του Σάββα Ιακωβίδη
Ο Πρόεδρος σύρεται αυτόβουλα σιδηροδέσμιος προς ένα νέο Βατερλώ, που θα οδηγήσει στην κατάλυση και στον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας και την παράδοση του Ελληνισμού σε μία νέα τουρκοκρατία. ΔΕΝ είναι σε θέση ούτε να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία ούτε να αντισταθεί σε εκβιασμούς, ντόπιων και ξένων, ούτε να διασώσει τον Ελληνισμό
Όλος ο κυπριακός κομματικός θίασος – πλην ΕΛΑΜ – μεταβαίνει στη Γενεύη. Γιατί; Για να… στηρίξει, είπαν, έναν εν παντί ευάλωτο Αναστασιάδη, εκβιαζόμενον από το ΔΗΣΑΚΕΛικό δίδυμο και σιδηροδέσμιο στους Εγγλέζους. Ή για να τον περιβάλουν, διαβεβαίωσαν, με… ενότητα για να μην ξεφύγει από το τουρκοδιζωνικό πλαίσιο και να βουλιάξει στην κινούμενη άμμο δύο κρατών ή συνομοσπονδία δύο κυρίαρχων κρατών. Ο γνωστός καταξιωμένος διπλωμάτης, Τάσος Τζιωνής, σε συνέντευξή του στον εκλεκτό συνάδελφο, Κώστα Βενιζέλο, στον «Φιλελεύθερο» (14.3.2021), έκανε μία οδυνηρή υπενθύμιση:
«Οι παλιές τουρκικές διαπραγματευτικές θέσεις με τα χρόνια γίνονται δικές μας θέσεις, κατ’ επίκλησιν ανάγκης για επίδειξη ρεαλισμού, τις οποίες μάλιστα μετατρέπουμε σε λάβαρα του αγώνα μας για δικαίωση.
Τέτοια είναι και η περίπτωση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και εσχάτως μιας νέας γενιάς ‘πολιτικής ισότητας’. Η Συμφωνία του 2014, κατά τη γνώμη μου, αποτυπώνει συνοπτικά τη διαχρονική πορεία του Κυπριακού προς μια ακούσια συνθηκολόγηση».Υπό ποιαν ιδιότητα ο Αναστασιάδης μεταβαίνει στην πενταμερή; Όχι ως Πρόεδρος της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους της ΕΕ, του ΟΗΕ και όλων των Διεθνών Οργανισμών, αλλά ως… κοινοτάρχης! Ποιος εξαφάνισε την Κυπριακή Δημοκρατία; Πρώτα ο Τάσσος με το κοινό ανακοινωθέν με τον κατοχικό Ταλάτ (8/7/2006). Στη συνέχεια ο Ν. Αναστασιάδης με τον κατοχικό Έρογλου (11/2/2014). Στην παρ. 4 κοινής δήλωσης αναφέρεται ότι, «η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει μετά την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα». Πουθενά και καμία αναφορά σε μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ψευδέστατα ισχυρίζεται ο Πρόεδρος και η ομοχειρία της τουρκοδιζωνικής.
Λίγους μήνες αργότερα, ο τότε Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, Τσαβούσογλου, σε επίσημο έγγραφο, κατά την 52η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (Λουξεμβούργο, 23/6/2014), διατύπωσε τη διαχρονική τουρκική θέση περί «εκλιπούσας ‘Κυπριακής Δημοκρατίας’» («defunct ‘Republic of Cyprus’»). Αντί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να απαιτήσει άμεση απόσυρση του επονείδιστου τουρκικού εγγράφου, όχι μόνο σιώπησε αλλά και εξεμάνη κατά της τότε ευρωβουλευτίνας, Ελένης Θεοχάρους, η οποία είχε το… θράσος να διερωτηθεί δημόσια γιατί η Λευκωσία σιωπούσε.
Ο τότε ΥπΕξ της Ελλάδος, Ευ. Βενιζέλος, απέστειλε – άκουσον! άκουσον! – ρηματική διακοίνωση στη Λευκωσία, που ούτε η χούντα δεν τόλμησε, και ο τότε ΥπΕξ, Γ. Κασουλίδης, απολογήθηκε γελοιωδώς διά το… ατόπημα Θεοχάρους! Πότε η Κυπριακή Δημοκρατία εξαφανίστηκε επίσημα; Τα μεσάνυχτα της 1/12/2016, μετά από λουκούλλειο δείπνο Αναστασιάδη-κατοχικού Ακιντζί. Χωρίς να διαβουλευθεί με κανέναν, ο Πρόεδρος αποδέχτηκε τη διαχρονική αγγλοτουρκική θέση για πενταμερή. Έτσι, στο Crans Montana η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν απούσα, όπως και προσεχώς στη Γενεύη θα είναι ξανά θλιβερά απούσα.
Ο Πρόεδρος είχε πολλά επιχειρήματα για να απορρίψει την επικείμενη πενταμερή και να αποφύγει τον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία ορκίστηκε να υπερασπίζεται. Όταν οι Εγγλέζοι άρχισαν να κινούν τα νήματα, όφειλε να αρνηθεί συμμετοχή. Πρώτον, μετά τις αφόρητες προκλήσεις Ερντογάν και τη νέα εισβολή του στα Βαρώσια. Δεύτερον, μετά την τουρκική θέση ότι θεωρούν τη διζωνική νεκρή και συζητούν μόνο λύση δύο κρατών. Τρίτον, μετά την τουρκική αξίωση για κυριαρχική ισότητα που παραπέμπει σε συνομοσπονδία. Τέταρτον, ο Πρόεδρος όφειλε να σταματήσει να ψεύδεται και να παραδεχτεί ότι η διζωνική τερατουργία ΔΕΝ ταυτίζεται με τις αρχές, αξίες και θεμελιώδεις ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα, επί των οποίων εδράζεται η ΕΕ και ο ΟΗΕ.
Πέμπτον, όφειλε να διαμηνύσει οργισμένα στον ΓΓ του ΟΗΕ ότι, ως θεματοφύλακας της Χάρτας, πρώτος έπρεπε να απαιτεί σεβασμό των αρχών της και όχι να συνεργεί στην κατάλυση ενός κράτους-μέλους του. Έκτον, να διαμηνύσει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρόκειται ούτε να καταργηθεί ούτε να τουρκοποιηθεί αλλ’ απαιτεί δημοκρατική, λειτουργική λύση ευρωπαϊκών και όχι αγγλοτουρκικών προδιαγραφών. Έβδομον, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρόκειται να μετατραπεί σε νέα Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Όγδοον, η διζωνική δεν αναφέρεται πουθενά στην παγκόσμια νομολογία.
Αυτά και άλλα ο Ν. Αναστασιάδης ΟΦΕΙΛΕ να διαμηνύσει προς κάθε κατεύθυνση. Αλλά τι; Ο Πρόεδρος είναι ο πιο τραγικός άνθρωπος στην Κύπρο: Είναι ευάλωτος πολιτικά και προσωπικά. Είναι ανίσχυρος διπλωματικά και στρατιωτικά. Ακόμα και η Αθήνα τον σπρώχνει στον τουρκοδιζωνικό κατήφορο για να τελειώνει με τον «κυπριακό μπελά». Εκβιάζεται αδίστακτα από τους αφιονισμένους διζωνικούς Αβέρωφ και Άντρο. Υπονομεύεται ενεργά και απειλείται από τους παντεπόπτες Εγγλέζους. Δεσμεύτηκε στους Γερμανούς και στους Αμερικανούς. Βαρύνεται και αυτός με ολέθριες παραχωρήσεις στους Τούρκους.
Ο Πρόεδρος σύρεται αυτόβουλα σιδηροδέσμιος προς ένα νέο Βατερλώ, που θα οδηγήσει στην κατάλυση και στον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας και την παράδοση του Ελληνισμού σε μία νέα τουρκοκρατία. ΔΕΝ είναι σε θέση ούτε να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία ούτε να αντισταθεί σε εκβιασμούς, ντόπιων και ξένων, ούτε να διασώσει τον Ελληνισμό. Μια νέα, κυπριακή αυτήν τη φορά, Αλεξανδρέττα, αλλά χειρότερη, διαγράφεται ήδη στον ορίζοντα. Υπό τους τουρκοδιζωνικούς αλαλαγμούς του άθλιου ΔΗΣΑΚΕΛ. Και ο λαός; Κατά τον ποιητή, «δουλεύεται./ Εκμαυλίζεται./ Για να δεχθεί/ και πάλιν/ ντόπιους ή ξένους/ ταχύτερους του ουρανίου Αγγέλου/ επιβήτορες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου