του Νίκου Χουντή*
Η Κομισιόν ανακοίνωσε πρόσφατα τον «Χάρτη Πορείας» για την «Εμβάθυνση της Ευρωζώνης», που περιλαμβάνει τα επόμενα πολιτικά και θεσμικά βήματα για τον στενότερο συντονισμό των οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών-μελών της ευρωζώνης και την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του ευρωπαϊκού οικονομικού δόγματος της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού.
Πιο συγκεκριμένα, η Κομισιόν προτείνει:
● Τη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο θα εντάσσεται στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο ως μια νέα ευρωπαϊκή οντότητα, σε αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση όπου ο ESM είναι μια απλή εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο. Οι δραστηριότητες του ΕΝΤ θα παραμείνουν ίδιες με αυτές του ESM όσον αφορά την παροχή δανείων σε χώρες με μη βιώσιμο χρέος, τον τρόπο λήψης αποφάσεων (ενισχυμένη πλειοψηφία των υπ. Οικονομικών της ευρωζώνης), αλλά θα έχει πιο ενεργό ρόλο στη διαχείριση των προγραμμάτων/μνημονίων, σε συνεργασία πάντα με την Κομισιόν και το Συμβούλιο (Eurogroup).
● Την ενσωμάτωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου στο Δίκαιο της Ε.Ε. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο (1) αποτελεί μια διακυβερνητική συνθήκη (όπως π.χ. η Σένγκεν) που έχει υπογραφεί από 25 κράτη-μέλη (εκτός της Μεγ. Βρετανίας, της Τσεχίας και της Κροατίας) και συμπληρώνει το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αποτελεί, δηλαδή, ένα δεσμευτικό πολιτικό και νομικό κείμενο που απαιτεί από τα κράτη-μέλη δημοσιονομική πειθαρχία (ενσωμάτωση στο εθνικό Δίκαιο κανόνων χρέους και αυτόματης περικοπής δαπανών), εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων συγκεκριμένης ταξικής κατεύθυνσης και την πολιτική δέσμευση των κρατών-μελών να υποστηρίζουν και να ψηφίζουν στο Ecofin θέσεις που προωθούν τη δημοσιονομική αυστηρότητα.
● Την υιοθέτηση 4 νέων χρηματοδοτικών εργαλείων του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού από το 2020. Τα εργαλεία αυτά προβλέπεται να υποστηρίζουν χρηματοδοτικά συγκεκριμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τη σταθεροποίηση των οικονομιών σε περίπτωση ασύμμετρων οικονομικών κινδύνων, την ένταξη κρατών-μελών της Ε.Ε. που δεν έχουν υιοθετήσει ακόμα το κοινό νόμισμα και το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο και τον Ενιαίο Μηχανισμό Εκκαθάρισης συστημικών τραπεζών (SRM-SRF).
● Τον έλεγχο εφαρμογής των Πακέτων Δέσμευσης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων που κάθε κράτος-μέλος θα συμφωνεί με την Κομισιόν, αλλά και τη χρηματοδοτική υποστήριξη της τεχνικής βοήθειας προς τα κράτη-μέλη (Πρόγραμμα Υποστήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων) που παρέχει διοικητική συνδρομή για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων στους τομείς της δημόσιας διοίκησης, των δημόσιων εσόδων και της δημοσιονομικής διαχείρισης, του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, της αγοράς εργασίας και τους χρηματοπιστωτικού τομέα.
● Την υιοθέτηση θέσης Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών που θα ενισχύει τον συντονισμό των οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών, θα προεδρεύει στο Eurogroup και θα είναι ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της Κομισιόν στο χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, θα λογοδοτεί στο Ευρωκοινοβούλιο και, τέλος, θα εκπροσωπεί την ευρωζώνη στα διεθνή φόρα.
Ρήξη με τις πολιτικές και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης
Οι προτάσεις της Κομισιόν για την εμβάθυνση της ευρωζώνης κινούνται στην κατεύθυνση του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, που θέλει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των οικονομικών πολιτικών τελείως ανεξάρτητα από κάθε είδους δημοκρατική -κοινοβουλευτική ή άλλη- διαδικασία που ενέχει τον κίνδυνο «δημοκρατικών ατυχημάτων».
Στην ΟΝΕ/Ε.Ε. κάθε κράτος-μέλος μπορεί να εφαρμόσει ένα και μόνο μείγμα οικονομικής πολιτικής. Στον νομισματικό τομέα εφαρμόζεται η νομισματική και συναλλαγματική πολιτική της ΕΚΤ, στον δημοσιονομικό τομέα οι επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας (3% έλλειμμα), στην αγορά εργασίας και προϊόντων, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για κάθε χώρα.
Ο έλεγχος από Κομισιόν/ΕΚΤ/Συμβούλιο σε κάθε κράτος-μέλος είναι απόλυτος. Η Κομισιόν και το Συμβούλιο ελέγχουν και εποπτεύουν (2) εξονυχιστικά τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μέχρι του σημείου να μπορούν να επιβάλλουν χρηματικές ποινές ή και να κόβουν χώρες από τα κοινοτικά ταμεία.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η ΕΚΤ, όχι μόνο ελέγχει, αλλά καθορίζει τις πολιτικές των τραπεζών, τα μεγέθη των ισολογισμών τους, τις τάσεις συγκεντροποίησης του κλάδου, αλλά και την παρεχόμενη σε κάθε χώρα ρευστότητα, μέσω του ευρωσυστήματος.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΟΝΕ ενδυναμώνονται θεσμικά και πολιτικά, αποκτούν νέα εργαλεία ελέγχου και επιβολής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της πολιτικής λιτότητας και γίνονται ακόμα πιο αντιδραστικές. Οι δημοκρατικές διαδικασίες, ακόμα και οι στοιχειώδεις διαδικασίες ενός αστικού πολιτεύματος, εξοβελίζονται, ενώ οι δυνατότητες ενός δήθεν δημοκρατικού και προοδευτικού μετασχηματισμού της ΟΝΕ έχουν ουσιαστικά εκμηδενιστεί.
Ο ελληνικός λαός και οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν να περιμένουν καλυτέρευση των όρων ζωής τους από την εμβάθυνση της ΟΝΕ, ούτε προφανώς από τα «πολιτικά παραμύθια» που πλασάρει η κυβέρνηση περί «προοδευτικών αλλαγών» στην Ευρώπη. Η ρήξη με τις πολιτικές και τους θεσμούς της Ε.Ε. είναι ο μόνος δρόμος για την αποφυγή των κοινωνικών-οικονομικών καταστροφών που επιβάλλουν το ευρώ και τα μνημόνια.
- 1. Αρθρο Ν. Χουντή στις 2/10/2016 με τίτλο «Μνημονιακή αναθεώρηση του Συντάγματος και Δημοσιονομικό Σύμφωνο», που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα iskra.gr
- 2. Αρθρο Ν. Χουντή στην «Εφημερίδα Συντακτών» στις 22/5/2017 με τίτλο «Η επιτροπεία της ελληνικής οικονομίας συνεχίζεται και μετά το 2018».
*ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου