Η προκλητική απαξίωση επιστολής του Υπουργού Εξωτερικών της Αργεντινής

Ερώτηση των βουλευτών Νάντιας Βαλαβάνη και Μαρίας Τριανταφύλλου

Ο υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής Έκτορ Τίμερμαν απέστειλε  επιστολή σε όλες τις χώρες - μέλη του ΟΗΕ,  σχετικά με το σχέδιο ψηφίσματος με τίτλο «Προς την κατεύθυνση μιας Πολυμερούς Σύμβασης για τη δημιουργία ενός Νομικού Κανονιστικού Πλαισίου για τις διαδικασίες Αναδιάρθρωσης του Δημοσίου Χρέους», που έχει παρουσιαστεί από την Ομάδα των 77 και την Κίνα. 

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το ψήφισμα για την «καθιέρωση ενός πολυμερούς νομικού πλαισίου για διαδικασίες αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους χωρών – μελών». Υπερψήφισαν 124 χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Κίνα, η Ρωσία, η Τουρκία και όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, ενώ ανάμεσα στις 41 χώρες που επέλεξαν να απόσχουν βρίσκεται και η χώρα μας. Κατά ψήφισαν η Aυστραλία, ο Καναδάς, η Τσεχία, η Φινλανδία, η Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ιρλανδία, το Ισραήλ, η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία. 

 Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το κείμενο της επιστολής αναφέρει ότι «η υιοθέτηση μιας Πολυμερούς Σύμβασης θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα, σταθερότητα και προβλεψιμότητα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, χωρίς να επηρεάζει δυσμενώς την οικονομική ανάπτυξη και την ολοκλήρωση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης και τη μετά το 2015 Αναπτυξιακή Ατζέντα». 

Επιπρόσθετα, στο κείμενο σημειώνεται ότι «η δημιουργία ενός υγιούς νομικού πλαισίου για την ομαλή αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών είναι μια διαδικασία που έχει καθυστερήσει καιρό και μια ιστορική διεκδίκηση που βάζει μπροστά η διεθνής κοινότητα σε μια σειρά εγγράφων της τελευταίας δεκαετίας, από τη Συναίνεση του Μόντερεϊ και τη Διακήρυξη της Ντόχα για την ανάπτυξη, μέχρι τα διάφορα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης, εκθέσεις του γενικού γραμματέα και πολλά άλλα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών». 

Επειδή η απόφαση 68/304 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που ελήφθη με πρωτοβουλία της Αργεντινής, είναι βαρύνουσας σημασίας, καθώς αναγνωρίζει ότι η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους, δεν ματαιώνεται και ούτε εμποδίζεται από άλλο κράτος ή ιδιώτες πιστωτές, όπως τα επιθετικά κερδοσκοπικά hedge-funds. 

Επειδή η απόφαση αποτελεί ένα ισχυρό όπλο στα χέρια των χωρών, όπως η Ελλάδα, που βρίσκονται ενώπιον κρίσιμων εξελίξεων αναφορικά με την αναδιάρθρωση του χρέους τους. 

Επειδή δεν έχει μέχρι σήμερα δημοσιοποιηθεί καμία απάντηση από πλευράς του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στην παραπάνω επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών της Αργεντινής. 

Επειδή ο ΟΗΕ είναι πεδίο συζήτησης και προώθησης διεθνούς συνεργασίας σε ζητήματα εξασφάλισης χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και αναδιάρθρωσης χρέους, όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα και πλήθος συνεδρίων που ο ίδιος ο Οργανισμός έχει διοργανώσει (π.χ. η Συνδιάσκεψη Μοντερέι του 2002 και το κείμενο Rio+20 ‘Future We Want’ με ρητή αναφορά στο θέμα του χρέους), αλλά κυρίως επειδή ο ίδιος ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών ορίζει ότι ανάμεσα στους σκοπούς του είναι να επιτυχαίνουν διεθνή συνεργασία για την επίλυση διεθνών προβλημάτων οικονομικής φύσης. 

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί: 

1. Έχει λάβει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών την επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών της Αργεντινής; Και αν πράγματι έχει ληφθεί η επιστολή, για ποιο λόγο επέλεξε να μην απαντήσει και να την απαξιώσει; 

2. Η παραπάνω επιστολή έχει κοινοποιηθεί ή διαβιβαστεί μέχρι σήμερα και στο Υπουργείο Οικονομικών; 

 3. Για ποιο λόγο η ελληνική πλευρά, που λόγω του δυσθεώρητου και μη βιώσιμου χρέους της έχει κάθε λόγο να υποστηρίζει μια ιστορική πρωτοβουλία στον ΟΗΕ για δημιουργία ενός διαφορετικού πλαισίου σχετικά με τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους που θα προστατεύει τα κράτη από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, επέλεξε να ψηφίσει αποχή; 

4. Η Ελλάδα πρόκειται, τουλάχιστον κατά την επόμενη περίοδο να δραστηριοποιηθεί στον ΟΗΕ για την επεξεργασία μιας Πολυμερούς Σύμβασης που κινείται στην ανωτέρω κατεύθυνση και έχει ευρύτερη αποδοχή; 

5. Οι επανειλημμένες εκκλήσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ. Βενιζέλου στο πλαίσιο του ΟΗΕ για «μεταρρύθμιση και ενίσχυση του ρόλου του Οργανισμού με σκοπό την καλύτερη αντιμετώπιση των διακυβευμάτων του 21ου αιώνα» δεν αναφέρονται και στην εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας και σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ή το ζήτημα αυτό δεν αποτελεί «διακύβευμα του 21ου αιώνα»;