Κύπρος : Η διέξοδος του αδιεξόδου των συνομιλιών

του Γιάννου Χαραλαμπίδη

 από το SIGMALIVE

Όλη η Ευρώπη υποστηρίζει ότι ο Ερντογάν είναι επικίνδυνος και η συμμαχία των ηγεσιών ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ επιμένει ότι έχει πιθανότητες να υπογράψει λύση μαζί του. Τι κάνει, όμως, ο Ερντογάν; Εφόσον οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, από το 2005 ώς σήμερα, έχουν βάλει στο ράφι ό,τι η ΕΕ καθόρισε ως βάση της λύσης του Κυπριακού, η Τουρκία χρησιμοποιεί την ΕΕ, για να μας εκδικηθεί για το λάθος μας. Και εξηγούμαι.

Η ΕΕ είχε εκδώσει την 21η Σεπτεμβρίου του 2005 την αντιδήλωση, με την οποία καθόριζε ότι αναγνωρίζει ως μόνο κράτος στο νησί την Κυπριακή Δημοκρατία και ότι η Τουρκία οφείλει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της μαζί της και να την αναγνωρίσει.

Αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, την οποία ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε. Βεβαίως, σήμερα, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας είναι de facto παγωμένη και ότι απλώς αναμένεται η επίσημη απόφαση.

Αυτή η εξέλιξη δεν σημαίνει ούτε την ακύρωση της αντιδήλωσης, ούτε τον τερματισμό των σχέσεων της Τουρκίας με τις Βρυξέλλες. Η εναλλακτική επιλογή στις σχέσεις των δυο πλευρών, δηλαδή η διευρυμένη τελωνειακή ένωση, είναι τμήμα της ενταξιακής διαδικασίας και η Άγκυρα υποχρεούται ήδη να προχωρήσει στην άρση του εμπάργκο που επιβάλλει σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στα λιμάνια, στον εναέριο χώρο της και στην εισαγωγή κυπριακών προϊόντων στην τουρκική αγορά.

Συνεπώς, για να προχωρήσει η διευρυμένη τελωνειακή ένωση, θα πρέπει να δώσει το πράσινο φως η Κυπριακή Δημοκρατία. Και λογικά για να το δώσει, δηλαδή για να αρχίσουν οι συνομιλίες για τη διευρυμένη τελωνειακή ένωση, θα πρέπει η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Μέχρι σήμερα λειτουργούσε η τελωνειακή ένωση, χωρίς η Άγκυρα να μας αναγνωρίσει. Και χωρίς αναγνώριση, όπως η ΕΕ καθόρισε, να συνιστά βάση για τις συνομιλίες στο Κυπριακό. Και ως εκ τούτου, αφού η τουρκική πλευρά κατοχύρωσε στις διαπραγματεύσεις ότι ο Βορράς θα είναι εσαεί τουρκικός έβαλε πλώρη και για τον Νότο. Πώς; Με την αξίωση ότι οι Τούρκοι πολίτες και οι τουρκικές εταιρείες θα έχουν στην Κύπρο καθεστώς ευρωπαϊκό.

Για να τουρκοποιήσουν μετά τον Βορρά και τον Νότο. Ειδικώς, τώρα, με το επίσημο πάγωμα των τουρκικών ενταξιακών ενόψει, η Άγκυρα έχει ως μόνη επιλογή ένταξης ή και συναφών ωφελημάτων από την ΕΕ, τη λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο της ομοσπονδίας. Εάν η θέση της Λευκωσίας δεν είναι ξεκάθαρη ότι κάτι τέτοιο είναι εκτός συζήτησης, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα βρεθούμε ενώπιον τού εξής σεναρίου:

Να δεχθούν οι εταίροι μας την εφαρμογή των τεσσάρων βασικών ελευθεριών για τους Τούρκους πολίτες μόνο σε κυπριακό, τοπικό επίπεδο, καθώς και τις λοιπές αποκλίσεις των αρχών και των αξιών της ΕΕ, ως αντάλλαγμα για τη μη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Και τότε ποιος θα ευθύνεται;

Μόνο οι εταίροι μας ή και η ηγεσία μας, η οποία αντί να χρησιμοποιήσει την ΕΕ για την ανατροπή των τετελεσμένων της εισβολής και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας επιμένει σε μια διαδικασία, που τη διχοτομεί και την αντικαθιστά από δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη.

Ιδού πού μας οδηγεί η άρνηση των ηγεσιών ΔΗΣΥ -ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης να καταγγείλουν την Τουρκία μετά τη Γενεύη. Ιδού πού μας οδηγεί η συνέχιση των συνομιλιών:

Δεν οδηγεί σε λύση, αλλά σε αδιέξοδο. Με μοναδική έξοδο τη διάλυση και τη μετατροπή μας σε τουρκική επαρχία διά της δικής μας υπογραφής και με τη σφραγίδα της ΕΕ.