Γεωπολιτικά παιχνίδια και προσφυγικό ζήτημα

......οι διμερείς ή τριμερείς ελιγμοί, οι συμμαχίες με τους εχθρούς των εχθρών μας και η δυσπιστία όλων εναντίον όλων, δεν μπορούν να αποτελέσουν υλικά μιας άλλης, ριζοσπαστικής πολιτικής Αρχών και διαφάνειας, με γνώμονα τη Δημοκρατία και τον Νομικό Πολιτισμό.....

Τα γεωπολιτικά «παιχνίδια»  στην περιοχή μας και όχι μόνο, βρίσκονται σε συνάρτηση με την «παραγωγή» προσφύγων….Μόνο που με τους ορίτζιναλ πρόσφυγες λόγω των πολέμων που εξαπέλυσε και εξαπολύει η Δύση,  συνευρίσκονται και οι ψευδοπρόσφυγες που αναζητούν απλώς ευκαιρία για μετεγκατάσταση-μετανάστευση…Προφανώς, η βιομηχανία  αλληλεγγύης που βασίζεται πάνω σε άδηλες παροχές, δεν επιδίδεται σε τόσο λεπτές διακρίσεις, ενώ επίσης  είναι προφανές ότι διεκπεραιώνονται (ανεπαισθήτως…) άρρητα σχέδια μεταφοράς  φτηνού εργατικού δυναμικού στας Ευρώπας . Σχέδια που επίσης αποβλέπουν στη  διάσπαση των παλιών, εθνικών, πολιτιστικών, ταξικών και περιφερειακών συλλογικοτήτων…

Η συνάντηση που έγινε στο χώρο Ντοστογιέφσκυ χθες βράδυ

παρουσία πολλών διαμορφωτών γνώμης και με σημαντικές καταθέσεις στοιχείων, βρέθηκε απολύτως σύμφωνη σε ένα τουλάχιστον σημείο: Ότι το θέμα χρήζει μιας ενδελεχούς προσέγγισης, έτσι ώστε να διασπάσει τον κλοιό των κοινότοπων και «φιλάνθρωπων» ασημαντοτήτων, που διαχέονται στα ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης . Μια Ημερίδα ή κάτι ανάλογου χρονικού μεγέθους είναι απολύτως απαραίτητο, για να διευκρινισθούν συμπεριφορές και στάσεις διαφορετικής κλίμακας : Ποιες είναι οι κατευθυντήριες τάσεις του παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού συστήματος; Ποιες  είναι οι τακτικές στοχεύσεις των «παικτών» της περιοχής μας – όπως είναι η ΕΕ, το Ισραήλ, η Τουρκία, το καθεστώς Άσαντ στη Συρία κλπ; Ποια είναι τα παιχνίδια που δεσπόζουν  στην ακόμη μικρότερη κλίμακα της Κύπρου, του Αιγαίου, της χώρας μας;

Είναι φανερό ότι οι διμερείς ή τριμερείς ελιγμοί, οι συμμαχίες με τους εχθρούς των εχθρών μας και η δυσπιστία όλων εναντίον όλων, δεν μπορούν να αποτελέσουν υλικά μιας άλλης, ριζοσπαστικής πολιτικής Αρχών και διαφάνειας, με γνώμονα τη Δημοκρατία και τον Νομικό Πολιτισμό.  Μιας πολιτικής που θα διαδραματίζεται με διαφάνεια,  μπροστά και  όχι πίσω από τις πλάτες των λαών. Σε αυτή τη γόνιμη  ανταλλαγή ιδεών συμμετείχαν εκτός από τους κύριους ομιλητές(Δημήτρης Ντούσας, Λεωνίδας Αποσκίτης, Δημήτρης Μητρόπουλος, Γιάννης Χατζηαντωνίου, Ανδρέας Ζαφείρης) και οι Παναγιώτης Μαντάς, Θύμιος Παπανικολάου, Περικλής Δανόπουλος και άλλοι, που δυστυχώς τώρα μου διαφεύγει το όνομά τους.  Κατά τη προσωπική μου γνώμη, δυο ακόμη νέα- ένα καλό και ένα κακό – ήταν σημαντικά  στη διαδικασία : Το ένα ήταν η γνωστοποίηση της διαδρομής ενός βιβλίου του Δημήτρη Ντούσα («Μαρξισμός και σύγχρονη μετανάστευση»), που ελάχιστα επηρέασε τα πνεύματα της Αριστεράς λόγω διαφόρων αγκυλώσεων. Το κακό νέο ήταν η εκφορά μιας άποψης που  από οικονομολογική άποψη αποτελεί σκάνδαλο ανορθολογισμού – άποψης που υποστηρίζει ότι η μετανάστευση ή προσφυγιά  δεν είναι στοιχείο του διεθνούς εφεδρικού στρατού εργασίας, και σαν τέτοια δεν ασκεί πτωτική επίδραση στους μισθούς και στις γενικότερες απολαβές των εργαζομένων…