Δεν πρόκειται για κάποιο «δαίμονα του υπολογιστή», δεν πρόκειται για μια λανθασμένη συγκόλληση λέξεων : To ενιαίο «ΑΘΗΝΑΤΤΙΚΗ» συνιστά ένα σκόπιμο νεολογισμό, για να δειχθεί η διάχυση και συγχώνευση της Αθήνας με τον ευρύτερο αττικό χώρο…. Ανάλογος νεολογισμός με διαφορετικά συνθετικά στοιχεία είχε διατυπωθεί παλιά στην Αμερική τη δεκαετία του 70, όταν ο «μελλοντολόγος»(!) Χέρμαν Καν προφήτευε το σχηματισμό τριών εκτεταμένων μεγαπόλεων, της Boswash (Βοστώνη-Ουάσινγκτον), του Chi-Pitts (Σικάγο-Πιτσμπουργκ) και του San-San(Σαν Φρανσίσκο-Σαν Ντιέγκο)*….
Σήμερα «οι δικοί μας» πολεοδόμοι επιμένουν και καλά κάνουν να συνηγορούν υπέρ της ανακοπής της χωρικής επέκτασης της ελληνικής πόλης και ειδικά της πρωτεύουσας, αν και οι αποτελεσματικές πολιτικές γι αυτό το ζητούμενο εκκρεμούν. Έτσι στην «Εσπερίδα» της 10.5.2011 που διοργάνωσε το ECOCITY, ειπώθηκαν πολλά και διάφορα για τη διαχείριση του περιαστικού και αστικού χώρου, με ένα σκεπτικό ιδιαίτερα «κεντρομόλο» : Λόγου χάρη ο Πρόεδρος του Οργανισμού Αθήνας(ΟΡΣΑ) Γιάννης Πολύζος μίλησε για τον περιορισμό της αστικής διάχυσης και την τόνωση της κεντρικότητας, ή ακόμη για την ενίσχυση της πολυλειτουργικότητας μέσω της ένταξης στον αστικό ιστό μεταποιητικών δραστηριοτήτων που σέβονται το περιβάλλον….Πιο ειδικά ο αντιδήμαρχος Αθηνών Τάσος Αρβαντίνης υπογράμμισε το στοιχείο της κεντρικότητας, μιλώντας για την «μηδενική ανοχή» της νέας δημοτικής αρχής στο παράνομο εμπόριο και στην παράνομη κατάληψη του δημόσιου χώρου του κέντρου. Με τον τρόπο όμως αυτό προκάλεσε ερωτηματικά σε κάθε νοήμονα άνθρωπο, που διαθέτει απλώς όραση και βλέπει τι γίνεται με το παραεμπόριο στην οδό Πατησίων ή με τους μηχανόβιους στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου….
Η εσπερίδα ήταν μικρή σε χρόνο, αλλά αρκετά παραγωγική από την άποψη των ιδεών και προτάσεων. Εδώ «ανθολογώ» μια άποψη του καθηγητή πολεοδομίας Αθανάσιου Αραβαντινού, που αναφέρεται στη μικροκλίμακα της ιδιωτικής κατοικίας :
« ΄΄Πράσινο σπίτι΄΄ δεν είναι τόσο αυτό που έχει διπλά τζάμια, φωτοβολταίκά ή φυσικό αέριο, ή φύτευση στα μπαλκόνια και στις ταράτσες. «Πράσινο κτήριο» κάθε χρήσης είναι αυτό στο οποίο ο οικοδομικός όγκος δεν στραγγαλίζει τον υπαίθριο χώρο, αλλά ευρίσκεται σε μια αρμονική ισορροπία με τον αναλογούντα στο ακίνητο ακάλυπτο χώρο» ..
Στην εσπερίδα, που συντόνισε ο καθ. ΕΜΠ Θάνος Βλαστός, μίλησαν ακόμη η Μαρία Καλτσά, ΓΓ του ΥΠΕΚΑ, η Ράνια Κλουτσινιώτη , αρχιτέκτων πολεοδόμος και ο Γιάννης Φραντζεσκάκης, ομ. Καθηγητής του ΕΜΠ. Επί πλέον μίλησε και ο Στέφανος Μάνος, πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ και π. Υπουργός ΧΟΠ(Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος, και όχι ΠΕΧΩΔΕ, όπως έγραψε το πρόγραμμα…) με τον οποίο είχαμε ένα διαξιφισμό αναφορικά με την σχέση του Τρίτση με το μετρό. Συγκεκριμένα, ό Σ.Μάνος υποστήριξε ότι ο Τρίτσης ήθελε και πέτυχε να διαγραφεί το ΜΕΤΡΟ από το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, ενώ ο υποφαινόμενος υπενθύμισε την συνηγορία του Τρίτση με το «ΕΛΑΦΡΟ ΜΕΤΡΟ» -δηλαδή ένα συγκοινωνιακό μέσο πρωτίστως επιφανειακό και δευτερευόντως υπόγειο σε συγκεκριμένες , προβληματικές περιοχές της πόλης….Με άλλα λόγια ο Τρίτσης αντέκρουσε τη λύση του «σκληρού», «πολυέξοδου» και καθ’ ολοκληρίαν υπόγειου μετρό, σε μια εποχή όπου κάποιοι σκέπτονταν όχι μόνο για τα έργα αλλά και για τα κόστη που προκαλούν στην ελληνική κοινωνία. Σε μια εποχή που χαρακτηριζόταν από την ευρύτερη προβληματική για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα πλαίσια της οποίας εμφιλοχωρούσε ακόμη και η άποψη για τον επαχθή και αντιαισθητικό χαρακτήρα της υπόγειας μετακίνησης ανθρώπων…Η τελευταία αυτή νότα μπορεί να φαίνεται παλαιομοδίτικη και «ξεπερασμένη» , όμως διατηρεί στο ακέραιο την αξία της ως στοιχείο προς συνεκτίμηση με τις άλλες παραμέτρους της μαζικής μεταφοράς. Γιατί η μαζική μεταφορά δεν κρίνεται μόνο από το στοιχείο της ταχύτητας ή της ασφάλειας που παρέχει, αλλά και από το στοιχείο της «ποιότητας», της αισθητικής και της απόλαυσης του διακινούμενου ….
YΓ.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΜΠΛΟΓΚΣ.
ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου