Εννέα προϋποθέσεις συνεργασίας, στην απάντηση Τσίπρα προς Κουβέλη – η 9η σημαντικότερη όλων…..

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  απάντησε στον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ  με ευγενικό τρόπο, και οπωσδήποτε όχι με την υπεροψία ενός  πολιτικού νεόπλουτου -  ξέρετε, με  εκείνο το στυλάκι   που ενδημεί  στη πολιτική σκηνή και εξωτερικεύεται με συμπεριφορές   όπως αυτή του  Σ. Θεοδωράκη προς τον Φ. Κουβέλη….[La Kentroaristera ce moi, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/la-kentroaristera-ce-moi.html  ]

Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε 9 προϋποθέσεις, από τις οποίες η 9^η είναι η πλέον σημαντική – κατά τη γνώμη μου:

«…. παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, με ενίσχυση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων καθώς και  με την στήριξη μορφών κοινωνικής οικονομίας ώστε η ανάπτυξη να στηριχτεί στην αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία και όχι στα συντρίμμια θεσμών και εγγυήσεων ».

Ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι σημαντικό, όπως είναι σημαντική και μια εξωστρεφής παραγωγική προσπάθεια με βάση τους όρους της διεθνούς ανταγωνιστικότητας. Όμως η «στήριξη μορφών κοινωνικής οικονομίας», που αρχίζει να εμπεδώνεται στο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί διέξοδο άμεσης αποτελεσματικότητας, άμεσης κινητοποίησης εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων  και  μείωσης του σημερινού εφεδρικού στρατού εργασίας (=άνεργοι) που πιέζει προς τα κάτω τους μισθούς.. Δεν πρόκειται για μια αριστερή «εθνική ροβινσονιάδα» αλλά για μια γραμμή  οικονομικής αντίστασης απέναντι στις λυσσώδεις πιέσεις που  αναπόφευκτα θα ασκήσει το διεθνές  σύστημα, σε περίπτωση πολιτικής ανατροπής στην Ελλάδα.

Και μια τέτοια οικονομική αντίσταση , με την υποστήριξη συλλογικών, δημοτικών, εθελοντικών και άλλων πρωτοβουλιών στον παραγωγικό τομέα , αλλά και με την   επανενεργοποίηση της μικρής επιχειρηματικότητας , θα εισπραχθεί – πέραν των άλλων – και  ως  μεγαλύτερη ευστάθεια από μια αυριανή αντιμνημονιακή κυβέρνηση….

Οι υπόλοιπες 8 προϋποθέσεις συνεργασίας στην επιστολή Τσίπρα προς Κουβέλη :

1. Την πλήρη απεμπλοκή από το καθεστώς των μνημονίων και της λιτότητας, το καθεστώς των 400 νόμων και των χιλιάδων υπουργικών αποφάσεων που διαλύουν την κοινωνία και επιβάλλουν ένα νέο μοντέλο κεφαλαιακής συσσώρευσης πάνω στα συντρίμμια της εργασίας.

2. Την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους με στόχο την διαγραφή του μεγάλύτερου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου.

3. Την εγκαθίδρυση ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 Ευρώ.

4. Την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους με την στήριξη παιδείας και υγείας και την αποτροπή της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.

5. Τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος για την αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία και για την ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους με κοινωνικά κριτήρια.

6. Την αναδιανομή του εισοδήματος με την καθιέρωση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος ανακατανομής των βαρών και με την ταυτόχρονη καταπολέμηση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και φοροκλοπής του κεφαλαίου.

7. Την ενίσχυση της δημοκρατίας και την ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με στόχο την αποτελεσματική και διαφανή λειτουργία του κράτους, την καταπολέμηση της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την πάταξη του πελατειακού κράτους και των κομματικών μηχανισμών.

8. Την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα για την δίκαιη εκπροσώπηση όλων των πολιτικών δυνάμεων σε κάθε αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό θεσμό.