Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 του Άντη Ροδίτη

Μετά τη χθεσινή δημοσίευση («Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, όχι η ιστορική ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ») βγήκε κάποιος με το ψευδώνυμο Rahman Baglantez(!) προσφωνώντας όλους με το «ρε» και προσπαθώντας για κάποιο λόγο να υπερασπιστεί τον ιστορικό Πέτρο Παπαπολυβίου. Γι’ αυτό μπλοκαρίστηκε από αυτή τη σελίδα. Ας πάει αλλού να βρίζει.

Θεωρώ επί τη ευκαιρία ότι αξίζει να θυμίσω κάποια πράγματα: Το «Κέντρο Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος» χρηματοδότησε το 2016 την έκδοση από τον Πατάκη τού βιβλίου «Τα ‘σχέδια’» για το Κυπριακό από το 1956 ως το 1984». Πρόκειται για 5 άρθρα-μελέτες του Τάσσου Παπαδόπουλου για τα «σχέδια λύσης» του Κυπριακού. Για το Σχέδιο Χάρντινγκ (56 σελίδες), Το Σύνταγμα Ράντκλιφ (66 σελίδες), το Σχέδιο Μακμίλλαν (12 σελίδες), το Σχέδιο Άτσεσον (18 σελίδες) και το Αμερικανικό Σχέδιο του 1978 (18 σελίδες).

Το βιβλίο επιμελήθηκε κι έγραψε και την εισαγωγή του ο Πέτρος Παπαπολυβίου. Για κάθε κεφάλαιο παραθέτει σχετική βιβλιογραφία. Για το Άτσεσον, το μόνο σχέδιο που προνοούσε πραγματοποίηση του αληθινού στόχου του κυπριακού Αγώνα, την ΕΝΩΣΗ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος έγραψε ένα μικρού μεγέθους, πολύ φτωχό και πρόχειρο άρθρο, αλλά ο επιμελητής του βιβλίου φρόντισε να παραθέσει γι’ αυτό την εκτενέστερη βιβλιογραφία! Με μια διαφορά: Δεν συμπεριέλαβε το βιβλίο «Κουράγιο Πηνελόπη», Αρμός 2013, που είναι η πιο πρόσφατη έκδοση 521 σελίδων για το Σχέδιο Άτσεσον, η οποία περιέχει και 182 έγγραφα του Στέητ Ντιπάρτμεντ και του αγγλικού υπουργείου Άμυνας (DEFE), εκ των οποίων μερικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ (λόγω του νόμου που επιτρέπει αποδέσμευση μυστικών εγγράφων ανάλογα με τη σημασία τους) και ανατρέπουν άρδην μερικά ουσιώδη συνθήματα που επικράτησαν στη δική μας χώρα ως… γεγονότα, ενώ δεν ήταν άλλο από παραπλανητικά συνθήματα.

Για τον λόγο αυτό δημοσιεύω ξανά το πιο κάτω άρθρο:

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Σε άρθρο του στον «Φιλελεύθερο» https://papapolyviou.com/.../gia-ton-fakelo-tis-kiprou.../ ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Πέτρος Παπαπολυβίου παραπονιέται ότι «παρεμποδίζεται η ιστορική έρευνα εδώ και μισό αιώνα»(!), ότι «πέπλο απόλυτης σιωπής» καλύπτει τα γεγονότα της «κρίσιμης περιόδου 1964-1974»(!), τα οποία «παραμένουν απρόσιτα στην ιστορική έρευνα και στην εθνική συλλογική συνείδηση»(!). Λέει, επίσης, ότι αυτή η ομερτά, η σιωπή, «εκτρέφει και γιγαντώνει τις σχετικές θεωρίες συνωμοσίας…»!

Όντως οι θεωρίες συνωμοσίας είναι το μέγα αποτέλεσμα, ο καρπός της σιωπής, που εκμεταλλεύονται και καταναλώνουν ασύστολα προς όφελός τους οι κύριοι αίτιοι της παρούσας κατάστασης και της επικείμενης, ορατής στον ορίζοντα, ολοκληρωτικής καταστροφής της Κύπρου. Κόμματα μικρά και μεγάλα ζουν και αναπνέουν καλλιεργώντας το μίσος εναντίον της Ελλάδας ως της κύριας υπεύθυνης δύναμης για την καταστροφή της Κύπρου, με αποκλειστικό σκοπό να φανατίζουν και να διατηρούν τα ποσοστά τους, ώστε να καταλάβουν την εξουσία και από θέση ισχύος να ενδυναμώνουν και να εδραιώνουν το ψέμα υπέρ του κομματικού τους οφέλους.

Είναι εκτός των δυνατοτήτων αντίληψής μας (εκτός κι αν αρχίσουμε κι εμείς να συνωμοσιολογούμε) ο λόγος για το οποίο ο Πέτρος Παπαπολυβίου αποτελεί ο ίδιος το μέγα εμπόδιο τουλάχιστο στην εξιχνίαση του 1964, που υπήρξε το αίτιο και η γενεσιουργός αιτία των γεγονότων του 1974. Υπάρχουν έγγραφα και αδιάψευστες μαρτυρίες, έγγραφα που αποχαρακτηρίσθηκαν μετά το 2000, τα οποία δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 2013 (στο βιβλίο «Κουράγιο Πηνελόπη») τα οποία ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, κάνει ό,τι περνά από το χέρι του να τα αποκρύψει.

Τα γεγονότα, όμως, βοούν: Σύσσωμη η Ελλάδα (Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, Βασιλιάς) αποφάσισε στις 19 Αυγούστου 1964 την Ένωση Κύπρου-Ελλάδας, με την ισχύ της εδώ ελληνικής μεραρχίας και με την έγκριση των συμμάχων της. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος απέρριψε την πρόταση κι όπως μαρτυρά ο Νίκος Κρανιδιώτης («Ανοχύρωτη Πολιτεία», Τόμος Α’, Εστία 1985, σ. 228) το έκαμε επειδή… η Ελλάδα συνωμοτούσε με τις ΗΠΑ να διχοτομήσουν την Κύπρο!! Φοβερή και αστήρικτη κατηγορία για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον βασιλιά Κων/νο ότι ήταν συνωμότες-προδότες της Κύπρου.

Αυτά, εκείνοι που τα εκμεταλλεύονται για να διχάζουν τον κυπριακό λαό και να διατηρούν τα ποσοστά τους, δεν τολμούν -αφού είναι τερατώδη ψέματα- να τα πουν έτσι, όπως τα υπονοούν. Τα υπονοούν, όμως, συνεχώς και βάσει αυτών προωθούν τον διχασμό και την πόλωση μέσα στον λαό, που τους ωφελεί κομματικά.

Ο κατ’ εξοχήν και κατά διεκδίκηση τίτλου κύριος (τουλάχιστο στα ΜΜΕ) ιστορικός της σημερινής Κύπρου Πέτρος Παπαπολυβίου, αποφεύγει έστω και να κάνει αναφορά στα έγγραφα που αποδεικνύουν την καθαρότητα των στόχων και τον αδιαμφισβήτητο πατριωτισμό του Γεωργίου Παπανδρέου, του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του ελληνικού στρατού το 1964. Αφήνει το θέμα ανέγγιχτο. Αφήνει αδιερεύνητη την απόφαση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τη διαβολής και τη συκοφαντία, την κακοποίηση από το ΑΚΕΛ της ελληνικής μεραρχίας. Ούτε που αγγίζει ποτέ το θέμα της ανόδου της χούντας ως αποτέλεσμα της αποτυχίας των ΗΠΑ να λύσουν το πρόβλημα της σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ με την Ένωση. Αφήνει αδιερεύνητο το θέμα του μίσους που δημιουργήθηκε μεταξύ ελληνικού στρατού-Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ως ένα από τα αίτια που διευκόλυναν το πραξικόπημα του 1974. Αφήνει τα πάντα γύρω στο 1964 αδιερεύνητα. Αλλά αν ακολουθούσαμε τη συμβουλή της Ελλάδας το 1964, τίποτε από όλα τα τρομερά και τα καταστροφικά που ακολούθησαν, οι σημερινοί κίνδυνοι, δεν θα ακολουθούσε.

Αν θέλει, όντως, να διερευνήσει το 1964 ο κ. Παπαπολυβίου, ΠΟΙΟΣ τον εμποδίζει; Γιατί δεν καταγγέλλει αυτούς που τον εμποδίζουν αντί να χύνει κροκοδείλια δάκρυα; Κι αν δεν θέλει γιατί λέει ότι θέλει; Γιατί τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και ιδίως το ΡΙΚ με τους περιβόητους «φακέλους» του αρνείται να συζητήσει το 1964;

Τα ψέματα για το 1964 εδραιώθηκαν τόσο πολύ, που δεν τολμά κανένας να τ’ αγγίξει, ιδιαίτερα οι πανεπιστημιακοί, που ζητούν μεν ν’ ανοίξει ο Φάκελος της Κύπρου αλλά το μόνο που κάνουν είναι να τον κρατούν κλειστό οι ίδιοι!