Στην «Αριστερή Στρουθοκάμηλο» http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/09/blog-post_02.html
διαβάζω ένα κείμενο των Μιχάλη Αντύπα, Αλέξανδρου Αποστόλου, Πάνου Ζέρβα, Στέλιου Κυριαζή, Αλέκας Μελιάδου, Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, Νίκου Ράπτη και Άγγελου Τρωϊάνου, περί του «Τι σκοτώνει τους Οικολόγους Πράσινους»….
Βρίσκω κάποιες επισημάνσεις των συγγραφέων του κειμένου ενδιαφέρουσες και κάποιες άλλες πληκτικές - δοθείσης της εμπειρίας μου από την «αειφορία» ορισμένων καταστάσεων στο «χώρο». Δεν θέλω όμως να αφήσω ασχολίαστη μια κεντρική παρατήρηση που κάνουν τα 8 στελέχη για το πολιτικό στίγμα των ΟΠ, που κατά την άποψή τους
«……χάνεται συχνά στην ανάδειξη του παραπλανητικού διλήμματος «ναι ή όχι στο μνημόνιο» και στο χύδην «αντιμνημονιακό» μέτωπο στο οποίο η θέση τους είναι πολλαπλά έωλη (αφού και ανειλικρινής είναι και συσκοτίζει μάλλον, παρά διαφωτίζει το διακριτό στίγμα της πολιτικής οικολογίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο)»
Ώστε είναι λοιπόν παραπλανητικό το δίλημμα, που απασχολεί έντονα τον ελληνικό λαό – και που στην ουσία έχει μετασχηματισθεί (γιατί το ΝΑΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ δεν έχει ούτε του Παπανδρέου την υποστήριξη !)σε δίλημμα ανάμεσα στην αντίσταση στις χρηματαγορές και στην παθητική προσαρμογή στα κελεύσματά τους, με στόχο την τελική εξάλειψη του χρέους το 2150…..
Ώστε το de facto μέτωπο κατά του Μνημονίου με τις όποιες εσωτερικές παραλλαγές του είναι «χύδην», από τη σκοπιά των High class οικολόγων, που διαθέτουν ως βασικό θεωρητικό οπλοστάσιο την πιστοποίηση των Ευρωπαίων Πρασίνων….
Ώστε η μέχρι στιγμής συμπαράταξη κάποιων ΟΠ στον αντιμνημονιακό αγώνα είναι ανειλικρινής (ωραίο καρφί εναντίον συντρόφων!)και δεν αναδεικνύει το στίγμα της Πολιτικής Οικολογίας….
Δεν θα σχολιάσω τους εκλογικούς «στοχασμούς» της ομάδας των 8 και την έντονη ανησυχία τους για τις εισπράξεις των ΟΠ στις επόμενες εκλογές – ΚΑΙ οι στοχασμοί ΚΑΙ η ανησυχία τους λένε πολλά για τον εκλογοκεντρικό τους προσανατολισμό…Απλώς θα σημειώσω ότι στη μεγάλη αυτή περιπέτεια της χώρας, μπροστά στη μεγάλη δυστυχία του Ελληνικού λαού και στην καταβύθιση της ποιότητας ζωής, η επιλογή του ρόλου των «Λακεδαιμονίων» από το γνωστό καβαφικό ποίημα, δεν αναδεικνύει κανένα απολύτως στίγμα πολιτικής οικολογίας…Ότι η πολιτική οικολογία, ως δύναμη ριζικής αλλαγής των πραγμάτων και «αναθεώρησης» των παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων – σε μικρές και μεγάλες κλίμακες – θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιήσει τα νέα ακροατήρια και το νέο πνεύμα, που ενεργοποίησε η καταστροφική χιονοστιβάδα του Μνημονίου.
Η πολιτική οικολογία είναι – ή τουλάχιστον πρέπει να είναι – μια κίνηση που τολμά να εκτίθεται, να επιλέγει, να συμμετέχει σε μέτωπα και συμπαρατάξεις. Στόχος της δεν είναι οι πολιτικές ροβινσονιάδες ή οι πολιτικές θολούρες εν αναμονή των προοδευτικών ευσήμων μιας παράταξης, που πρόδωσε σε χρόνο ρεκόρ τα πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου