Επικαιρότητα και υδρογονάνθρακες….

του Αργύρη Αργυρίου

 Ο  γεωλόγος -περιβαλλοντολόγος και μέλος της Γραμματείας,του Τμήματος Ενέργειας ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ  Αργύρης Αργυρίου, αναφέρεται  ( ΑΥΓΗ,

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=736635) στις

πετρελαϊκές μελλοντολογίες που πιθανόν να χρησιμεύουν για την «κατάποση» των μνημονιακών μέτρων...

Το τελευταίο χρονικό διάστημα βομβαρδιζόμαστε για μια ακόμα φορά από πλήθος δημοσιευμάτων με αποκαλύψεις για τον ορυκτό πλούτο και με απόρρητη εισήγηση, που είναι τόσο απόρρητη ώστε διέρρευσε σε εφημερίδες!

Μια προσεκτική ανάγνωση του κειμένου αποκαλύπτει ότι δεν είναι ακριβώς η απόρρητη έκθεση που έρχεται στο φως, αλλά «δισέλιδο συμπερασμάτων». Η απόρρητη έκθεση αποκαλύπτει τελικά «το μέγεθος και την αξία του φυσικού αερίου και του πετρελαίου που κρύβεται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο» ή τελικά αποκαλύπτει άλλες σκοπιμότητες;

Σήμερα η χώρα μας είναι εγκλωβισμένη στις μνημονιακές επιλογές της τρικομματικής κυβέρνησης του κ. Σαμαρά. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της τρόικας και των μνημονιακών επιλογών των τελευταίων κυβερνήσεων, κατάφερε αυτό που είναι το ζητούμενο εδώ και πολλά χρόνια από τους πολιτικούς μας, την κατάληψη της πρώτης θέσης στις χώρες της Ευρώπης. Δυστυχώς η πρωτιά αυτή μάλλον δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες και πανηγυρισμούς, αφού η πρωτιά τελικά αφορά 1.300.000 ανθρώπους που βρίσκονται στην ανεργία. Το ποσοστό της ανεργίας έφτασε το 26%, ποσοστό που αποτελεί ρεκόρ για χώρα της Ευρωζώνης.

Οι αδιέξοδες πολιτικές της τρικομματικής κυβέρνησης φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, υψηλότερη φορολογία (καταργώντας ακόμα και αυτά τα οικογενειακά επιδόματα), ισοπεδώνοντας και αυτή την οικονομία που έχει απομείνει. Παράλληλα, οι δημοσκοπήσεις δεν «φωτογραφίζουν» καλές θέσεις για την κυβέρνηση. Παγιώνουν την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας την «παράσταση» νίκης υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και καταβαραθρώνουν τα κόμματα των κυβερνητικών εταίρων. Μέσα σε μια ρευστή πολιτική κατάσταση, που ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη συνοχή της κυβέρνησης (που φιλοδοξεί να κλείσει τετραετία!), χρειάζονται νέα όπλα στην μάχη για να κερδηθεί πολιτικός χρόνος, αφού η όποια επιτυχία της κυβέρνησης στο Εurogroup εξανεμίστηκε, χωρίς να φθάσουν τα ποσά των δόσεων. Στην προσπάθεια να αποτινάξουν από πάνω τους το μνημονιακό άγος, προσπαθούν να προκαλέσουν αλλαγή της πολιτικής ατζέντας και να χρυσωθεί το χάπι. Η δημιουργία «χρυσοφόρων προσδοκιών» είναι ένα από αυτά τα όπλα. Τις τελευταίες μέρες, τα έντυπα είναι γεμάτα με τίτλους όπως: «Έκρυβαν τους χάρτες με τον ορυκτό πλούτο από το 1965» (η γνωστή και σαν έκθεση Κατράκη. Δημοσιεύτηκε στα "Επίκαιρα" τ.163 29/11-5/12/2012), «Η απόρρητη εισήγηση στον πρωθυπουργό για φυσικό αέριο και πετρέλαιο». Στη μάχη μπαίνουν και τα βαριά όπλα έκθεση της Deutsche Bank, το Reuters, το Bloomberg και πάει λέγοντας. Γιατί άραγε;

Το μνημονιακό πρόγραμμα για την Ελλάδα είναι γνωστό ότι δεν βγαίνει. Ακόμα περισσότεροι ασπάζονται την άποψη ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι χρειάζεται μια νέα πολιτική. Μια νέα πολιτική που θα φέρει ανάπτυξη. Όχι όμως με τον τρόπο που ονειρεύεται η τρικομματική συγκυβέρνηση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά χρειάζεται σχεδιασμός και δημόσιες επενδύσεις. Δεν γίνεται να προχωρήσεις σε έρευνα για τον Ο.Π., όταν η πρώτη σου προτεραιότητα είναι η διάλυση και ο υποβιβασμός του κρατικού φορέα έρευνας του ΙΓΜΕ. Πράγματα για τα οποία δεν υπάρχουν οι ικανότητες, οπότε πρέπει να βρεθεί νέος τρόπος. Φαίνεται ο σχεδιασμός της προπαγάνδας βρήκε τη νέα μεγάλη ιδέα. Υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα. Πώς το έθεσε και γνωστός έγκριτος δημοσιογράφος και εκδότης στο σημείωμα του; «Προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να δημιουργήσει το ταχύτερο δυνατόν ορυκτό πλούτο»!!! (

(Προσπαθώ βέβαια να πιστέψω ότι πρόκειται είτε για ανθρώπινο λάθος του συντάκτη της εισήγησης, είτε για παρέμβαση του γνωστού δαίμονα του τυπογραφείου.)

Τι εξυπηρετεί τελικά ο ορυμαγδός των δημοσιευμάτων; Πολλά είναι τα ενδεχόμενα. Μπορεί απλώς να είναι το κυνήγι κυβερνητικών ή άλλων θέσεων. Μπορεί να υποκρύπτει επικοινωνιακά ή επιχειρηματικά παιχνίδια μεγαλοσυμφερόντων ή προσπάθεια κατάληψης/αλλαγής «θέσεων» στην αγορά, με προσπάθεια επιτάχυνσης των διαδικασιών προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Μια άλλη άποψη είναι ότι μπορεί να υποκρύπτει προσπάθεια αλλαγής των γεωπολιτικών δεδομένων της περιοχής.

Η δημοσίευση κάποιων γνωστών τοις πάσι εκτιμήσεων δεν μπορεί να είναι εισήγηση στον πρωθυπουργό. Ούτε μπορεί να είναι απόρρητη εισήγηση, βασισμένη σε προσωπικές εκτιμήσεις. Ακόμα δε περισσότερο, αυτές οι εκτιμήσεις να καθορίζουν τις πολιτικές τύχες της Ελλάδας. Ούτε βέβαια το σύνθημα «ΑΟΖ εδώ και τώρα» μπορεί να δώσει καμιά απάντηση, ούτε να μειώσει την ανεργία στη χώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν έρευνες για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας. Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά.

Υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ελλάδα; Χωρίς σεισμικές διασκοπήσεις, γεωλογικές έρευνες, ερευνητικές γεωτρήσεις, αξιολόγηση των ερευνητικών συμπερασμάτων, κανείς δεν μπορεί να δώσει σοβαρή απάντηση. Οπότε το συμπέρασμα είναι αβίαστο. Για την επιτυχία τέτοιου προγράμματος πρέπει να γίνουν προσεκτικά, σχεδιασμένα και στοχευμένα βήματα που κρίνονται αναγκαία.

* Ύπαρξη θεσμικού πλαισίου που θα εξασφαλίζει έσοδα για την πολιτεία, ασφάλεια των εργαζόμενων, σχεδίων και κανονισμών εξορυκτικών δραστηριοτήτων.

* Διασφάλιση της περιβαλλοντικής προστασίας και της βιωσιμότητας της ανάπτυξης.

* Άμεση εμπλοκή του κράτους στην έρευνα και αξιοποίηση των όποιων κοιτασμάτων.

* Ενοποίηση της έρευνας, βασικής και εφαρμοσμένης, με τη δημιουργία νέου κρατικού φορέα που θα περιλαμβάνει τις αρμοδιότητες του ΙΓΜΕ, του ΕΛΚΕΘΕ και του ΕΔΕΥ, με αρμοδιότητα σε όλους τους φυσικούς πόρους. Με την ενοποίηση της βασικής έρευνας και την αξιοποίηση του υψηλού εγχώριου επιστημονικού δυναμικού μπορούμε να είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε σωστά τα αποτελέσματα των ερευνών και να χαράξουμε τη σωστή στρατηγική για το μέλλον.

Όσον αφορά την ΑΟΖ, μόνο η πρόθεση ανακήρυξής της δεν αρκεί. Χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία, τεχνική, επιστημονική, νομική, διπλωματική και πολιτική, βούλησης και φρόνησης. Χάραξη των γραμμών βάσης, δημοσίευση επισήμων χαρτών, σύναψη συμφωνιών, είναι μερικά από τα βήματα. Εκείνο βέβαια που διασφαλίζει την απρόσκοπτη έρευνα της ΑΟΖ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ, και όχι η απλή δήλωση προθέσεων. Η οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ είναι αποτέλεσμα προσεκτικών κινήσεων και λεπτομερών διαπραγματεύσεων. Χρειάζεται αλλαγή παρωχημένων πολιτικών, π.χ. απαλλαγή από ιδεοληψίες τύπου ελεύθερης ναυσιπλοΐας στους κλειστούς ελληνικούς κόλπους ή οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από τη Χάγη. Χρειάζεται νέα νοοτροπία και νέο θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη και την ουσιαστική προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, όπως επιτάσσει και η συνθήκη του Δίκαιου της Θάλασσας. Χρειάζεται κατηγορηματική απόρριψη τροϊκανών απόψεων επιπέδου «εκκένωση νησιών με λίγους κατοίκους» και τον σχεδιασμό και την αποδοχή μια νέας περιφερειακής πολιτικής στήριξης των παραμεθόριων νησιών, ιδιαίτερα των πιο μικρών και μειονεκτικών, ώστε να διατηρηθούν τα χαρακτηριστικά του κατοικημένου νησιού με οικονομική ζωή (άρα με πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ) και να μην πέσουν στην κατηγορία της ακατοίκητης βραχονησίδας!