Πριν λίγο καιρό μιλάγαμε για το «αίνιγμα Παπανδρέου», εννοώντας μια διαδικασία καθόλου αινιγματική και πλήρως εξηγήσιμη ….
Η εξήγηση βρισκόταν στο ότι η Νέα Τάξη, μετά τη διεκπεραίωση δύσκολων «εγχώριων καθηκόντων», έδινε στα στελέχη της διεθνή πόστα, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν, και ως κίνητρο για μελλοντικούς σφογκοκολάριους. Έτσι ο Τόνυ Μπλαιρ της Αγγλίας - πρώην πρωθυπουργός που έγινε «φύλλο και φτερό» από τον Πολάνσκυ στο «Αόρατος συγγραφέας» - πήρε την θέση του διεθνούς διαπραγματευτή, ο Γκέραρντ Σρέντερ της Γερμανίας πήρε το πόστο συμβούλου σε ένα ρωσικό ενεργειακό κολοσσό, ο (γλοιώδης) Φερχόϋγκεν που προσπάθησε λυσσωδώς να επιβάλει στην Κύπρο το σχέδιο Ανάν έγινε σύμβουλος σε τουρκική εταιρεία, ο Γιωργάκης –Φόρεστ Γκαπ - Παπανδρέου προαλείφθηκε σε κάποια φάση ακόμη και για γγ των Ηνωμένων Εθνών, η πρώην ΥΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη πήρε μια υψηλά αμειβόμενη θέση στον ΟΟΣΑ....
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/06/blog-post_2893.html
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, δεν υπήρχε τίποτε το παράδοξο στον διορισμό του Χρήστου Παπουτσή στο πόστο του αντιπροσώπου της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα. Η θέσις αυτής της υψηλόμισθης (αργομισθίας, κατά πως καταγγέλλεται…) θα πήγαινε κάπου, και τελικά πήγε εκεί που ταίριαζε : Σε ένα άτομο άνευ επαγγελματικών προσόντων, πέραν αυτών του επαγγελματία πολιτικού….. Δικαιολογημένα επομένως ήταν τα ερωτήματα που έθεσε η πολιτική κίνηση «Δημιουργία ξανά» όσον αφορά τη περίπτωση του συγκεκριμένου ευδοκίμως αφυπηρετήσαντος ΠΑΣΟΚου , έστω και αν είχαν μια οσμή εμπιστοσύνης στις «μεταρρυθμιστικές στοχεύσεις» των μνημονιακών :
- Τι γνώση και εμπειρία έχει ο Παπουτσής από διεθνή τραπεζικά θέματα;
- Με ποια διαδικασία κατέληξε η κυβέρνηση σε αυτή την επιλογή;
- Δεν υπήρχε καταλληλότερος Έλληνας ή Ελληνίδα για αυτή τη θέση;
- Αυτή είναι η αξιολόγηση που θα εφαρμοστεί και στη δημόσια διοίκηση;