Ευτυχώς όμως, μας σκέφθηκε ο Ιταλός
Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι ! Ο οποίος καταρχήν μας είπε ευθέως αυτό που δεν μας είπαν οι δικοί μας – για να μην αναλάβουν
οποιαδήποτε ευθύνη : Ότι δηλαδή "η
οικονομική αναταραχή(στην Ελλάδα) οφείλεται, μερικώς, και στην διοργάνωση της
Ολυμπιάδας του 2004, και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που μας έκαναν να
είμαστε επιφυλακτικοί σε ότι αφορά την στάση της Ιταλίας για την δυνατότητα
διοργάνωσης της Ολυμπιάδας του 2020"…. (τηλεοπτικό δίκτυο "Sky
Italia")…
Ποιος ζητάει
πλέον τα ρέστα για εκείνα τα εσπευσμένα έργα του 2004, που γίνονταν με απευθείας
αναθέσεις και που βρίσκονταν σε εκκρεμότητα ακόμη και μερικές εβδομάδες πριν την τέλεση των
αγώνων; Ποιος ανακαλεί στη μνήμη του το απίστευτο μπάχαλο που έζησε η πόλη των
Αθηνών από τη ταυτόχρονη πραγματοποίηση των πιο απίθανων εργασιών σε κεντρικούς
χώρους;
Οι
πολιτικοί του κατεστημένου δεν
είναι αυτοί που θα θυμηθούν τη
κριτική που ασκήθηκε από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για την υπόθεση της Ολυμπιάδας
: Τόσο στις αρχές της δεκαετίας του
1990, με θέμα την υποψηφιότητα της Αθήνας για την Ολυμπιάδα του 1996, όσο και
στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, για την Ολυμπιάδα του 2004. Τότε που αρκετοί
πολίτες , με σύνεση και ερευνητική εδιάθεση έναντι του συμβατικού αθλητισμού και του
πρωταθλητισμού, από την Αριστερά, από το
χώρο της Οικολογίας και των «Εναλλακτικών», ασκούσαν συστηματική κριτική σχετικά με τα κόστη των μεγα-θεαμάτων, με την
διαφθορά του θεσμού των Ολυμπιάδων, με την ανάγκη ενός άλλου «σωματικού
πολιτισμού» - μακριά από τη χημεία και τον λυσσώδη ανταγωνισμό….
Κάτω από τον
τίτλο «Πύρρεια Ολυμπιάδα» έγραφα στο editorial του τεύχους 5 του περιοδικού ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου
1997, όταν μόλις είχε αναληφθεί η διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2004 : «….Η
πρόκριση της Αθήνας έναντι της Ρώμης όσον αφορά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών
Αγώνων του 2004, αποτελεί μια νέα, Πύρρεια νίκη. Της οποίας το κόστος δεν είναι
άμεσα ορατό και επιδεκτικό ποσοτικής έκφρασης, ούτε επίσης καταβλητέο τοις
μετρητοίς, όπως στην περίπτωση του στρατού του βασιλιά της Ηπείρου»
Scripta
manent : στη μικρή αυτή ιστορία εντός της μείζονος ιστορίας, έμειναν οι ασημαντότητές των κατεστημένων δυνάμεων, που σήμερα κάνουν το κορόϊδο… Έμεινε ο ιδιοτελής κομφορμισμός τους, η απαξίωση και
ο αποκλεισμός του κριτικού λόγου, η εύκολη αναγωγή μιας υπόθεσης σε εθνική υπόθεση – ακόμη και
από αυτούς που στήριξαν το αποτυχημένο εγχείρημα βοσνιοποίησης της Κύπρου με το
σχέδιο Ανάν….
