Τσερνομπύλ, 30 χρόνια μετά

«…..τότε που οι  Κνίτες ανακάλυπταν τις αξίες της επιδεικτικής    χορτοφαγίας απέναντι σε μια κοινωνία, που εν πολλοίς επηρεαζόταν από τον Ιμπεριαλισμό…»

Τότε, η Γκλάσνοστ (Διαφάνεια) και η Περεστρόϊκα (Ανασυγκρότηση) ήταν φρέσκα πράγματα, όπως ήταν φρέσκια και η κατάρριψη νοτιοκορεατικού  πολιτικού αεροπλάνου(1983) από Σοβιετικά πολεμικά, με 269 νεκρούς. Τότε οι σοβιετικοί αντιδραστήρες ήταν σχετικά πρωτόγονης τεχνολογίας, δεν διέθεταν ένα προστατευτικό περίβλημα που  σε περίπτωση απώλειας ελέγχου, θα έκανε πιο βραδεία  την διαρροή ραδιενέργειας. Την 26^η Απριλίου 1986 βρισκόταν σε εξέλιξη άσκηση, που αντίθετα με τις προσδοκίες  και στοχεύσεις της,  οδήγησε σε απώλεια ελέγχου – ενδεχομένως λόγω κακών χειρισμών – με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη  έκλυση ραδιενέργειας…Η έκλυση αυτή με τη σειρά της οδήγησε σε υπερθέρμανση και τήξη της καρδιάς του αντιδραστήρα. Τότε οι Σοβιετικές αρχές  επιχείρησαν ένα είδος «ταφής» του αντιδραστήρα με υλικά εκτοξευόμενα από ελικόπτερα, που είχαν ως πιλότους άτομα με υψηλό αίσθημα ευθύνης και πνεύμα αυτοθυσίας. ΟΛΑ τα άτομα αυτά πέθαναν σε λίγες εβδομάδες, λόγω της έκθεσής τους σε «αστρονομικά» ποσά ακτινοβολίας…

Επρόκειτο για το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα της νέας εποχής, ασύγκριτα  μεγαλύτερο από το αμερικανικό του Three Mile Island το 1979 και  μεγαλύτερο αυτού της Φουκουσίμα της Ιαπωνίας (2011).

Τότε ενεργοποιήθηκαν οι πλέον ακραίοι μηχανισμοί αποσιώπησης και  η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας  βεβαίωνε ότι η στατιστική περί αναπόφευκτων πυρηνικών  ατυχημάτων μετά  ένα Χ χρόνο λειτουργίας δεν ισχύει – σε αντίθεση με τη στατιστική των αεροπορικών ή χερσαίων ατυχημάτων… Από την άλλη πλευρά  διάφοροι σοφολογιότατοι του αντιπυρηνικού κινήματος έπαιρναν πόζες καρα-εμβρίθειας   και διαβεβαίωναν ότι το συμβάν θα προκαλέσει 296.400 νεκρούς (ή κάτι ανάλογο) τα επόμενα 15 χρόνια – γιατί βλέπετε και τότε όπως και σήμερα οι αριθμοί εντυπωσίαζαν το πόπολο και αναχαίτιζαν   κάθε κριτικό αντίλογο. Πάνω σε αυτό ο υποφαινόμενος είχε την ευκαιρία, στην αντιπυρηνική συνάντηση των Βρυξελλών του Ιουνίου 1986, να εκφράσει κάποιες  επιφυλάξεις  : παίρνοντας υπόψη ότι μακροχρόνια η  ραδιενέργεια «συνευρίσκεται» με άλλους νοσογόνους παράγοντες, συνεπώς η απομόνωση των επιπτώσεών της είναι  ένα αμφίβολο  εγχείρημα, που απαιτεί πολύ μεγάλες έρευνες…..

Στην όλη αυτή κατάσταση, ενώ όλοι μιλάγαν για το ραδιενεργό νέφος και ενώ είχαν βρεθεί άγρια χόρτα με 12.000 μπεκερέλ, ενώ τα ΝΕΑ του Λαμπράκη κυκλοφορούσαν επί μακρόν με το σύνθημα «πυρηνική ενέργεια ; όχι, ευχαριστώ», ο Ριζοσπάστης  υποστήριζε ότι το ραδιενεργό νέφος ήλθε από την Ουάσιγκτον…Και ενώ οι αρχές συνιστούσαν αποφυγή φρούτων, λαχανικών κλπ., ενώ αναπτυσσόταν ειδική αρθρογραφία για τη διασπορά των ραδιονουκλιδίων στη βιόσφαιρα – π.χ. από τα στελέχη του φυτού ως τις ρίζες ή αντιστρόφως – οι ΚΝνίτες ανακάλυπταν τις αξίες της επιδεικτικής  αντιϊμπεριαλιστικής  χορτοφαγίας απέναντι σε μια κοινωνία, που εν πολλοίς επηρεαζόταν από τον Ιμπεριαλισμό…