Υδάτινοι πόροι Λακωνίας

 

 Του Πάνου Γράφου,  από το Δίκτυο για την Περιβαλλοντική και Πολιτιστική Προστασία της Λακωνίας

 

……..στις ΗΠΑ, την κοιτίδα της ελεύθερης αγοράς, ένας  πολίτης που έφτιαξε στέρνα ώστε να μαζεύει το νερό της βροχής, έμαθε πως αυτό «απαγορεύεται» γιατί εμποδίζει το βρόχινο νερό να πέσει στη γη και να γίνει "επιφανειακό". Το επιφανειακό νερό, βεβαίως, έχει ήδη πουληθεί σε ιδιώτες…

 

Πώς θα σας φαινόταν, αλήθεια, εάν αύριο το πρωί εμφανιζόταν μια ιδιωτική εταιρία -κάτι αντίστοιχο μ’ έναν  πάροχο κινητής τηλεφωνίας- και σας ενημέρωνε ότι πλέον της ανήκει το νερό της κατοικίας σας, το νερό από το πηγάδι σας, το νερό από το ποτάμι του χωριού σας, το νερό της γεώτρησης σας  ή ακόμα και το νερό της… βροχής στη στέρνα σας; Σας ακούγεται ακραίο;

Πώς θα σας φαινόταν επίσης εάν αύριο το πρωί εμφανιζόταν ένας διευθυντής Παγκόσμιας Πολυεθνικής  Εταιρίας και σας έλεγε πως το νερό δεν είναι «αγαθό», αλλά  «προϊόν»; Σας ακούγεται ακραίο; Και όμως συνέβη…

 

  Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του για το ντοκιμαντέρ “We Feed the World”,  ο Διευθύνων Σύμβουλος της Nestlé, Peter Brabeck, έκανε την απίστευτη δήλωση ότι «το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα». Ανέπτυξε τη θεωρία ότι η φύση είναι κακή και πως είναι μεγάλο επίτευγμα για τον άνθρωπο το γεγονός ότι μπορεί να της αντισταθεί . Επιτέθηκε επίσης στη βιολογική γεωργία, υποστηρίζοντας ότι τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι καλύτερα. 

Η Nestlé είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού παγκοσμίως. Ο Brabeck υποστηρίζει ότι το νερό είναι η πολυτιμότερη πρώτη ύλη του πλανήτη. Ωστόσο, προσθέτει ότι η ιδιωτικοποίησή του είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσεις τη δικαιότερη διανομή του. Η ιδέα ότι το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, «προέρχεται από εξτρεμιστικές μη κυβερνητικές οργανώσει»,  λέει ο Brabeck, προσθέτοντας ότι  «το νερό, όπως κάθε άλλο διατροφικό αγαθό, θα πρέπει να έχει αγοραστική αξία».

 

Πώς θα σας φαινόταν, αλήθεια, εάν σας λέγαμε ότι τον Μάρτιο του 2012, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κ. Τατούλης, σύναψε Προγραμματική σύμβαση της Περιφέρειας με την ΕΥΔΑΠ; Κι όλοι ξέρουμε ότι η τελευταία είναι η πρώτη στη σειρά  ΔΕΚΟ προς ιδιωτικοποίηση…

 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη προσφυγή που κατέθεσε κατά της απόφασης του Περιφερειάρχη ο Περιφερειακός Σύμβουλος, κ. Θανάσης Πετράκος, όλοι οι Υδάτινοι Πόροι της περιφέρειας θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα να ανήκουν σε ιδιωτική εταιρία.

 

Κοντά σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την 1440Β 16-6-2011 Κοινή Υπουργική Απόφαση με θέμα: «Διαδικασίες, όροι και προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού», κι έχετε μια καλή εικόνα αναφορικά με το πού πηγαίνει το όλον ζήτημα.

 

Η παραπάνω Κοινή Υπουργική Απόφαση είναι το πρώτο βήμα, για τον έλεγχο του υδατικού δυναμικού της χώρας. Το ζήτημα εντέχνως εμφανίζεται  με την πρόφαση της ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και της δημόσιας υγείας. 

Με την παρούσα ΚΥΑ, προχωράμε στον έλεγχο  του νερού σε κεντρικό επίπεδο. Το κράτος θεωρεί το νερό δικό του. Η δικαιολογία είναι πως «πρέπει να προστατευθεί το περιβάλλον και η δημόσια υγεία».

Πραγματικός στόχος, όμως, είναι η καταγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων πηγών προκειμένου να ενταχθούν στα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούνται σε επίπεδο Περιφερειών, με σκοπό να πωληθούν τα νερά σε ιδιώτες, οι οποίοι στη συνέχεια θα τα μεταπωλούν στους πολίτες και τους  αγρότες. Δηλαδή, το αγαθό που η γη προσφέρει στους αγρότες, μέσα στα ίδια τους τα χωράφια, θα το πληρώνουν για να το χρησιμοποιούν.

Eπιθυμία του κράτους είναι να ελέγχει το πόσοι και ποιοι από μας θα έχουν νερό (άρα θα μπορούν να ζήσουν). Τα κριτήρια διανομής του νερού θα είναι οικονομικά και... πολιτικά. Για να έχεις νερό, θα πρέπει να πληρώσεις. Από την άλλη, οι «αρμόδιες υπηρεσίες», θα κρίνουν αν «έχεις ανάγκη» για να το χρησιμοποιείς.

 

Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών; Η εκμηδένιση των δυνατοτήτων για αυτόνομη διαβίωση. Εάν δεν έχετε πρόσβαση στο νερό ή εάν αυτή η πρόσβαση είναι δαπανηρή, τότε δε μπορείτε να πιείτε ή να αρδεύσετε τις καλλιέργειες σας. Συνυπολογίστε στα παραπάνω και το περίφημο Κώδικα Αlimentarius περί ελέγχου της φυτικής παραγωγής.  Οι πολίτες οδηγούμαστε στο σημείο να μην μπορούμε  να καλύψουμε τις βασικές διατροφικές μας ανάγκες. 

…Κάτι τέτοιο  έχει ήδη συμβεί στις ΗΠΑ, την κοιτίδα της ελεύθερης αγοράς. Εκεί, πολίτης που έφτιαξε στέρνα ώστε να μαζεύει το νερό της βροχής, έμαθε πως αυτό «απαγορεύεται» γιατί εμποδίζει το βρόχινο νερό να πέσει στη γη και να γίνει "επιφανειακό". Το επιφανειακό νερό, βεβαίως, έχει ήδη πουληθεί σε ιδιώτες… 

 Σε πόλεις της Ευρώπης, όπου το νερό είχε παλαιότερα ιδιωτικοποιηθεί, τώρα κάνουν το ακριβώς ανάποδο. Παρίσι, Βερολίνο, Νίκαια, Γκρενόμπλ,  κ.α. διώχνουν τις ιδιωτικές εταιρείες Ύδρευσης & Αποχέτευσης. Οι Ολλανδοί απαγορεύουν με νόμο το ξεπούλημα του νερού. Οι Ιταλοί το απαγόρευσαν με δημοψήφισμα. Οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί έχουν μόνον Δημοτικές Επιχειρήσεις.

 

Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όπως και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που λειτουργούμε με διαφορά φάσης 50 ετών από την υπόλοιπη Ευρώπη, ιδιωτικοποιούμε το Νερό, βαφτίζοντας ως συνήθως «ανάπτυξη» αυτό που σε άλλα κράτη θεωρείται ξεπερασμένο και επισφαλές.

 

Στον Δήμο Μονεμβασίας και ειδικότερα στην περιοχή των Βατίκων τα υδάτινα αποθέματα είναι κυρίως υπόγεια, η εκμετάλλευση των οποίων γίνεται κυρίως με γεωτρήσεις – πηγάδια, ενώ υπάρχουν και  ελάχιστες πηγές, οι οποίες και αυτές τροφοδοτούνται από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα.

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται ανησυχητικά φαινόμενα μείωσης και ταπείνωσης της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα, με αποτέλεσμα την εισχώρηση θαλασσινού νερού και την υφαλμύρωση σε ορισμένες περιοχές.Μέχρι τώρα είχαμε κυρίως 2 χρήσεις νερού.

1) Υδρευτική

2) Αρδευτική

 

Τα τελευταία χρόνια, όμως, εμφανίζεται ένας νέος χρήστης νερού και μάλιστα δυναμικός. Πρόκειται για την ενέργεια.

Η νέα κατάσταση προέκυψε εξαιτίας της εφαρμογής των τεχνολογιών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (κυρίως ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών).

 

Από τη μέχρι τώρα εφαρμογή των μεθόδων αυτών (των Β.ΑΠΕ, δηλαδή), φάνηκε πως είναι ασταθείς ως προς την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, ελάχιστα αποδοτικές και με δυσκολία στη συνεργασία και ένταξη τους στο σύστημα. Πιο απλά: παράγουν ελάχιστο κι ακριβό ρεύμα και στο χρόνο που αυτές θέλουν, όχι στον χρόνο που το σύστημα το χρειάζεται.

 

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι 1^ον ) Όταν το δίκτυο είναι κορεσμένο το ρεύμα που παράγουν να απορρίπτεται, ωστόσο πληρώνεται (ΕΙΔΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ για τις ΑΠΕ) και 2^ον) όταν υπάρχει ζήτηση χωρίς δυνατότητα παραγωγής από τις Β.ΑΠΕ (δεν έχει ήλιο ή αέρα) να χρησιμοποιούνται οι συμβατικές μορφές ενέργειας (θερμοηλεκτρικά εργοστάσια).

Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, ως λύση εφευρέθηκε η τεχνολογία των υβριδικών σταθμών. Στην ουσία δηλαδή αναζητήθηκε τρόπος αποθήκευσης της ενέργειας που απορρίπτεται και διάθεσης της στο σύστημα όταν τη χρειάζεται.

...Ειδικότερα, όταν οι ανεμογεννήτριες παράγουν φορτίο που δεν απορροφάται από το δίκτυο, τότε το ρεύμα αυτό κινεί μεγάλες αντλίες, οι οποίες τροφοδοτούν γιγάντιες δεξαμενές – φράγματα, με υψομετρική διαφορά μεταξύ τους. Στη συνέχεια, και όταν το δίκτυο το χρειαστεί, το αποθηκευμένο νερό κινεί υδροηλεκτρικό σταθμό που παράγει ρεύμα.

Η  άντληση του απαιτούμενου νερού προκριμένου να λειτουργήσει το σύστημα μπορεί να γίνεται από τη θάλασσα. Επειδή όμως τα Αιολικά Πάρκα χωροθετούνται στα βουνά (για λόγους υψηλής απόδοσης), οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε ανόρυξη μεγάλων γεωτρήσεων, με συνέπεια  το νερό να αντλείται από τον υδροφόρο ορίζοντα και τις πηγές (Αποπηγάδι – Κρήτη).

Η εφαρμογή της μεθόδου αυτής στην ουσία κάνει ακόμη πιο ακριβή την παραγωγή ρεύματος από Β.ΑΠΕ, αλλά, κυρίως, στα ήδη περιορισμένα υδάτινα αποθέματα εισέρχεται ένας νέος δυναμικός «χρήστης», απαιτώντας μεγάλες ποσότητες νερού σε βάρος των αναγκών ύδρευσης – άρδευσης.

Στον Πάρνωνα (ήδη) και στα Βάτικα προβλέπεται η εγκατάσταση ενός μεγάλου αριθμού αιολικών σταθμών, η ανάπτυξη των οποίων θα δημιουργήσει και την ανάγκη λειτουργίας υβριδικών σταθμών, με συνέπειες τις οποίες μπορεί κανείς να φανταστεί.

Καταλαβαίνεται από όλα τα παραπάνω πως  η εκχώρηση της Διαχείρισης των υδάτων από την Περιφέρεια Πελοποννήσου στην υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ δημιουργεί την ανησυχία της ιδιωτικοποίησης του νερού. Η ιδιωτικοποίηση αυτή από τη μία θα αυξήσει το κόστος άρδευσης, ενώ σε συνδυασμό με το ήδη υψηλό και διαρκώς αυξανόμενο ενεργειακό κόστος θα καταστήσει τη γεωργία μη ανταγωνιστική και μη βιώσιμη.

 

 Το κρίσιμο στα παραπάνω που σας αναπτύξαμε είναι πως όλες αυτές οι μεγάλες αποφάσεις που δεσμεύουν το μέλλον των πολιτών και των επόμενων γενεών λαμβάνονται χωρίς να ερωτηθούν κι ούτε καν να ενημερωθούν οι τοπικές κοινωνίες. Εάν πράγματι η ιδιωτικοποίηση των υδάτων της Πελοποννήσου  προχωράει για τα δικά μας καλά και συμφέροντα, τότε πώς και δεν ερωτώμεθα ; Εάν ο λαός δεν είναι σε θέση να καταλάβει ή να έχει συνολική άποψη για τέτοιου μεγέθους αναπτυξιακά σχέδια , τότε γιατί θεωρείται ικανός να ψηφίζει όλους εκείνους που εκπονούν τα σχέδια αυτά;

Το να παραμείνει, λοιπόν, το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας και να μην περάσει στον ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους και κατόπιν των ιδιωτών, είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να μπορούμε στο μέλλον να θέσουμε τα θεμέλια μια ανεξάρτητης ζωής.

Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες, τέτοιες εποχές οικονομικής κρίσης και κοινωνικής διάσπασης είναι που επιλέγουν τα μεγάλα «αρπακτικά», ξένα και εγχώρια, να βάλουν στο χέρι το παρόν και το μέλλον των τόπων μας. Τέτοιες περιόδους απαξίωσης και ανέχειας του ανθρώπου, επιλέγουν οι μιαροί και οι τιποτένιοι να πολλαπλασιάσουν τις περιουσίες τους.

Η μέθοδος τους είναι γνωστή. Παρεμβαίνουν σε επίπεδο κρατών και, με τη βοήθεια και τη συμμετοχή ντόπιων προδοτών, διοχετεύουν τα πλούτη των εθνών σε ιδιωτικά πορτοφόλια. Στο τέλος  δεν αφήνουν τίποτα που να μη το οικειοποιηθούν και εκποιήσουν. Μέχρι τον Ήλιο, τον Αέρα και το Νερό.

Σε μια τέτοια κρίσιμη καμπή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας βρισκόμαστε και σήμερα. Σε μια καμπή όπου ο μέσος Έλληνας θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει και εάν στο όνομα της ανάπτυξης και του εύκολου κέρδους των άλλων, εμείς θα πολεμήσουμε ή θα πουλήσουμε τη ψυχή μας στο Τίποτα. Έτσι κι αλλιώς, σε μια χώρα όπου όλα έχουν διακορευτεί, με πρώτους και καλύτερους τους τηλεπρόβλητους  πολιτικούς ηγέτες, εμείς το Δίκτυο Λακωνίας σας προτρέπουμε κατά τα λόγια του ποιητή, Μιχάλη Κατσαρού, να "Αντισταθείτε":

 

 ΑNTIΣΤΑΘΕΙΤΕ

 

στην κρατική εκπαίδευση  
στο φόρο 

σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες  
ατέλιωτες τις παρελάσεις  

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται  
μεγάλοι  

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή  
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα  
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις 
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό  
αρχηγό τους.

 Αντισταθείτε  για την αντιμετώπιση της Βίαιης Επιβολής Αποφάσεων που βρίσκονται σε αντίθεση με την Τοπική Κοινωνία, βιάζουν το Περιβάλλον και έχουν ως αποτέλεσμα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική υποβάθμιση της Ζωής μας.