Ο Γιώργος Γραμματικάκης, ευρωβουλευτής του Ποταμιού, δεν ανήκει οπωσδήποτε στην κατηγορία κάποιων «πολιτικών ληστών» που ενώπιον του μνημονιακού αδιεξόδου
και της πολιτικής εξάλειψής τους μουρμουρίζουν «Μνήσθητί μου Τσίπρα, όταν
έλθεις εν τη Πρωθυπουργία σου»…. Ο Γραμματικάκης είναι αξιωματούχος , χαίρει
υπόληψης στον ακαδημαϊκό χώρο, είναι «μπεστσελεριτζής» συγγραφέας ενός
πονήματος («Κόμη της Βερενίκης») που οικειώνει τον αναγνώστη με το δέος της
υποτιθέμενης πρωταρχικής έκρηξης(Big bang). Ο Ευτύχης Μπιτσάκης,
σεσημασμένος αντίπαλος αυτής της θεωρίας, θα είχε να καταθέσει ένα μακρύ
αντίλογο, όμως πιστεύω ότι σε καμιά
περίπτωση δεν θα αμφισβητούσε την καλλιέπεια του Γραμματικάκη.
Πρώην πρύτανης, πρώην ταγμένος στο ρεύμα Βενιζέλου αν και
όχι οργανικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ο Γραμματικάκης συνεντευξιάζεται στην ΑΥΓΗ της
5.10.14. «Τα καλά νέα» είναι ότι στη συνέντευξή του αυτή αναφέρεται σε αγκυλώσεις
και σε φαινόμενα «έκδηλης αλαζονείας» στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ – συμβάλλοντας
κατά κάποιο τρόπο στη χορήγηση ενός πολιτικού εμβολίου που μπορεί να αποτρέψει
μια μελλοντική ηθικολογία της
ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ («σεμνά και
ταπεινά», Καραμανλής, 2004) ….
Τα «κακά νέα»
βρίσκονται σε μια επικίνδυνη σύζευξη ανάμεσα στα «αριστερά χτυποκάρδια»
του ιδίου και στην απολογητική κάποιων μνημονιακών πρακτικών. Ο Γραμματικάκης
ισχυρίζεται ότι η ΔΗΜΑΡ της συνεργασίας
(σε κάποιους καιρούς) με τη ΝΔ έπραξε
καλώς. Υποστηρίζει ότι ο πραγματικός
αντίπαλος της κυβέρνησης είναι «ο ίδιος ο εαυτός της», μιλάει για
«λιγοστά (κυβερνητικά) επιτεύγματα», βάλλει εναντίον της «αντιπολιτευτικής
ανευθυνότητας και των δημαγωγικών εξάρσεων». Όλα αυτά αφήνουν στο απυρόβλητο το
μείζον γεγονός της μετάταξης της χώρας στην κατάσταση της αποικίας χρέους και
της κυβερνητικής εκτέλεσης των γερμανικών
παραγγελμάτων δίκην
νεοσυλλέκτων του νεοφιλελευθερισμού…
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ή πρέπει να είναι ένα ανοικτό μόρφωμα, ικανό
για αμφίδρομες σχέσεις με τους πολιτικούς και την κοινωνία. Πρέπει να εντάσσει
στα πλαίσιά του ή να συμμαχεί με κάθε έντιμο πολίτη, που έστω και καθυστερημένα
βλέπει την καταβαράθρωση της χώρας και καταγγέλλει τις μνημονιακές συνταγές. Όμως δεν πρέπει να συμβιβάζεται με τον σκεπτικισμό που κάνει όλους όσους
έτρεξαν, διαδήλωσαν, μόχθησαν και πάλεψαν κατά
της μνημονιακής εξαθλίωσης, να
αισθάνονται από ολίγον τι κορόϊδα έως αυνανιστές…
