«…. στην Αγγλία η Daily Express απειλήθηκε με ποινική δίωξη, αν δημοσίευε μια έρευνα σχετική με την αμέλεια υπευθύνων στην κατασκευή εγκαταστάσεων ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Αργότερα ο αρμόδιος υπουργός παραδέχθηκε ότι αυτό συνέβη, όχι επειδή η έρευνα θα είχε επιπτώσεις στον τομέα ασφαλείας αλλά για να αποφύγουν μέλη της κυβερνήσεως την πολιτική ζημιά που θα προκαλούσε η αποκάλυψη της ανικανότητας των υπεύθυνων υπηρεσιών………Τον Ιούνιο του 1975 στη Δυτική Γερμανία ένα στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πέρασε ανενόχλητο από τα τελειότερα συστήματα ασφαλείας σ’ ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής του κόσμου και προσέφερε στον προϊστάμενο ένα μπαζούκας μήκους δύο ποδιών, που θα μπορούσε να ανοίξει μια τρύπα τεσσάρων ιντσών στον θάλαμο πιέσεως του σταθμού. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στον Καναδά, όταν ένα στέλεχος του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος κατάφερε να εισχωρήσει μ’ ένα σακίδιο στους ώμους, σε περιοχή με ραδιενεργό υλικό, χωρίς να τον σταματήσει ή να τον υποβάλει κανείς σε σωματική έρευνα…….Στην Αγγλία παρ’ όλο που οι πυρηνικοί αντιδραστήρες άρχισαν να χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρισμού τη δεκαετία του 50, μόνο κατά το τέλος της επόμενης δεκαετίας άρχισαν να ενημερώνονται σχετικά ελεύθερα το κοινό και η Βουλή και να συζητιούνται ανοιχτά τα διάφορα προβλήματα…..»
Ο παραμυθοποιός Ευγένιος Τριβιζάς, γνωστός «αγωγός» παιδικών ψυχών στο όνειρο(ψυχ-αγωγός), αποδέκτης του θαυμασμού και της αγάπης μπαμπάδων και παππούδων κάτι δεκαετιών, δεν «παραμυθιάζει» κανένα απολύτως με τα παραπάνω αποσπάσματα …Τα αποσπάσματα εμπεριέχονται σε άρθρο του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» της 7ης Αυγούστου 1986 («Η απειλή της πυρηνικής τρομοκρατίας οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας και των βασικών ατομικών δικαιωμάτων»), όπου και ανέλυε τα γνωστά από τότε προβλήματα της πυρηνικής συγκάλυψης, της υπονόμευσης της κοινωνικής διαφάνειας και της «ασπίδας προστασίας» των αντιδραστήρων - που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποδεικνυόταν διαπερατή….
25 χρόνια μετά το Τσερνομπύλ, η καταλυτική διεθνής κρίση σε συνδυασμό με τις δημοκρατικές εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για τη διεύρυνση και την εμβάθυνση της προβληματικής, με αφορμή τη νέα αστοχία του πυρηνικού και στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος στη Φουκουσίμα. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο σε μια χώρα όπως η δική μας, με τα γνωστά προβλήματα. Η υπόθεση φαίνεται «καταδικασμένη» να επιβιώσει κυρίως στα πιο συνειδητά στρώματα της κοινωνίας, όμως και αυτό δεν είναι αμελητέο : Τα στρώματα αυτά μπορούν να συνεγείρουν τους «διαμορφωτές γνώμης» και να επιτελούν σπουδαίο και μακράς πνοής πολιτικό έργο. Έργο που θα είναι πιο αποτελεσματικό, εάν αποστασιοποιηθούν από τους παρασιτούντες παράγοντες και τους κάθε λογής «χρήστες» αντιπυρηνικών θεμάτων, που ενενδρεύουν πάντοτε πρόθυμοι για να διασφαλίσουν μια θέση "εκπροσώπου" στις τηλεοράσεις….
ΥΓ. Στις παραπάνω φωτογραφίες εικονίζεται, αφενός μια διεθνής αφίσα των «Φίλων της Γης» της δεκαετίας του 70, που εκφράζει τον σαρκασμό της κοινής γνώμης απέναντι στο «πυρηνικό όνειρο» (ηλεκτροδότηση νεκροταφείων !) και αφετέρου το εξώφυλλο του περιοδικού ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ της 16ης Μαϊου 1979…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου