ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

ΜΠΕΣΛΑΝ - ΜΠΑΤΑΚΛΑΝ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Στις 22:17 (τοπική ώρα για την Γαλλία, μια ώρα πίσω από την Ελλάδα) χθές το βράδι άλλαξε οριστικά η ρότα της Ευρώπης και τα φώτα έκλεισαν στον Πύργο του Άϊφελ για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η όποια εικόνα δημοκρατίας επέζησε μέχρι σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των αυταρχικών θεσμών, της νεοφιλελεύθερης εξαθλίωσης και των μνημονιακών πολιτικών θα καταλυθεί από τα έκτακτα μέτρα, όπως στις ΗΠΑ μετά την 11/9, τον στρατό στους δρόμους, τη νατοϊκή μηχανή που θα ξεδιπλωθεί παντού στα επόμενα εικοσιτετράωρα.
Το τελικό ερώτημα όμως που τίθεται μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση: μήπως επρόκειτο για «συγκεκαλυμμένη επιχείρηση»; Αυτό διδάσκει η ιστορική εμπειρία του 20ου αιώνα, για να μιλήσουμε μόνο για την σύγχρονη εποχή.
Η Ευρώπη δεν θα είναι πια η ίδια γιατί οι λαοί πρέπει να πειθαρχήσουν στη νέα πραγματικότητα που επιβάλλουν οι δυτικές ελίτ της παγκοσμιοποίησης και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», που αυτοί εξέθρεψαν για στρατηγικούς λόγους. Έντεκα χρόνια μετά την φονική επίθεση στο ρωσσικό σχολείο του Μπεσλάν τον Σεπτέμβριο του 2004, έρχεται η τραγωδία του Μπατακλάν να επιβεβαιώσει ότι η μακρόσυρτη αυτή ανθρωποθυσία, που άρχισε από την πτώση της ΕΣΣΔ, και κορυφώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, είναι ο μεταμοντέρνος τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, τα μαύρα σύννεφα του οποίου πυκνώνουν απειλητικά πλέον.
Το ISIS ήδη ανέλαβε επίσημα την ευθύνη και απειλεί κι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες

Είναι μια πολυσύνθετη πραγματικότητα με πολλούς παίκτες, αιτίες, σκοπούς και παράπλευρες στοχεύσεις ή απώλειες.
Το ποιες είναι οι αιτίες πίσω από την σημερινή φάση του πολέμου, την σύγκρουση σουννιτών-σιϊτών στην Μέση Ανατολή, φαίνεται από το παρακάτω απόσπασμα με τις εκτιμήσεις του Begin-Sadat Center for StrategicStudies (BESA), ενός από τα πιο έγκυρα think-tank του Ισραήλ.
Ας δούμε τι λέει ο Ισραηλινός στρατηγός ε.α. Yaakov Amidror, που θεωρείται από τα «γεράκια» των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του:«Πρόκειται για την σύγκρουση της Χιλιετίας μεταξύ σουννιτών και σιιτών για να δουν ποιος θα ελέγξει το 3ο κύμα εξάπλωσης του Ισλάμ παγκοσμίως (το 1ο κύμα ήταν Αραβικό, το 2ο κύμα ήταν Οθωμανικό, και τα δύο σουννιτικά). Οι σουννίτες είναι οι πολυπληθέστεροι (σχεδόν 1,5 δισεκατομ. σουννίτες απέναντι σε περίπου 250 εκατομμύρια σιΐτες). Αν οι Σαουδάραβες πάρουν τον έλεγχο του ιρακινού πετρελαίου τελικά, η Σαουδική Αραβία θα γίνει η ισχυρότερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που η Σαουδική Αραβία θέλει την αλλαγή του καθεστώτος της Τεχεράνης, με την βοήθεια της Ουάσιγκτον. Αν οι Σιΐτες της Τεχεράνης υποταχθούν στους Σαουδάραβες και αν οι σουννίτες κερδίσουν την μάχη για το Ισλάμ, τότε η Σαουδική Αραβία θα ελέγχει τόσο το ιρακινό όσο και το ιρανικό πετρέλαιο, και θα μπορεί να υπαγορεύσει τους όρους της στην Δύση και ειδικότερα στην Ευρώπη ώστε να επιβάλει την κυριαρχία του Ισλάμ σε αντάλλαγμα για το πετρέλαιο. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ επιτίθενται στην Ρωσσία. Η Σαουδική Αραβία θέλει να βγάλει νοκ-άουτ την Ρωσία ως ανταγωνιστή προμηθευτή πετρελαίου εκτός ΟΠΕΚ, και θέλει να το κάνουν αυτό οι ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να χρειαστεί μία με δύο γενιές για να συμβεί. Οι Σαουδάραβες δεν βιάζονται. Το πετρέλαιό τους προβλέπεται να διαρκέσει άλλα 150 χρόνια περίπου, δηλαδή 3 γενιές. Το πετρέλαιο των ΗΠΑ θα διαρκέσει 20 χρόνια μόνο. Το μέλλον φαίνεται να ανήκει στο σαουδαραβικό σουννιτικό Ισλάμ. Στην Mέση Ανατολή και την Ευρώπη. Η Ευρώπη μπορεί να κατοικείται κατά 30% από μουσουλμάνους μέχρι το 2060, και πολύ λίγους ενεργούς Χριστιανοί. Οι μουσουλμάνοι του 30% θα ορίζουν το “κοτέτσι”. Αυτή είναι η φύση τους. Η Ευρώπη θα γίνει γη των «απίστων» (Dhimmitude), Ευραραβία, σε βάθος χρόνου», γράφει ο Amidror για το BESA.
Οι Σαουδάραβες πρέπει να βιαστούν για να κερδίσουν, αλλά οι Ισραηλινοί στοιχηματίζουν υπέρ του Ιράν γιατί είναι αυτοί που επενδύουν περισσότερο στην εκπαίδευση και την τεχνολογία.
Τι θα συμβεί, όμως, αν με τον σημερινό ρυθμό τεχνολογικής προόδου δεν χρειαζόμαστε το πετρέλαιο σε 20 χρόνια;
Γι’ αυτό πρέπει να δούμε και άλλες, βαθύτερες, αιτίες της σημερινής σύγκρουσης πέρα από τις οικονομικές. Το βιβλίο της Κάρεν Άρμστρονγκ «Ο Εμπόλεμος Θεός» είναι μια καλή πηγή προβληματισμού (εκδ. Φιλίστωρ, 2002).
"Τη δεκαετία του 1960 ο αέρας της επανάστασης πλανιόταν σε ολόκληρη τη Δύση και τη Μέση Ανατολή. Οι νέοι ξεχύνονταν στους δρόμους, εξεγερμένοι ενάντια στα ήθη των γονιών τους απαιτώντας ένα σύστημα που θα εξασφάλιζε περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα για όλους, διαμαρτύρονταν ενάντια στον υλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον σωβινισμό που επιδείκνυαν οι κυβερνήσεις τους. Οι νέοι της δεκαετίας του 1960 άρχισαν να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο που ενεργούσαν οι φονταμενταλιστές για δεκαετίες: ξεκίνησαν να δημιουργούν μία «αντικουλτούρα», μια εναλλακτική κοινωνία που θα ανέτρεπε τις αξίες της κυρίαρχης τάξης. Σε πολλές περιπτώσεις απαιτούσαν έναν πιο θρησκευτικό τρόπο ζωής... ταξίδευαν στο Κατμαντού ή αναζητούσαν μια πηγή ανακούφισης και παρηγοριάς στις στοχαστικές και μυστικιστικές τεχνικές της Ανατολής. Άλλοι ζήτησαν την υπερβατικότητα μέσα στον κόσμο των παραισθησιογόνων και τον υπερβατικό διαλογισμό. Υπήρχε μία λαχτάρα για μύθο και μία απόρριψη του επιστημονικού ορθολογισμού που είχε αναδειχθεί στην δυτική ορθοδοξία.
Στη δεκαετία του ’60 η επανάσταση των νέων αποτελούσε εν μέρει μια διαμαρτυρία εναντίον της παράλογης κυριαρχίας της ορθολογικής γλώσσας και της καταπίεσης του μύθου από τον λόγο...
Επιπλέον, αναζωπυρώθηκαν τα οράματα και οι πολιτικές τακτικές των θρησκευόμενων ριζοσπαστών, οι οποίοι ξεκίνησαν να οργανώνουν το δικό τους επιθετικό σύστημα ενάντια στην εκκοσμίκευση και τον ορθολογισμό της νεωτερικής κοινωνίας. Οι φονταμενταλιστές άρχισαν να κινητοποιούνται. Είχαν βιώσει τη νεωτερικότητα ως μία σφοδρή επίθεση. Το ίδιο συνέβαινε και στον μουσουλμανικό κόσμο. Γι’ αυτό σήμερα κάποιοι μουσουλμάνοι ενδιαφέρονται πολύ για δύο πράγματα: Πρώτον, απεχθάνονται την εκκοσμίκευση της δυτικής κοινωνίας, η οποία διαχωρίζει τη θρησκεία από την πολιτική, την Εκκλησία από το κράτος. Δεύτερον, θα ήθελαν να δουν τις κοινωνίες τους να κυβερνώνται σύμφωνα με την Σαρία, τον ιερό νόμο του Ισλάμ."
Αυτές τις τάσεις εκμεταλλεύτηκαν και χειραγώγησαν οι μυστικές υπηρεσίες της υπερεθνικής ελίτ για να τις χρησιμοποιήσουν για λογαριασμό τους. Με τον ίδιο τρόπο που ενσωμάτωσαν τις ιδεολογίες του ’60 στην πορεία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στο παιχνίδι της οποίας μπήκαν πολιτικά κόμματα και κινήματα δήθεν ευρωπαϊκής ή ανανεωτικής αριστεράς και οικολογίας.
Από την εισβολή ακόμα στο Αφγανιστάν το 1979 εκπαιδευμένων από την CIA μισθοφόρων, λέει ο καθηγητής Τ.P.Wilkinson (The Covert CIA Agenda, Media Deception and Propaganda, του Dr T. P. Wilkinson, Global Research, 04/10/2015), το μεγαλύτερο μέρος των πολέμων των ΗΠΑ έχει αποφασιστεί και οργανωθεί στο Λάνγκλεϋ, στο αρχηγείο της κεντρικής μυστικής υπηρεσίας.
Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε πόλεμος της CIA έχει τουλάχιστον τρεις βασικές παραμέτρους:
α) ο στόχος της συγκεκαλυμμένης πολιτικής: π.χ. η ανατροπή του Άσσαντ
β) η εκμετάλλευση της «κρυφής» οικονομίας: όπλα, ναρκωτικά/λαθρεμπόριο, πετρέλαιο και σκιώδης χρηματοδότηση
γ) η ιδεολογική/πολιτική χειραγώγηση του «λευκού» πληθυσμού (ΗΠΑ και Ευρώπης), π.χ. με τους πρόσφυγες. Αυτό σημαίνει ότι ο στόχος της συγκεκαλυμμένης πολιτικής μπορεί να υποστηρίζεται από διάφορες ομάδες ισχύος του καθεστωτικού πλέγματος».
Ένας Αμερικανός πρώην αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι οι περισσότεροι τρομοκράτες είναι «κατ’ εντολήν» τρομοκράτες ή έχουν δημιουργηθεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας. Ο ευκολότερος τρόπος να αποκτήσεις τον έλεγχο ενός πληθυσμού είναι να οργανώνεις τρομοκρατικές επιθέσεις και να εκμεταλλεύεσαι το αίσθημα του φόβου.
Όσοι αμφισβητούν, πάντως, ότι ο Προφήτης του Ισλάμ ήταν μοναδικά βίαιος, υπενθυμίζουν ότι ο Γιαχβέ στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως «Πολέμαρχος» (Θεός του Πολέμου)... πάνω από 280 φορές. Μακράν περισσότερο από κάθε άλλη θρησκευτική μορφή, πολύ περισσότερο φυσικά από τον ειρηνοποιό Χριστό!

14 - 11 - 2015 ΠΗΓΗ "Πύλη των φίλων" http://pylitonfilon.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου