ΒΕΣΕΛ ΤΣΑΝΚΟΦ : "Τα πράγματα βελτιώνονται"

OΠΩΣ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ στὸν δρό­μο, ξαφ­νι­κὰ μοῦ κόλ­λη­σε ἕ­νας τύ­πος.

«Χαί­ρε­ται! Ἐ­γὼ εἶ­μαι τὸ προ­σω­πι­κό σας κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο, συγ­χα­ρη­τή­ρια!»

«Ρέ, εἶ­σαι τρε­λός;­!­», τοῦ ἔ­κο­ψα τὴ φό­ρα.

«Ὄ­χι, ἄ­νερ­γος. Δη­λα­δή, ἤ­μουν ἄ­νερ­γος, ἀλ­λὰ ὄ­χι πιά – ἀ­πὸ τὸ Ὑ­πουρ­γεῖ­ο Ἐρ­γα­σί­ας ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ ἐ­ξον­τώ­σουν τὴν ἀ­νερ­γί­α μὲ τὸν ἑ­ξῆς τρό­πο: δί­πλα σὲ κά­θε ἐρ­γα­ζό­με­νο πο­λί­τη το­πο­θε­τοῦν ἕ­ναν ἄ­νερ­γο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἄ­νερ­γος θὰ ἐρ­γα­στεῖ ὡς κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο.»

«Καὶ πῶς θὰ ἐρ­γα­στεῖ­τε ὡς κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο;­!»

«Δὲν ἔ­χε­τε κὰν δο­κι­μά­σει, ἀλ­λὰ ἤ­δη εἶ­στε ἀρ­νη­τι­κὸς στὴν πρω­το­βου­λί­α αὐ­τή!»

«Ὡ­ραῖ­α, ρέ, γιὰ συν­δέ­στε με μὲ τὸ μπα­τζα­νά­κη μου!»

«Ἔ­γι­νε!» —ὁ ἄλ­λος βυ­θί­στη­κε μέ­σα στὸν ἑ­αυ­τό του, ὕ­στε­ρα ἔ­σκου­ξε με­ρι­κὲς φο­ρὲς καὶ εἶ­πε: — «Ἐμ­πρός;»

«Ἐμ­πρός, μπα­τζα­νά­κη, ἐ­σὺ εἶ­σαι;­!» – δὲν πί­στευ­α στ’ ἀ­φτιά μου.

«Ἐ­γὼ εἶ­μαι, ἐ­γώ. Πῶς εἶ­σαι, μπα­τζα­νά­κη;»

«Κα­λά, ἐ­σύ;»

«Μπόμ­πα! Ἄιν­τε τώ­ρα, τσά­ο, ἔ­χω δου­λειά!»

«Τσά­ο, μπα­τζα­νά­κη… Μὰ ἐ­σεῖς στ’ ἀ­λή­θεια λει­τουρ­γεῖ­τε!» – πα­ρα­δέ­χτη­κα ἐ­γώ.

«Ἐ­νῶ ἐ­σεῖς δὲ μὲ πι­στεύ­α­τε! Λει­τουρ­γῶ, καὶ γι’ αὐ­τὸ θὰ μὲ πλη­ρώ­νε­τε».

«Ἄ, ἤρ­θα­τε στὰ λό­για μου!»

«Μὴν ἀ­νη­συ­χεῖ­τε, τὸ πά­γιο εἶ­ναι δε­κα­πέν­τε λέ­βα σὺν τὴν ἀ­ξί­α τῶν συ­νο­μι­λι­ῶν. Ἐ­ὰν μὲ χρη­σι­μο­ποι­ή­σε­τε λο­γι­κά, θὰ σᾶς κο­στί­ζω γύ­ρω στὰ ἑ­κα­τὸ λέ­βα τὸ μή­να. Τζάμ­πα πράγ­μα, ἀλ­λὰ τί ἄ­νε­ση, ἔ! Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ συ­νο­μι­λί­ες, μέ­σῳ ἐ­μοῦ μπο­ρεῖ­τε νὰ στέλ­νε­τε καὶ γρα­πτὰ μη­νύ­μα­τα, νά – μ’ αὐ­τὴν ἐ­δῶ τὴν κι­μω­λία τὰ γρά­φε­τε στὴν ἄ­σφαλ­το καὶ ἐ­γὼ τὰ με­τα­δί­δω. Λει­τουρ­γῶ καὶ σὰν ξυ­πνη­τή­ρι. Παί­ζω εἴ­κο­σι παι­χνί­δια, ἀ­νά­με­σα σ’ αὐ­τὰ τὸ σκά­κι, τὸ τά­βλι καὶ τὴ “μα­κριὰ γα­ϊ­δού­ρα”. Ἄ, μιὰ στιγ­μή…» —ἐ­κεῖ­νος ἔ­βη­ξε καὶ ἄρ­χι­σε νὰ τρα­γου­δᾶ:— «Σ’ αὐ­τὸ τὸ πα­λιὸ τρα­πέ­ζι­ι­ι…»

«Τί γί­νε­ται;­!»

«Ἔ­χε­τε ἕ­να μή­νυ­μα ἀ­πὸ τὸν Ἰ­βάν, “πε­ρί­με­νε σταθ­μὸ τὴν Τρί­τη”, σᾶς ἔ­χει στεί­λει καὶ φω­το­γρα­φί­α, νά ‘την – εἶ­ναι ὁ Ἅ­γιος Παν­τε­λε­ή­μο­νας…» —καὶ ὁ ἄλ­λος ξα­νάρ­χι­σε νὰ τρα­γου­δᾶ: — «Σ’ αὐ­τὸ τὸ πα­λιὸ τρα­πέ­ζι­ι­ι…»

«Για­τί τρα­γου­δᾶ­τε;­!»

«Αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ ἦ­χος, ὅ­ταν ἔ­χε­τε S­MS. Ὅ­ταν λαμ­βά­νε­τε κλή­ση, τρα­γου­δά­ω “Τὰ λευ­κὰ μο­να­στή­ρια“. Βε­βαί­ως, μπο­ρεῖ­τε ν’ ἀλ­λά­ξε­τε τὶς με­λω­δί­ες, ἔ­χω καὶ σι­ω­πη­λὴ λει­τουρ­γί­α».

«Τό­τε, ἐ­νερ­γο­ποι­ῆ­στε τὴ σι­ω­πη­λὴ καὶ ἀ­φῆ­στε με στὴν ἡ­συ­χί­α μου» – εἶ­πα καὶ συ­νε­χί­σα­με τὸν δρό­μο μας σι­ω­πη­λά.

Ἄ­ξαφ­να, ὁ ἄλ­λος μὲ ἅρ­πα­ξε ἀ­πὸ τοὺς ὤ­μους καὶ ἄρ­χι­σε νὰ μὲ τα­ρα­κου­νᾶ.

«Βο­ή­θεια!» – ἔ­κρα­ξα.

«Ἤ­ρε­μα, αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ λει­τουρ­γί­α δό­νη­σης, σᾶς ζη­τᾶ­νε.»

«Ποι­ὸς μὲ ζη­τᾶ;»

«Χαί­ρε­τε, σᾶς τη­λε­φω­νοῦ­με ἀ­πὸ τὸ Ὑ­πουρ­γεῖ­ο Ἐρ­γα­σί­ας.»

«Καὶ τί θέ­λε­τε;»

«Ὤ, τί­πο­τα τὸ ἰ­δι­αί­τε­ρο, ἁ­πλὰ θέ­λου­με νὰ σᾶς συγ­χα­ροῦ­με γιὰ τὸ και­νούρ­γιο σας ἀ­πό­κτη­μα. Ἐν τῷ με­τα­ξύ, ποι­ά εἶ­ναι ἡ στά­ση σας ἀ­πέ­ναν­τι στὸ πρό­βλη­μα μὲ τὰ ἄ­στε­γα σκυ­λιὰ καὶ πό­τε μπο­ρεῖ­τε νὰ πα­ρα­λά­βε­τε τὴ δι­κή σας προ­σω­πι­κὴ ἀ­γέ­λη;»

Ἄ­κου­σα ἕ­να γαύ­γι­σμα. Γύ­ρι­σα. Ξω­πί­σω μου βρί­σκον­ταν κα­μιὰ δε­κα­ριὰ κο­πρό­σκυ­λα. Τὸ «κι­νη­τό» μου πῆ­γε δί­πλα στὸ σκυ­λὶ ποὺ γαύ­γι­σε καὶ ἄρ­χι­σε νὰ τοῦ ξύ­νει τὰ ἀ­φτιά. Ἐ­κεῖ­νο σώ­πα­σε, ἐ­νῶ τὰ ὑ­πό­λοι­πα ἔ­κα­τσαν στὰ πί­σω τους πό­δια καὶ μὲ κοί­τα­ζαν στὰ μά­τια. Ἔ­κα­τσα ὀ­κλα­δὸν κι ἐ­γώ, γύ­ρι­σα τὸ κε­φά­λι πρὸς τὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ ἀ­πὸ τὸ λαι­μό μου βγῆ­κε ἕ­να οὐρ­λια­χτό, σὰν ἐ­κεῖ­να ποὺ τὰ πε­ρι­γρά­φουν στὰ βι­βλί­α…

ΠΗΓΗ : ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Πη­γή(της πηγής….): Ἱ­στό­το­πος: С­т­р­а­н­и­ц­а­та на х­у­м­о­р­и­с­та В­е­с­ел Ц­а­н­к­ов. (Ἡ ἱ­στο­σε­λί­δα τοῦ χι­ου­μο­ρί­στα Βέ­σελ Τσαν­κόφ).Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ βουλ­γα­ρι­κά: Μά­ϊ­α Γκρά­χοβ­σκα-Γκι­ό­λα

ΥΓ Οικονικής : Η πρώτη φωτο με τον κύριο που διαθέτει κουτάλι και κινητό αλλά όχι φαγητό είναι μάλλον από την ιστοσελίδα του συγγραφέα. Η άλλη φωτογραφία είναι του ηθικού αυτουργού της παρούσας δημοσίευσης, αξιοτίμου Γιάννη Πατίλη, εκδότη του ΠΛΑΝΟΔΙΟΥ