Οι πεισμένοι δεν χρειάζεται να ξαναπεισθούν. Ο λαός δεν χρειάζεται πλέον κομματικούς «καλοθελητές», για να κατεβεί στους δρόμους και να υπερασπίσει τα δίκαιά του. Οι άνθρωποι κάποιας ευαισθησίας δεν χρειάζονται νέα «σόου» (show) ανθρωποφαγίας και καταστροφής, για να εξεγερθούν..
Αυτοί που χρειάζεται να πεισθούν, να ενεργήσουν αυτόνομα και ανεξάρτητα από τον όποιο νεοκανιβαλισμό επί μισθών και δικαιωμάτων, είναι οι γνωστοί πασίγνωστοι της Αριστεράς και της Οικολογίας. Είναι αυτοί που οχυρώνονται κάποτε πίσω από έκκεντρα θέματα ή από έναν λογιωτατισμό και περιορίζονται σε «εκκρίσεις» κουλτούρας , για να το παίζουν σώφρονες. Κι ανάμεσά τους έρχονται κάποιοι που στο πίσω –πίσω μέρος του κεφαλιού τους , φαντασιώνουν το ρόλο του άκοπου κληρονόμου του προαναγγελθέντος νεκρού ΠΑΣΟΚ.
Όμως κι αυτοί, τις κρίσιμες ώρες που διανύουμε, καλούνται να μπουν σε νέες σκέψεις , να συνταχθούν με τον κόσμο του μόχθου - χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους.. Και φυσικά να διατηρήσουν την «διαφορετικότητά» τους, αλλά μέσα στα πλαίσια της μεγάλης, παλλαϊκής ενότητας.
Στις απεργίες της 19 και 20 Οκτώβρη καλούμαστε όλοι, ανεξάρτητα από παλιές ή πρόσφατες αμαρτίες, σε έναν αγώνα που δεν είναι «κατοστάρι» της αρμοδιότητας των πολιτικών σπρίντερ, αλλά μαραθώνιος….Που αύριο θα απαιτήσει μεγάλα πολιτικά μέτωπα, κι ακόμη απεργιακές και άλλες συμπαρατάξεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Όσο κι αν οι μίζεροι της Δεξιάς δίνουν προκαταβολές σωφροσύνης και ορέγονται ανακατατάξεις επί τη βάσει της φιλοσοφίας «κυβέρνηση και ξερό ψωμί», όσο κι αν οι μίζεροι της Αριστεράς αθροίζουν συλλογικότητες που όχι μόνο δεν συν-αθροίζονται αλλά απέχουν παρασάγγες από το «κρίσιμο» μέγεθος για την ανατροπή : Εδώ και τώρα, «κάλιο πέντε και στο χέρι», ο λαός δίνει το παρών του σε 1,2,3, πολλές απεργίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου