Κάποιοι επιχειρούν να κακοχαρακτηρίσουν στα «δεξιά ακροατήρια» τα πεπραγμένα του Αντώνη Σαμαρά την τελευταία εικοσαετία, στοχεύοντας στο να απαξιώσουν τον τρέχοντα πολιτικό του λόγο. Προτείνουν την περιβολή ζουρλομανδύα στη ΝΔ, ως εκ της μη συμμόρφωσής της στις υποδείξεις του Μνημονίου. Και αφού ξεμπερδέψουν με τη συντηρητική παράταξη , ως νεοφώτιστοι φιλοκυβερνητικοί καλούν την κυβέρνηση «να επαναφέρει την εκτίμηση στον ελληνικό λαό και να τον πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει»…
Ξέρουν πολύ καλά ότι η θέση της διχασμένης και αμήχανης Αριστεράς, που αδυνατεί να συγκλίνει σε ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αντιμνημονιακών αλλαγών, είναι σημαντική μεν αλλά όχι καθοριστική. Ότι υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί όπως το ΛΑΟΣ που το «παίζουν», βολευόμενοι ασυστόλως με περισσότερα του ενός σενάρια… Ξέρουν τον συσχετισμό δυνάμεων, όπως διαμορφώνεται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Και τη στιγμή της κρίσιμης πολιτικής μάχης, που αφορά την άλωση της ΝΔ και την υποταγή της στους ευρω-εκβιασμούς, προσθέτουν και αυτοί τις «μπηχτές τους» ….
Μια πορδή κοντά στο νέφος του Σοβέζο – μικρό το κακό…. Η ψυχανάλυσή κάποιων δεν είναι της παρούσας στιγμής. Σήμερα προέχει η παγίωση ενός κοινού, πανελλαδικού, πανκομματικού και παν-κοινωνικού τόπου, που είναι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, κατά τη φρασεολογία του Σαμαρά. Και για την ακρίβεια, η επαναδιαπραγμάτευση του συνόλου των εκατέρωθεν χρεών . Και η επαναφορά των δόσεων στις «αχθοφορικές» δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι η μόνη λύση, που την έχω ακούσει με διαφορετικά λόγια από διαφορετικούς πολιτικούς – Σακοράφα, Κουβέλης, Τσίπρας, κλπ. Η λύση που μπορεί να σώσει τη χώρα από την πλήρη εξάρτηση/διάλυση. Από την τελική πώλησή της ως υλικά κατεδαφίσεως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου