«Τέλος μεταπολίτευσης», του Γ. Παπαγιαννόπουλου

 -Το (από πολλούς) αναφερόμενο ως: “Tέλος της Μεταπολίτευσης»  . δεν θα είναι ακριβώς αυτό που ονειρεύονται ή περιγράφουν. Δεν θα  είναι δηλαδή η κατάρρευση ενός σάπιου (30ετους πάνω-κάτω) πολιτικού συστήματος που ονομάστηκε συλλήβδην «Μεταπολίτευση» και που θα αντικατασταθεί με κάτι νεώτερο και άφθαρτο (ή , που θα ανατραπεί με κάποια «Λαϊκή Εξέγερση»..).Το τέλος έχει άλλο ονοματεπώνυμο: «Κυπριακή Δημοκρατία»……

 Φοβούμαι, ότι το «τέλος της Μεταπολίτευσης» θα είναι τόσο τραγικό , όσο και η αρχή της. Θα έχει δηλαδή σχέση και αφετηρία ΕΘΝΙΚΟ θέμα. Κατά τραγική  δε ειρωνεία, σαν αρχαιοελληνικό δράμα, με την ίδια αναφορά: την Μαρτυρική Μεγαλόνησο Κύπρο. Η αρχή της «Μεταπολίτευσης», η αποκατάσταση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος δηλαδή, έγινε το 1974 στην Πατρίδα μας με κόστος: την Απώλεια του 37% της Εδαφικής Ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατόπιν της Τουρκικής εισβολής του Αττίλα και της έκτοτε συνεχιζόμενης Κατοχής. Και το σημερινό «Τέλος» της συμπίπτει με την οικονομική της κατάπτωση, με τον εξαναγκασμό της να προσφύγει και αυτή με την σειρά της, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό Στήριξης,  ακολουθώντας τα βήματα της «Μητρός Ελλάδος»,.. Άσχετα αν το κάνει με καλύτερους όρους, λόγω του γεγονότος ότι έχει σταθερή την στήριξη του Ρώσικου παράγοντα (ευτυχώς), αποτρεπτικού και για άλλα…

 Νομίζω ότι γίνεται σε όλους αντιληπτό πως μια οικονομική «βοήθεια» από τις γνωστές (ιμπεριαλιστικές) δυνάμεις προς την Κυπριακή Δημοκρατία, την καθιστά ΕΥΑΛΩΤΗ και στο κατεξοχήν θέμα : στο ΕΘΝΙΚΟ.. Κατά τα άλλα, για το πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο στην Μεγαλόνησο  :  Φαίνεται ότι εξήχθησαν και εκεί (οι κακές) «συνήθειες» της «Μητέρας Ελλάδας»: πολιτικό κόστος , ασυλία των πολιτικών, ολιγωρία.. « το τσουνάμι των τραπεζών» , και  υπονόμευση  του φρονήματος  από τις θεωρίες περί των Κυπρίων ως απογόνων των «Φοινίκων» , αντίστοιχες των εντόπιων «εκσυγχρονιστικών» Ρεπούσιων φληναφημάτων περί «Συνωστισμού»…  με αποτέλεσμα, την είσοδο της στο Μηχανισμό, όχι μόνο για τις τράπεζες αλλά με ένα μνημόνιο εφ’ όλης της ύλης και με την Τρόικα να καλπάζει  προς τα κει,  να βάζει όρους, να παρεμβαίνει στην κοινωνική  πολιτική του απλού ανθρώπου και στην καθημερινότητά του -   τελικά να επηρεάζει  τη διαχείριση του εθνικού  προβλήματος..
.
 «Είναι η Κύπρος που οι εμπόροι την μισούνε;»

Ή μήπως:

«Το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει»;

 Έτσι ή αλλιώς, ένα έχει σημασία: Η Κύπρος κατέστη τελικά η τραγική αναφορά, το Σημείο «Μηδέν», τόσο της Αρχής όσο και του «τέλους» της Ελλαδικής  Μεταπολίτευσης.....