ΑΓΓΟΥΡΙΑ

Σε μια ανάρτηση της 26.5.2011, υπό τον τίτλο « Κίνα :Τα καρπούζια ως βόμβες» έκανα αναφορά στα φοβερά και τρομερά που διαδραματίζονταν στον χώρο της παραγωγής και διακίνησης τροφίμων στην Κίνα. Χρησιμοποιώντας ως πηγή το Le Courrier International (με τη διαμεσολάβηση του http://infognomonpolitics.blogspot.com), μιλούσα για τα κινεζικά καρπούζια που έσκαγαν λόγω της προσθήκης σ’ αυτά ενός αυξητικού παράγοντα, όπως επίσης σημείωνα τη χρήση αντισυλληπτικών σε φυτείες αγγουριών !

Και ενώ όλα αυτά εγκυμονούσαν κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών, τα ισπανικά αγγούρια γίνονταν ξαφνικά διάσημα όχι απλώς λόγω των ιδιαιτεροτήτων και των κινδύνων τους, αλλά λόγω της πραγματοποιημένης προσβολής των Ευρωπαίων καταναλωτών ! Της προσβολής που μέχρι στιγμής στοίχισε 10 θανάτους μόνο στη Γερμανία και εκατοντάδες προσαγωγές στα νοσοκομεία, λόγω της παρουσίας του βακτηρίου Escherichia coli (E. Coli) στα αγγουράκια της ομοιοπαθούς με εμάς χώρας….

Στον Ελλαδικό χώρο, πριν από 30 περίπου χρόνια, τα αγγούρια ήταν διαθέσιμα και φαγώσιμα μόνο για ένα μικρό καλοκαιρινό διάστημα, μετά το πέρας του οποίου έτειναν να πικρίσουν. Τον καιρό εκείνο υπήρχαν επίσης και τα ξυλάγγουρα, που ήταν λιγότερο υδαρή αλλά πολύ πιο εύγευστα, τα οποία σε κάποια φάση «ανεπαισθήτως» εξώσθηκαν από τις λαϊκές και τις άλλες αγορές – προφανώς γιατί δεν συνέφεραν στους εμπόρους. Στη συνέχεια ήρθε το παντός καιρού «μεταμοντέρνο» αγγούρι, που αποδείχθηκε πολύ πιο νόστιμο από το παραδοσιακό, όμως από την πρώτη στιγμή το περιέβαλαν οι υπόνοιες για αθέμιτη χρήση χημικών ουσιών. Η υπόθεση αυτή και πολλές ανάλογες θα μπορούσαν να κριθούν από τους ελέγχους ανεξάρτητων εργαστηρίων, όμως η ΕΕ δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική για τέτοιες πρακτικές. Απόδειξη ότι σε όλη τη πορεία της δεν επέτρεπε στους παραγωγούς βιολογικών προϊόντων την επίκληση του απολύτως αληθούς και δικαιολογημένου διαφημιστικού ισχυρισμού, ότι τα προϊόντα τους υπερτερούν έναντι των συμβατικών από την άποψη της υγείας….

Η πορεία του νέου διατροφικού σκανδάλου θα είναι σε εξέλιξη το προσεχές διάστημα και το μέλλον των ισπανικών αγγουρακίων θα είναι αόρατο, όμως υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις στην όλη «εδεσματολογική τάξη πραγμάτων», που δικαιώνουν τον τίτλο ενός παλιού άρθρου μου : «Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε, κι ό,τι ΑΡΠΑΞΟΥΝΕ», Εποχή 6.5.2007…). Μπορεί ο κινεζικός τύπος να καταγγέλλει με συγκεκριμένα παραδείγματα το vivere pericolosamente του εγχώριου καταναλωτή, όμως η Ευρώπη του σκανδάλου των τρελών αγελάδων , των βελγικών ορυκτελαίων (!) που κατέληγαν σε τροφές πουλερικών, ή των ηλιέλαιων που αποσύρθηκαν άρον- άρον από τα ευρωπαϊκά ράφια λόγω της βιομηχανικής τους επεξεργασίας, αυτή η Ευρώπη δεν πάει πίσω…