Η επανάληψη είναι η μητέρα της πλήξης, αλλά και της μάθησης…. Αυτή τη χρονιά σε δυο αναρτήσεις, στις 28.4 και στις 22.3 αντίστοιχα (http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/04/blog-post_28.html «Ο χρυσός, τελευταίο καταφύγιο…» και http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.html «Χρυσή αμφισβήτηση») αναφέρθηκα στην σημασία της διείσδυσης του χρυσού σε χρηματικές λειτουργίες. Στόχος των κειμένων ήταν, μεταξύ άλλων, και η κατάδειξη των δυο βασικών πηγών τροφοδοσίας της ζήτησης χρυσού – αφενός από τις δυνάμεις εκείνες που θίγονται από τις λαθροχειρίες της Νέας Τάξης στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και αφετέρου από τις χώρες που εκφέρουν αντιρρήσεις στη κυριαρχία των ΗΠΑ - δηλαδή στο «εκδοτικό προνόμιο» της παραγωγής και διακίνησης δολαρίων… Η πρόσφατη άνοδος της τιμής του χρυσού και η υπέρβαση του ορίου των 1900 δολαρίων ανά ουγγιά, μέσα στο περιβάλλον της διεθνούς κρίσης, αποτέλεσε ένα ακόμη στοιχείο ενίσχυσης των αγοραίων διαδικασιών και αποδυνάμωσης των ρυθμιστικών δυνατοτήτων του κρατικού τομέα – υπό οποιαδήποτε σημαία και αν αυτός εμφανίζεται…Με δεδομένο ότι η έννοια της «τιμής» εκφράζει τη σχέση ανταλλαγής μεταξύ διαφόρων εμπορευμάτων, τότε αντί της «ανόδου» του χρυσού θα μπορούσαμε πιο χαρακτηριστικά να μιλάμε για «πτώση» των τιμών των νομισμάτων (δολάριο, ευρώ, στερλίνα, ελβετικό φράγκο κλπ) έναντι του πολύτιμου μετάλλου…Στη συγκεκριμένη περίπτωση του χρυσού, η διείσδυσή του στο χώρο των αποθησαυριστικών λειτουργιών και η αντίστοιχη έξωση των «εθνικών» νομισμάτων από αυτόν, απειλεί με πληθωρισμό - και επομένως απορρύθμιση - τις διεθνείς συναλλαγές και το διεθνές εμπόριο. Η επιστροφή βέβαια στον «κανόνα χρυσού», κοντολογίς στην στήριξη ή και μετατρεψιμότητα των «εθνικών» νομισμάτων σε χρυσό, όπως αυτή που ίσχυε υπό το κράτος των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς(1944) και δέσμευε το δολάριο μέχρι τις 15.8.1970, είναι πολύ μακριά. Όμως το χειρότερο θα μπορούσε να διαδεχθεί το κακό και τα πράγματα να πάρουν μια τέτοια κατεύθυνση, εκτινάσσοντας την τιμή του πολύτιμου μετάλλου μέχρι και τις 20.000 δολάρια την ουγγιά και προκαλώντας φρενίτιδα στο χώρο των παραγωγών χρυσού….
Είναι πλέον φανερό ότι οι δυνάμεις που επιχειρούν να τιθασεύσουν τη διεθνή ύφεση παρέχοντας, μεταξύ άλλων, ένα αξιόπιστο διεθνές μέσο πληρωμών, έχουν εμπλακεί σε μια σχιζοφρενική κατάσταση , λόγω της μικρονοϊκής εμμονής τους στο ρόλο των αγορών…Έτσι ενώ γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το σύστημα των διεθνών συναλλαγών και η διεθνής οικονομική ανάκαμψη απαιτούν δραστικές διακρατικές συμφωνίες και αυστηρό έλεγχο των αγορών, η πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού εξακολουθεί να κανοναρχεί τις πολιτικές αποφάσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Ο χρυσός ως χρήμα έχει μεγαλύτερο κόστος παραγωγής και διαφύλαξης , σε σχέση με το χρηματικό ή λογιστικό χρήμα , που στηρίζεται στο κρατικό imperium. Ταυτόχρονα έχει και κόστος περιβαλλοντικό, λόγω της χρήσης κυανίου για το διαχωρισμό του χρήσιμου μετάλλου από το άχρηστο υλικό…Στον υπαρκτό ορίζοντα, με δεδομένη την ανυπαρξία πολιτικών μεγάλης κλίμακας που θα διεκδικούσαν την ισορροπία κράτους και αγοράς, όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι θα υποστούμε αρκετές περιβαλλοντικές ζημιές, κοντά στις υπόλοιπες….
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Δ. Γερόνικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου