ΠΗΓΗ : NEWSBOMB
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος πίστεψε προς στιγμήν ότι ο υπουργός
Εθνικής Άμυνας και πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος
είναι έτοιμος να τινάξει τα πάντα στον αέρα για λόγους πατριωτικής
υπερευαισθησίας.
Ο ίδιος υπογράμμισε, όχι μία, αλλά δύο φορές – την πρώτη μπροστά στο κατώφλι του Μαξίμου μετά τη συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα προχθές, Τετάρτη και τη δεύτερη μετά το πέρας της έκτακτης συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του χθες, Πέμπτη – ότι οι εθνικές γραμμές είναι αδιαπραγμάτευτες.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ήταν, στ’ αλήθεια, τόσο έτοιμος να τα διαλύσει όλα και να οδηγήσει την κυβέρνηση και τη χώρα σε περιπέτειες, ιδίως τη στιγμή που εκκρεμεί το ζήτημα της διαπραγμάτευσης και η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το προσφυγικό, έχοντας ήδη στοιβαγμένες δεκάδες χιλιάδες ταλαιπωρημένες ανθρώπινες ψυχές;
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, όπως προκύπτει από το πόσο γρήγορα ο «πολύς» Πάνος Καμμένος έκανε κυβίστηση (στην καθομιλουμένη «κωλοτούμπα») υπό γωνία 180 μοιρών.
Κι ενώ το μεσημέρι της Τετάρτης στάθηκε αποφασισμένος και «εξοργισμένος» μπροστά στα δημοσιογραφικά μικρόφωνα, για να διατρανώσει την οργή του, την αμετακίνητη στάση του και τις «κόκκινες γραμμές» επί των εθνικών θεμάτων, έφτασε η νυχτερινή επίσκεψη του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά στο σπίτι του, για να βάλει, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, μπόλικο νερό στο κρασί του.
Ξαφνικά οι «κόκκινες» γραμμές άρχισαν να ξεθωριάζουν απότομα, και η κυβίστηση άρχισε να γίνεται πιο καλλιτεχνική, πιο στιλιζαρισμένη, κάτι σαν το τριπλό loop και το τριπλό axle στο καλλιτεχνικό πατινάζ, όπως θα έλεγε και ο «μαιτρ» του είδους, ο Αλέξης Κωστάλας.
Και επειδή στην πολιτική, όπως και στο καλλιτεχνικό πατινάζ, το φινάλε παίζει σημαντικό ρόλο, ο Πάνος Καμμένος αποφάσισε να τερματίσει τη δική του «περφόρμανς», με μια έκτακτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, μετά το πέρας της οποίας ξαναζήτησε την «κεφαλήν του Ιωάννη (Μουζάλα) επί πίνακι», αλλά «από την Τρίτη και βλέπουμε…».
«Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι πιστοί απόλυτα σε αυτά που είπαμε, θέτοντας ξεκάθαρα το θέμα της στήριξης με ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτήν την κυβέρνηση μέχρι τέλους και το τέλος της τετραετίας, επιμένουμε στις πρωτοβουλίες που θα πάρει ο πρωθυπουργός, σε συνεννόηση και μαζί μας, μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες, για να σωπάσουν ξανά εκείνοι που τόλμησαν να βγουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και αναφέρομαι στους εθνομηδενιστές», είπε ο Πάνος Καμμένος ενώπιον των δημοσιογράφων, πλαισιωμένος από τους βουλευτές του κόμματός του.
Γιατί, όμως, τόσο θέατρο από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και κυβερνητικό εταίρο του Αλέξη Τσίπρα; Γιατί ξαφνικά η σκληράδα μετατράπηκε σε μια γαλλιστί «très jolie comme il faut» (σ.σ. πολύ γλυκιά καθωσπρέπει) στάση;
Εν πρώτοις, ένα πρόχειρο συμπέρασμα θα μπορούσε να κάνει με το ότι δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι η καρέκλα «γλυκαίνει» πολύ αυτόν που τη ζεσταίνει. Και είναι, κατά πως φαίνεται, πολύ δύσκολο να αποχωρίζεται κανείς το βάζο με το μέλι, ειδικά όταν έχει τα δάχτυλά του χωμένα μέσα σε αυτό.
Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτή την οπτική. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το πολιτικό ρεπορτάζ, ο «πολύς» Πάνος Καμμένος χρησιμοποίησε το λεκτικό – και σίγουρα αρκετά σοβαρό – ολίσθημα του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα (σ.σ. αποκάλεσε τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία), με σκοπό να προκαλέσει μια τεχνητή πόλωση στο εσωτερικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αφενός, χρησιμοποιώντας ως αιχμή του δόρατος τα εθνικά θέματα προσπάθησε να διαχωρίσει τη θέση του απέναντι στις διάφορες φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ που κατά καιρούς έχουν προβεί σε αλήστου μνήμης δηλώσεις επί σοβαρών εθνικών ζητημάτων, όπως το Κυπριακό, το Σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά.
Αυτό το έκανε για εσωτερική κατανάλωση, για τους ψηφοφόρους του, ώστε να πείσει ότι ευθυγραμμίζεται στα όσα είχαν πει για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τόσο ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αφετέρου – και αυτό είναι, ίσως, το πιο σημαντικό – προσπάθησε να προκαλέσει μια τεχνητή κρίση στους κόλπους της «συμμαχικής διακυβέρνησης», για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τον εταίρο του, τον Αλέξη Τσίπρα, να μην διανοηθεί επ’ ουδενί να ψάξει για άλλον σύμμαχο και «παίκτη» στο τιμόνι της χώρας.
Άλλωστε, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ξέρει πολύ καλά ότι ο πρωθυπουργός καλοβλέπει το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά και πως ήδη οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της ΕΕ, σε τροχιά σύγκλισης και συνεργασίας με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Συνεπώς, έρχεται να προειδοποιήσει τον Αλέξη Τσίπρα ότι αυτός είναι ο αποκλειστικός κυβερνητικός εταίρος του. Ζητά την αποπομπή Μουζάλα, αλλά δίνει εμπιστοσύνη «με ορίζοντα τετραετίας».
Ο ίδιος υπογράμμισε, όχι μία, αλλά δύο φορές – την πρώτη μπροστά στο κατώφλι του Μαξίμου μετά τη συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα προχθές, Τετάρτη και τη δεύτερη μετά το πέρας της έκτακτης συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του χθες, Πέμπτη – ότι οι εθνικές γραμμές είναι αδιαπραγμάτευτες.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ήταν, στ’ αλήθεια, τόσο έτοιμος να τα διαλύσει όλα και να οδηγήσει την κυβέρνηση και τη χώρα σε περιπέτειες, ιδίως τη στιγμή που εκκρεμεί το ζήτημα της διαπραγμάτευσης και η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το προσφυγικό, έχοντας ήδη στοιβαγμένες δεκάδες χιλιάδες ταλαιπωρημένες ανθρώπινες ψυχές;
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, όπως προκύπτει από το πόσο γρήγορα ο «πολύς» Πάνος Καμμένος έκανε κυβίστηση (στην καθομιλουμένη «κωλοτούμπα») υπό γωνία 180 μοιρών.
Κι ενώ το μεσημέρι της Τετάρτης στάθηκε αποφασισμένος και «εξοργισμένος» μπροστά στα δημοσιογραφικά μικρόφωνα, για να διατρανώσει την οργή του, την αμετακίνητη στάση του και τις «κόκκινες γραμμές» επί των εθνικών θεμάτων, έφτασε η νυχτερινή επίσκεψη του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά στο σπίτι του, για να βάλει, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, μπόλικο νερό στο κρασί του.
Ξαφνικά οι «κόκκινες» γραμμές άρχισαν να ξεθωριάζουν απότομα, και η κυβίστηση άρχισε να γίνεται πιο καλλιτεχνική, πιο στιλιζαρισμένη, κάτι σαν το τριπλό loop και το τριπλό axle στο καλλιτεχνικό πατινάζ, όπως θα έλεγε και ο «μαιτρ» του είδους, ο Αλέξης Κωστάλας.
Και επειδή στην πολιτική, όπως και στο καλλιτεχνικό πατινάζ, το φινάλε παίζει σημαντικό ρόλο, ο Πάνος Καμμένος αποφάσισε να τερματίσει τη δική του «περφόρμανς», με μια έκτακτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, μετά το πέρας της οποίας ξαναζήτησε την «κεφαλήν του Ιωάννη (Μουζάλα) επί πίνακι», αλλά «από την Τρίτη και βλέπουμε…».
«Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι πιστοί απόλυτα σε αυτά που είπαμε, θέτοντας ξεκάθαρα το θέμα της στήριξης με ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτήν την κυβέρνηση μέχρι τέλους και το τέλος της τετραετίας, επιμένουμε στις πρωτοβουλίες που θα πάρει ο πρωθυπουργός, σε συνεννόηση και μαζί μας, μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες, για να σωπάσουν ξανά εκείνοι που τόλμησαν να βγουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και αναφέρομαι στους εθνομηδενιστές», είπε ο Πάνος Καμμένος ενώπιον των δημοσιογράφων, πλαισιωμένος από τους βουλευτές του κόμματός του.
Γιατί, όμως, τόσο θέατρο από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και κυβερνητικό εταίρο του Αλέξη Τσίπρα; Γιατί ξαφνικά η σκληράδα μετατράπηκε σε μια γαλλιστί «très jolie comme il faut» (σ.σ. πολύ γλυκιά καθωσπρέπει) στάση;
Εν πρώτοις, ένα πρόχειρο συμπέρασμα θα μπορούσε να κάνει με το ότι δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι η καρέκλα «γλυκαίνει» πολύ αυτόν που τη ζεσταίνει. Και είναι, κατά πως φαίνεται, πολύ δύσκολο να αποχωρίζεται κανείς το βάζο με το μέλι, ειδικά όταν έχει τα δάχτυλά του χωμένα μέσα σε αυτό.
Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτή την οπτική. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το πολιτικό ρεπορτάζ, ο «πολύς» Πάνος Καμμένος χρησιμοποίησε το λεκτικό – και σίγουρα αρκετά σοβαρό – ολίσθημα του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα (σ.σ. αποκάλεσε τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία), με σκοπό να προκαλέσει μια τεχνητή πόλωση στο εσωτερικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Αφενός, χρησιμοποιώντας ως αιχμή του δόρατος τα εθνικά θέματα προσπάθησε να διαχωρίσει τη θέση του απέναντι στις διάφορες φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ που κατά καιρούς έχουν προβεί σε αλήστου μνήμης δηλώσεις επί σοβαρών εθνικών ζητημάτων, όπως το Κυπριακό, το Σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά.
Αυτό το έκανε για εσωτερική κατανάλωση, για τους ψηφοφόρους του, ώστε να πείσει ότι ευθυγραμμίζεται στα όσα είχαν πει για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τόσο ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αφετέρου – και αυτό είναι, ίσως, το πιο σημαντικό – προσπάθησε να προκαλέσει μια τεχνητή κρίση στους κόλπους της «συμμαχικής διακυβέρνησης», για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τον εταίρο του, τον Αλέξη Τσίπρα, να μην διανοηθεί επ’ ουδενί να ψάξει για άλλον σύμμαχο και «παίκτη» στο τιμόνι της χώρας.
Άλλωστε, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ξέρει πολύ καλά ότι ο πρωθυπουργός καλοβλέπει το τελευταίο διάστημα το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά και πως ήδη οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της ΕΕ, σε τροχιά σύγκλισης και συνεργασίας με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Συνεπώς, έρχεται να προειδοποιήσει τον Αλέξη Τσίπρα ότι αυτός είναι ο αποκλειστικός κυβερνητικός εταίρος του. Ζητά την αποπομπή Μουζάλα, αλλά δίνει εμπιστοσύνη «με ορίζοντα τετραετίας».
Και ο Μουζάλας;
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα πάντα με πηγές που γνωρίζουν πολύ καλά τα πράγματα, ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει τη δική του ακροβατική πιρουέτα και ως άλλος Γεβγένι Πλούσενκα (σ.σ. Ρώσος παγκόσμιος πρωταθλητής του καλλιτεχνικού πατινάζ) της πολιτικής φαίνεται πως σώζει την τελευταία στιγμή τον Γιάννη Μουζάλα, θυσιάζοντάς τον!
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και τούτο, γιατί, επί της ουσίας ο πρωθυπουργός θα απομακρύνει τον κ. Μουζάλα από τον υπουργικό θώκο του μέσω ενός κυβερνητικού ανασχηματισμού, μια ιδέα που απασχολεί εδώ και αρκετές ημέρες, σύμφωνα με πληροφορίες, τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτή η απομάκρυνση, όμως, δεν θα έχει κόστος ούτε για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και για τον υπουργό του, τον οποίο «κληρονόμησε» ως σπουδαίο πολιτικό asset από τη νυν πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργό Βασιλική Θάνου, η οποία πρώτη τον είχε χρίσει αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κατά τη διάρκεια της υπηρεσιακής κυβέρνησης τον Αύγουστο του 2015.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, ο κ. Μουζάλας μόνον ως «ξένο σώμα» δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται, μιας και στο περιθώριο της Συνόδου βρισκόταν διαρκώς στο πλευρό του πρωθυπουργού. Μάλιστα, εθεάθη σε όλα τα διαλείμματα των συσκέψεων να περπατά στο πλάι του κ. Τσίπρα, συζητώντας μαζί του.
Άρα τι θα γίνει με τον Μουζάλα; Πολύ απλά θα φύγει διά του κυβερνητικού ανασχηματισμού, αλλά θα επιστρέψει, όπως όλα δείχνουν, δριμύτερος και αναβαθμισμένος, είτε ως νέος επικεφαλής του Συντονιστικού της κυβέρνησης για το προσφυγικό στη θέση του νυν αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Βίτσα, είτε ως ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργικού γραφείου επί των προσφυγικών ζητημάτων.
Το επιμύθιο αυτής της κυβίστησης από πλευράς Τσίπρα αποδεικνύει πως ο Πάνος Καμμένος δεν έχει υπολογίσει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός, ο οποίος συνηθίζει να σερβίρει το πιάτο κρύο. Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν πως αργά ή γρήγορα ο σαραντάρης πρωθυπουργός θα «φάει στη γωνία» τον κυβερνητικό του εταίρο, όπως κατά καιρούς έχει πράξει και με άλλους φίλους και πρώην συμμάχους του, όπως τον Αλέκο Αλαβάνο, τον Φώτη Κουβέλη και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τους οποίους «καθάρισε» εν μία νυκτί.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα πάντα με πηγές που γνωρίζουν πολύ καλά τα πράγματα, ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει τη δική του ακροβατική πιρουέτα και ως άλλος Γεβγένι Πλούσενκα (σ.σ. Ρώσος παγκόσμιος πρωταθλητής του καλλιτεχνικού πατινάζ) της πολιτικής φαίνεται πως σώζει την τελευταία στιγμή τον Γιάννη Μουζάλα, θυσιάζοντάς τον!
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και τούτο, γιατί, επί της ουσίας ο πρωθυπουργός θα απομακρύνει τον κ. Μουζάλα από τον υπουργικό θώκο του μέσω ενός κυβερνητικού ανασχηματισμού, μια ιδέα που απασχολεί εδώ και αρκετές ημέρες, σύμφωνα με πληροφορίες, τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτή η απομάκρυνση, όμως, δεν θα έχει κόστος ούτε για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και για τον υπουργό του, τον οποίο «κληρονόμησε» ως σπουδαίο πολιτικό asset από τη νυν πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργό Βασιλική Θάνου, η οποία πρώτη τον είχε χρίσει αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κατά τη διάρκεια της υπηρεσιακής κυβέρνησης τον Αύγουστο του 2015.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, ο κ. Μουζάλας μόνον ως «ξένο σώμα» δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται, μιας και στο περιθώριο της Συνόδου βρισκόταν διαρκώς στο πλευρό του πρωθυπουργού. Μάλιστα, εθεάθη σε όλα τα διαλείμματα των συσκέψεων να περπατά στο πλάι του κ. Τσίπρα, συζητώντας μαζί του.
Άρα τι θα γίνει με τον Μουζάλα; Πολύ απλά θα φύγει διά του κυβερνητικού ανασχηματισμού, αλλά θα επιστρέψει, όπως όλα δείχνουν, δριμύτερος και αναβαθμισμένος, είτε ως νέος επικεφαλής του Συντονιστικού της κυβέρνησης για το προσφυγικό στη θέση του νυν αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Βίτσα, είτε ως ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργικού γραφείου επί των προσφυγικών ζητημάτων.
Το επιμύθιο αυτής της κυβίστησης από πλευράς Τσίπρα αποδεικνύει πως ο Πάνος Καμμένος δεν έχει υπολογίσει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός, ο οποίος συνηθίζει να σερβίρει το πιάτο κρύο. Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν πως αργά ή γρήγορα ο σαραντάρης πρωθυπουργός θα «φάει στη γωνία» τον κυβερνητικό του εταίρο, όπως κατά καιρούς έχει πράξει και με άλλους φίλους και πρώην συμμάχους του, όπως τον Αλέκο Αλαβάνο, τον Φώτη Κουβέλη και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τους οποίους «καθάρισε» εν μία νυκτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου