγμα Παπανδρέου», εννοώντας μια διαδικασία καθόλου αινιγματική και πλήρως εξηγήσιμη ….

Η εξήγηση βρισκόταν στο ότι η Νέα Τάξη, μετά τη διεκπεραίωση δύσκολων «εγχώριων καθηκόντων», έδινε στα στελέχη της διεθνή πόστα, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν, και ως κίνητρο για μελλοντικούς σφογκοκολάριους. Έτσι ο Τόνυ Μπλαιρ της Αγγλίας - πρώην πρωθυπουργός που έγινε «φύλλο και φτερό» από τον Πολάνσκυ στο «Αόρατος συγγραφέας» - πήρε την θέση του διεθνούς διαπραγματευτή, ο Γκέραρντ Σρέντερ της Γερμανίας πήρε το πόστο συμβούλου σε ένα ρωσικό ενεργειακό κολοσσό, ο (γλοιώδης) Φερχόϋγκεν που προσπάθησε λυσσωδώς να επιβάλει στην Κύπρο το σχέδιο Ανάν έγινε σύμβουλος σε τουρκική εταιρεία, ο Γιωργάκης –Φόρεστ Γκαπ - Παπανδρέου προαλείφθηκε σε κάποια φάση ακόμη και για γγ των Ηνωμένων Εθνών, η πρώην ΥΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη πήρε μια υψηλά αμειβόμενη θέση στον ΟΟΣΑ....

Εδώ η καλή διαπραγμάτευση….

 

Ο παλαιοκομμουνισμός μιλούσε για σοσιαλιστική πυρηνική ενέργεια, που ήταν καθαρή και αβλαβής ως εκ της  σοσιαλιστικής  της φύσεως… Μιλούσε για σοσιαλιστικό πρωταθλητισμό, διακριτό από τον καπιταλιστικό τοιούτο, για σοσιαλιστική μυστική αστυνομία διακριτή από την καπιταλιστική,  για σοσιαλιστικούς εξοπλισμούς αλλιώτικους από τους καπιταλιστικούς ή για σοσιαλιστικά τυχερά παιχνίδια, που δεν είχαν σχέση με τα καπιταλιστικά συνονόματά τους …..

Τώρα ο Γιάννης Μηλιός αναλαμβάνει να χαράξει μια νέα ιδεολογική διαφοροποίηση μεταξύ διαπραγμάτευσης  και διαπραγμάτευσης – η πρώτη μπορεί να είναι μνημονιόφιλη και πρακτικά ανύπαρκτη, η δεύτερη μπορεί να είναι κινηματική. Αυτή την  ελαφρότητα   την επιγράφει  « Διαπραγμάτευση σημαίνει εμπιστοσύνη στο κίνημα», με μια βεβαιότητα που ανακαλεί στη μνήμη μας αυτήν του  Παπανδρέου, Παπαδήμου  ή  Σαμαρά…..Αξιοσημείωτη επίσης είναι και η (στομφώδης) υφαρπαγή της έννοιας  με πανεπιστημιακό τσαμπουκά : "αυθαιρεσία του σημαίνοντος", το έλεγε ο θεμελιωτής της γλωσσολογίας Σωσύρ, όχι αυθαιρεσία του Μηλιού !)

http://www.avgi.gr/article/609584/diapragmateusi-simainei-empistosuni-sto-kinima

Γράφει ο Μηλιός :

Σε άρθρο μου την προηγούμενη βδομάδα στο tvxs.gr εξήγησα τι σημαίνει διαπραγμάτευση και με βάση τον ορισμό της διαπραγμάτευσης ως έννοιας, υποστήριξα ότι όλες οι κυβερνήσεις των τριών τελευταίων ετών δεν διαπραγματεύονται τίποτα με τους δανειστές. Το βασικό μου επιχείρημα είναι ότι το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν διαφωνεί σε τίποτα επί της ουσίας με τους υπαλλήλους της τρόικας. Δεδομένου ότι οι δύο πλευρές του τραπεζιού υποστηρίζουν τα ίδια κοινωνικά συμφέροντα, αντί για διαπραγμάτευση, οι συζητήσεις τους αποτελούν ουσιαστικά μια διαδικασία επεξεργασίας των μέτρων λιτότητας και διαβούλευσης σχετικά με ζητήματα τακτικής, με κοινή μέριμνα την πολιτική επιβίωση του φθαρμένου ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Αντίθετα, μια διαπραγμάτευση της κυβέρνησης της Αριστεράς σημαίνει τη συνέχιση του κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται, το τελευταίο διάστημα με μεγάλη ένταση, αλλά με μια ποιοτική διαφορά, μια τομή: Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα διαπραγματευτεί την αλλαγή της δανειακής σύμβασης προς τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων. Μέχρι εδώ, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία σοβαρή διαφωνία μέσα στην Αριστερά. Η συζήτηση ξεκινάει από το «τι θα κάνουν οι δανειστές σ' αυτήν την περίπτωση». Τι θα γίνει αν μας πουν «δεν διαπραγματευόμαστε»;

Ένα συνέδριο, δυο πολιτικοί εκβιασμοί…

 

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  δεν ήθελε απλώς να είναι Πρόεδρος με μεγάλη και αδιαμφισβήτητη  πλειοψηφία, ήθελε να είναι πάνδημος  Πρόεδρος. Ήθελε να στοιχηθεί με τις προδιαγραφές των  παλιών ηγετών του «Σοσιαλιστικού» στρατοπέδου, που αναδεικνύονταν στη προεδρία  με κάτι περιποιημένα 95% και δεν ξεκόλλαγαν  από εκεί με τίποτε. Γι αυτό ακριβώς συγκρούστηκε με το  αριστερό  ρεύμα,  που ζητούσε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο : Αλλιώτικα, αν θεωρούσε το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο ως στοιχείο εσωκομματικής δημοκρατίας, κατά πως έλεγε, θα όφειλε να το αποδεχθεί πάραυτα  και να βολευθεί  με τον υπαρκτό  βαθμό αποδοχής του προσώπου του ως προέδρου.

Ο δεύτερος , και επιτυχής ως τώρα εκβιασμός, είναι αυτός που ασκεί ο ΣΥΝασπισμός ως «μητρική εταιρεία» του  ΣΥΡΙΖΑ,  με αποδέκτη τις «θυγατρικές δυνάμεις» και την ολότητα της ελληνικής κοινωνίας. Η συγκεκριμένη κοινωνία καλείται να αποδεχθεί όχι αυτό για το οποίο είναι ώριμη – δηλαδή μια λύση δημοκρατική, αντίπαλη στον γερμανικό ευρωπαϊσμό, συγκρουσιακή με την φασίζουσα ευρωζώνη , υποστηρικτική της εσωτερικής συνταγματικής  νομιμότητας, ικανή να ανορθώσει την υπαρκτή οικονομία και κοινωνία -  αλλά μια λύση «Αριστερή» , που μπαίνει   «σετ» με τις αντιμνημονιακές πολιτικές  του ΣΥΡΙΖΑ .

 

Από τον παρόντα ιστότοπο , με ανθολογήσεις κειμένων και με κατάθεση προσωπικών απόψεων, με τη σταθερή ανάδειξη  των  ζητημάτων ποιότητας ζωής , των υπαρξιακών εθνικών θεμάτων, του μεταναστευτικού,  της σημασίας του δημόσιου τομέα και των εθνικοποιήσεων εκείνων των τομέων (τράπεζες) που έχουν  απομυζήσει τη ζωτικότητα της χώρας, προσπάθησα κι εγώ να συμβάλω στην υπέρβαση των αγκυλώσεων του «ανανεωτικού» παλαιοκομμουνισμού και της πιο δραστήριας συνιστώσας του – όπως ο ΣΥΝασπισμός. Εν όψει του 1^ου συνεδρίου , το  αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων φαινόταν πενιχρό, και τελικά στη διάρκεια του συνεδρίου  αποδείχτηκε πενιχρότερο. Επομένως δεν υπήρχε λόγος να ζητήσω το λόγο ή να είμαι υποψήφιος  σε οποιαδήποτε διαδικασία. .

Γιάννης Σχίζας   

"Ανασχεδιασμός" πανεπιστημιακών τμημάτων που σχετίζονται με τις γεωεπιστήμες.

Σχολιάζει η Χαρά Καφαντάρη, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ :

"Οι δηλώσεις του νέου Υπουργού ΠΕΚΑ για δημιουργία και ανασχεδιασμό πανεπιστημιακών τμημάτων, ερήμην της πανεπιστημιακής κοινότητας, τόσο στις προπτυχιακές όσο στις μεταπτυχιακές σπουδές που σχετίζονται με τις γεωεπιστήμες, είναι υποκριτικές και αποτελούν ακόμα μια προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών προθέσεων ξεπουλήματος των ορυκτών πόρων χωρίς καμιά γεωστρατηγική πολιτική, αλλά και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης σχετικά με τα αποτελέσματα περί των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αφού ακόμη δεν μπορούν να ενημερώσουν ούτε την ίδια τη βουλή γι’ αυτά.

Δυστυχώς, ο κ. Μανιάτης, νομοθέτησε διαφορετικά για το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού ως μέλος της βουλής συμμετείχε και στήριξε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και προώθησε με την ψήφο του, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και αποπληρωμής του χρέους , την «κατάρρευση» της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης:

-　　　　　　　Με το　　　Σχέδιο Αθηνά, που προωθεί την κατάργηση πανεπιστημιακών σχολών, την συγχώνευση άλλων την μεταφορά των φοιτητών σε άλλες πόλεις και την αλλαγή του γνωστικού τους αντικειμένου.

-　　　　　　Με την συνολική μείωση των κονδυλίων τόσο για την Ανώτατη Παιδεία, όσο και για την έρευνα και την άρνηση διορισμού επιτυχόντων λεκτόρων.

-　　　Με τον αποκλεισμό ολόκληρης της Ακαδημαϊκής Κοινότητας από την πρόσβαση στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες και τον αποκλεισμό τους από τα νέα ερευνητικά και επιστημονικά επιτεύγματα και εξελίξεις.

ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ;

Yπογραμμίζει  ο Κώστας Λαπαβίτσας :

«Στα τρία χρόνια των Μνημονίων ο Σύριζα μετεξελίχθηκε με τρόπο εκπληκτικό. Το 2010 είχε ελάχιστη αντίληψη της σημασίας του χρέους, ή ακόμη και του τι συνέβαινε στη χώρα, ή την Ευρώπη γενικότερα. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπει μπροστά στο αντιμνημονιακό κίνημα, πράγμα που έκανε με επιτυχία κι έτσι μετατράπηκε στο κόμμα στο οποίο προσβλέπει η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο. Πάντα όμως τόνιζε ότι παραμένει πιστός στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ότι θα αλλάξει τα πράγματα σε συνεργασία με τους εταίρους μας, χωρίς μονομερείς δράσεις στο θέμα του χρέους και χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση η παραμονή μας στο ευρώ. Είναι πολύ πιθανό επομένως οι διαμορφωτές της πολιτικής του γραμμής να ενοχλούνται σφόδρα από τη συνεχή ανακίνηση του θέματος της στάσης πληρωμών και της εξόδου από το ευρώ. Μπορεί ακόμη και να πιστεύουν ότι κάνει ζημιά στις προοπτικές της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Λυπάμαι, αλλά η συνεχής ανακίνηση δεν οφείλεται ούτε στη μονομανία μερικών, ούτε στην αναντίρρητη κακοβουλία της ΝΔ και της παράταξης του ευρώ γενικότερα. Είναι στη φύση των πραγμάτων, όπως υπόρρητα αναγνωρίζουν και οι προγραμματικές θέσεις του Σύριζα. Αν πραγματικά θέλει να αλλάξει την Ελλάδα και όχι απλώς να σχηματίσει κυβέρνηση, ο Σύριζα έχει υποχρέωση να αντιμετωπίσει το θέμα με σοβαρότητα και όχι με διακηρυκτικές παραγράφους στα προσυνεδριακά κείμενα…..».

 

ΟΛΟ το κειμενο του ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

ΒΕΝΙΖΕΛΟ, ΣΑΝ ΒΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ….

Από τον ηλεκτρονικό ΠΟΛΙΤΗ των Χανίων διαβάζω τα μύρια όσα υπέστη ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος στη διάρκεια του εγχειρήματός του να μιλήσει σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στα Χανιά.

Λέει ο ΠΟΛΙΤΗΣ :

«Εκατοντάδες Χανιώτες,  των οποίων η ζωή καταστράφηκε τις τελευταίες μέρες, απολυμένοι εκπαιδευτικοί και δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και άλλος κόσμος, κυνήγησαν στην ουσία τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να αλλάξει το πρόγραμμα της επίσκεψής του στα Χανιά κι ενώ αρχικά σκόπευε να μιλήσει σε ανοικτή εκδήλωση στις 8 το βράδι της Παρασκευής στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο στο κέντρο της πόλης, αναγκάστηκε μαθαίνοντας για την "υποδοχή" που του ετοίμαζαν να καταφύγει στο Μ.Α.Ι.Χ. που βρίσκεται έξω από την πόλη.
Και πάλι όμως οι Χανιώτες έμαθαν την αλλαγή του προγράμματος και έτρεξαν να τον προλάβουν εκεί. Οι διαμαρτυρόμενοι, "πολιόρκησαν" και τις 4 εισόδους του Ιδρύματος….»

Όλα τα παραπάνω  δεν θα τα χαρακτήριζα  πρωτότυπα , σε σχέση με τα μύρια όσα είδαμε στο αποκορύφωμα του κινήματος των αγανακτισμένων :   Μαζί  όμως με αυτά υπήρχε και ένα ιδιαίτερο στοιχείο, που ήταν η « τηλε-παρενόχληση Βενιζέλου εν ώρα φαγητού»…Τι  σήμαινε αυτό ; Απλούστατα, ότι ενώ ο κ. Βαγγέλης επιχειρούσε να «συγκεντρωθεί» στις αστακομακαρονάδες του και στις πίτσες του σε κοντινό εστιατόριο εκτός πόλης, μετά την κοπιώδη ημέρα που είχε περάσει, διάφοροι κακοήθεις , διερχόμενοι με αυτοκίνητα ,  επέμεναν να του διαταράσσουν  εκ του μακρόθεν  το πνεύμα   κορνάροντες ασυστόλως…

Εν όψει, ο κ. Βενιζέλος  φέρων τη φανέλα νικητού του ανορεξικού συνδρόμου... 

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ 

Γερμανοί και Γερμαναράδες

 

Ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα  στις 10/6, σε εκείνο το υπερφίαλο ολυμπιακό γήπεδο που το χρυσοπληρώσαμε  για να εξυπηρετεί μια φορά στα τόσα χρόνια ανάγκες τέτοιας  μαζικής κλίμακας, εμπεριείχε αρκετές αναφορές στην αλληλεγγύη τμημάτων της γερμανικής κοινωνίας προς τον ελληνικό λαό. Σωστά, γιατί ο  αντιγερμανισμός και  κάποια   παρεμφερή ρατσιστικά   επιχειρήματα   έπρεπε  να απαντηθούν . Γιατί η ευρεία Αριστερά και οι δημοκράτες αυτής της χώρας ουδέποτε υπήρξαν γερμανοφάγοι . Μόνο που η ιστορία είχε μια ελαφρά ομοιότητα με την υπόθεση των βρωμόνερων  και του μωρού: Μαζί με τον αντιγερμανισμό πετάχθηκε ολίγον τι  και η θεώρηση της «αποικίας χρέους».….

 

Το κείμενο του λόγου του Αλέξη Τσίπρα,  διανεμήθηκε από το γραφείο τύπου χωρίς να συμπεριλάβει τις αναφορές  του στις γερμανικές συμπεριφορές  αλληλεγγύης. Όμως  οι  συμπεριφορές  αυτές  ήταν σημαντικότατες, δηλωτικές της διαλεκτικής των πραγμάτων   μέσα στο πλαίσιο μιας καθοριστικής  σχέσης, όπως αυτή  Ελλάδας και Γερμανίας.

 

Οι εθνικές συλλογικότητες παίζουν   ενιαίους γενικά ρόλους,  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι στερημένες εσωτερικής δομής, εσωτερικών αντιθέσεων, ταξικών και άλλων ανταγωνισμών.    Σε μας τους Έλληνες η σημειολογική διαφοροποίηση ανάμεσα σε «γερμανούς» και  «γερμαναράδες»,  απηχεί  κάπως τον διακριτό ρόλο του γερμανικού μπλοκ εξουσίας  από μερίδα της  γερμανικής κοινωνίας.  Αν αυτή η  μερίδα  και μόνο αυτή είναι η ελπίδα μας στο γερμανικό γήπεδο, τότε τι σημαίνουν οι  εκφράσεις του Τσίπρα του είδους «Αυτή η εντολή (δηλαδή του λαού, υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ) θα γίνει σεβαστή, θέλουν δε θέλουν. Και από την κ. Μέρκελ και από τον κ. Σόιμπλε». Ή  «η κυρία Μέρκελ και οι αυτουργοί της σημερινής πολιτικής πιστεύουν ότι είμαστε ο βασικός τους αντίπαλος»…

 

 Γιατί δηλαδή : Τέθηκε ποτέ θέμα σεβασμού της ελληνικής λαϊκής εντολής από τους λεγάμενους; Και τι σημαίνει ότι οι λεγάμενοι «πιστεύουν» ότι είμαστε βασικός τους αντίπαλος : Μήπως δεν είμαστε;

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ: ΡΙΤΑ ΧΕΪΓΟΥΟΡΘ

Του Θέμη Δημητρακόπουλου

(… ή αλλιώς, δεν βλέπω τίποτα άλλο εμπρός και γύρω μου πάρεξ ζωή και ελευθερία :ένας κάπως λοξός λόγος για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ)

 

Θυμάστε αυτή την υπέροχη ταινία-ύμνο στην ελευθερία –κυρίως στην πίστη στην ελευθερία– και στην ίδια τη ζωή; Όπου η φυλακή είναι το σύνορο του φόβου, της ακινησίας, του μη-είναι, και στο άλλο άκρο ο πόθος της δραπέτευσης αποτελεί το κίνητρο για ζωή, για ελπίδα, για δημιουργία;  

Αυτό μου έρχεται στο νου –αυτές οι σημαδιακές εικόνες, η αφίσα της μεγάλης ηθοποιού στον τοίχο του κελιού που έκρυβε για χρόνια τη διέξοδο για τη λύτρωση, το δρόμο προς την ελευθερία που άργησε να ανοιχτεί αλλά επιτέλους ανοίχτηκε– αυτή η μεταφορά με ό,τι μπορεί να συμβολίζει, όταν σκέφτομαι το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκινάει απόψε, Τετάρτη 10 Ιουλίου, το βράδυ με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.

Με τις όποιες επιφυλάξεις, ενστάσεις, διαφοροποιήσεις μπορεί και δικαιούται να έχει ο καθένας κι η καθεμιά μας, άλλος δρόμος για δραπέτευση από τη σημερινή αδιέξοδη όσο και επίφοβη πραγματικότητα – επίφοβη πολιτικά, δημοκρατικά, οικονομικά, οικολογικά αλλά και στο τέλος εθνικά, κι αυτό χωρίς ίχνος πατριωτικής ιδιοτέλειας– δεν φαίνεται να υπάρχει.

 

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, διασφαλίζοντας οπωσδήποτε τη δυνατότητα διατύπωσης και έκφρασης της διαφορετικής γνώμης για όλα τα μέλη του, είναι η σημερινή Τελευταία Έξοδος για την ελληνική κοινωνία, ο μόνος δρόμος πολιτικής, δημοκρατικής και οικονομικής δραπέτευσης από μια άθλια, αβίωτη πραγματικότητα που επιδεινώνεται ραγδαία και καθημερινά, οδηγώντας με βεβαιότητα τον τόπο και την κοινωνία στα βράχια.

Ποιητές εκ του προχείρου ...

 Το έξυπνον και χάριν έχει…Πώς να παρακάμψω την ανακοίνωση του πολιτικού μορφώματος «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ», όταν  ρίχνει  κάτι δυνατές ατάκες;

 

Στον  υπότιτλο «Η παιδεία θυσιάζεται στο βωμό της αβάσταχτης ελαφρότητας και της βραχύβιας αριθμητικής της κυβέρνησης» ακολουθεί  η ανακοίνωση της «Δημιουργίας» :

 

«Επειδή τόσον καιρό έπαιζαν κρυφτό, χωρίς να ψάξουν να βρουν ποιοι πραγματικά χρειάζονται στην Παιδεία και ποιοι είναι άσκοπο ή και επικίνδυνο να βρίσκονται σε σχολεία, οι «αρμόδιοι» πήραν τη χατζάρα και κόβουν ολόκληρες ειδικότητες: γραφιστική, μηχανολογία, ηλεκτρολογία... Και τι θα διδάσκουν στα τεχνικά Λύκεια; Μπαλέτο; Καταργούνται ειδικότητες και θεματικοί τομείς χωρίς νωρίτερα να έχουν μελετηθεί και αναμορφωθεί τα προγράμματα σπουδών από το παιδαγωγικό ινστιτούτο, ούτε βέβαια να έχει κανείς μεριμνήσει για τους μαθητές που βρίσκονται στη μέση των σπουδών τους σε καταργούμενους τομείς!

 

Αυτή η τόσο τσαπατσούλικη απόφαση είναι η χαριστική βολή προς την τεχνική εκπαίδευση. Θέλουμε κι άλλους ανειδίκευτους αποφοίτους Γενικού Λυκείου; Προφανώς κανείς στην κυβέρνηση δεν διανοήθηκε ότι η τεχνική εκπαίδευση θα μπορούσε να γίνει αναπτυξιακός πυλώνας. Τι άλλη επινόηση θα ακολουθήσει άραγε για να κλείσει το θέμα ως το Σεπτέμβρη; Ποιες άσχετες μεταξύ τους κατευθύνσεις σπουδών θα βαπτιστούν ισοδύναμες;

 

Καταργείται η προϋπάρχουσα κινητικότητα των αποσπάσεων χωρίς να έχει ληφθεί καμία μέριμνα για το πώς θα καλυφθούν τα αναρίθμητα λειτουργικά κενά τον Σεπτέμβριο. Θα ενεργοποιηθούν υποχρεωτικές 5/ετείς μεταθέσεις; Πώς αυτό θα καλύψει τις πρόσκαιρες ανάγκες από νόμιμες βραχυχρόνιες άδειες; Όταν οι αδειούχοι επιστρέφουν τι θα γίνονται αυτοί και οι αντικαταστάτες τους; Άλλο πράγμα είναι η απόσπαση του κομματικού εκλεκτού στο γραφείο του Υπουργού και άλλο η απόσπαση ως εργαλείο συμπλήρωσης λειτουργικών κενών. Επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν τις χαριστικές αποσπάσεις, τις καταργούν όλες!

 

Τι έκανε έναν χρόνο τώρα το Υπουργείο Παιδείας; Περίμενε στο «και πέντε» για να πάρει αυτές τις κωμικοτραγικές αποφάσεις! Πότε κατέθεσε δεδομένα (μελέτη επιπτώσεων και επίτευξης συγκεκριμένων εκπαιδευτικών στόχων) και σχέδιο για το σχολείο; Από πού προκύπτει οποιοδήποτε όφελος από τα μέτρα που δρομολογεί; Μήπως το ενδιαφέρον της κυβέρνησης περιορίζεται στο να κοροϊδέψει μια ακόμα φορά τους «κουτόφραγκους» και να προσφέρει ένα ακριβό δώρο στα ιδιωτικά ΙΕΚ; Πώς τα παιδιά των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος θα μάθουν μια τεχνική δεξιότητα; Θέλουμε η γενιά του 60% να φθάσει στο 80% (ανεργία);

ΕΡΤ, Συμβούλιο Επικρατείας και μνημονιακό κράτος

                                                                       του Βασίλη Ασημακόπουλου[1]

«Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξη η κυβέρνησις καμμίαν παρανομίαν και έλθη το συμβούλιον της επικρατείας να της πη ότι της ακυρώνει την πράξιν της ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών του συμβουλίου της επικρατείας, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρανομή.... Δυστυχώς, κύριοι, ο ελληνικός λαός ζήσας τόσους αιώνας υπό ξένην δουλείαν εσυνήθισε να θεωρή το κράτος εχθρικόν, όπως πράγματι ήτο, ο δε αιών της ελευθερίας δεν κατώρθωσε να του μεταβάλη εντελώς την ψυχολογίαν αυτήν. Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν δια του συμβουλίου της επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας δια να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν ένα σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος».

                                                                            Ελευθέριος Βενιζέλος[2]

 

          Για τους ευρωπαϊκούς κοινωνικούς σχηματισμούς η διάκριση των εξουσιών είναι θεμελιώδης δικαιοπολιτική αρχή των αστικών-φιλελεύθερων πολιτευμάτων, κατοχυρωμένη σε συνταγματικά κείμενα ήδη από την περίοδο κυριαρχίας του ανταγωνιστικού σταδίου του καπιταλισμού. Από το 1848 και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες μετά το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου οι λαϊκές τάξεις, το εργατικό κίνημα ειδικότερα με τους αγώνες του πέτυχε σταδιακά την καθιέρωση του δημοκρατικού χαρακτήρα των αστικών-φιλελεύθερων πολιτευμάτων με την κατοχύρωση του καθολικού εκλογικού δικαιώματος - αναγκαία προϋπόθεση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας - τη συγκρότηση μαζικών σοσιαλιστικών/σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και τη θεμελίωση διαφόρων εκδοχών κοινωνικού κράτους με τη συγκεκριμένη μορφή του αναδιανεμητικού ρόλου του κράτους στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ο πολιτικός αγώνας ως ειδική μορφή διαμεσολάβησης του ταξικού αγώνα, με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή του κομματικού ανταγωνισμού, έκρινε την οργάνωση της παραγωγής, της διανομής, των θεσμών. Η εξέλιξη ήταν ανοιχτή στον κοινωνικο-πολιτικό συσχετισμό και –αυτό είναι το σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση- αποτυπωνόταν και στο συνταγματικό επίπεδο. Είχαμε δηλαδή μια διεύρυνση του πλαισίου της αστικής νομιμότητας, που περιελάμβανε στοιχεία  κοινωνικής δημοκρατίας.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΙΓΜΕ

Της Χαράς Καφαντάρη, από την  ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΙΓΜΕ της  9.7.2013

Καλό ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών)είναι το μηδενικό ΙΓΜΕ – σύμφωνα με την πρακτική της εγκάθετης κυβέρνησης…Υπογραμμίζει η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ :

 Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη από επιστημονικές εκτιμήσεις, δεν χρειάζεται τον έλεγχο και τις συμβουλές της επιστήμης, για  να μπορέσει να ξεπουλήσει στα ιδιωτικά συμφέροντα και στα συμφέροντα των δανειστών, όλα τα δικαιώματα στους ορυκτούς πόρους. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν θέλει τις επιστημονικές απόψεις, γιατί δεν συμβάλλουν στις επιδιώξεις της για success story και προτιμά τις απόρρητες εκθέσεις «συμβούλων» με τις υπερφίαλες εκτιμήσεις! Για να το πετύχουν αυτό μεταχειρίζονται τα πάντα, από την «ιδιότυπη εφεδρεία» εκπαιδευμένου προσωπικού, μέχρι την υποβάθμιση και  συρρίκνωση του Ινστιτούτου,  μέχρι και τον αποκλεισμό ολόκληρης της Ακαδημαϊκής και Ερευνητικής κοινότητας από την πρόσβαση στα ακαδημαϊκά περιοδικά και συγγράμματα. 

ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ…. 

Συνήγορος του Τατσόπουλου…

Ασχολήθηκα με τον Πέτρο Τατσόπουλο  με αφορμή εκείνη την (στατιστικώς αμφισβητούμενη)  δήλωσή του περί των  σεξουαλικών του σχέσεων με το μισό του ελληνικού «ουρανού» - που θα έλεγε και ένας παλιός Μαοϊκός…Εκσυγχρονίζοντας δε το  παλαιάς κοπής επιφώνημα «κορίτσια ο Μπάρκουλης» , πρότεινα σε αντικατάστασή του το «κορίτσια ο Τατσόπουλος»…

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1363.html

Τώρα μια νέα αφορμή  έφερε τον βουλευτή-συγγραφέα στην επιφάνεια της δημοσιότητας, ύστερα από παρέμβασή του  στην τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ . Όπου ο ίδιος υποστήριξε ότι παρά το γεγονός πως θέλει  είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε συνεργασία με άλλα κόμματα της αριστεράς, αν αυτό δεν γίνει εφικτό πρέπει να υπάρχει εναλλακτική λύση : «Δεν είναι δυνατόν να προτιμώ να έχει η Ελλάδα κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής αντί να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ είτε της Νέας Δημοκρατίας», είπε κατά λέξη..

Εξ άλλου  σε δηλώσεις του στον VimaFM, ο . Τατσόπουλος δήλωσε πως «εάν δεν βρεθούν δυνάμεις να συνεργαστούν, είτε λέγονται ΔΗΜΑΡ -αυτή που θα υπάρχει τότε- είτε από την Αριστερά είτε από την πατριωτική Δεξιά, για μένα δεν θα ήταν το ταμπού των ταμπού να συνεργαστώ με ένα κομμάτι πατριωτών της ΝΔ. Για πολλούς συντρόφους μου, τους περισσότερους, θα ήταν. Και μπορείς να μου βγάλεις ανάθεμα. Αλλά δεν θα ήταν ταμπού να συνεργαστώ και με ένα κομμάτι της σοσιαλδημοκρατίας που εκφράζεται μέσα από το ΠΑΣΟΚ».

Αυτή η υπόθεση των συνεργασιών για το σχηματισμό κυβέρνησης έχει μια γεύση από το plan B, σχετικά με την  ευρωζώνη. Το οποίο plan B είτε το έχεις,    είτε θεωρείσαι αναξιόπιστος για να κυβερνήσεις – όπως λ.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Σήμερα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ-ντε-κουρελέ κυβερνούν όχι γιατί πείθουν, αλλά γιατί βασίζονται στη  Λουδοβίκεια απόφανση : «Μετά από εμας το χάος».

Η γνώμη του Τατσόπουλου εκφράζει μια  δυνατότητα διάψευσης αυτής της απόφανσης. Γι αυτό και δηλώνω στο πλευρό του