Ιστορίες 'επαναστατικής' τρέλας..

του Σπύρου Παπαγιαννόπουλου
από το φατσοβιβλίο

Πρωτομαγιά στο μαγαζί,ανοιχτά όπως και τα γειτονικά εστιατόρια και καφέ,ήσυχα νωρίς το πρωί,στήνω το μαγαζί και βάζω να πιώ καφεδάκι χα'ι'δεύοντας μία αρωματική ρίγανη σε γλαστράκι έτσι γιά να πω ότι έπιασα κι'εγώ τον Μάη..περνάει η ώρα,τελειώνουν και οι διαδηλώσεις στο κέντρο και έρχεται ο κόσμος σιγά σιγά στα μαγαζιά.Αρχίζουμε να γεμίζουμε,μπαίνουν οι πρώτοι επαναστάτες της πλατείας στο μαγαζι φορτσάτοι,μας μοιράζουν μπροσούρες και μας αρχίζουν στα κοσμητικά επίθετα,απεργοσπάστες που δουλεύετε γιά τα αφεντικά κι'εμείς χύνουμε το αίμα μας στους δρόμους γιά σας και άλλα όμορφα..δεν υπάρχει λόγος να δωθεί απάντηση και να έρθουμε σε αντιπαράθεση,έχω καλοκαιρινό τμήμα στο μαγαζί έξω δεν χρειάζεται να μου κάνουν και το μέσα καλοκαιρινό,μας βρίζουν και φεύγουν,μετά από λίγο σκάνε δύο άλλοι ακόμα πιό φτιαγμένοι,μπινελίκια ξανά,θα σου γαμ το μουν της μανας σου και τέτοια,τα πιάσαμε τα λεφτά μας,γκαρίζει ο ένας,που έχει άλλους είκοσι βέβαια από έξω έτοιμους να μπουκάρουν άμα χρειαστεί,μη με σταματήσει κανένα μουνάκι θα του γαμ κλπ,ανοίγει τα ψυγεία και βουτάει 5-6 μπύρες όσες χώραγε η αγκαλιά του,βγαίνει και τις μοιράζεται με τα άλλα καλόπαιδα που περίμεναν με τα δοκάρια στα χέρια,δοκάρια με σημαιάκια,ερχόντουσαν από την πορεία οι αγωνιστές μου,διψασμένοι και μιάς και έχουμε κομμούνα στην πλατεία αυτοσερβιρίστηκαν τα παιδιά,που να μιλήσεις και πάλι,είπαμε έχω καλοκαιρινό τμήμα στο μαγαζι,ρε τον μπαγάσα όμως σκεφτόμουνα γιά μένα,
τόσα χρόνια στην νύκτα,ερχόντουσαν οι μπράβοι να πάρουν τα φράγκουλα γιά να μην μας δείρουν και μας σπάσουν το μαγαζί και ούτε μιά στιγμή δεν σκέφτηκα ότι τα παιδιά επιτελούσαν επαναστατικό έργο με αναδιανομή πλούτου και τοιαύτα..τόσο πίσω ήμουνα,,,κάποια στιγμή γίνεται το αδιαχώρητο πλέον στο μαγαζί,σε όλα τα μαγαζιά της περιοχής και τότε σκάνε τα μηχανοκίνητα τμήματα του αγώνα,οργάνωση λέμε,άπειρα παπάκια με 2 αναβάτες έκαστον όπως τα αστυνομικά που ερχόντουσαν πιο παλιά,τώρα έχουν λουφάξει και δεν εμφανίζονται,έρχονται λοιπόν τα παπάκια,ο πίσω με καδρόνι φυσικά,και αρχίζουν και τρέχουν ανάμεσα στα τραπεζάκια που τρώει ο κόσμος η πίνει τον καφέ του φωνάζοντας συνθήματα περί απεργίας και όχι αργίας βρίζοντας σερβιτόρους και καταστηματάρχες που δούλευαν καθώς και τους θαμώνες..μπάχαλο μέγα,αναίμακτο ευτυχώς..και πέρασε και αυτή η μέρα,στα Εξάρχεια δεν πλήττεις ποτέ,είναι η φαντασία στην εξουσία..είναι εξουσία όμως,η εξουσία των αντιεξουσιαστών,ότι πιό θλιβερό έχω συναντήσει στην ζωή μου,τα σκοτεινά αυτά πρόσωπα με το ατελείωτο μίσος στα μάτια,μίσος γιά όλους και γιά όλα..Οσοι φίλοι έχετε μείνει στην εποχή του Ασιμου,του Κα'ι'ν,του Dada κλπ και πιστεύετε ότι κάτι γνήσια αναρχικό πλανιέται ακόμα στην περιοχή να με συγχωρείτε αλλά είστε βαθιά νυκτωμένοι...Καλή Πρωτομαγιά !