Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής*, Εφημερίδα των Συντακτών
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ένα πρόγραμμα είναι εξ ορισμού αντίθετο με τον απόλυτο
αυθορμητισμό, συμπεριλαμβανομένου αυτού που εκθειάζει ο κ. Δρακονταειδής [«ο πολιτισμός δεν χρειάζεται πολιτικό πρόγραμμα.
Χρειάζεται την ελευθερία (μέχρι ασυδοσίας) όποιου ασχολείται, καλώς ή κακώς, με
τον πολιτισμό»]. Καλώς το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ αποπειράθηκε να διαμορφώσει
ένα πρόγραμμα, έστω και εάν δεν έβαλε ως προμετωπίδα την δραστική αντιμετώπιση της
αλλαξοκωλιάς (συναλλαγής) που διατηρεί στην επιφάνεια του ρεύματος διαφόρους φελλούς ….Πάντως αυτά περί αποπατήσεως είναι τόσο χοντρά ώστε δυσκολεύουν τρομερά τον διάλογο....
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ :
Δεν θα πρέπει να κουράστηκαν πολύ οι σύντροφοι (και οι
συντρόφισσες) του «Τμήματος Πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ για να αποπατήσουν το «προς
διαβούλευση Πρόγραμμα Πολιτισμού». Έχοντας καλοχωνέψει ό,τι μουχλιασμένο,
βρομερό και αποστεωμένο έχει να επιδείξει η επαναστατική κληρονομιά,
στριμωγμένο σε ένα λεξιλόγιο απειλής του καπιταλισμού, ύψωσης της σημαίας
«γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια», να φτιάξουμε όχι μόνο εκείνα που δεν
έχουμε, αλλά και πολύ περισσότερα που είναι άχρηστα, ώστε να έχει η Μαριορή και
ο φερεντζές να μην της λείπει, έδωσαν την «εργαλειακή χρήση του πολιτισμού» για
«καλλιτεχνική ανάταση… προκειμένου να συναντηθούμε ξανά με την καρδιά της
δημοκρατίας». Την έδωσαν σε έντεκα πυκνογραμμένες σελίδες, σε δεκαέξι «βασικούς
άξονες της πολιτικής για την πολιτιστική κληρονομιά», με κορυφαία την «ακύρωση
διαθεσιμοτήτων, απολύσεων και άλλων διαδικασιών συρρίκνωσης και υποβάθμισης του
ανθρώπινου δυναμικού». Σκύβοντας πάνω από αυτό το αποπάτημα και αφήνοντας στην
άκρη τις πέντε πρώτες σελίδες της εισαγωγής και των βασικών αξόνων, ένα
κατεβατό λογοδιάρροιας έχει πέσει πάνω στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης, στις
κρατικές σκηνές, στα ΔΗΠΕΘΕ (με τη «δημιουργία μεγάλων περιφερειακών θεάτρων,
όπου περιφέρεια εννοείται η γεωγραφική»), στο Ελληνικό Φεστιβάλ, στο ελεύθερο
επιχορηγούμενο θέατρο, στο θεατρικό μουσείο (που θα λειτουργεί «με δημόσιο
χαρακτήρα και συντήρηση»).
Στον
κινηματογράφο, ο ΣΥΡΙΖΑ «θα εισφέρει μια εθνική αναπτυξιακή πολιτική που ποτέ
στο παρελθόν δεν υπήρξε», η οποία θα περιλαμβάνει νέες τεχνολογίες-ψηφιακά
μέσα. Οσο για θεσμούς-νόμους, προβλέπονται 30 δράσεις, αρκετές από τις οποίες
δεν έχουν ανάγκη νόμων, όπως π.χ. η «ουσιαστικότερη εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών
προγραμμάτων συμπαραγωγής». Σε αυτές τις δράσεις βρίσκονται η «επαναφορά
προγραμματικών συμβάσεων» (περί Μουσικής ο λόγος), η «λειτουργία Στέγης
Μουσικής και Οπερας». Οσο για τον χορό, σημαντική δράση είναι η «διάδοση
ελληνικού χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».
Αν,
έχοντας αντέξει ώς εδώ, φτάσει κανείς στην έβδομη σελίδα του αποπατήματος,
δύσκολα μπορεί να ανεχθεί τη ρευστότητα του υπολοίπου. Εδώ αρχίζει μια νέα
αρίθμηση, όπου Α. είναι το βιβλίο (με έξι άξονες δράσης, ένας από τους οποίους
υπόσχεται «τη στήριξη νέων δημιουργών μέσα από πολιτικές αποκέντρωσης»), Β. οι
βιβλιοθήκες και το εθνικό δίκτυο βιβλιοθηκών (με εννιά άξονες δράσης, μία από
τις οποίες είναι «η οργάνωση μιας πλατφόρμας συνεργασίας, συντονισμού και
δικτύωσης όλων των κατηγοριών των βιβλιοθηκών μέσα στα όρια κάθε περιφέρειας»
κ.λπ. κ.λπ.) και Γ. οι νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως η «διατήρηση της βιβλιοποικιλότητας (να η
λέξη που έλειπε). Σαν αυτά τα Α, Β και Γ να έχουν μπει τυχαία σε αυτή τη θέση,
η συνέχεια καλύπτει Μουσεία, Πινακοθήκες, Κέντρα Σύγχρονης Τέχνης, το
Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών, για να αποσαφηνιστεί πως «για την Αριστερά, η
Ενημέρωση, ο Πολιτισμός και η Ψυχαγωγία είναι ανθρώπινα δικαιώματα, δημόσια
αγαθά και όχι εμπορεύματα», οπότε «καθίσταται αναγκαία η ριζική ρύθμιση του
Οπτικοακουστικού πεδίου… όπως επιτάσσει (ενικός αντί πληθυντικού) το Σύνταγμα
και τα ιδανικά του ανθρωπισμού». Ετσι, να η δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία,
να η ιδιωτική τηλεόραση. Με αναφορά στο Μέγαρο Μουσικής που θα «περάσει στην
ιδιοκτησία και διοίκηση του κράτους», το μαρτύριο της γειτονίας με το «προς
διαβούλευση Πρόγραμμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ» λαβαίνει τέλος.
Είναι
βέβαιο πως οι αποπατήσαντες θα υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας και θα καυτηριάσουν με
το ανάλογο ύφος που έχουν διδαχτεί ότι όσα αναφέρθηκαν ώς εδώ είναι λόγια ενός
(συμπληρώστε τον χαρακτηρισμό). Δεν έχουν καταλάβει οι σύντροφοι (και οι
συντρόφισσες) του «Τμήματος Πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ πως ο πολιτισμός δεν χρειάζεται πολιτικό πρόγραμμα.
Χρειάζεται την ελευθερία (μέχρι ασυδοσίας) όποιου ασχολείται, καλώς ή κακώς, με
τον πολιτισμό. Αυτός ο μικρόκοσμος, ο τόσο μικρός και μέγας, πορεύεται
μόνος και έτσι ζει. Στον απόπατο της Ελλάδας του πολιτισμού, το «προς
διαβούλευση» έρχεται να στομώσει τον απόπατο. Μακάρι να μπορέσει το καζανάκι
του μικρόκοσμου, του τόσου μικρού και μέγα να απομακρύνει τέτοια μπόχα. Στο
μεταξύ, οι σύντροφοι (και οι συντρόφισσες) ας πάρουν κάποιο χάπι για την καλή
λειτουργία του στομάχου.
……………………………………………………………………….
*
Συγγραφέας
