NIKOΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ

Ο Νίκος Μάργαρης που πέθανε προχθές, ήταν πολιτικός μας αντίπαλος στο χώρο της Οικολογίας. Ήταν «απέναντί» μας σε μείζονα θέματα, όπως τα φράγματα των ποταμών, τα μεταλλαγμένα, η πυρηνική ενέργεια,  οι περιφερειακοί – περιαστικοί δρόμοι και οι επιπτώσεις που συνεπάγονταν στο περιβάλλον. Ήταν κατεξοχήν πολέμιος του εμπειρικού λόγου που εκφέρονταν για διάφορα περιβαλλοντικά ζητήματα,  παρ’ όλο που ο ίδιος επέτρεπε στον εαυτό του να αναπτύσσει  απόψεις επί παντός του επιστητού, όπως για τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τον δημόσιο τομέα κλπ. Ήξερε την ελληνική ύπαιθρο, τους ανθρώπους της, τις παραγωγικές δομές και την «ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών» στο περιβάλλον και τη φύση. Ήταν δεινός σαρκαστής, επιθετικότατος προς τους οικολογίζοντες και  «γελωτο-ποιος» από τους λίγους. Πάντως γι αυτόν δεν θα μπορούσα, επ’ ουδενί λόγω, να χρησιμοποιήσω τους στίχους του Αναγνωστάκη – «Πέθανες, κι έγινες κι εσύ….»:  Γιατί ο Νίκος Μάργαρης  με το φραγγέλιό του στον υποτιθέμενο Ναό της Οικολογίας ,  συνέβαλε  τουλάχιστον  στην πάταξη της προχειρότητας και του   άρπα-κόλλα ορισμένων ακτιβιστών  του χώρου…