Θα
ξεκινήσουμε πρώτα από αυτούς που τσιμπάνε – από αυτούς που νομίζουν ότι η τροϊκανή χούντα διορθώνει κάποια κακώς κείμενα και περικόπτει προνόμια….Κάνουν
λάθος, γιατί η χούντα δεν «διορθώνει»
αλλά απλώς συλλέγει χρήματα προς όφελος της «προϊσταμένης αρχής»,
από τους υψηλόμισθους και από τους χαμηλόμισθους και από τους πάντες. Δεν δρα εξισωτικά όσον αφορά τις απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων –
συμπεριλαμβανομένων των υπαλλήλων της Βουλής -
δεν προωθεί «ισοπεδωτικές» δομές
τύπου γαλλικής κομμούνας του 1871, δεν
αίρει την ιεραρχία των αμοιβών : Απλώς «ταπεινώνει»
το επίπεδο των απολαβών όλων, με διαφορετικές εφόδους, προσχήματα, αφετηρίες και
μεθοδεύσεις.
Ρουφιάνοι
είναι αυτοί που διαβάλλουν, που κατηγορούν τον ένα στον άλλο και αντιστρόφως, που προκαλούν συγκρούσεις.
Οι ρουφιάνοι της τρόϊκας κατηγορούν εκ περιτροπής τους δημοσίους υπαλλήλους, τους
ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες, τους ιδιοκτήτες
σπιτιών, κλείνοντας αντίστοιχα το μάτι στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, στους μη
ταξιτζήδες, στους μη φορτηγατζήδες, στους
μη ιδιοκτήτες. Καταγγέλλουν
τους υψηλόμισθους στους χαμηλόμισθους, και όταν κάνουν τη δουλειά τους, βάζουν
χέρι και στους χαμηλόμισθους, προβάλλοντας σαν επιχείρημα τα όσα έχασαν οι
υψηλόμισθοι….Η περίπτωση των 40 περίπου
στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδος που υπέβαλαν παραίτηση, η περίπτωση των
δικαστικών που με δυο «ολομελειακές» αποφάσεις (Ελεγκτικού Συνεδρίου και Αρείου
Πάγου) έκριναν τα μέτρα της Χούντας
αντισυνταγματικά, είναι παρενέργειες μιας
χιονοστιβάδας μειώσεων, που ξεκινάει με ύπουλες κραυγές εναντίον των υψηλά
ιστάμενων για να καταλήξει εναντίον των «χαμηλά ιστάμενων» και όσων μετά βίας τα
βγάζουν πέρα, που δεν «προστατεύονται» από κανένα αντι-πλαφόν…
Και μετά φτου κι απ’ την αρχή…
Σε όλη
αυτή τη διαδικασία της ψήφισης του τρίτου μνημονίου, από μια τραγελαφική πλειοψηφία 153 άβουλων «βουλευτών»,
εντυπωσίασε η αντίδραση των υπαλλήλων
της Βουλής που ξεγελάσθηκαν, χαπακώθηκαν με ψέματα, ηρέμησαν – και
ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά σε μια
απίστευτης δολιότητας κίνηση εναντίον των αποδοχών τους. Οι υπάλληλοι
αντέδρασαν αποφασιστικά και αντιμετώπισαν τα γλοιώδη σαπρόφυτα της Χούντας, που παρά
οποιαδήποτε έννοια κρατικού imperium και τήρησης της δικής τους νομιμότητας, υποχώρησαν άτακτα και
αναίσχυντα .….
Πάντως
στην όλη συζήτηση για το θέμα, που έβγαλε
στο κλαρί διάφορα μικροπρεπή
παπαγαλάκια , άξια σχολιασμού ήταν μια αριστερόστροφη δήλωση του βουλευτή
των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Τέρενς Κουϊκ…
Είπε ο
κύριος Κουϊκ, περισσότερο γρήγορα παρά
στοχαστικά :
«Ναι στην μισθολογική ισότητα των
εργαζομένων, όσο επώδυνη κι αν είναι για κάποιους, αλλά όχι μέσω εκτροπής των
διαδικασιών που προβλέπει το Σύνταγμα για τη Βουλή».
Αν η
μισθολογική ισότητα είναι καλή, τότε η εισοδηματική ισότητα θα πρέπει να είναι καλύτερη – σκέπτεται κανείς….Όμως ο κ. Κουϊκ άφησε εκτός πεδίου βολής αυτή την ευρύτερη, εισοδηματική ισότητα,
διασώζοντας τον επιχειρηματικό κόσμο και
γλυτώνοντας το κόμμα του από τη σοσιαλιστική ρετσινιά…
Προς
γνώση λοιπόν και (πιθανή) συμμόρφωση,
και με δεδομένο ότι η θεωρία για το περιεχόμενο του σοσιαλισμού αποτελεί ένα από
τα πιο αραχνιασμένα θέματα της ευρείας Αριστεράς, πρέπει να λέγεται ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι σύστημα εξίσωσης των αμοιβών, αλλά
σύστημα που θεσπίζει αμοιβές και εισοδήματα
με βάση την ποσότητα και ποιότητα της παρεχόμενης από τον καθένα εργασίας…..Όλα
τα άλλα είναι σοσιαλισμός του ποδαριού…
