ΑΚΟΥΣΤΕ κι αυτό, κκ. Αριστεριστές : Το να «ενεργούμε με πνεύμα ενότητας » - κατά πως έλεγε μια φορά κι έναν καιρό ο Μάο Τσε Τουνγκ – σημαίνει σε απλά ελληνικά το να προωθούμε τη κοινή δράση του εργαζόμενου, του άνεργου, του συνταξιούχου, του ανθρώπου που αγωνίζεται για ποιότητα ζωής, με τον έντιμο δικαστικό που βλέπει την καταρράκωση της νομιμότητας, με τον αστυνομικό που σιχαίνεται το ρόλο της διαρκούς καταστολής των λαϊκών και των δικών του αιτημάτων, τον στρατιωτικό που έχει υπόψη του το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος για το δικαίωμα και την υποχρέωση των Ελλήνων να αντιστέκονται στην τυραννία….
Χρειαζόμαστε ΕΝΑ Μέτωπο, που θα λειτουργήσει όχι σαν «μίξερ» απάλειψης ιδεολογικών διαφορών αλλά σαν πλαίσιο κοινής δράσης, με ειλικρίνεια και φιλικό πνεύμα. Τα πολλά «μέτωπα» συνιστούν είτε δήλωση προθέσεων είτε λογική αντίφαση. Και όμως έχουμε γεμίσει τέτοια «μέτωπα», ίσως από κάποια «αγοραφοβική» δυναμική, που κάνει διάφορους να θέλουν μέτωπο με τον εαυτό τους ή με την πολιτική παρέα τους….
Η Αριστερά του Ζαχαριάδη έθεσε τον εαυτό της το 1940 στη διάθεση της Πατρίδας, που βρισκόταν τότε υπό την δικτατορία του Μεταξά…Το 1941 το ΚΚΕ, όταν συζητείτο η υπόθεση της δημιουργίας του ΕΑΜ με τα υπόλοιπα κόμματα, αρνήθηκε να αποδεχθεί ως όρο για την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων την κατάργηση της Βασιλείας, γιατί πίστευε ότι το ζήτημα της Βασιλείας δεν μπορούσε να κριθεί εκείνη τη στιγμή και ότι οι Βασιλόφρονες είχαν θέση σε ένα μεγάλο αντιστασιακό μέτωπο…Ούτως εχόντων των ιστορικών γεγονότων, το θέμα βρίσκεται στο κατά πόσο η Αριστερά διδάσκεται από αυτά…
Από όλα πάντως τα «μέτωπα», εκείνα που έχουν ειδικό χαρακτήρα και διακηρυγμένη εμβέλεια, που δεν βάζουν εμπόδια στο σχηματισμό ενός « ολικού Μετώπου», είναι προφανώς τα πιο εποικοδομητικά. Φαίνεται ότι σε αυτά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί το «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης», στο οποίο πρωτοστατεί ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ, αν και οι απόψεις του, όπως διατυπώνονται σε συνέντευξη στον Λ.Σταυρόπουλο ( ΒΗΜΑ, 16.10.2011), παρουσιάζουν ενδιαφέρον και αποφεύγουν τη συνήθη καταστροφολογία περί των συνεπειών της εξόδου από την ευρωζώνη…
Λέει ο Αλαβάνος στο ΒΗΜΑ :
«Η παύση πληρωμών της Aργεντινής, σε συνδυασμό με την προηγηθείσα αποδέσμευση από τη σταθερή ισοτιμία του πέσο με το δολάριο κάτι σαν αποχώρηση από την ευρωζώνη, είναι το σημείο θετικής στροφής και ο πρόεδρος Κίρσνερ απέκτησε ισχύ απέναντι στο ΔΝΤ, διέγραψε τα 2/3 του χρέους και έφερε στην Αργεντινή θεαματικούς ρυθμούς ανάπτυξης που προσέγγιζαν το 10%. Ως τότε ο λαός της σφάδαζε. Η Αργεντινή μάς προκαλεί απαισιοδοξία αλλά και αισιοδοξία».
Και υπογραμμίζει ο ίδιος :
«Αν μια λαϊκή κυβέρνηση έλεγε “δεν θέλω την έκτη δόση σας”, σε λίγες ώρες θα έφτανε η Μέρκελ στο “Ελ. Βενιζέλος” να μας παρακαλάει να την πάρουμε….»
Ένθερμη λίαν η δήλωσις του Αλαβάνου, όμως η αυτοπεποίθησή του δεν φτάνει. Και το «πλατύ λαϊκό μέτωπο ή νέο ΕΑΜ που υποστηρίζει, φαίνεται πολύ στενό για μεγάλα πολιτικά καθήκοντα…..
Όλη συνέντευξη Αλαβάνου Πηγή: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου