Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ ….

Αυτές οι απεργιακές μάχες που θα δοθούν μέχρι τα Χριστούγεννα σε αυτή τη χώρα, θα είναι πραγματικά σημαντικές : Δε λέω «καθοριστικές», γιατί το μέλλον είναι αόρατο και γιατί το χειροτερότερο καραδοκεί να πάρει τη θέση του χειρότερου - που είναι σήμερα προ των θυρών, στη διαδικασία ψήφισης του πολυνομοσχεδίου από τη Βουλή….….

Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση που ψευδολογεί ασύστολα - “που απέκλεισε οποιαδήποτε μείωση μισθών και συντάξεων στη δημόσια διοίκηση, στον ιδιωτικό τομέα και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας….» μόλις πριν λίγο καιρό, στην περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών(Γ.Κύρτσος). Που αδυνατεί να ορθώσει το ανάστημά της στους κύκλους των Βρυξελλών, που δεν καταλαβαίνει πως η «σπειροειδής ύφεση» της οικονομίας μειώνει σταθερά την δυνατότητα εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Που αρνείται να λάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία συσπείρωσης των ΔουΝουΤόπληκτων χωρών της ΕΕ, που αδυνατεί να σκιαγραφήσει μια παραγωγική επέκταση της ελληνικής οικονομίας για την εξυπηρέτηση των πιο θεμελιακών αναγκών της κοινωνίας, που καταργεί εργασιακά κεκτημένα και δεδουλευμένα χωρίς να δίνει κάποια υπόσχεση – «Πάλαι με χρόνους και καιρούς, πάλαι δικά σας θα’ ναι»….Που αδυνατεί να συνεγείρει τον οικουμενικό ελληνισμό σε μια δράση αλληλεγγύης, που ούτε καν διανοείται να προβληματισθεί για μια μεθοδική αποδέσμευση από το ευρώ, με στόχο την επανένταξη της νομισματικής κυκλοφορίας(υπό τη μορφή της δραχμής….) στο αντι-υφεσιακό οπλοστάσιο… Μια κυβέρνηση που αφήνει την «πράσινη ανάπτυξη» κατά μέρος, γιατί είναι ανήμπορη να οραματισθεί οποιαδήποτε διαδικασία ανάπτυξης , οικονομικής μεγέθυνσης ή ποιοτικής αλλαγής, πέρα από αυτές που προσφέρει το Fast track….

Και από την άλλη πλευρά είμαστε εμείς, οι μεταμοντέρνοι και κακομαθημένοι «κωλοέλληνες», εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, σπουδαστές ή διανοητές, που αδυνατούμε να κατέβουμε, μωρά έως και εσχατόγηροι, όλοι μαζί στους δρόμους, απαιτώντας την άμεση παραίτηση αυτής της κυβέρνησης. Που βρίσκουμε χίλιους δυο λόγους για να μην βάλουμε σαν ΠΡΩΤΗ προτεραιότητα τη συγκρότηση ενός πανεργατικού, παλλαϊκού, πανεθνικού ΜΕΤΩΠΟΥ, που θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα υψώσει ένα νέο ανάστημα στη θέση των «ποωδών» αναστημάτων που υψώνουν διάφορες συλλογικότητες και άτομα….

Το 1940 ο Νίκος Ζαχαριάδης πρόσφερε την σύμπραξή του στον φασίστα και δικτάτορα Μεταξά, για να υπηρετήσει τη χώρα του στις συνθήκες της ιταλικής επίθεσης.. Σήμερα κάποιοι επίγονοί του αρνούνται να συμπράξουν ακόμη και στη διαχείριση μιας συγκέντρωσης ή στη προώθηση κάποιων αιτημάτων κοινής αποδοχής…Πέρα όμως από αυτούς, υπάρχουν και άλλοι που ορθώνουν τείχη και περιορισμούς στη συγκρότηση ενός αντι-μνημονιακού μετώπου, προτάσσοντας αντιδεξιούς, αντικαρατζαφερικούς, αντιπασοκικούς και άλλους συλλογισμούς. ΚΑΝΟΥΝ ΧΟΝΤΡΟ ΛΑΘΟΣ : Και θα φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη για το «μάπετ σόοου» (muppet show) στο οποίο θα συνεχίσει η κυβέρνηση να επιδίδεται επ’ αόριστο : Οι μεν Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου να κινούν το στόμα τους και να κάνουν χειρονομίες, οι δε Όλι Ρεν και οι αδελφοί τροϊκανοί να μιλάνε από το βάθος της σκηνής….
ΥΓ1
Α, για να μη το ξεχάσω : Οι «Οικολόγοι Πράσινοι» είπαν ότι συμμετέχουν στην αυριανή απεργία… Να δείτε την ανακοίνωση της Ιωαννίδου και του Παρασκευόπουλου – η αναφορά τους εκ 3-4 λέξεων ξεχείλιζε από αγανάκτηση…..

ΥΓ2

Το σκίτσο είναι (φυσικά...) του Μποστ. Υπηρετεί την τόσο επίκαιρη έννοια της ολικής επαναφοράς της μιζέριας των φίφτις...